Witam.
Chciałbym zapytać się zdania forumowiczów co myślą o dwóch moich pomysłach.

Mam zamiar napisać, stworzyć własny system RPG...
Zadanie na pewno będzie trudne ale wyobraźnia zawsze pomaga

Więc o co chodzi? Mam dwa pomysły.

Pierwszy to eRPGa wzorowany na świecie Braci Wachowskich, Matrix, oczywiście pomysł jak i sama nazwa będą w dużej części zmienione, kilka rzeczy się doda i powstanie system w którym gracz w zależności od tego jaki wybierze typ gry będzie w tym normalny świecie, jak i w sieci(nie będzie się używać nazwy z filmu). Gdy wchodzi do sieci zaczynają działać zupełnie inne zasady, programy dzięki którym gracz może dokonywać rzeczy nie możliwych. Gracz uczy się programów i może ich dowolnie używać, tak jak choćby trinity w jednej części nie potrafiła pilotować śmigłowca po czym go się nauczyła w kilka sekund. Oczywiście nie napisze tutaj wszystkiego chciałem tylko przedstawić pomysł i co o tym myślicie.

Drugi pomysł jest nieco inny, a wręcz bardzo realistyczny ponieważ akcja będzie działa się naszych czasach. 10 lat temu znika grupa kilku tysięcy ludzi, nagle wszyscy wracają, równocześnie się pojawiają... Nie pamiętaj gdzie byli co robili... Kompletna pustka w głowie. Zaczynają wracać do życia w świecie, są uwikłani w masę problemów po powrocie i w dodatku odkrywają że coś z nimi wróciło... Moc... Odkrywają nowe zdolności, często w tragiczny sposób. Mąż kłóci się z żoną i próbuje jej wytłumaczyć że nie wie co się z nim działo po czym następują dziwna rzecz... jego żona robi się blada... Umiera... Odkrywa straszną prawdę iż potrafi odbierać moc witalną. To prowadzi do kolejnych następstw, jeżeli gracz nad tym nie zapanuje moc będzie zabijała kolejnych ludzi. Gra nie będzie się ograniczać do kilku mocy, będzie ich co najmniej z 50.

Co myślicie o drugim pomyśle?

Pozdrawiam
Torton

Pytanie podstawowe: co ma wyróżniać te gry od innych RPG na tyle, byś chciał stworzyć dla nich całkiem nowy system, zamiast po prostu zaadaptować jakąś znaną mechanikę do swoich pomysłów? Pierwszy wygląda faktycznie na Matriksa z inną nazwą, zaś drugi to wariacja na temat wampirów i superbohaterów. Czy to naprawdę wystarczający materiał na nowy system?

Kotylion pisze:

Pierwszy wygląda faktycznie na Matriksa z inną nazwą, zaś drugi to wariacja na temat wampirów i superbohaterów.

Kotylion, nawet lepiej - o ile pierwszy pomysł jest kalką obrazu kinowego, to nad drugim unosi się smrodek plagiatu z serii pt. "4400" bodaj . Więc przede wszystkim nie mów o swoich pomysłach Torton, jeśli w istocie nie są Twoje. Ja wiem, że w czasach postmodernizmu trudno wymyślić coś całkiem oryginalnego, bo sporo już wymyślono, ale jednak jest pewna różnica jakościowa pomiędzy twórczą inspiracją a ordynarną kalką. Następnym razem pomyśl, co chciałbyś zrobić wprost od siebie zamiast przetwarzać cudze pomysły - sam też będziesz miał wtedy dużo więcej frajdy z tworzenia.

Nawet z adaptacji cudzego pomysłu może wyjść erpeg, moim zdaniem (problem robi się tylko wtedy, gdyby chciało się go w przyszłości wydać - licencja).

Ale też sam tego typu pomysł nie jest czymś, co da się ocenić. Grę opartą na Matrixie można zrobić świetnie, a można żałośnie. Dlatego też podpiszę się pod pytaniem Kotyliona. Co chcesz zaoferować ciekawego? Na czym ta gra ma się skupić i jak ma się to wyrazić w jej strukturze? Dzięki jakim elementom systemu mam poczuć, że to Matrix, a nie Shadowrun w odrobinę zmienionych dekoracjach?

Dobra rada: zanim zabierzesz się do tworzenia swojego systemu, zapoznaj się z wystarczająco szerokim spektrum już istniejących. Polecam: jedna czy dwie gry na FATE (wiele ma dostępne w sieci SRD), Unknown Armies, Eclipse Phase (jest na licencji CC, więc można z czystym sumieniem ściągnąć skądkolwiek w sieci), Dogs in the Vinevard, 3:16, Xia (system autorski, dostępny na wiki rpg.net). Z potencjalnie wartościowych, ale wyraźnie droższych, Burning Empires i Bliss Stage. Zdecydowanie polecam też artykuły i wątki dotyczące tworzenia gier na Forge i Rpg.net.

Jestem daleki od zniechęcania cię do pisania autorki - sam to lubię. Ale warto zabierać się do tego mając odpowiednią bazę wiedzy, żeby nie powielać cudzych błędów.

To jak "u konkurencji" cię zjechali to do ciebie nie dotarło, nadal uważasz że to oni się mylą a twój "pomysł" jest świetny?

No dobrze. Przepraszam źle napisałem, tak inspirowałem się tym i na podstawie tego zamierzam stworzyć grę.

Nie grałem w shadowruna. Już od kilku lat gram i jest mi bliski temat RPG.
Grałem w wiele innych gier jak choćby DnD, Neuroshima, 7thSea, Aliena, Zew Cthulhu i wiele innych wzorowanych na różnych światach. Więc jakieś tam doświadczenie mam.

Zamieściłem tutaj taki temat ponieważ chcę wiedzieć, który pomysł byłby lepszy, bardziej trafiał by do graczy.

Czym mógłby się wyróżniać pierwszy pomysł. Idee pozostała by ta podobna z matrixa ale świat byłby nieco inny tak aby właśnie nie łamać praw autorskich braci Wachowskich. Co by wyróżniało, gracz miałby teoretycznie kilka dróg tworzenia postaci. Podczas każdej z tej dróg tworzenia Bohater tworzył by postać nie co inaczej. Pierwsze to urodzony w jednym z trzech miast ludzi, drugi natomiast to obudzony(Bohater zaczyna dochodzić do wniosku że coś z tym światem jest nie tak), trzeci natomiast to wybudzony i uwolniony przez innych ludzi.

Podczas gry MG tutaj miałby sporo możliwości i pomysłów, które będą w podręczniku.

Co by wyróżniało? Gracz w fizycznym świecie działa normalnie tak jak w naszej rzeczywistości i tutaj będzie to bardzo odwzorowane lecz gdy wchodzi do "Sieci" zaczyna się zabawa. Zaczynają działać inne zasady, niż te w rzeczywistości. Bohater uczy się programów, które może wykorzystać niczym nadnaturalne zdolności. Mam zamiar wprowadzić coś takiego jak punkty spowolnienia(nazwę się jakąś sensowną wymyśli) dzięki temu gracz będzie mógł więcej, szybciej i bardziej skuteczniej. Pewnie każdemu przychodzi myśl po co ma wchodzić do sieci?

Nie zależnie od tego jaką drogę obierze gracz będzie częścią ludzi, częścią ich kultury, ich myśli. I tutaj myślę nad tym czy aby dobrym by było motywować graczy poprzez poszukiwanie wybrańca. Ale także grze towarzyszyło by wiele innych wątków jak choćby życie w zrujnowanym świecie głęboko pod Ziemią pod ciągłym zagrożeniem ataku maszyn. Szczerze to wolę tworzyć sam system i całą mechanikę od podstaw aniżeli wzorować się na jakiś istniejącym. Jednym słowem w skrócie nie jestem zwolennikiem kopiowania cudzych RPG. Oczywiście po za siecią też będzie ciekawie. Prawdziwa rzeczywistość będzie o wiele bardziej zabójcza niż ta w "sieci".

Torton pisze:

Jednym słowem w skrócie nie jestem zwolennikiem kopiowania cudzych RPG.

http://dansego.com/matrix/ - pierwszy wynik z google'a. Nie zarzucam Ci plagiatu. Po prostu to, że nie jesteś zwolennikiem kopiowania cudzych RPG nie ma znaczenia tak długo, jak długo nie wybudzisz się z chęci kopiowania cudzych światów - zwłaszcza tych, które ze względu na swą popularność zostały skopiowane wielokrotnie. Bo wykorzystanie sprawdzonej mechaniki nie jest niczym złym - zrobienie wtórnego settingu, owszem. Ale niech tam - można zrobić dobrą adaptację cudzego świata, to prawda. W pełni zgadzam się ze Steenanem:

Steenan pisze:

Nawet z adaptacji cudzego pomysłu może wyjść erpeg, moim zdaniem (problem robi się tylko wtedy, gdyby chciało się go w przyszłości wydać - licencja).

bo w inspiracji nie ma nic złego. Tylko jeśli bierzesz się za robienie kolejnej wariacji na temat jakiegoś uniwersum, to musisz się zastanowić co takiego Twoja wersja da użytkownikom, czego nie znajdą w innych. To mogą być elementy mechaniki i ciekawe mechanizmy rozgrywki, ale niekoniecznie - wielką siłą autorki może być np. świetnie wykreowany, rewelacyjnie oddany klimat świata przedstawionego, interesujące wątki, pogłębiona wizja świata bazowego - widziałeś Animatrix na przykład (żeby nie było że chcę od Ciebie fabularnych cudów, chodzi mi po prostu o spojrzenie na materiał bazowy)?

Podstawowe pytanie brzmi - po co i dla kogo robisz swój system. No i czy zamierzasz go publikować, bo to wymaga dobrego dopracowania projektu.

Po co robię?
Hmm dobre pytanie. Zawsze chciałem coś zostawić po sobie. Przy okazji mogę na tym zarobić, na razie szukam tematu, gatunku dla gry. Potem jeżeli spodoba się ludziom postaram się o jego wydanie.

Stworzenie czegokolwiek to nie problem, to tylko kwestia czasu ale tak naprawdę chyba najtrudniej mi tutaj wybrać gatunek czy to ma być coś z tego co wymieniłem czy może horror. Nie wiem co bardziej przypadło by ludziom do gustu. Największe doświadczenie mam jeżeli chodzi o fantasy, przez dłuższy czas prowadziłem grę na własnej mechanice, w własnym świecie. Podobało się graczom ale na rynku jest pełno tego typu gier jak choćby DnD czy Warhammer. Więc to jest jedyny gatunek, który odrzucam.

Torton pisze:

Zawsze chciałem coś zostawić po sobie.

Torton pisze:

Przy okazji mogę na tym zarobić,

Torton pisze:

Stworzenie czegokolwiek to nie problem, to tylko kwestia czasu

Torton pisze:

przez dłuższy czas prowadziłem grę na własnej mechanice,

Torton
Wszystkie gry, które wymieniłeś jako sobie znane są na poziomie mechaniki bardzo podobne: współczynniki i umiejętności, mechanika zadaniowa (task resolution) i kompetencyjna (opisująca wyłącznie lub prawie kompetencje bohatera), klasyczny podział narracji itp. Pozostając w tym obszarze, nie będziesz w stanie stworzyć niczego na tyle nowego, żeby mieć szanse w ogóle zaistnieć na rynku. O pozostawieniu czegoś, co ludzie zapamiętają czy o zarobieniu na tym realnych pieniędzy w ogóle nie ma co myśleć. Znam to z własnego doświadczenia - przez kilka lat tworzyliśmy z żoną system który nam i naszym znajomym bardzo się podoba, ale nie ma szans na rynkowy sukces, bo zbyt przypomina już istniejące.

Wymieniłem takie a nie inne systemy na liście gier z którymi warto się zapoznać przed tworzenie własnej bo każda z nich proponuje coś ewidentnie nowego, wyraźnie odróżniającego ją od "klasyki". Podam kilka przykładów, żebyś zrozumiał, o jak duże różnice chodzi - i uświadomił sobie, że też musisz zdobyć się na podobny poziom oryginalności.

W Fate centralną rolę pełnią tak zwane Aspekty. Aspekt to krótki opis ważnej cechy twojej postaci, np. "Honoru i fechtunku nauczyłem się od ojca" albo "Nikt nie obraża mnie dwa razy". Nie wybierasz ich z żadnej listy, tylko wymyślasz sam, tworząc postać. Każdy aspekt działa mechanicznie tak samo: wspomaga twoje testy korzystające z danej cechy (np. fechtunku), wspomaga cudze testy wykorzystujące tą cechę jako słabość (np. gdy walczysz z mordercą twojego ojca, który zna i umie wykorzystać jego styl) lub skłania bohatera do zachowania zgodnego z aspektem (np. zareagowania na obrazę wyzwaniem na pojedynek). Na to trzecie kontrolujący bohatera gracz może się nie zgodzić - ale akceptacja jest jedynym sposobem zyskiwania punktów wydawanych na pierwsze dwa zastosowania. Innymi słowy, im bardziej postać pakuje się w kłopoty przez bycie wiernym swojemu konceptowi fabularnemu, tym więcej może zdziałać.

