Wie ktoś może co się dzieje z panem Grzędowiczem?? Czemużto tak długo zwodzi czytelników?? Jestem fanem Pana Lodowego Ogrodu i z utęsknieniem czekam na drugą część i... czekam juz dosć długo. Miała być na początku 2007 i co?? Ni widu ni słychu, podczas gdy inni autorzy (z fabryki słów, żeby daleko nie szukać) piszą bardzo dużo. Dlaczego pan Jarosław nie zabierze sie w końcu za PLO 2, tylko pisze mnóstwo jakichś tam opowiadań. Fanowie czekają. Przecież nie można tego tak zostawić. Tak dobra książka musi mieć zakończenie...
Jak ktoś coś wie to prosiłbym o odpowiedź...
Zrodzony z fantastyki
-
-
Aet a Chiarr
Użytkownik zaawansowany
- Posty: 99
- Rejestracja:
Miała być na początku 2007 i co?? Ni widu ni słychu, podczas gdy inni autorzy (z fabryki słów, żeby daleko nie szukać) piszą bardzo dużo.
Rozróżnijmy- jest fabryka... i jest rękodzieło, pracowita dłubanina nad majstersztykiem
Doradzam cierpliwość, Twoje odczucia rozumiem doskonale na dukajowy "Lód" czekając, czekając, czekając...-
-
Aet a Chiarr
Użytkownik zaawansowany
- Posty: 99
- Rejestracja:
Poczekam na ksiazkę 
Vuko pisze:Tak dobra książka musi mieć zakończenie...
I z pewnością będzie je miała, ale nie w tomie drugim. Pana Grzędowicza fani niebawem zlinczują, gdyz tom drugi zakończył w takim momencie (a wlaściwie momentach), że czekanie na tą część okaże się niczym w porównaniu z oczekiwaniem na tom trzeci. Nie lubię tasiemców, ale ten jest naprawdę świetny. Aby nie spojlerować za duzo, z czystym sumieniem napiszę, że tom drugi chyba nikogo nie powinien rozczarować.
Piskboga pisze:Fabryce słów nie mozna wierzyć, chyba jeszcze ani razu nie wydała książki zgodnie z zapowiedzią.
To zdanie na temat tego wydawnictwa mamy zupełnie różne, ksiązki z Fabryki, na które poluję, wychodzą zazwyczaj zgodnie z rozkładówką z zapowiedzi (nie, nie czytuję dużo Pilipiuka).
Srogo się zawiodłem na dwójce. Książkę uważam za nudną, zbyt przewidywalną, tasiemcowato rozwlekłą i napisaną chyba nieco na siłę. Szczególnie drażniła mnie - w pierwszym tomie jeszcze jakoś do zniesienia - naprzemienna narracja (rozdział o Vuko, rozdział o synu cesarza, rozdział o Vuko, i tak dalej), akurat gdy wreszcie wydarzeniom udało się choć odrobinę mnie zaintrygować, następował przeskok do zupełnie innych postaci i sytuacji - pewnie intencją autora było jakieś spotęgowanie napięcia czy większe zaciekawienie czy coś takiego - u mnie ten zabieg wywoływał tylko irytację. Sprawy wcale nie poprawiły nieprzewidziane zwroty akcji (uau, Vuko [skądinąd ten bohater zupełnie do mnie nie przemawia, jest zbyt nijaki i rozmyty] stał się na powrót człowiekiem i uczy się używać Pieśni... opus, przepraszam - chyba właśnie streściłem ćwierć tomu...), latająca wróżka i pustynne strusie. W efekcie z rozczarowaniem zaprzestałem lektury jakoś po 80% i raczej nie wrócę więcej do tej trylogii - szkoda mi czasu, mam ciekawsze rzeczy do czytania.
Zupełnie nie zgadzam się z Nidhoggiem. Tom drugi nie jest tam rewelacyjny jak pierwszy ale jest naprawdę przyjemny i czyta się go bardzo dobrze. Nie zawiodłem się na nim. Ciekawie rozwiązana akcja i parę interesujących wątków. Wzorowy warsztat pisarski tylko pogłębia pozytywne wrażenia. Do tego specyficzne poczucie humoru Vuko. U mnie ma wysoką notę.
