Jest taka legenda wśród podróżników którzy często wybierają się góry.
Legenda o zaginionym koledze, który po tygodniu od zniknięcia w mroźnych i niebezpiecznych warunkach, powraca cały i zdrowy. Nie pamięta, co się z nim stało, ani gdzie był. Jedynym śladem zdaje się być zawsze jedno srebrnobiałe pióro, które zostało mu z okresu, z którego nic nie pamięta. Niektórzy mówią, że to niebianie zeszli z samych niebios, by zaopiekować się zaginionym. Oczywiście nikt nie wie, jak blisko jest prawdy.
Historia:
Wiele setek lat temu, kiedy ludzie zasiedlali te ziemie, napotkali na pewien problem. Nie mogli przekroczyć granicy szczytów górskich. Powód? Droga była zbyt długa i wyczerpująca (warunki pogodowe nie należały do najprzyjemniejszych). Ludzie postanowili założyć w górach osadę by przetrwać niesprzyjającą porę roku i ruszyć dalej. Po miesiącu od otwarcia wioski, patrol ludzi natrafił na coś dziwnego. Wśród szczytów gór, jakiś tysiąc metrów na ziemią, lewitowało potężne miasto.
Od razu wysłano oddział zwiadowczy, by zbadał tamten rejon. Okazało się że miasto zamieszkują niebianie oraz bóstwo odziane w ludzkie ciało. Bóstwo zaintrygowane naturą ludzi postanowiło za pomocą swych mocy doprowadzić do sojuszu. Udało mu się to w stu procentach. Obie nacje zaczęły sobie nawzajem pomagać. Powoli stosunki zacieśniały się (ludzie postanowili osiąść w górach na stałe). Pomiędzy obiema rasami pojawiły się pierwsze małżeństwa. Tak powstawały dziwne istoty, łączące w sobie cechy ludzi i niebian ( dziś przez podniebnych nazywane pradawnymi ). Wiadomo, że po wielu latach sojusz został zerwany (być może zostało to spowodowane przez śmierć bóstwa -jego moce przestały działać i sojusz został zachwiany). Pradawni przez wiele lat krzyżówek ze zwykłymi ludźmi stali się rasą bardziej podobną do nich niż do niebian. Po zerwaniu sojuszu podniebni postanowili oddzielić się od świata ludzi i zakładać własne siedziby.
Podniebni to niezwykle zagadkowa rasa, z długą historią.
Istoty te niewiele różnią się od zwykłych ludzi, poza tym, że...posiadają skrzydła.
Osobowość:
Podniebni to szlachetna rasa. Ich system wartości opiera się na honorze i sprawiedliwości.
Z natury są poważni, choć mają doskonałe poczucie humoru. Gdy dążą do jakiegoś celu, ważne jest dla nich, by przy tym nie łamać tradycji oraz prawa. Nie jest im obojętne cierpienie innych myślących istot (dlatego często pomagają potrzebującym podróżnikom). Posiadają wiele tajemnic, których ujawnienie mogłoby zaszkodzić ich siedzibom, a być może całej rasie.
Podniebni tworzą zamknięte społeczeństwo i niewiele jest osób, które odwiedziły ich siedziby, a jeszcze mniej osób, które by o tym pamiętały ( podniebni wykształcili doskonały sposób magicznego wymazywania pamięci). Osoba, która przebywała w ich osadach na końcu poddawana jest rytuałowi wymazywania wspomnień. Są jednak tacy, którzy twierdzą, że rytuał na nich nie podziałał i wszystko pamiętają ze swej podróży (oczywiście nikt im nie wierzy. A powinien...)
Opis fizyczny:
Podniebni to nic innego jak dobrze zbudowani, silni ludzie, ze srebrnobiałymi skrzydłami.
