Pobawię się w archeologa i odkopię temat, który swego czasu dał mi sporo do myślenia...
Kampania może się wydawać nieco
cliched - jest to konsekwencja naszej koncepcji grania, gdzie mało przejmujemy sie długofalowymi skutkami działań postaci i historią wielkiego kalibru, a bardziej interakcją między graczami. No i fabuła jest pisana od 3 lat z okładem
Ukończona już kampania, rok 1374.
- wg podręczników, Elminster zniknął w otchłani w okolicy roku 1373, ale u mnie tam pozostał
Jego Harfiarze słabną, odłam Blackstaffa rośnie w siłę i robi się naprawdę bezwzględny – a’ la Inglourious Basteurds.
- ktoś powyżej podsunął mi dobry pomysł: Mystra ostatecznie pokonuje Shar, po czym wchłania jej moc. Skutkiem tego jest szaleństwo Boginii Magii, spowodowane spaczoną cienistą osnową. Cały Faerun stał się wielką plamą dzikiej magii, która spersonifikowała się w istocie zwanej później
Niszczycielem. Chociaż została niemalże od razu pokonana przez avatary bóstw, zdążyła zainfekować kilka przypadkowo spotkanych istot. Ich potęga była jednak ograniczona, wobec czego w ich istnienie bóstwa nie mogły ingerować. Miejsce Mystry zajmuje odrodzony Karsus.
- do roku 1374 spośród spaczonych przez Niszczyciela przeżyła tylko jedna osoba, początkujący czarodziej (imieniem N'Avoie), który karmiąc się skazą dzikiej magii i ucząc się ją kontrolować, stał się niesamowicie potężny. Zakłada nową organizację - Eklezję, o strukturach bardzo podobnych do Masonów. Zrzesza głównie potężnych magów wtajemniczeń. W akcji przypomina Mossad. Rangę rozpoznaje się po irokezie (biały-czarny-szary, od najsłabszego do najpotężniejszego). Czarni i Szarzy często są w posiadaniu
Różdżki Zależności. N’Avoie przez przeciwników z Unii Zachodniej zwany jest Revenantem.
- Srebrne Marchie, Wybrzeże Mieczy, Waterdeep, Tethyr, Cormyr i kilka innych państw zawiązują Unię Zachodnią, sojusz polityczno-wojskowy. Dzięki doskonałej dyplomacji wpływy Unii rosną z każdym rokiem.
- astrolodzy zgodnie twierdzą, iż nowa, czerwona gwiazda symbolizuje przybycie Jeźdźców Apokalipsy. Istoty te, zgodnie z przepowiednia (
tu przybliżona treść), mogą zadecydować o przyszłym losie Faerunu, ponieważ jako jedyni mają możliwość wykorzystania Siódmej Księgi, która może służyć tak do przyzwania istoty zwanej przez swoich wyznawców Jutrzenką (mającej zjednoczyć Baatezu i Tanar’ri pod jednym sztandarem), jak i jej wiecznego unicestwienia – do nich należy decyzja. Jak się później okazuje, Jeźdźcy już niezliczoną ilość razy próbowali odnaleźć księgę, lecz zawsze zawodzili (ostatnią śmierć ponieśli, gdy już z księgą uciekali z lodowca na północy). Prawdopodobnie nigdy nie uda im się tego dokonać. Odradzali się (lub byli wskrzeszani przez zainteresowane siły) raz na kilka(naście) dekad. Po każdej śmierci tracili pamięć, stając się faeruńskim symbolem porównywalnym do Syzyfa.
- Jeźdźców miało być pięciu, lecz z niewiadomych powodów znana jest tylko czwórka: Dalabraconis, potężny nieumarły nekromanta, Mare Nix, nieśmiertelna psionka, Zedarr, drowi szermierz i So-Kehur, druid, mistrz polimorfii. