Poczytałbym jakieś fantasy napisane trochę w konwencji bajki lub baśni. Chodzi zarówno o styl, jak i tematykę. Jako przykłady podałbym "Hobbita" (który zresztą, jeżeli dobrze pamiętam w istocie był zamierzony na bajkę) i "Gwiezdny pył". Nie krępujcie się, koledzy, przypomnieć jakieś klasyki, jeżeli pasują do tego tematu. Jest spora szansa, że i tak ich nie znam.

Czymś w rodzaju minimalistycznej bajki/przypowieści jest "Szrama" Diaczenków.

Baśniowy schemat bardzo ciekawie wykorzystał też Poul Anderson w "Dzieciach Wodnika", nadając motywom z północnoeuropejskich legend znamion realności (i prowadząc fabułę od Danii, przez Grenlandię po Chorwację ; )

Polecam oba tomy Opowieści sieroty Catherynne M. Valente.

O, ciekawy temat, też chętnie "obczaję" inne propozycje
Może Narnii nie czytałeś? "Kilka" książek Lewis napisał.

"Przyjaciel wesołego diabła" Kornela Makuszyńskiego. W sumie to nie to "fantasy napisane jak baśń" tylko "baśń napisana w czasach, gdy nikt nie słyszał o słowie fantasy, ale na tyle poważna i rozbudowana, że można ją uznać za fantasy". Owszem, jest tam sporo "dziecinnego" humoru, ale są fragmenty na tyle mroczne, że ciężko uwierzyć, iż wyszły spod ręki autora "Koziołka Matołka".
Cykl o Stracharzu Josepha Delaneya - są elementy baśniowe, w tym sensie, że mamy dziecięcego bohatera, niedookreśloność miejsca i czasu (niby to taka Anglia, ale jakby nie do końca, zresztą sama nazwa nigdy nie pada) i taką trochę "ludowość". No i antykatolicką propagandę, ale to już kwestia mody.

Gedeon pisze:

antykatolicką propagandę

Antykatolicką, czy tylko antykościelną?

Antykatolicka, w tym antykościelna.
Nie kuś do flejmu, redaktorze

To jak Makuszyński to powinno być "O dwóch takich co ukradli księżyc". Boję się tylko kolejnego flejma, tym razem politycznego

To jak Makuszyński to powinno być "O dwóch takich co ukradli księżyc". Boję się tylko kolejnego flejma, tym razem politycznego

Nawet się zastanawiałem, czy nie napisać, ale jednak zrezygnowałem. W moim odczuciu "Przyjaciel wesołego diabła" i "O dwóch, takich, co ukradli Księżyc" to jednak trochę inne klimaty. Choć w "O dwóch takich" nie brakuje scen mających na celu wzruszenie czytelnika itd, to jednak nastrój jest dużo lżejszy, dużo więcej humoru. W "Przyjacielu" są niby elementy humorystyczne z Piszczałką, ale są tylko "przerywnikami" - generalnie nastrój jest poważny, czy wręcz depresyjny (celem wędrówki głownego bohatera jest dotarcie do siedziby czarownika, w celu spłacenia mu długu... Które to spłacenie ma polegać generalnie na byciu poniżanym i torturowanym do końca życia). Świat "Przyjaciela" jest też dużo grożniejszy - z tego co pamiętam, Jacka i Placka nikt nie próbował zabić (choć jakiś czas spędzili w niewoli u czarnoksiężnika), natomiast Janka chcą:
1. Zabić diabły, z zemsty za "nawrócenie" ich ucznia
2. Zabić wyznawcy Płaskiej Ziemi, gdyż jest przybranym synem heretyka-astronoma
3. Zabić nacja maszyn - w celu przeprowadzenia eksperymentu
I tak dalej.
Poza tym, w "Przyjacielu" mamy zasugerowany jakiś głębszy kontekst świata przedstawionego - tejamnicza scena z istotą ze studni, której przyznam, do tej pory nie rozumiem i do końca nie wiem, czym właściwie ta istota jest, czy upadające imperium, z którego przybył handlarz oczami. Trochę mi to przypomina właśnie "Hobbita" gdzie niejako w tle mamy ukazane "wielkie sprawy mędrców".

To wszystko sprawia, że w moim odczuciu "Przyjaciel" jest dużo bliżej fantasy, niż "O dwóch takich". Co oczywiście nie znaczy, że ta druga książka jest zła.

Czy w książce o Jacku i Placku nie ma głębszego kontekstu? Chociażby odwołanie do dyktatury i kultu jednostki - obala się jednego władcę, który kazał, na swoje podobieństwo, nosić garb z tyłu, a nowy władca, wyniesiony przez tłum, każe nosić garb z przodu.

Czy w książce o Jacku i Placku nie ma głębszego kontekstu? Chociażby odwołanie do dyktatury i kultu jednostki - obala się jednego władcę, który kazał, na swoje podobieństwo, nosić garb z tyłu, a nowy władca, wyniesiony przez tłum, każe nosić garb z przodu.

Oczywiście, że można tam znaleźć przesłanie. I to nie jedno. Główny przesłaniem jest wartość pracy i szacunek dla rodziców. Tego nie kwestionuję. Ale też niczego to nie zmienia w dyskusji, bo przecież jasne przesłanie moralne jest charakterystyczne właśnie dla baśni.

Jeśli w klimacie "Gwiezdnego pyłu", to "Córka króla elfów" lorda Dunsany'ego, "Lud in the Mist" Hope Mirrless. Niektóre teksty Angeli Carter to również opowiadania fantastyczne nawiązujące do baśni lub będące retellingami - na ogół dość mroczne i raczej dla dojrzałych czytelników. "Ostatni jednorożec" Petera Beagle'a silnie wykorzystujące baśniowe konwencje, podobnie jak "Narzeczona dla księcia" Williama Goldinga. Są też teksty Catherynne M. Valente; Asthariel wspomniał już o świetnych "Opowieściach sieroty", ale warto wymienić jeszcze "Nieśmiertelnego", odwołującego się do baśni rosyjskich.

Jeśli w klimacie "Hobbita" to zbliżony styl prezentuje Terry Brooks i jego cykl "Shannara".

"Ostatni jednorożec" i "Sonata jednorożców" Beagle'a.

Asthariel pisze:

Polecam oba tomy Opowieści sieroty Catherynne M. Valente.

Podpisuję się wszystkimi kończynami i dorzucam od siebie 'Nieśmiertelnego' tej samej autorki (tym razem nie w kliamtach 'Baśni tysiąca i jednej nocy', a podań rosyjskich).
Ukazał się też niedawno całkiem przyjemny debiut - 'Śmierciowisko' Anny Głomb. Warsztatowo pozostawia trochę do życzenia, ale sięganie do świata baśni, tego bardziej pierwotnego, nieugładzonego, z elementami zaczerpniętymi wprost z ludowych legend, potrafi to całkiem nieźle zrekompensować. Pozycja obowiązkowa dla fanów 'Lasu ożywionego mitu' i 'Lavondyss' Roberta Holdstocka.

Polecam "Zwiadowów", przynajmniej pierwsze 4 części, potem nie jest już tak baśniowo. Oraz "Wiedźmin", ale tylko tomy opowiadań są w takim baśniowym klimacie. Może jeszcze "Kroniki Świata Wynurzonego", chociaż nie pamiętam, bo dawno nie czytałem. A no i jeszcze "Herosi z Doliny" Jonathana Strouda. To już w ogóle jedna wielka baśń.

Córka żelaznego smoka / smoki babel (Michael Swanwick)

Nieśmiertelny K.M.Valente - choć już padł tutaj, szkoda go nie wspomnieć jeszcze raz.

Klimat bajki - LonNiedyn China Mieville - troche takie opowieści z narni, tyle że idące z duchem czasu (wcale nie gorsze)

Twórczość Wita Szostaka zdecydowanie. Mnie nie porwała wprawdzie, ale z Twojego opisu można sądzić, że jest to coś, czego szukasz.

Ja dodam "Nie kończącą się historię" Michaela Ende.

Córka króla elfów powinna przypaść Ci do gustu

Kamienna Ćma - Paweł Matuszek

Temat ciut stary, tym niemniej poleciłbym również:

T.H. White pięcioksiąg "Był sobie raz na zawsze król" - bardzo dobra adaptacja mitu arturiańskiego
John Morressy - cykl o Kedrigernie

Reszta polecanek, które przychodzą mi do głowy została już wspomniana.

Pozdrawiam
Lloth (znany jako Merlin)

Ciekawe tytuły książek .

Dorzuciłbym jeszcze cykle Baśniobór i Pozaświatowcy Brandona Mulla.