-
-
DeathlyHallow
Stały bywalec
- Posty: 276
- Rejestracja:
Niedawno przeczytałem drugi tom "Pana Lodowego Ogrodu" i muszę stwierdzić, że po odłożeniu lektury na półkę miałem bardziej ambiwalentne uczucia niż po nietypowym i lekko rozczarowującym zakończeniu trylogii husyckiej Sapkowskiego(ktoś może kojarzy?) . Książkę uważam za fabularnie spójną i pod względem kunsztu literackiego nie da się jej więcej zarzucić poza tendencjami pana Grzędowicza do rozwlekania fabuły, co rzeczywiście czasem przyprawiało o napady agresji, zwłaszcza gdy tocząca się wartka akcja kusiła, a czasu nie starczało 
. Odnośnie wątków Vuka i młodego następcy Tygrysiego Trony to tak jak w pierwszej części fabuła toczyła się swoim gdzieniegdzie utartym, lecz interesującym torem dzięki czemu czytanie nie męczy i jest raczej przyjemne. Zwłaszcza gdy autorowi nie brakuje humoru . Problematyczne wydały mi się natomiast owe chaotyczne zwroty akcji oraz nowe postacie wstawione "na siłę". Nie dodawało to uroku powieści. Na przykład podczas wątku o grupie pseudokomandosów Vuka miałem wrażenie deja vu z imbecylnych powiastek i filmów o nieznajomym przybywającym do wioski, asymilującym się w niej i w konsekwencji pomagającym mieszkańcom rozprawiać się z niezwyciężonym(jak dotąd) przeciwnikiem. Lub jak kto woli coś w stylu odwróconego Karate Kida o mistrzu uczącym pragmatycznej (dla odmiany) sztuki walki... Ogólnie powieść uważam za dobrą. Jako bardziej ambitne poczytadło spełniła moje oczekiwania. 
. Odnośnie wątków Vuka i młodego następcy Tygrysiego Trony to tak jak w pierwszej części fabuła toczyła się swoim gdzieniegdzie utartym, lecz interesującym torem dzięki czemu czytanie nie męczy i jest raczej przyjemne. Zwłaszcza gdy autorowi nie brakuje humoru . Problematyczne wydały mi się natomiast owe chaotyczne zwroty akcji oraz nowe postacie wstawione "na siłę". Nie dodawało to uroku powieści. Na przykład podczas wątku o grupie pseudokomandosów Vuka miałem wrażenie deja vu z imbecylnych powiastek i filmów o nieznajomym przybywającym do wioski, asymilującym się w niej i w konsekwencji pomagającym mieszkańcom rozprawiać się z niezwyciężonym(jak dotąd) przeciwnikiem. Lub jak kto woli coś w stylu odwróconego Karate Kida o mistrzu uczącym pragmatycznej (dla odmiany) sztuki walki... Ogólnie powieść uważam za dobrą. Jako bardziej ambitne poczytadło spełniła moje oczekiwania. 
Ksiązke skonczylem czytac calkiem niedawno, takze jestem z tematem na bierzaco 
. Drugiego tomu sagi nie mozna uznac go za dzielo wybitne, jednak nie znalazlem takze zbyt wielu rzeczy do krytykowania. Ksiązka spelnila moje oczekiwania jezeli chodzi o fabule. Natomiast sam autor kolejny raz dal popis swojego warsztatu. Przyejemnie sie czytalo i czekam na kolejny tom, tylko i az tyle.
. Drugiego tomu sagi nie mozna uznac go za dzielo wybitne, jednak nie znalazlem takze zbyt wielu rzeczy do krytykowania. Ksiązka spelnila moje oczekiwania jezeli chodzi o fabule. Natomiast sam autor kolejny raz dal popis swojego warsztatu. Przyejemnie sie czytalo i czekam na kolejny tom, tylko i az tyle.
Nie powiem, by Pan Lodowego Ogrodu II był zły, ale Grzędowicza stać na coś więcej. Historia Vuko jest nadal bardzo dobra, jednak katowałem się rozdziałami o następcy Tygrysiego Tronu. W pierwszej części byłem wręcz zafascynowany tą częścią, a tutaj to po prostu męcząca wędrówka Filara od wrogód do przyjaciół. Natomiast Nocny Wędrowiec może i jest chwilami oklepany, może i odmawia smokom możliwości lotu, ale jedno trzeba przyznać - wciąga...
Ja mam wieści.
Mój kuzyn uruchomiwszy kontakty i kupiwszy kilka piw, dowiedział się interesujących rzeczy od osoby, która prywatnie zna autora PLO.
Mniej więcej tak brzmiała otrzymana odpowiedz. Radzę, więc cierpliwie czekać, bo źródło jest pewne
Mój kuzyn uruchomiwszy kontakty i kupiwszy kilka piw, dowiedział się interesujących rzeczy od osoby, która prywatnie zna autora PLO.
"Jak już wspomniał Max, istnieje realna szansa na PLO3 jesienią przyszłego roku. Raczej późną jesienią."
Mniej więcej tak brzmiała otrzymana odpowiedz. Radzę, więc cierpliwie czekać, bo źródło jest pewne
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość