dlaczego zrezygnowano z niektórych elementów zbroi, skoro jeszcze w wojnie secesyjnej dochodziło do walki wręcz?
W tej chwili nie mam dostępu do źródeł (awaria kompa, na którym je trzymam, więc dane podaję zaokrąglone z pamięci), ale biorąc pod uwagę fakty iż:
10% strat zadanych w walce wręcz pochodziło od bagnetu, a na 250 000 raportów medycznych (opisujących rany) dotyczących wojsk Unii znaleziono niecałe 1000 przypadków ran od broni kłutej/siecznej, to łatwo wyliczyć, że około 10 000 ludzi z tych 250 000 (lub mniejszej ilosci, nie wiem, czy osoby się powtarzały, ale zapewne tak) zostało rannych w walce wręcz na tyle poważnie, iż wymagali pomocy medycznej. Jesli trzymamy się zas danych, wg. których liczba zabitych po stronie Unii wyniosła niecałe 141 tysięcy zabitych i niecałe 300 000 rannych, to widzimy, że walka wręcz miała znikome znaczenie w wysyłaniu żołnierzy do Pana Boga (lub szpitala wojskowego).
To, w połaczeniu z faktem, że każdy element zbroi i niepotrzebnego sprzętu waży swoje sprawiło, że zdarzało się, iż konfederaci wyrzucali bagnety.
Może mi ktoś jeszcze odpowiedzieć na pytanie, skąd się wziął pomysł XVII stylu walki, gdzie strzelcy obu armii stają naprzeciw siebie i wystrzeliwują się jak kaczki?
Wziął się z wymogów pola bitwy:
1) Zaczynają pojawiać się armie masowe, w których służą zwykli ludzie. Trzymanie ich w zwartym szyku ułatwia kontrolowanie ich.
2) Broń palna jest skuteczniejsza (morale!) podczas strzelania salwą, którą łatwiej wyegzekwować znowu gdy ma się ludzi w zasięgu widzenia i głosu.
3) Zwarty szereg + bagnet daje szansę w starciu z jazdą.
4) Grupa zapewne zwiększa komfort psychiczny - trafią tego obok, a nie mnie!
