Witam wszystkich forumowiczów.

Zastanawiałem się ostatnio nad tym, jaki system/podrecznik byłby dobry jako wprowadzenie w RPGi dla młokosa. Ja osobiście zaczynałem od Młotka, bo o nim jako pierwszym usłyszałem. Wydaje mi się, że coś w klimatach high fantasy z nastawieniem na kostki byłoby najprostsze do rozkminienia dla nowego - zakładam, że grał już w jakieś cRPGi i zna jedynie klimat koszenia orków i zbierania coraz mocniejszego sprzętu .
W związku z powyższym od razu rzuca mi się na mózg D&D, chociaż sam w niego niezbyt pogrywałem. Czy zgodzilibyście się, że to dobry system na start? Czy są jakieś łatwiejsze do zajarzenia? Czy jakieś alternatywne RPGi (mówi się Indie, tak?) nadają się jako wstęp do grania?
Wreszcie, zastanawiam się jaki podręcznik w najprzystępniejszy sposób opisuje jak grać w RPG dla zupełnego laika? Nie chodzi mi tu o to czy opisywany w podręczniku setting będzie grywalny, tylko właśnie o sam opis grania jako takiego.

I jeszcze jako last note: myślę wyłącznie o rzeczach w języku polskim.

Myślę, że DnD nie jest dobre na start. Wydaje się prostym wyborem ale tylko pod warunkiem, że gracie na 1 poziomie jak zaczniecie tworzyć postacie w okolicy 10-15 to masa mechaniki może przytłoczyć nowego. WFRP jest dość spoko mechanika prosta, klimat raczej znany moim zdaniem najbardziej się nadaje. Monastyr z kilkoma łatkami mechanicznymi nadaje się również dla każdego kto przeczytał chociaż ze dwie książki historyczne w życiu. nWoD też jest spoko bo nie trzeba wyjaśniać świata za bardzo a mechanika jest prosta niezwykle.

Co do Indie to one zazwyczaj mają bardziej rozwiniętą mechanikę, która potrafi przytłoczyć do tego Indie po polsku można policzyć na palcach jednej ręki.

bftbg pisze:

Wreszcie, zastanawiam się jaki podręcznik w najprzystępniejszy sposób opisuje jak grać w RPG dla zupełnego laika? Nie chodzi mi tu o to czy opisywany w podręczniku setting będzie grywalny, tylko właśnie o sam opis grania jako takiego.

W tej kategorii nie ma chyba lepszego podręcznika niż stareńkie "Oko Yrrhedesa" Andrzeja Sapkowskiego. Po pierwsze, przykładowa gra jest świetnie napisana (w końcu dzieło profesjonalisty ). Przedstawia początek typowego dungeon crawla, z klasycznym spotkaniu w karczmie, lecz na koniec lektury myślisz tylko o stworzeniu postaci i rozpoczęciu własnej gry. Poza tym próbka Sapkowskiego znakomicie pokazuje, jak powinna wyglądać gra - aktywni gracze, mówiący więcej niż "To ja go tnę!" , MG w roli arbitra nie gwiazdy. Wciągająca i pouczająca lektura.

Co do tego jak grać to polecam almanachy MG portalowskie. Niby przeznaczone dla mistrzów ale rzucają trochę światła na prowadzenie rozgrywki. Gdy gracze popatrzą przez chwilę na grę z perspektywy MG zazwyczaj odechciewa im się już wielu głupich (a dla mnie męczących) rzeczy które utrudniają i mnie i im rozgrywkę. (choć wcześniej często nie zdawali sobie z tego nawet sprawy) Tylko fragmenty wybierz sam nie muszą w końcu czytać wszystkiego

Mam nadzieję, że pomogłem

SWEX czyli Savage Worlds Explorer's Edition. Już na początku przyszłego roku ma być po polsku. A mechanika pomimo że prosta nadaje się do kombinowania. Jeśli to nie będzie prezent na święta to polecam poczekać.

Jesli szukasz czegoś na tyle rozbudowanego, żeby dało się na tym prowadzić dłużej iż kilka sesji, z sensownym rozdziałem dla prowadzącego i światem, który gracze będą kojarzyc, to rozejrzyj się za Wiedźminem, na Allegro bywa stosunkowo często.

Pozdrawiam,
Adam

AdamWaskiewicz pisze:

to rozejrzyj się za Wiedźminem

Brońcie boże! Jeszcze ludzie zaczną uczuyć sie tak skopanej mechaniki i bezzeswnsów w podzaiałacha społecznych że aż żal. Lubie prozę Sapkowskiego, ale system to porażka raczej.

Osobiście, na polskim rynku - Neuroshima ( jesli chca testować S-F ), NWoD ( jesli czuja się dośc dojrzali, na tematy rodem z horrorów ), Warhammer/D&D ( zalezy czy sa bardziej "ambitni" czy bardziej "to ja go tne" ).

Ja zaczynałem od Warhammera, potem prowadziłem D&D a nastenie zaczołem prowadzić nowym graczom nWoDa i uważam że to im na dobre wyszło. Właściwie każdy z "wielkich systemów" jest dobry na poczatek, jesli gracze chca w niego grać.

Z SWEX'em jest taki problem że to jest, własciwe, sama mechanika, przynajmniej narazie - nie pomoże poczatkującym graczom na wczucie się. Jezeli jednak do SWEX'a zaczna wychodzić setting po polsku, to może byc bardzo dobry start.

Oko Yrrhedesa sam od brta dostałem, ale w końcu nie pograłem w nie - za to ma ten bonus ze ten "minisystem" ma raptem 400-500 stron formatu "podróżnego" ( miesci się spojknie w większej łapie, takiej jak moja ) i... tyle - mały wydatek, może ich złapie bakcyl.

Neuroshima ( jesli chca testować S-F )

Nie polecam. Skopane i mało interesujące.

NWoD ( jesli czuja się dośc dojrzali, na tematy rodem z horrorów )

Warhammer

A to akurat dobra polecanka.

AdamWaskiewicz napisał(a):
to rozejrzyj się za Wiedźminem

Brońcie boże! Jeszcze ludzie zaczną uczuyć sie tak skopanej mechaniki i bezzeswnsów w podzaiałacha społecznych że aż żal.

Jakich podziałów społecznych? O czym ty mówisz?
Pomijam fakt, że polecanka Adama moim zdaniem jest sensowna.

Oko Yrrhedesa

Polecam. Świetna rzecz dla początkujących.

Czy jakieś alternatywne RPGi (mówi się Indie, tak?) nadają się jako wstęp do grania?

Indasy to bym w ogóle ominał

bftbg pisze:

Czy jakieś alternatywne RPGi (mówi się Indie, tak?) nadają się jako wstęp do grania?

Skoro już o to pytasz... Otóż głupio mi wciskać z miejsca mój Czas Waśni, choć muszę powiedzieć, że był testowany na nieletnich i wchodził im dobrze. Nie umierali od niego (a przynajmniej nie wszyscy). System ma prostą mechanikę opartą na rzutach k100, system tworzenia postaci oparty na schemacie Rasa + Klasa wzbogaconym o kilka elementów (np. wybór wad i zalet).

By nie reklamować siebie powiem, że kuszącym rozwiązaniem jest Ścieżka napisana przez Nimsarna. To dość fajny, klasyczny fantasy. Atutem systemu jest fakt iż gra jest raczej prosta, co więcej: nie jest też przegięta pod względem ilości danych: fluffu, zbędnych zasad etc. Przyswoić ją można więc dość szybko.

Jeśli natomiast lubisz Elder Scroll, to polecić warto Tamriel czyli polskie fanfic-rpg w uniwersum tej gry. System również jest relatywnie prosty oraz, przynajmniej jak na autorkę: bardzo dobrze wydany.

