AbazigalWygląd i osobowośćAbazigal w swojej naturalnej postaci jest ogromnym smokiem, mierzącym 4,5 metra od pokrytej kolcami głowy do czubka równie kolczastego ogona. Jego łuski są lazurowo-błękitne, a jego oczy płomiennie żółte.
W ludzkiej postaci ma ciemnobłękitną skórę, czarne włosy i oczy równie żółte, co normalnie.
Nie nosi zbroi, tylko ozdobne bransolety na ramionach w typowo południowym stylu. W silnych rękach trzyma miecz o złotym ostrzu, w którego rękojeści tkwią szafiry.
Smoczy syn Bhaala jest równie okrutny, co większość swego rodzeństwa. Stosuje się jednak do swojego ponurego kodeksu, będącego wypaczeniem i skrzywieniem kodeksu mieszkańców Calimshanu. Nie ma bliskich sobie osób, może z wyjątkiem syna. Ludzi uważa za mięso armatnie lub robactwo. Jedynie smoki są warte jego uwagi i dlatego też próbuje przekonać swoich pobratymców, by zmiażdżyli Imperia Piasków swoją siłą.
Najwierniejszym sojusznikiem Abazigala jest Draconis [PZ samiec młody zielony smok], jego syn. W przeciwieństwie do większości swoich rodzajów, obaj kryją się w mokrych jaskiniach niedaleko na południe od Lasu Mir. Nie jest to ani gorąca pustynia, do jakiej przywykli błękitni, ani parne dżungle, w których kryją się zielone smoki. Pomiot Bhaala uważa za szczyt swojego geniuszu zaskoczyć wroga, pojawiając się w miejscach, których nikt by się nie spodziewał po jednym z jego gatunku.
HistoriaAbazigal jest kolejnym z Pomiotów Bhaala. Nie wiadomo, kiedy się począł, natomiast jego obecność zauważono dosyć późno. Jego wiek można oszacować na jakieś 100-150 lat najwyżej. Jest jednak bardzo rozwinięty. Nie wiadomo, kim była matka smoczego potomka Bhaala. Nic nie można powiedzieć o jego przeszłości.
Wiadomo jedynie, że w 1368 RD odkryto jego obecność na granicy Calimshanu i Tethyru. Rok później Abazigal zginął w trakcie Wojny Dzieci Bhaala.
Abazigal: samiec dorosły błękitny smok pomiot Bhaala Wjk 6, SW 23, wielki przybysz (ziemi, rodowity), KW 24k12+144 plus 6k10+36, pw 354, Init +4, Szyb 12 m, rycie 6 m, latanie 45 m (słaba), KP 42, dotyk 16, nieprzygotowany 42, atak +37/+32 (ugryzienie 2k8+9) lub +33 2 pazury 2k6+6 lub +33 2 skrzydła 1k8+4 lub +32 uderzenie ogonem 2k6+13 lub miażdżenie 2k8+13, SA groza ST 25, broń oddechowa (linia błyskawic 30 m 14k8 ST 28 ); SC ślepowidzenie 18 m, wyostrzone zmysły, niepodatność na uśpienie i paraliż, niepodatność na elektryczność, naśladowanie dźwięków, RO 10/magia, OC 22; Char PZ, MRO Wytrw +23 Ref +18 Wola +21, S 29 Zr 11 Kon 22 Int 16 Rzt 17 Cha 16
Umiejętności i atuty: Nasłuchiwanie +36, Przeszukiwanie +36, Zauważanie +36, Dyplomacja +36, Blefowanie +36, Zastraszanie +36, Ukrywanie +31, Czarostwo +5; Poprawiona inicjatywa, Czujność, Potężny atak, Atak z powietrza, Pochwycenie, Zwrot przez skrzydło, Unoszenie się, Walka na ślepo, Rozszczepienie; Zogniskowanie broni (miecz dwuręczny), Specjalizacja w broni (miecz dwuręczny), Zogniskowanie broni (pazury), Specjalizacja w broni (pazury); Błyskawiczny refleks, Zmysł walki, Zogniskowanie broni (skrzydła)
Zdolności czaro podobne: 3/dzień stworzenie/zniszczenie wody, brzuchomówstwo.
Czary zaklinacza na dzień: 6/7/7/5. ST 13 + poziom czaru. Poziom czarującego 7. Może również rzucać, jak czary wtajemniczeń, zaklęcia kapłańskie z domen powietrze, prawo oraz zło.
Ekwipunek: Altaris Setka twarzy (wielki miecz zguby elfów +4), pierścień ochrony +5, karwasze pancerza +7
Języki: wspólny, smoczy, elfi, podwspólny, alzhedo
W ludzkiej postaci Abazigal traci ataki ugryzieniem, pazurami, skrzydłami, miażdżeniem, ale zyskuje atak swoim wielkim mieczem z normalną premią do ataku (czyli +41/+36 Altaris 2k6+18/19-20/x2)
Zalety pomiotu Bhaala: ciemność 3/dzień, death knell 3/dzień, odporność na ogień 5, niewrażliwość na truciznę, nieświęta plaga 1/dzień, leczy 3 pw na godzinę tak długo jak ma przynajmniej 1 pw.
