- Poczytaj sobie regulamin, to będziesz wiedział, że w pracy macie się trzymać razem. Nie robisz dla nas brudnej roboty, tylko swoją własną, i tylko należyte jej wykonanie może zdobyć ci jakieś jasne punkty wśród zarzutów dyscyplinarnych.
Zadowolona Jade rozłączyła się. Jerry szybko wrócił z powrotem w pobliże komisariatu. Bar jak zwykle o tej porze świecił pustkami, Jade jeszcze nie przyszła. Oprócz barmana było tam raptem kilka osób – jakaś zakochana parka, dwóch facetów topiących smutki w kuflu wódki i prostytutka na przerwie na Lunch. Barman charknął na widok Jerrego, co w jego wykonaniu było imitacją uśmiechu.
- To co zwykle?
Zrodzony z fantastyki
Max dobrze na regulaminie się nie znał. Nie był podręcznikowym policjantem. Tak więc pożegnał się z nim i zakończył połączenie. Po chwili wyszukał kontaktu Jerry i zaczął dzwonić. Gdy tylko odebrał powiedział:
-Masz wielki problem kolego. Chyba chcą cię aresztować. Musisz stawić się na komisariacie.
-Masz wielki problem kolego. Chyba chcą cię aresztować. Musisz stawić się na komisariacie.
Akurat, gdy Jerry już rozsiadł się i zanurzył usta w gorzkiej pianie zadźwięczał dzwonek telefonu.
Znowu on. Ni potrafi zrobić dwóch kroków samodzielnie, czy co?
Właśnie kiedy usłyszał dziwne nowiny od Maxa, w drzwiach baru pojawiła się Jade. Miała na sobie skórzany płaszcz we wzór krowiej skóry, włosy upięte wysoko w kok. Stawiała stopy na wzór kota, jedną dokładnie przed drugą.
Znowu on. Ni potrafi zrobić dwóch kroków samodzielnie, czy co?
Właśnie kiedy usłyszał dziwne nowiny od Maxa, w drzwiach baru pojawiła się Jade. Miała na sobie skórzany płaszcz we wzór krowiej skóry, włosy upięte wysoko w kok. Stawiała stopy na wzór kota, jedną dokładnie przed drugą.
- Tak, też się cieszę, ale muszę kończyć. - wyłączył telefon.
Dopił piwo, wstał i podszedł do reporterki. Warknął coś w odpowiedzi na jej wylewne powitanie, po czym mocno chwycił ją za ramię, doprowadził do stolika i siłą posadził. Gdy chciała coś powiedzieć, zgasił ją krótkim "Morda". Puścił ją, milczał chwilę.
- Nie mam czasu na pierdoły, więc gadaj: kto dał ci, i jakie, dokumenty dotyczące śledztwa?
Dopił piwo, wstał i podszedł do reporterki. Warknął coś w odpowiedzi na jej wylewne powitanie, po czym mocno chwycił ją za ramię, doprowadził do stolika i siłą posadził. Gdy chciała coś powiedzieć, zgasił ją krótkim "Morda". Puścił ją, milczał chwilę.
- Nie mam czasu na pierdoły, więc gadaj: kto dał ci, i jakie, dokumenty dotyczące śledztwa?
Max spojrzał jeszcze raz na gasnący wyświetlacz. A to mu zakończył rozmowę. Ciekawe, jakie zarzuty mają mu do postawienia wewnętrzni?
Jade syknęła lekko z bólu, ale po chwili się uspokoiła. Zamrugała lekko rzęsami i patrząc Jerremu prosto w oczy odpowiedziała:
- Ty, raporty koronera. Masz amnezję, czy to już to stadium choroby alkoholowej?
Jade syknęła lekko z bólu, ale po chwili się uspokoiła. Zamrugała lekko rzęsami i patrząc Jerremu prosto w oczy odpowiedziała:
- Ty, raporty koronera. Masz amnezję, czy to już to stadium choroby alkoholowej?
Radiowóz błyskając światłami podjechał do krawężnika. Ze środka wyskoczyło dwóch umundurowanych policjantów, którzy jako pierwsi odebrali wezwanie dyspozytorki.
Jeden z nich trzymał wyciągnięty pistolet, drugi Remingtona 870, obie lufy skierowane były na Jerrego.
- Odsuń się od kobiety!
- Rzuć broń, podnieś ręce do góry!
Jeden z nich trzymał wyciągnięty pistolet, drugi Remingtona 870, obie lufy skierowane były na Jerrego.
- Odsuń się od kobiety!
- Rzuć broń, podnieś ręce do góry!
Co jest, kurna? - pomyślał zaskoczony Jerry. Mimo to, był już wystarczająco wkurzony. Choć odłożył broń, nie odsunął się od reporterki, tylko wyciągnął odznakę, tak, aby widzieli, co robi.
- Sierżant detektyw Jerry Thompson. To JA wezwałem radiowóz i czekam na wyjaśnienie, co wy dwaj wyrabiacie. Ale najpierw zapakujcie ją do wozu. Jest zatrzymana pod zarzutem kradzieży policyjnych danych, do czego przyznała mi się niecałe dziesięć minut temu.- wskazał Jade ruchm głowy.
- Sierżant detektyw Jerry Thompson. To JA wezwałem radiowóz i czekam na wyjaśnienie, co wy dwaj wyrabiacie. Ale najpierw zapakujcie ją do wozu. Jest zatrzymana pod zarzutem kradzieży policyjnych danych, do czego przyznała mi się niecałe dziesięć minut temu.- wskazał Jade ruchm głowy.
Mamy jakiś tydzień udupiania policjantów, czy co?
- Może chociaż poinformujecie mnie, za co i ja dostanę obrączki, żeby wiedział, czy się zamknąć? - zapytał, myśląc jednocześnie, jak wyleźć z tego gówna.
To ci wewnętrzni, to muszą być te skur****e.
- No dalej, mam prawo poznać powód aresztowania. A wy macie obowiązek mnie o tym powiadomić.
Cóż za pieprzona ironia.
- Może chociaż poinformujecie mnie, za co i ja dostanę obrączki, żeby wiedział, czy się zamknąć? - zapytał, myśląc jednocześnie, jak wyleźć z tego gówna.
To ci wewnętrzni, to muszą być te skur****e.
- No dalej, mam prawo poznać powód aresztowania. A wy macie obowiązek mnie o tym powiadomić.
Cóż za pieprzona ironia.
- Jasne że masz prawo poznać powód aresztowania. Masz prawo zachować milczenie i wszystko co powiesz może zostać...
Po wyrecytowaniu formułki obrączki zatrzasnęły się na dłoniach Jerrego.
- A zarzuty to usłyszysz od Prokuratora, przypominam, ze ma na to 48 h. Proszę, bez głupich dowcipów, bo nie chcemy kogoś kropnąć podczas próby ucieczki, to jak, pójdziesz grzecznie?
Po wyrecytowaniu formułki obrączki zatrzasnęły się na dłoniach Jerrego.
- A zarzuty to usłyszysz od Prokuratora, przypominam, ze ma na to 48 h. Proszę, bez głupich dowcipów, bo nie chcemy kogoś kropnąć podczas próby ucieczki, to jak, pójdziesz grzecznie?
Ostatnio zmieniony pn lut 12, 2007 7:36 pm przez Jonathan, łącznie zmieniany 1 raz.
Policjanci sprawnie skuli i zapakowali do radiowozu Jerrego. Po chwili nadjechał jeszcze jeden pojazd i druga para policjantów zabrała do siebie skutą Jade. Po kilku minutach jazdy dotarli na posterunek. Jerry został zabrany do depozytu, gdzie odebrano mu wszystkie przedmioty, łącznie z paskiem i sznurówkami.
Przeprowadzono go do sali przesłuchań i pozostawiono pzykutego do stołu. W tej samej sali, gdzie on przesłuchiwał tylu bandziorów.
Czekało go jeszcze około pół godziny do przyjazdu prokuratora okręgowego. Ciekawe, co miał mu do powiedzenia.
W tym samym czasie na posterunku zjawił się Max.
Przeprowadzono go do sali przesłuchań i pozostawiono pzykutego do stołu. W tej samej sali, gdzie on przesłuchiwał tylu bandziorów.
Czekało go jeszcze około pół godziny do przyjazdu prokuratora okręgowego. Ciekawe, co miał mu do powiedzenia.
W tym samym czasie na posterunku zjawił się Max.
Po jakimś czasie do Jerryego dołączyli dwaj detektywi z wydziału wewnętrznego oraz Prokurator Okręgowy, Victor Swan. Swan był znany jako wschodząca gwiazda mediów, pogromca skorumpowanych policjantów, jednym słowem ogólnie nieprzyjemna postać.
Jeden z detektywów stanął za siedzącym Jerrym, w kącie pomieszczenia, drugi oparł się o framugę drzwi. Swan usiadł za biurkiem, naprzeciwko Jerrego. Na biurku oparł grubą teczkę, zawierającą najprawdopodobniej akta Jerryego.
Szybkim ruchem rozplątał sznurki wiążące brzegi teczki i otworzył ją. Popatrzył w nią przez chwilę i spojrzał na Jerrego.
- Panie Thompson. Wiele wiemy o Panu.
