Jasne, ale - o ile wiem - ten cykl to nie jest fantasy sensu stricto, tylko analiza syna J.R.R. dotycząca świata, notatek i zapisków ojca?

A może napiszemy petycję o wydanie cyklu marsjańskiego Burroughsa (John Carter)? Aż 10 książek, to dopiero byłaby retro wyżerka. Mniam mniam.

Faborn pisze:

No Tolkien robi trochę przewlekłe opisy, ale jednak to on był jednym z pierwszych pisarzy fantasy.Nie zapominajmy o tym .

I co z tego? Jak dla mnie jest przereklamowany. Można go szanować jako prekursora nurtu, ale to nie znaczy że jego książki zrobią się ciekawsze.

Raz przeczytałem "Władcę ..." i starczy na całe życie .

Ja przeczytałem 3 razy.

Doczytałem dokładnie do setnej strony. Stwierdziłem że skoro dotąd słyszę tylko straszne zapowiedzi, a nie ma następstw tychże, to dalej nie będzie lepiej. Szczęka od ziewania chciała mi na plecy przeskoczyć.

Przeczytałem wszystko, ale po pierwszym tomie musiałem odchorować tydzień zanim zebrałem siły psychiczne do drugiego.
Jak dla mnie zbyt pompatyczne, elfy obrzydliwie wręcz idealistyczne (u Sapka wyglądało to 100 razy lepiej - wiem, że miał przewagę dystansu czasu), a wszystko wyglądało, jak dla mnie, na literaturę młodzieżową (i to dla "młodzieży młodszej").
Odfajkowane i z głowy.

Dlatego, że "Władca" przypomina bardziej epos niż normalną powieść. Stąd ta pompatyczność, stąd ta cała etykieta, dworność, wzniosłość. No i idealność głównych bohaterów.

Trylogię przeczytałem kilkanaście razy, acz za każdym razem z coraz większym trudem. Nie jestem pewien, czy rzeczywiście chodzi o język, o formę, czy też może winna jest po prostu nieustająca popularnosć pewnych pomysłów i rozwiązań w czerpiącej z Tolkiena literaturze fantasy - a przez to moje zmęczenie tematem. Być może winna jest też każdorazowa konfrontacja treści z moją rosnącą znajomość klasyki - a więc np. przeciwstawianie trylogii utworom takim jak "Pierścień Nibelungów" Wagnera.

Z całą pewnością dużo sympatyczniej czyta się "Hobbita", który ma w sobie więcej umowności - a poprzez to więcej z bajki.

Dla odmiany, mnie nie udało się przebrnąć przez "Silmarillion".

Warto zauważyć, że Tolkien pisał również opowieści nie związane ze Śródziemiem. Kiedyś wydano w Polsce m.in. "Kowala z Podlesia Większego" oraz "Rudego Dżila i Jego Psa". Zwłaszcza to drugie opowiadanie warte jest przeczytania; natomiast to piewrwsze jest o tyle ważne, że odwołuje się bardzo mocno do germańskich legend i wyraźnie stanowiło inspiracje do wielu późniejszych utworów innych artystów (nie wiem jak ustosunkowuje się do tego Gaiman, ale mnie nieodparcie kojarzy się np. z "Gwiezdnym Pyłem").

Ja kiedyś przeczytałem "Silmarillion", ale w zasadzie po przeczytaniu niewiele z niego pamiętałem. Kiedy po kilku latach chciałem odświeżyć sobie jego treść, odłożyłem książkę po kilkunastu stronach i przeczytałem jedynie końcówkę, dotyczącą streszczenia "Hobbita" i "Władcy Pierścieni", aby zrozumieć, o co tak naprawdę toczył się bój z Sauronem.

Silmarillion przeczytałem dwa razy. Za drugim razem jest łatwiej. Władcę pierścieni mam na rozkładzie chyba ze 6-7 razy, chociaż ostatni raz kilka ładnych lat temu. Zdecydowanie najlepszy dla mnie jest tom trzeci.

Co do innych cykli to chyba nikt nie wspomniał o Zwiadowcach Johna Flanagana. Niby dla młodzieży, ale takiego starego konia jak ja wciągnęło. Przeczytałem jak na razie 9 tomów, dziesiąty mam zamówiony w bibliotece.

'Zwiadowcy' Flanagana są rzeczywiście dla młodzieży. Prosta fabuła, schematyczne postacie, oraz zwyciężające dobro. Oczywiście po przejściach. Ale pomysły niezłe. Czekam na chyba 11 tom.

"Zwiadowcy" są nie tyle dobrzy, co wręcz znakomici.

Nie wiem jak tom 11, ale w części 10 była zapowiedź spin-offu tego samego autora, o grupie młodych Skandian (Brotherband).

Z książek młodzieżowych (choć wspominałem już o tym w swoim pierwszym poscie w tym temacie) warto przeczytać także Kroniki Wardston (serię o Stracharzu), choć niestety ostatnie 2 części wyraźnie nie dotrzymują poziomem do poprzednich.

Całkiem udanym cyklem młodzieżowym, w innym klimacie jest seria Gone Michaela Granta. W tłumaczeniu piąta część, ma być łącznie sześć . Czyta się nieźle, ma swój klimat. Widać inspiracje Kingiem i choć klasa może nie ta to jednak warto przeczytać.

'Gone' pierwsza część, jest świetna. Druga część, dobra, ale o wiele gorsza. Trzecia część znudziła mnie. Ciągle to samo. Bohaterowie nie wyciągają wniosków z własnych błędów, nawet jeśli to są nastolatki. Te same pomysły, te same problemy, te same rozwiązania... Czwartą część, pożyczoną równolegle z trzecią, oddałem nieprzeczytaną.

earl pisze:

Ja kiedyś przeczytałem "Silmarillion", ale w zasadzie po przeczytaniu niewiele z niego pamiętałem.

Trylogię (czteroksiąg?!?) Tolkiena trzeba czytać za młodu, jeśli się jeszcze nie jest skażonym takim np. Martinem, albo Sapkowskim. Teraz w życiu bym już nie wrócił do Śródziemia. No, może za sprawą Howarda Shore'a, ale to inny wątek.

A "Silmarillion" jest piękny. Miłosna historia o Beren i Luthien była jedną z moich ulubionych. Poza tym wciągnąłem to, niczym mitologię grecką. Nie rozumiem jak można tego nie lubić

Ufff. Ulżyło mi. Byłem po prostu za stary na Tolkiena.

Ja nie jestem skażony Martinem, bo go nie przeczytałem i nie wiem, czy będzie mi się chciało po niego sięgać. A przeczytanie Sapkowskiego nie wpłynęło negatywnie na mój odbiór "WP" jako całości, jedynie niektóre wątki mnie irytowały w tej powieści. I to nie jest trylogia, lecz sześcioksiąg.

Jeśli mamy się spierać o podział, to Tolkien został zmuszony do podziału książki na trzy tomy. W zamyśle była to jedna książka, której ze względu na objętość nie byliby w stanie wydać.
Do czego odnosi się twój post, earl? Do Władcy? Sześcioksiąg? To jest tam 6 ksiąg, czy jak?

Sądzę że tak. "Trylogia" składa się w rzeczywistości z 6 ksiąg, przy czym każda "część" obejmuje 2 księgi. Oczywiście masz rację, pisząc że Tolkien wszystkie 6 ksiąg chciał wydać razem, ale wydawca podzielił całość na 3 "oddzielne" tomy.

Kolejnym długaśnym cyklem z ciekawie wykreowanym światem jest seria Anne Bishop Czarne kamienie. Zdecydowanie dla starszych czytelników. W chwili obecnej dziewięć części, o dziwo na bieżąco wydawane w Polsce .

No i jeszcze Trudi Canavan z cyklem o Kyralii (Trylogia Czarnego Maga, Trylogia Zdrajcy i Uczennica Maga). Na razie sześć części, siódma zapowiadana na ten rok. Oby była lepsza niż Łotr.

Chyba nikt jeszcze nie wspomniał o Benie Bovie. Z wolna czytam cykl "Droga przez Układ Słoneczny". W bibliotece widziałem chyba 13 tomów (na Wikipedii jest podane 15, z tego chyba dwóch nie zauważyłem), doszedłem z grubsza do 9. i zrobiłem przerwę.

Podobało się?

Nie znam się na estetyce. Zmęczyłem się obalaniem liberalnych sugestii autora.

Rukasu pisze:

Trylogię przeczytałem kilkanaście razy,

Trylogia jest tylko jedna - i wcale nie mam tu na myśli "Gwiezdnych wojen"

@BartekChom Czyli nie podobało się.
Jak po raz pierwszy zobaczyłem reklamówkę z ilością tomów, bardzo się ucieszyłem. Nowa, długa seria SF.
Nie skończyłem nawet I tomu.

Czy komuś jest znany popularny na Zachodzie cykl Thieves' World? Mam okazję dosyć niedrogo kupić parę książek z tej serii (głównie powieści Janet Morris i Andrew Offutta), ale dotąd moja wiedza o TW ograniczała się do znajomości krótkich wzmianek z Rękopisu... Sapkowskiego. Wiadomo że na polu shared worlds są to pionierskie teksty, ale na ile po tych 20-30 latach od pierwszych wydań zachowały atrakcyjność, choćby tylko czysto rozrywkową? Na podstawie opisów i opinii znalezionych na anglojęzycznych stronach stworzyłem sobie nader zachęcające wyobrażenie, że to takie trochę połączenie Kane'a z Viriconium, i teraz pytanie na ile zawiódłbym się konfrontując tę wizję z lekturową rzeczywistością? ; )

A z cyklów poza fantastyką może ktoś coś polecić odpowiednio długiego tak na kilka dni intensywnego czytania po 12h na dzień, żeby starczyło?

Encyclopedia Britannica

Jest niezla i rzeczywiscie duzo bohaterow ale kreacja swiata do mnie nie przemawia :p