W Dogs in the Vineyard mechanika nie rozstrzyga pojedynczych działań, tylko całe sytuacje: na przykład to, czy dany NPC prześpi się z żoną swojego sąsiada, czy nie. Z im drastyczniejszych metod skorzystasz żeby swój cel osiągnąć, tym więcej będziesz mieć kostek i większe szanse na sukces. Przekonasz go, by zrezygnował z romansu, w rzeczowej rozmowie? Wrzeszcząc na niego i potrząsając? Łamiąc mu rękę w bójce? Strzelając do niego? W tej nie chodzi o to, by osiągnąć jakiś cel, tylko o to, do czego bohaterowie posuną się, by to zrobić (albo do czego już się nie posuną i zrezygnują). To, że gra się mormońskimi rewolwerowcami to tylko smaczek.

W Polaris nie ma MG. Czwórka graczy występuje na równych prawach, a przyporządkowane do nich role zmieniają się ze sceny na scenę (zawsze jedna osoba kontroluje bohatera, jedna przeciwników, dwie pozostałe odpowiednie typy NPC). Sytuacje konfliktowe rozwiązywane są przez zrytualizowane i określone precyzyjnymi zasadami negocjacje - to gracze decydują, co zostanie osiągnięte i za jaką cenę. Setting również jest tu niezwykły, ale gdyby wyposażyć go w zwyczajną mechanikę, gra zniknęłaby w tłoku.


Wracając więc do pytań zadanych we wcześniejszych postach: co, podobnie oryginalnego, ma stanowić o wartości twojego systemu?

Inny pomysł, wspólnie stworzony z kolegą. To na razie szablon.

Rok 2018 postęp technologiczny wszedł na wyżyny, człowiek spełnił swe marzenie. 79 państwa w tym największe agencje kosmiczne wspólnie zbudowały statek zdolny do podróży na Marsa. 15 Października 2018 roku grupa pięciu ludzi trafia na załogowy okręt kosmiczny i rozpoczyna się 150 dniowa podróż na Marsa. 150 Dni później docierają na Marsa, ich zadaniem jest zebranie próbek i inne badania założenia głównego programu. Mieli tam być przez miesiąc mieszkając w module. Lecz po tygodniu pobytu coś się stało... jeden z astronautów, a właściwie astronautka ginie w niewyjaśnionych okolicznościach. Ziemia dowiaduje się o tym nakazuje natychmiastowy powrót na Ziemię. Misja zostaje zakończona wcześniej, ciało martwej astronautki leci z nimi.

Kilka miesięcy później załogowy statek kosmiczny dociera do Ziemi. Wszystko idzie bardzo kładko, astronaucie wracają na ziemię, zostają poddani badaniom i przesłuchaniu. Zaczyna się śledztwo. Tydzień po tym jak astronaucie wrócili ginie kolejny astronauta, tym razem Rosjanin, pułkownik i dowódca załogi w bardzo tragicznych i wręcz głupich okolicznościach.

Potem w ciągu miesiąca giną wszyscy inni astronaucie którzy byli na Marsie, zaczyna się globalne śledztwo aby wyjaśnić sprawę. Federalne Biuro do Spraw Paranormalnych przyjmuje nowy charakter, jego zadaniem jest dowiedzieć się co jest przyczyną śmierci astronautów doświadczone agencje zajmujące się zjawiskami anomalnymi na całym świecie zaczynają działać. Śledztwo prowadzi do coraz większej liczby pytań ale brak na nie odpowiedzi...

I tak zaczyna się przygoda. Gracze wcielają się w jedną z kilku organizacji mających na celu dowiedzenie się co się stało z Astronautami, gdy tylko gdzieś na świecie pojawia się niewytłumaczalne zagrożenie... Oni tam wyruszają... Każda z organizacji oficjalnie niby między sobą pracuje ale jest wręcz odwrotnie one ścigają się aby rozwikłać tą sprawę, wszystkie wspólnie uważają że przyczynę mogą wyjaśnić zjawiska paranormalne...

To jest na razie szablon. Co o tym myślicie?

Jak dla mnie to raczej szablon scenariusza niż systemu. Do jakiejś gry w współczesnej tajno-konspiracyjnej (albo wod-a).
Co rozwinął byś w taki sposób by końcowy twór miał by być nazwany systemem?

Ogólnie tekst jest trochę mętnie napisany i niektóre zdanie musiałem czytać parę razy by zgadnąć co autor miał na myśli.

Tak jak mówi AGrzes. Nie widzę tu solidnych fundamentów pod cały system - z Twojego zarysu wygląda to raczej na wstęp do scenariusza sesji Świata Mroku lub Zewu Cthulhu.

Kiedy zacząłem pisać własny system, zastanawiałem się nad jakimiś rewolucyjnymi pomysłami do których dobudowałbym świat, albo stworzeniem bogatego świata, z różnymi pomysłami, niekoniecznie aż tak rewolucyjnymi.

To wszystko zależy od podejścia.
Wiele systemów tak naprawdę jest pojedynczym pomysłem, zajawką, do którego dodano świat. Shadowrun, to magia w świecie cyberpunka, Fading Suns to feudalizm w kosmosie itp.. Nie mówię o jeszcze bardziej zakręconych nie wydanych w Polsce rzeczach. To jest ciekawe podejście, daje wiele frajdy, ale...
Osobiście wolę sytuację odwrotną, gdzie świat jest skonstruowany od podstaw, solidnie, bez jakiś pojedynczych wydarzeń go kształtujących (jak w Shadowrunie), albo ciekawych aczkolwiek mało prawdopodobnych realiów jak w Fading Suns. Wtedy jest miejsce na wprowadzanie elementów różnych, jako dodatkowych klocków, z których powstaje cała konstrukcja, a nie skupianie się głównie na fundamentach.

Co do samych pomysłów, to pierwszy wyeksploatowany dość mocno, ale pewnie dalej coś jest do zrobienia, szczególnie na polskim rynku, drugi zaś to zbytnie podobieństwo do 4400. Pomysł ostatni, to jak już parę osób powiedziało, dobry pomysł na jakąś kampanię w systemie SF bliskiego zasięgu.

Mi osobiście ten "inny pomysł" przypomina wydane niedawno Cold City. Też jest wielonarodowa organizacja walcząca z wynaturzeniami. Wystarczy Berlin zamienić na cały świat, a Aliantów na członków różnych organizacji "wsółpracujących" pod jedną egidą i mamy to samo.

A właśnie. Kolejną sprawą dość ważną, jest to kim tak naprawdę gracze mają grać.
Ostatnio coraz częściej spotykałem się z systemami, gdzie postać gracza to jakiegoś rodzaju wybraniec, ktoś specjalny.
Osobiście to czasem lubię, ale preferuję jednak gdy założeniem jest, iż gra się kimś normalnym, nie tyle przeciętnym, co nie wyróżnionym zbyt bardzo. Na przykład w Cthulhu można grać przecież profesorem zwyczajnym dowolnej specjalności, albo bogaczem pokroju Paris Hilton. Ale specyfika systemu nie ma nic przeciwko temu.

Problemem trzech opisanych powyżej pomysłów jest, wydaje się, podświadoma lub świadoma wtórność. Tajemnica zgonu astronautów skojarzyła mi się dla przykładu z "Cold City", okazało się, że podobnie jak kaellionowi. Może zamiast wymyślać świat na siłę, warto będzie wziąć historię przetrawioną przez popkulturę. Co prawda istnieją autorki i nakładki np. na d20, które wykorzystują kultowe filmy, ale niekoniecznie te gry są dostępne w mowie Kochanowskich i Mickiewiczów. To jest pole do popisu. Jeśli autorka ma być zabawą, jeśli nie posłuży do zarabiania pieniędzy - a doprawdy nieliczni mogą wpisać w rubrykę zawód "twórca rpg" i z uśmiechem przelać połowę pensji na rzecz naszego idealnego państwa - to czemu nie oprzeć się wprost na filmie/książce/komiksie? Nie zniechęcam autora, ale dwa pierwsze pomysły przywodziły na myśl właśnie filmy, a trzeci jest wąski, ale to nie znaczy, że niegrywalny. Podobno nawet we "Frankensteina Faktorię" da się grać, a miała konkretne ograniczenia. Ot, nośny motyw, czyli ożywione zwłoki/misja na Marsa, dziwni bohaterowie, czyli dzieci radosnego doktora/panowie z Archiwum X, kilka pomysłów, jak śrubka, składanie postaci z części zamiennych - i można wydawać grę. Jeśli jednak więcej osób zauważy podobieństwo gry do "Cold City", radzę przed wydaniem zabić Craiga i na wszelki wypadek odczekać 70 lat, aż prawa autorskie wygasną.

