śr gru 23, 2009 12:58 am
Szczerze mówiąc, kompletnie nie rozumiem dyskusji. Wydaje się, że niewiele osób oglądało serial albo chciałoby się w pełni na jego temat wypowiedzieć. Jakby bazowano jeno na streszczeniach.
"Dexter" to serial, oparty na książkowej serii o bohaterze, rozpoczynającej się "Demonami dobrego Dextera". Pomijając walory estetyczne samej książki, przedstawia ona niezwykle ciekawy pomysł. Czy to od wczoraj ludźmi targa chęć zrozumienia, uczłowieczenia tego, czego nie znają - wampirów, demonów, bogów czy morderców, to jest potworów, istot, których nie obejmujemy umysłem?
Podczas wydawania WoDa nikt nie skrzeczał, że to chore, bo robimy z krwiopijców bohaterów. Gdy zrobili bohatera z Louisa, dziecka wampira Lestata, podnosiły się głównie pozytywne głosy. Czemu na wprowadzenie do kin "Frankensteina" nie oburzamy się tak bardzo? Argument z chorobą, obecną w stawianiu Dextera w miejscu bohatera uważam za chybiony!
Dexter to morderca i psychopata - boimy się takich jak średniowiecznych potworów. Jest wampirem dzisiejszych czasów, czymś obcym i nienawidzonym. Stąd może wzbudzać kontrowersje. Założenie pomysłu to jednak przedstawienie go jako człowieka - pełnego zmagań z samym sobą, ze swoim "problemem", któremu podporządkował całe życie. Dexter ma wadę mózgu - odczuwa potrzebę zabijania, którą może co najwyżej odpowiednio kierunkować. Poprzez znormalizowanie w sobie tego, zrobienie z zabójstw części życia, a nie morderczej nirwany, powoli zaczyna odkrywać w sobie emocje i uczucia, jakie mógłby odczuwać normalny człowiek. Walczy z błędami ojca, którego uważał za ideał, wychodzi spod jego pieczy, chce założyć rodzinę i wspierać znajomych. Być może przez kierunkowanie potrzeby w stronę marginesu moralnego wpaja w siebie granice moralności większości.
Nie znaczy to jednak, że nie zdaje sobie sprawę, kim jest, że zapomina, co robi. Podczas takich dialogów, jak ten z srg. Doakesem (koniec sezonu drugiego) widzimy, jak naprawdę patrzy na siebie. Pod pewnymi względami nienawidzi siebie i tego, co robi, bo zabrało mu to możliwość do normalnego życia.
Bycie zabójcą czy psychopatą, wbrew poglądom większości dzisiejszego społeczeństwa, nie znaczy być totalnie nieprzewidywalnym i nieludzkim gadem. Organizm psychopaty, w skrócie, wydziela nadmiar hormonów, odpowiadających za agresję i blokuje możliwość odczuwania niektórych uczuć - to jest widzenia morderstwa jako krzywdy w psychologicznym znaczeniu tego słowa. Czy to znaczy, że nie są oni ludźmi? Nie sądzę. Mogą być ludźmi paskudnymi, obmierzłymi, okrutnymi i nieuleczalnymi - ale zawsze ludźmi. Będą dla mnie przejawem mrocznej części tego, co ma w sobie człowiek, nie ciała z kosmosu czy magicznych sił, które namieszały komuś w głowie.
Boimy się wejść w skórę Dextera albo uważamy tego typu rozważania za zbyt damskie i delikatne, na niemęską wrażliwość - to chyba jedne powody, dla których mielibyśmy nie lubić tego serialu. Szczerze polecam.
Poza tym; Dexter nie jest schizofrenikiem, jest psychopatą. Nie jestem pewny, czy również socjopatą. Nie, przecież żyje w społeczeńwie, nie powodując większych zgrzytów. 
Zauważam że norma to z założenia postępowanie i poglądy większości.
. Tylko różni ludzie mają różne autorytety 
, a to też nie jest temat tej dyskusji.