Grami w innych konwencjach niż fantasy się nie interesowałem. Zagranicznych gier nie mogę polecić żadnych: ani się na nich nie znam, ani też prezentowanie początkującemu muru tekstu w obcym języku nie wydaje mi się szczególnie dobrym pomysłem. Grając w systemy autorskie należy jednak pogodzić się różnego rodzaju babolami, które zwykle nie występują w grach profesjonalnych (np. mały balans mechanik, kiepska szata graficzna etc.) W moim subiektywnym odczuciu jednak zarówno Tamriel jak i Ścieżka są grami lepszymi niż np. Oko Yrghedesa, które jakoś nie przypadło mi do gustu.

Ja tylko dodam do kwestii przedmówcy, że wszystkie podane przez niego typy są darmowo dostępne do ściągniecia z internetu.

zegarmistrz pisze:

W moim subiektywnym odczuciu jednak zarówno Tamriel jak i Ścieżka są grami lepszymi niż np. Oko Yrghedesa, które jakoś nie przypadło mi do gustu.

Oczko generalnie jako system wypada raczej słabo, chyba że jako totalny wstęp do zarysu podstaw RPG. To sama mechanika, składająca się z 4 współczynników i 1k6. Nie ma świata, bestariusza, zbrojowni, itp., jedynie listę zaklęć. Wydaje mi się, że taki minimalizm może bardziej szkodzić w poznawaniu RPG niż pomagać.

Ale jeśli chodzi o Przykładową Grę, to nie wiem czy w ogóle istnieje lepsza (oczywiście w takiej mainstreamowej kategorii).

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Sam nie wpadłbym na te wszystkie pomysly.

Feniks pisze:

nWoD też jest spoko bo nie trzeba wyjaśniać świata za bardzo a mechanika jest prosta niezwykle.

Rzeczywiście, świata nie trzeba wyjaśniać a jeszcze uświadomiłem sobie, że pewnie teraz sporo nastolatków zna Twilight (bleee) no i może widziało inne Underworldy to powinni czuć klimat (ostrej jatki i full wypas mocy, oczywiście. Zresztą, kto nie zaczynał tak swojej przygody z WoDem). Zastanawiam się tylko czy nowy podrecznik do Wampira/Wilkołaka jest przyjazny dla nowicjusza? I czy rozpoczęcie RPGowania WoDem nie spaczy młodym psychy?

Cherokee pisze:

W tej kategorii nie ma chyba lepszego podręcznika niż stareńkie "Oko Yrrhedesa" Andrzeja Sapkowskiego. (...) Przedstawia początek typowego dungeon crawla, z klasycznym spotkaniu w karczmie, lecz na koniec lektury myślisz tylko o stworzeniu postaci i rozpoczęciu własnej gry. Poza tym próbka Sapkowskiego znakomicie pokazuje, jak powinna wyglądać gra - aktywni gracze, mówiący więcej niż "To ja go tnę!" , MG w roli arbitra nie gwiazdy. Wciągająca i pouczająca lektura.

O takim właśnie aspekcie wprowadzającego systemu myślałem. Przy okazji mówiąc, to zupełnie zapomniałem o "Oku", dzięki za tą sugestię. Problemem będzie jednak dostępność. Ostatnie wydanie było jakoś 10 lat temu.

fenwind pisze:

Co do tego jak grać to polecam almanachy MG portalowskie. Niby przeznaczone dla mistrzów ale rzucają trochę światła na prowadzenie rozgrywki. (...)

Myślę, że Almanachy sprawdzą się raczej jako drugi lub trzeci krok w RPG. Najpierw przydałoby się trochę "ogrania".

zegarmistrz pisze:

Skoro już o to pytasz... Otóż głupio mi wciskać z miejsca mój Czas Waśni, choć muszę powiedzieć, że był testowany na nieletnich i wchodził im dobrze. (...)
Jeśli natomiast lubisz Elder Scroll, to polecić warto Tamriel czyli polskie fanfic-rpg w uniwersum tej gry. System również jest relatywnie prosty oraz, przynajmniej jak na autorkę: bardzo dobrze wydany. (...)