Wymyślając ten pomysł nawet nie wiedziałem o istnieniu "Cold City" dopiero teraz przeczytałem co to jest.

nawet nie wiedziałem o istnieniu "Cold City"

Faktycznie największym problemem jest to, że nie sposób być oryginalnym, chyba że stworzysz grę szpiegowską o mrówkach planujących przewrót pałacowy albo horror, w którym gracze wcielają się w krwiożercze chomiki. Życzę powodzenia mimo wszystko i mam nadzieję, że nie poczułeś się urażony krytyką. Radośni fani Poltergeista, jakże by inaczej, przynajmniej utrzymają kulturę dyskusji.

Faktycznie największym problemem jest to, że nie sposób być oryginalnym, chyba że stworzysz grę szpiegowską o mrówkach planujących przewrót pałacowy albo horror, w którym gracze wcielają się w krwiożercze chomiki.

Z tym nie mogę się zgodzić. Istnieje wiele przestrzeni dl kreatywności i oryginalności, nawet w gatunkach mocno już wyeksploatowanych. Jako przykład może służyć choćby to, co Sanderson robi z fantasy, a Dukaj z SF.

Ale też dobry erpeg nie musi być w pełni oryginalny swoim settingiem. Nawet niezwykły w swoich założeniach świat nie uczyni rozgrywki ciekawą, jeśli inne elementy gry tego nie wspomogą. I na odwrót - dobrze zrobiony system (nie mam tu na myśli samej mechaniki, ale też położenie akcentów na odpowiednie style grania, podkreślenie odpowiednich elementów świata przy zepchnięciu innych w tło itp.) będzie grywalny nawet w oklepanym settingu.
Jakikolwiek setting i jakąkolwiek mechanikę się wymyśla, trzeba zadać sobie pytanie, na czym właściwie będzie się skupiać gra i dlaczego będzie to ciekawe. Całą resztę kształtuje się dookoła tej odpowiedzi.

Nie opiszesz całego świata gry we wszystkich szczegółach (a nawet jeśli to zrobisz, nikt tego z uwagą nie przeczyta). W zależności od tego, jak ma się grać, położysz nacisk na różne elementy. Rody szlacheckie, ich strefy wpływów, zwyczaje, historię sojuszów i waśni? Geografię niedawno odkrytych krain i czyhające w nich niebezpieczeństwa? Wielką wojnę, toczącą się od dziesiątek lat? Historię dawnych imperiów i pozostawione przez nie ruiny?
Podobnie, nie ma sensu konstruować do wszystkiego szczegółowych zasad, bo nikt ich nie spamięta. Znów, na czymś trzeba się skupić. Broń, pancerze i taktyczne aspekty walki? Zdobywanie pożywienia, odnajdywanie drogi i unikanie zagrożeń podczas eksploracji dziczy? Spiski, intrygi, romanse i pojedynki? Budowanie politycznej, finansowej i militarnej potęgi podległych sobie ziem?
W obrębie jednego settingu da się zbudować wiele zupełnie różnych erpegów. Ale każdy z nich musi mieć określony kierunek i tematykę.

Mam dość dużo materiału po sesjach fantasy, Mojego systemu. Zastanawiam się czy aby dobrym było by zainwestować czas w ten system, w nim się najlepiej czuje i duża część świata ma jako taką składnie.

Graczom się podobało typowe fantasy z założenia ciekawa magia, heroiczne przygody i różnorodność bestii.

Zależy od tego, co chcesz osiągnąć.

Dobrą grę z której będziesz mógł korzystać ze swoimi znajomymi?
Na pewno warto. Skoro wiele elementów sesji im się podobało, zbudowanie na tych elementach spójnego systemu tym bardziej przypadnie im do gustu, a tobie ułatwi przygotowywanie się do gry.

Darmowo udostępniany PDF?
Może być warto, jeśli dasz radę zmieścić wszystkie ciekawe pomysły na maksimum kilkudziesięciu stronach, wycinając to, co ciekawe nie jest. Oznacza to, między innymi, opisanie settingu tak, żeby dać graczom poczucie znajomości świata, w którym grają, jednocześnie nie zasypując ich nadmiarem faktów.

Grę, którą chciałbyś sprzedać?
Nie warto. Z tego co napisałeś można sądzić, że lokuje się w niszy zajętej już przez wiele innych systemów (Warhammer, D&D, Earthdawn, ...). Szansa przebicia się i zarobienia na tym pieniędzy jest znikomo mała.

Myślę że darmowy pdf. byłby dobrym początkiem, wydanie książki to wyzwanie
Jak to wszystko posklejam w ładną całość to zamieszczę tutaj.