Ich włosy są najczęściej koloru czarnego lub brązowego. Rzadko zdarzają się kolory blond i siwy, a szczególnie rzadko srebrny i złoty (to cecha pradawnych podniebnych-ale o tym dalej)
Osiągają wzrost od 160 do ponad 190cm i ważą od 70 do 135 kg . Widać w nich trochę naleciałości po dawnych przodkach, niebianinach. Mężczyźni mają często istnie posągowe kształty, natomiast kobiety są zwykle piękne i dobrze zbudowane.
Podniebni ludzie osiągają dojrzałość w wieku 30 lat i mogą przeżyć ponad 200 lat
Tradycje:
Podniebni posiadają wiele osobliwych tradycji.
Najważniejszą z nich jest jednak ta dotycząca długiego miecza.(prawdopodobnie jest to ulubiona broń ich bóstwa). Gdy rodzi się nowy członek tej rasy, wykuwana jest dla niego mistrzowska wersja tej broni (Gdy rodzi się pradawny podniebny wykuwana jest dla niego wersja pokryta runami rozwoju - zobacz temat Runy bojowe i ochronne w tym dziale.).
Każdy honorowy pojedynek toczy się przy użyciu tejże broni. Wiele ceremonii o charakterze religijnym również przebiega z użyciem długiego miecza.
Ważnym świętem jest również Dzień Księżyca. Dokładny opis święta:
- Święto odbywa się tylko raz do roku w pełnię księżyca. Cała siedziba rozbłyska wtedy jasnoniebieskim światłem (jest ono widzialne na kilometr od siedziby podniebnych). Wszyscy mieszkańcy po zapadnięciu zmroku przestają mówić i ubierają się w dwuwarstwowe szaty (o tym dalej) – jest to związane ze upamiętnieniem śmierci ich bóstwa (żałoba w postaci ciszy). Ciszę przerywają tylko nieznacznie odgłosy pochodów żałobników, którzy snują się pomiędzy wąskimi uliczkami miasta, podążając w kierunku sal biesiadnych (każda siedziba podniebnych posiada chociaż jedną taką salę). Tam przygotowane są wykwintne potrawy i wszelki napitek. O północy nastrój żałobników zmienia się diametralnie. Zdejmują oni czarne szaty i odsłaniają jasnoniebieskie ubrania. W ten sposób rozpoczyna się druga część uroczystości, która w radosny sposób upamiętnia powrót bóstwa. Biesiady kończą się wraz z nastaniem świtu.
Dzień ten uważany jest za zmartwychwstanie ich bóstwa.
Relacje:
Tak jak zostało napisane wyżej, podniebni to rasa ze szczelną strukturą społeczną.
Nie oznacza to, że są mało towarzyscy. Wręcz przeciwnie! Jeżeli ktoś trafi pod ich opiekę, może liczyć na dobre traktowanie (na pewno będzie uczestniczył w ich zabawach i ucztach - a te bywają wykwintne) - niestety i tak na koniec o wszystkim zapomni.
Podniebni raczej rzadko kontaktują się z istotami mieszkającymi na ziemi. Posiadają za to bardzo dobre kontakty na planach żywiołu powietrza. To stamtąd czerpią zyski za pomocą handlu oraz eksploatacji tamtejszych rejonów (w każdej siedzibie podniebnych znajduje się chociaż jeden portal prowadzący na ten plan).
Charakter:
PD, PN, ND rzadko PZ. Podniebni to rasa wysoko rozwiniętym systemem sprawiedliwości oraz kodeksem moralnym. Dlatego najczęstszym charakterem jest praworządny. Dla podniebnych walka ze złem nie jest najważniejszą rzeczą (chyba, że owo zło zagraża ich siedzibom).
Krainy:
Siedziby podniebnych są najczęściej ulokowane wśród szczytów wysokich gór. Często mają też osady w kanionach, rzadko w wysokich lasach.
Ponoć gdzieś w Faerunie istnieje ich największa, latająca siedziba (została odbudowana po tym jak spadła - w czasie, gdy magia nie działała).
Siedziby:
Siedziby:
-podpowiedź dla MG jak wyglądają.
Zawsze znajdują się na największych wysokościach, na jakie pozwala rejon, w którym jest budowana taka siedziba.
Zawsze są chronione przez czary iluzji, często są to np. smoki i inne bestie, które wzbudzają strach (pełniące rolę niemych strażników).
W każdej siedzibie (nawet mało znaczącej) znajduje się choć jeden portal prowadzący do planu żywiołu powietrza.
Niektóre z większych siedzib unosi magia (lewitują wtedy wysoko wśrod chmur). W przypadku takich budowli zawsze budowane jest magiczne przejście, które prowadzi na ziemię i z powrotem (zwykle jest przeznaczone dla żadkich gości z powierzchni).
W każdej z osad podniebnych znajduje się mały garnizon (lub wielkie koszary) z gotowymi do walki wojownikami podniebnych.
W każdej osadzie znajduje się zawsze choć jeden pradawny podniebny (najczęściej pełni rolę namiestnika).
W większości z osad wybudowana jest świątynia (może być mała) Lunarina (urzęduje w niej oprócz zwykłych kapłanów, równiez kapłan Lunarina znający czar wymazywania pamięci).
W każdej osadzie (na 100%) znajduje się sala biesiadna w której podniebni urządzają uczty.
Religia:
Podniebni wyznają tylko jedno bóstwo. Jego imię jest tak święte, że wypowiadane jest tylko w wyjątkowych uroczystościach. Żaden podniebny nie zdradzi imienia owego bóstwa mieszkańcowi powierzchni – wiązałaby się z tym wielka kara (być może nawet śmierć)
Wy drodzy MG poznacie jego imię. Jego pierwotne imię to Gordorin.
Bóstwo to najprawdopodobniej pochodzi z planu żywiołu powietrza (uciekło z tamtąd przed jakąś złą siłą-być może potężniejszym bóstwem)
Gordorin skazał się na wygnanie wraz ze swymi sługami. Niestety owa zła siła wysłała za nim swojego niebiańskiego skrytobójcę wraz z potężną bornią ( Księżycowy Kieł-długi miecz). Skrytobójca wykonał swoje zadanie. Przebił bóstwo mieczem następnie wykradł jego ciało z pałacu, by dokończyć swe dzieło. Wbrew rozkazom chciał wykonać rytuał zniszczenia ciała w noc (a nie w dzień). Nie wiedział jednak, że Księżycowy Kieł ma jedną poważną wadę. Nie działa w pełnię księżyca ( a tej nocy była pełnia
) Gordorin przebudził się z letargu wciągnął miecz ze swej piersi i zgładził zabójcę. Ten dzień nazywany jest przez podniebnych Dniem Księżyca, a awatar Gordorina od tej pory nazywany jest przez nich Lunarinem (i ponoć do dziś mieszka w największej fortecy podniebnych).
BG nie mają prawa znać imienia tego bóstwa (nawet używając umiejętności wiedza tajemna, czy wiedza barda) chyba, że należą do rasy podniebnych.
Lunarin (dawny Gordorin-pomniejsze bóstwo)
Symbol: Para srebrnych skrzydeł na tle księżyca w pełni.
Charakter: PD
Dziedzina: Podniebni, wojownicy
Domeny: Wojny, Powietrza, Księżyca
Ulubiona broń: Księżycowy Kieł-długi miecz
Dogmat:
Walcz o swe siedziby, ponieważ to Lunarin ci je dał (są ci przeznaczone).
Nie wyjawiaj nikomu z powierzchni tajemnic Lunarina i podniebnych.
Obchodź Dzień Księżyca z należytym szacunkiem. Pomagaj potrzebującym ( nawet gdy nie należą do twej rasy ).
Do pradawncyh: Świeć przykładem dla innych. Mądrze spełniaj swe obowiązki wobec podniebnych.