Dzięki za powyższe sugestie. Zerknę szczególnie na Tamriela, bo jak ktoś zna Elder Scrolls to łatwo powinień poczuć klimat.

Cieszę się, że wielu ludzi poleca WFRP, który sam bardzo lubię. Fakt, że mechanika w miarę prosta, tylko zastanawiam się, czy rozpoczynanie profesjami jak Szczurołap nie odstraszy tych marzących o graniu rycerzem w lśniącej zbroi.
Z drugiej strony przypomniało mi się, że jak zaczynaliśmy Młotka z kolegami, to MG od razu dał nam wybór profesji bez losowania i pierwsza drużyna składała się z Elfa - ucznia czarodzieja, Gladiatora, Zabójcy trolli i Banity (dobre skille). W sumie więc ten nasz start w Starym Świecie był taki troche D&Dkowy i dopiero później "wydorośleliśmy".
Czy i Wy macie podobne doświadczenia?

Pomyślałem o jeszcze jednym systemie, o którym nikt nie wspomniał - Earthdawn. Gdyby tak zacząć od "Pierścienia tęsknoty", który uważam za świetną książkę, to chyba łatwo byłoby poczuć klimat Barsawii. ED jest heroiczny, co jest chyba zaletą na początek, tylko nie wiem jak z przystępnością podręcznika. Co o nim uważacie?

Czy i Wy macie podobne doświadczenia?

Ja do dziś, mimo sporego doświadczenia, tak gram. Nie losujemy u mnie w drużynie profów, bo wolimy mieć fajnie przygotowane postaci

Co o nim uważacie?

Jest niezły, choć jeśli dobrze pamiętam, to ma dziwną mechanikę

O takim właśnie aspekcie wprowadzającego systemu myślałem. Przy okazji mówiąc, to zupełnie zapomniałem o "Oku", dzięki za tą sugestię. Problemem będzie jednak dostępność. Ostatnie wydnie było jakoś 10 lat temu.

Na Allegro pojawiają się pody do OY.

Jeśli ów młody Gracz będzie grał u doświadczonego MG, polecam Klanarchię. Pierwszy rozdział opisuje, na czym polegają RPG, kim jest Narrator (MG), kim są Gracze i ich postaci, NPCe, scenariusz itd. oraz zwraca uwagę na różne płaszczyzny komunikacji (pozagrową, odgrywanie postaci). Rozdział IV: Kanon dobrze opisuje zasady dobrego wychowania i wspólnej zabawy przy RPGie. Podobnie wartościowe i podobne treściowo opisy zawiera Neuroshima.

Klanarchia oferuje jednak możliwość "filmowej" rozgrywki - można budować kombosy z manewrów bojowych, snuć opisy i osiągać efekty rodem z Anime (konwencja Krwawego Snu http://klanarchia.pl/index.php?id=40 ). Daje ciekawą opcję rozgrywania konfliktów - Pentagram. Każdy z walczących stara przewidzieć się, w jaki sposób zaatakuje wróg. Wybiera więc potajemnie jedną z sześciu akcji, a każda z akcji jest szczególnie skuteczna przeciwko dwóm innym (daje bonusy w kościach). Poza dawaniem bonusów w kościach, rodzaje akcji modyfikują liczbę uszkodzeń, które poniesie przegrany (jeśli dwóch wojowników wybrało Wściekły Atak, ten, który gorzej wypadnie, wrąbie się z pełnym impetem na kosę/miecz/tarczą przeciwnika, który również szarżował). Dostajemy więc sporą dozę kombinowania, jaką akcję wybrać i możliwość konstruowania widowiskowych kombosów.