Jeden z detektywów stanął za siedzącym Jerrym, w kącie pomieszczenia, drugi oparł się o framugę drzwi. Swan usiadł za biurkiem, naprzeciwko Jerrego. Na biurku oparł grubą teczkę, zawierającą najprawdopodobniej akta Jerryego.
Szybkim ruchem rozplątał sznurki wiążące brzegi teczki i otworzył ją. Popatrzył w nią przez chwilę i spojrzał na Jerrego.
- Panie Thompson. Wiele wiemy o Panu.
- Mm, panie Thompson. Rozczarowuje mnie pan. Wygląda na to, że prowadził Pan dwa życia. W jednym z nich nazywa się pan Thompson i jest pan policjantem w szanowanym mieście, ma pan swój numer ubezpieczenia społecznego, płaci pan podatki i pomaga swojej gospodyni... wynosić jej śmieci. Drugie życie przeżywa pan w mrokach nocy w otchłani miasta i jest pan winny praktycznie każdego ciężkiego przestępstwa, na jakie mamy przepisy. Czy chce Pan usłyszeć zarzuty już teraz, czy chce Pan skorzystać ze swoich… praw… obywatelskich… A proszę mi powiedzieć, panie Thompson, do czego może się przydać rozmowa telefoniczna..., jeśli nie… - Swan urwał w pół zdania wpatrując się ciężkim wzrokiem w Thompsona.
Max usiadł za biurkiem ciężko wpatrując się w przestrzeń przed sobą. – Acha, pomyślał patrząc na pozostawione opakowania po chińskim żarciu na biurkach Rodrigueza i Bryanta. – Pewnie jakieś nagłe wezwanie. Najchętniej po prostu położyłby się za biurkiem i zasnął, tak by go nikt nie budził. W uszach mu wciąż szumiało, ciekawe czy to już miało tak zostać?
Max usiadł za biurkiem ciężko wpatrując się w przestrzeń przed sobą. – Acha, pomyślał patrząc na pozostawione opakowania po chińskim żarciu na biurkach Rodrigueza i Bryanta. – Pewnie jakieś nagłe wezwanie. Najchętniej po prostu położyłby się za biurkiem i zasnął, tak by go nikt nie budził. W uszach mu wciąż szumiało, ciekawe czy to już miało tak zostać?
Jerry ryknął śmiechem, usłyszawszy mowę prokuratora. Potrzebował dobrej chwili, żeby się uspokoić. W końcu powiedział:
- Swan, niby taki jesteś pogromca skorumpowanych, a stać cię tylko na taką kiepską prowokację? Nawijaj dalej, pośmieję się.
Aha, kolego, przynieś mi kawę, co? - rzucił do jednego z wewnętrznych. - W końcu ja, największy zbrodniarz w historii Stanów Zjednoczonych, dałem się wam złapać, więc chyba zasługuję na trochę kofeiny? - zadrwił.
- Swan, niby taki jesteś pogromca skorumpowanych, a stać cię tylko na taką kiepską prowokację? Nawijaj dalej, pośmieję się.
Aha, kolego, przynieś mi kawę, co? - rzucił do jednego z wewnętrznych. - W końcu ja, największy zbrodniarz w historii Stanów Zjednoczonych, dałem się wam złapać, więc chyba zasługuję na trochę kofeiny? - zadrwił.
Hodges podszedł powoli do Jerrego i spojrzał mu w oczy.
- I może jeszcze bażanta w bakłażanach? Nie, posiedzisz trochę o suchym pysku. – oparł swoje grube, owłosione łapska na blacie biurka. Swan wzrokiem dał mu wyraźnie znać, kto w tym pokoju zadaje pytania. Zdjął z nosa okulary i spokojnie zaczął je czyścić krawatem.
- Skoro nie chcesz skorzystać ze swoich praw, a śmieszy cię nasza rozmowa, to zaczynamy.
Odchrząknął, poprawił okulary na nosie.
- Czy przyznajesz się do zamordowania posterunkowego Fredericha Lyncha?
- I może jeszcze bażanta w bakłażanach? Nie, posiedzisz trochę o suchym pysku. – oparł swoje grube, owłosione łapska na blacie biurka. Swan wzrokiem dał mu wyraźnie znać, kto w tym pokoju zadaje pytania. Zdjął z nosa okulary i spokojnie zaczął je czyścić krawatem.
- Skoro nie chcesz skorzystać ze swoich praw, a śmieszy cię nasza rozmowa, to zaczynamy.
Odchrząknął, poprawił okulary na nosie.
- Czy przyznajesz się do zamordowania posterunkowego Fredericha Lyncha?
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 8 gości