Cechy rasowe podniebnych:
- Budowa +2, Siła +2
- Rozmiar średni
- Bazowa szybkość 9 m, latanie 12m (słaba)
- Biegłość w długim mieczu- jest to ceremonialna broń podniebnych.(więcej w podziale tradycje)
- Widzenie w słabym świetle
- Premia rasowa +2 do testów Zauważania
- Odporność na zimno 5
- Ulubiona klasa: wojownik ; kobiety- kapłan
- Przybysz: Podniebni są rodowitymi przybyszami
- Automatyczne języki: niebiański, powietrzny ; języki premiowe: wspólny, elfi, krasnoludzki.- Podniebni mają bardzo ograniczone kontakty z rasami mieszkającymi na powierzchni.
- Modyfikacja poziomu +1: podniebni są potężniejsi i dlatego zdobywają poziomu wolniej od innych ras Faerunu.
Pradawny podniebny:
Co jakieś tysiąc urodzeń, na świat przychodzi pradawny podniebny. Jest on niejako przypomnieniem dawnych lat, oraz początków tej rasy. Pradawny różni się od innych nie tylko swym wyglądem (zawsze mają srebrne bądź złote włosy). Zwykle takie osoby są mądre i posiadają parę mocy odziedziczonych po niebianinach. Pradawnym podniebnym przysługuje wiele przywilejów. Rodzina w której urodził się pradawny natychmiast awansuje w hierarchii. Pradawni zawsze obejmują stanowiska w administracji podniebnych ludzi dlatego stanowią jej dużą część.
Królem podniebnych może zostać (według tradycji) tylko pradawny.
Cechy pradawnego:
- Budowa +2, Siła +2, Mądrość +2
- Rozmiar średni
- Bazowa szybkość 9 m, latanie 12m (słaba)
- Biegłość w długim mieczu
- Widzenie w ciemnościach 18m
- Premia rasowa +2 do testów Zauważania i Nasłuchiwania
- Odporność 5 na zimno kwas i elektryczność
- Ulubiona klasa: wojownik ; kobiety- kapłan
- Dodatkowy atut na pierwszym poziomie.
- Światło (zc) Pradawni podniebni mogą raz dziennie używać światła- analogicznie do czaru rzucanego przez zaklinacza o poziomie ich postaci.
- Przybysz: Pradawni podniebni są rodowitymi przybyszami
- Automatyczne języki: niebiański, powietrzny ; języki premiowe: wspólny, elfi, krasnoludzki.
- Charakter zawsze PD lub PN
- Modyfikacja poziomu +2: pradawni podniebni są potężniejsi od zwykłych przedstawicieli tej rasy.
Od autora: Dlaczego modyfikacja +1? Spójrzcie na cechy aasimara (FR) a zobaczycie że gdyby porównać jego premie (światło, widzenie w ciemnościach 18m, odporności, bonusy do atrybutów itd.) to równoważą się one z tymi które posiada podniebny. (jeśli uważasz, że to za mało możesz ewentualnie zrobić +2 ze względu na umiejętnośc latania.-w takim razie pradawny podniebny będzie miał +3)
Dlaczego modyfikacja +2? Spójrzcie na jego cechy a wszystko stanie się oczywiste.
Skąd pomysł na taką rasę? Jest taki stary film fantastyczny, którego nazwy nie zdradzę. Ten kto ją odgadnie stanie się w moich oczach Herosem ( oczywiście nie ogłaszam konkursu na tytuł tego filmu! ) W owym filmie występują podobne istoty. Oczywiście podobieństwo głównie z wyglądu -reszta (tradycje itd.) została wymyślona w całości przeze mnie. Nie wzorowałem się na żadnej ze znanych ras latających w Dnd, dlatego wszelkie podobieństwa (jeżeli takowe istnieją) są przypadkowe.
Dziękuję za dotarcie do końca tekstu.