Wady pomiotu Bhaala: Demoniczna krew. Przy 0 pw lub mniej, zapada w śpiączkę aż do przywrócenia do 50% pw. Nieostrożny [-1 morale do ataku i KP kiedy ma mniej niż 50% pw]. Żądza krwi [Wola ST 20 by nie zaatakować wszystkich albo zadać stłuczenia]. Piekielny temperament [jeśli jest zagrożony albo nie uda się test o więcej niż 5 oznacza –1 morale do wszystkich testów aż uda mu się o więcej niż 5].
Taktyka: Abazigal rozpoczyna walkę w ludzkiej postaci, wymachując swoim wielkim mieczem. Kiedy otrzyma poważne rany (niewiele mniej niż połowę) przemienia się z powrotem w błękitnego smoka. W takiej sytuacji bardzo szybko staje się nieostrożny. Jako wielki gad Pomiot Bhaala skupia się głównie na zadawaniu możliwie jak największych obrażeń. Ufa, że jego przedmioty magiczne ochronią go przed ciosami tam, gdzie zawiodą smocze łuski.
Wskazówka: „Jestem Abazigal Błękitny, syn Pana Mordu!”
Altaris, Setka twarzy-O bogowie! Czemu zesłaliście mnie do świata, wypełnionego przeklętymi elfami? Czemu żeście mi to uczynili? Co żem wam ja uczynił, że tak mnie karzecie? Przysięgam wam zatem, na stal, z której mnie wykuto! Z pomocą mego pana, wyczyścimy Toril z elfiego robactwa!-
Wieki temu, gdy Bogini Lloth, została wygnana z elfiego panteonu a jej słudzy zamieszkali w otchłani Podmroku, drowy przypieczętowały swoją nienawiść do elfów, wykuciem Altarisa. Ten wielki miecz był początkowo przeznaczony dla drowich wojowników, którzy opuszczali Podmrok w celu najazdów na bladokrwiste elfy z powierzchni. Broń została wyposażona w niezwykłą zdolność nadawania swojemu właścicielowi takiego wyglądu, jaki tylko sobie zażądał. W ten sposób drowy, które wypełzały z jaskiń na powierzchnię, przybierały wyglądu zwykłych elfów, wtapiając się w tłum, dzięki czemu zyskiwały efekt zaskoczenia atakując elfy.
Broń wielbiła mordować elfy. Szczególnie radowała się, gdy pod jej ostrzem padali wielcy wojownicy znienawidzonej rasy. Z każdym zabitym elfem, miecz odczuwał jeszcze większą żądzę mordu, zachęcając właścicieli do co raz częstszych wypadów na elfie osady. Któregoś dnia drowi wojownik, dzierżący Setkę twarzy zszedł z ścieżki mrocznych elfów, zakochując się w napotkanej elfce. Drow wyznał kobiecie grzechy przeszłości zdradzając jej właściwości miecza. Altaris rozwścieczony zdradą swego właściciela zabił jego i jego kochankę. Broń została odnaleziona przez oddział elfach zwiadowców, którzy z niemałym trudem schwytali miecz, więżąc go w stalowym kufrze, skrytym w najgłębszych lochach elfiego miasta.
Broń odzyskała wolność z dniem, w którym dom Dlardrageth został zaatakowany przez inne elfy, za spółkowanie z demonami. Miecz skradł wtedy jeden z uciekających elfów, który wiedział o miejscu, w którym jego kuzyni schowali broń. Uciekinier zginął w czasie ucieczki, Altaris jednak wpadł w gęste krzewy, dzięki czemu cudem uniknął losu, jaki go spotkał kilka lat wstecz. W końcu na miecz trafili wędrujący leśną ścieżką ludzie, którzy zabrali broń z sobą. Miecz nie chcąc ujawniać swej natury, postanowił udawać zwykłą broń. Tak oto sprzedawany i używany przez wielu trafił w końcu do rąk Abazigala.
Wymagania: Miecza może używać istota, której siła woli wynosi 14, lub więcej.
Altaris, Setka twarzy: Wielki miecz Zguby elfów +4; Char CZ; Int 17, Rzt 17, Cha 10; mowa, telepatia, widzenie w ciemnościach, słuch 36m; Ego wartości 21;
Słabsze moce: Wykrycie magii (na życzenie), Spostrzegawczość (łączna wartość +13), Lewitacja 3/dzień.
Potężniejsza moc: Altaris potrafi zmienić wygląd właściciela, na jego życzenie. By tego dokonać musi odczytać wyobrażenie nowego wyglądu z umysłu właściciela. Z tej potężnej mocy miecza, może korzystać osoba o niezłomnej sile woli, która będzie potrafiła utrzymać wyobrażenie nowego wyglądu, inaczej za każdym razem, kiedy właściciel Altarisa, wyobrazi sobie nowy wygląd, miecz zmieni go w praktyce.
Dążenie i charakter przedmiotu: Altaris dąży do zabicia każdego elfa, którego tylko napotka na drodze swej i swego właściciela. Broń podżega swego władcę, w każdej chwili, w której to jest możliwe. Okrutny cel miecza, obdarzył go niezwykłą zdolnością, której wraz z właścicielem może używać, kiedy tylko zechce. Drzwi poprzez wymiar, to zdolność, która z całą pewnością pomoże mordercom elfów wypełniać dążenia broni.
Dodatkowe informacje: klinga broni emanuje delikatną kolorową aurą, która zmienia się wraz z zmianą jej nastroju. Niezwykły związek z właścicielem sprawia, że jego źrenice jego oczu (o ile takie posiada) przybierają takiego samego koloru, jakim emanuje ostrze broni.
[Twórcą miecza jest Nefarius]