Za Klanarchią, poza efektowną walką, przemawia prosta mechanika oparta na k10 i testach przeciwstawnych oraz schemacie Pentagramu. Łatwo przyswajalne . Gra sugeruje "głębszą" rozrywkę - wybory moralne, problemy etyczne, dorzuca do tego konwencję horroru - to jednak nie są wymagane elementy, można sobie powergamować do woli w filmowej konwencji. Poza tym zaczyna się od gry mocną postacią, specjalistą i można do woli robić przegięte rzeczy, gdy wezwie się na pomoc Ciemność (w specjalnych scenach Gracze ponoszą konsekwencje nazbyt chętnego korzystania z Ciemności).

Szczerze polecam Ci tę grę dla młodego Gracza. Ale tylko pod warunkiem, że poprowadzi ją doświadczony MG - wydaje mi się zbyt dużą i trudną dla niezbyt doświadczonego Prowadzącego.

Opis grania jako takiego to jest bardzo fajny w artykule Grega Stolze "how to play role-playing games", tylko niestety nie ma wersji polskiej. Z polskich RPG to DnD ma całkiem niezły wstęp, za to przesadnie złożoną mechanikę.

Dla początkującego polecałbym Warhammera dwójkę, jeśli lubi fantasy - nawet nie prowadzone ambitnie, ale dungeoncrawlowo, heroicznie czy jakkolwiek. Zasady są łatwe i przyjemne, zwłaszcza pod dodaniu jakichś sensownych poprawek.

Z gier bardziej niezależnych (może bez nazwy Indie, to jest na pewno dla zaawansowanych), to można całkiem fajnie bawić się Risusem, który jest prościutki, a i na dłuższą metę można coś z niego wyciągnąć. Jakieś uproszczone wersje FATE (np. KaduFATE Kaduceusza) też są fajne i pozwalają skupić się na role-playingu i oduczyć gry w naparzanie się z orkami. Z drugiej strony jednak, nie pobawisz się tu mechaniką.

Odradzałbym Warhammera (zarówno 1. i 2. ed., trzeciej nie znam). Co prawda świat nadaje się do gry w konwencji heroicznej mega-naprzanki ze wszechobecnym Chaosem, co często lubią początkujący Gracze. Ma prostą mechanikę, prawda.

Sęk w tym, że ta mechanika nie wspiera gry heroicznej - dobry żołnierz Imperium ma aż 45 % szansy na trafienie wroga, wybitny mistrz trafia w 70% przypadków, ale już banda trzech-czy czterech chłopów dzięki liczebności też może mieć te 70% każdy na trafienie i tak samo albo dotkliwiej poranić. Mechanika preferuje wartości niskie (według mnie:żałośnie niskie), cecha na poziomie 60% to już dobrze! Specjalista, który ma 60% szansy na unik, odcyfrowanie zapisków itd. ... Plus niska żywotność i możliwość bycia zatłuczonym przez bandę słabych istot (a kto w heroiku przejmuje się ruchomym tłem - czy jak kto woli armią commonerów, którzy odgradzają nas od głównego złego?).

a kto w heroiku przejmuje się ruchomym tłem - czy jak kto woli armią commonerów, którzy odgradzają nas od głównego złego?

Heroic =/= epic. Dziękuję za uwagę.

Nie słuchaj bajań starych pierników ( ) i bierz Warhammera II Ed. Powodów jest kilka:

1. Warhammer jest tani

Kupujesz jeden podręcznik i grasz. Nie potrzebujesz trzech podstawek (D&D) plus dodatkowy setting. Bo wprowadzono Cię w błąd twierdząc, że trzy podręczniki do DeDeków wystarczają do gry. Nie wystarczają, bo nie masz świata. System jest, ale mięcha nie ma. Na Allegro set startowy do D&D i setting to około 190 zł. A podstawkę Warhammera możesz dorwać nawet za 75 zł.

2. Warhammer jest przystępny

Łatwo się zorientować w systemie, bo jest bazowany na Europie i nie będzie problemu z odnalezieniem się w tym świecie. Ponadto podręcznik podstawowy oferuje jako taki opis świata, magii i potworów. Nie jest tego tak dużo jak w D&D, ale za to na samej podstawce możesz zacząć grać. Ponadto system jest jeden - DeDeki to 3.0 i 3.5. Zmiany są niewielkie, ale trzeba trochę popracować nad dostosowaniem reguł. Inaczej będziesz musiał patrzeć z której edycji dokładnie dodatek kupujesz.

3. Warhammer jest dostępny

Możesz polować na Warhammera I Ed., Wiedźmina, Earthdawna, Oko i inne systemy, ale musisz szukać. Do Warhammera dodatki jeszcze są, wystarczy że klikniesz i masz materiały na Rebelu, Allegro, Replikatorze czy innych sklepach/witrynach. Ten punkt liczy się także do D&D.

4. Warhammer jest prosty

Sądzę, że to wielka zaleta dla początkujących. Ściągnij darmowe SRD z Poltera lub strony Wydawnictwa ISA i zobacz reguły D&D. Warhammer zaś to prosty system procentowy - jest łatwy i szybki. Kiedy go opanujecie, to będziecie wiedzieli, czy lubicie mechancizne zabawy (tym samym możecie skierować uwagę na D&D), czy też Wam są niepotrzebne. I nie słuchaj Drejfusa - w II Ed. słabość postaci to już legenda, przy trzeciej profesji niektóre cechy potrafią niebezpiecznie zbliżyć się do 100%. Problem słabeuszy na traktach to mit.

Ale skoro twierdzisz, że Warhammera już liznąłeś, to chyba o tym wiesz. Można tam się bawić w wesołe mordowanie goblinów i kolekcjonowanie świecących przedmiotów, nie ma tylko masy kostek i reguł. Zagrajcie luźnie, dla zabawy i nie dajcie się wkręcać, że to tylko Low Magic Dark Horrible Terror Horror Cruel Świat Niebezpiecznych Przygód. Gracze w WFRP II Ed. są w stanie zrobić niezłą rzeźnie jeśli pomyślą w czasie walki i użyją mądrze manewrów. Aż szkoda potworów niekiedy.

Klanarchii, Monastyru czy Wolsunga nie polecam - z tych podręczników przydałoby Ci się ledwie kilka stron. Głównie z wprowadzenia i sekcji dla MG właśnie - świetne opisy czym RPG jest, co robić a czego unikać. Ale warto dla kilku stron w podstawce iść w jakiś system? Same systemy są tragiczne dla początkujących graczy, choć mamią prostymi elementami (Klanarchia banalną motoryką, Monastyr znanym klimatem płaszcza i szpady, Wolsung odwołaniami do klasyki steampunku). Ostatecznie jednak są dość ciężkie w innych miejscach i nie polecałbym ich. Tak samo Indie, jako wprowadzenie są tragiczne.

Jeśli nie lubisz klimatów fantasy, a chciałbyś trochę postapokaliptyki, to Neuroshima powina być OK. Nie jest to diament, ale ma kilka fajnych elementów. Poza tym nie masz za bardzo wyboru (Klanarchia to nie postapo ). Neuroshima jest też dość tania i wciąż wspomagana przez Portal, od czasu do czasu przynajmniej.

WoD i nWoD może robić trochę problemów. Mechanika jest banalna, ale sam system promuje storytelling, a nie roleplaying. Jako kolejna pozycja jak najbardziej, ale raczej nie jako pierwsza.

Osobiście radziłbym Ci Warhammera I Ed., ale jestem realistą - nie ma sensu żebyś teraz uganiał się za podręcznikami do tego systemu, zalety II Ed. wytłuszczyłem wcześniej (choć fabularne zmiany w stosunku do I uważam za idiotyczne).

Teraz praktycznie w każdym podręczniku znajdziesz sekcje tłumaczące czym są RPG i jak w nie grać, choćby w formie opisu przebiegu sesji. Owszem jedne są lepsze, inne gorsze, ale raczej bez problemu się rozeznacie na każdej z nich.


Malaggar

+1

Heroic to nie Epic. Problem (dla niektórych) w tym, że z II Ed. WFRP po trzeciej profesji też się robi niezły Epic czasami.

Cóż człowiek ma rację

Za jedynkę się nie bierz też z prostego powodu. Dorwać teraz cały egzemplarz to już cud trochę. A jak już znajdziesz taki w dobrym stanie to 100 musisz wyłożyć. Na okazję musiałbyś sporo czekać.. ni\o chyba, że masz dojścia, jeśli masz to zazdroszczę

Co do 2ki. Jeśli ktoś jest trochę obeznany z systemem to już na początku całkiem potrafi wymiatać. Inna sprawa, że ja osobiście kocham w WH to, że już 2 średniaków ma szanse z jednym "miszczem" jeśli ten się nie popisze a tamtym wyjdą ciekawe rzuty

Podstawka WH za 75 zł lekko. Dodatki kupić jak się spodoba. Choć ja bym się wstrzymał bo jak wejdzie 3ka to ceny pewnie spadną o kilkanaście złotych.

Vukodlak: z tym polowaniem na oko i wiedzmina bym nie przesadzał. Z ed w sumie tylko czasem jest problem...

Pod zadnym pozorem nie Klanarchie. Ten system jest tak zly ze nie bylem go w stanie przeczytac do konca. Mechanika jest dosc skomplikowana, opis swiata masakrycznie ciezki do przebrniecia. Dla nowych graczy to sie na pewno nie nadaje.

Faniks, gdybym był złośliwy, to bym powiedział, że dla starych graczy też się nie nadaje

Heroic to nie Epic. Problem (dla niektórych) w tym, że z II Ed. WFRP po trzeciej profesji też się robi niezły Epic czasami.

Ale nadal można wykorkować po oberwaniu cepem od wieśniaka.

Nie mówiąc o tym, że przeżycie tych trzech profesji też do najłatwiejszych nie należy. Nawet pomimo pepeków. Ale generalnie biorąc pod uwagę stopień skoplikowania mechaniki tak przy tworzeniu postaci jak i w samej rozgrywce, Warhammera jak najbardziej można początkującym graczonm polecić, niestety w podstawce mocno kuleje poziom przedstawienia świata gry.

Pozdrawiam,
Adam

Wspominany Warhammer albo Świat Mroku grany śmiertelnikami. Aby początkujący nie musieli zagłębiać się w nadnaturalne zdolności swoich postaci i egzystencjalne problemy bycia wampirem albo stadnego życia wilkołaków. Na początek to nikomu nie jest do szczęścia potrzebne, a dla kogoś kto dopiero zaczyna z RPGami może być to ciut za dużo.

Na plus obu ww. systemów składa się prosta mechanika i niezbyt skomplikowany świat. Opisać co nieco świat Warhammera, a w przypadku ŚM nie ma nic do tłumaczenia. Można wspomnieć, że istnieją duchy, wampiry itp. i koniec, robimy postacie, gramy :]

Polecałbym Warhammera na start, ale Świat Mroku na początek... Jakoś tego nie widzę W jakim wieku są owi "początkujący", tak właściwie? Jeżeli grali w cRPGi jak najnowszy Neverwinter (Baldury to niestety powoli prehistoria ), to może D&D nie byłoby najgorsze, bo świat jako tako znają, a zawsze łatwiej opierać się na czymś, co znane... Choć D&D jest po prostu drogie i, osobiście twierdzę, nie najlepsze. A Warhammer, choć do ideału mu daleko, to porządny system z opisem świata, który spokojnie starczy na kilka rozbudowanych kampanii.

Nie widzę nic złego w Świecie Mroku na początek. Nikt nikogo nie zmusza do prowadzenia nadnaturalnego horroru od razu, a podstawka do nWoDa jest na tyle plastyczna, że można na niej prowadzić w dowolnych sposób na prostej mechanice ;] Przy czym następnym ułatwieniem jest fakt, że nikt nie musiał grać w jakiekolwiek gry na komputerze żeby znać świat jak np. w przypadku DnD. Ponadto, nie wiem czy dobrym pomysłem jest zarzucanie tabelkami i cyferkami początkujących graczy :] Ale w przypadku wieku przyznam racje.

Pierwsze sesje w systemie zawsze tworzą u graczy po prostu opinię na temat systemu. W przypadku nowicjuszy bałbym się osobiście schrzanić wizerunku Świata Mroku, bo sesja, jaką wyobrażam sobie jako "wizytówkę WoDa" wymagałaby od graczy jednak już bardziej rozwiniętej umiejętności odgrywania postaci Nie przesadzajmy z tym zarzucaniem tabelkami i cyferkami w DDkach, bo z tego co widać i po forach, i w realu, to młodzi gracze grają w DDki tłumnie, a jeszcze patrząc na poziom co po niektórych, to można wysnuć wniosek, że nawet specjalnie ewoluować nie trzeba, by to ogarnąć

Pierwsza sesja wyrabia wrażenie, mówisz? Coś tam pamiętam, choć to wczesna podstawówka była... Zdaje się, że jechaliśmy konno wielkim, pustym stepem, gdy nagle zapadła się ziemia, i wpadliśmy do pomieszczenia, w którym było po jednym wypasionym magicznym toporze Tzeencha na bohatera... po czym pojawił się demon Nurgle'a, i dalej wiadomo...

Bardzo się cieszę, że akurat u mnie ta pierwsza sesja nie odcisnęła się zbytnio na wizerunku Warhammera

Proponuję więc dobrać system do konwencji, jaka przyszłych graczy ma szansę najbardziej rajcować. Jak grali w komputerowe cRPG fantasy, to DnD się nada, a jak kręcą ich Twilighty i inne Underworldy, to WoD będzie w sam raz. I co z tego, że ich pierwsze sesje przyprawią starych erpegowców o zawał... od czegoś trzeba zacząć. Nic tak nie zabije w początkujących chęci do gry, jak Starszy, Mądry i Doświadczony Erpegowiec, który będzie na siłę pokazywał młodzieży, jak się w dany system należy poprawnie bawić...

Polecam WFRP 1e/2e lub Zew Cthulhu. Jeśli zna angielski, to RuneQuest i wspaniały świat Gloranthy.

CoC bym odradzał, bo ciężko w początkującej drużynie utrzymać i wywołać nastrój grozy.

Do Zewu takie same zastrzeżenia jak do Świata Mroku+kwestia znajomości i trawienia prozy Lovecrafta

Hastour pisze:

Pierwsza sesja wyrabia wrażenie, mówisz? Coś tam pamiętam, choć to wczesna podstawówka była... Zdaje się, że jechaliśmy konno wielkim, pustym stepem, gdy nagle zapadła się ziemia, i wpadliśmy do pomieszczenia, w którym było po jednym wypasionym magicznym toporze Tzeencha na bohatera... po czym pojawił się demon Nurgle'a, i dalej wiadomo...

Bardzo się cieszę, że akurat u mnie ta pierwsza sesja nie odcisnęła się zbytnio na wizerunku Warhammera

Jesteś pewien, że nie odcisnęła przynajmniej na pierwsze lata gry? Że Ci się podobało, to inna rzecz, każdy chyba tak zaczynał

Hastour pisze:

Nic tak nie zabije w początkujących chęci do gry, jak Starszy, Mądry i Doświadczony Erpegowiec, który będzie na siłę pokazywał młodzieży, jak się w dany system należy poprawnie bawić...

A to szczera prawda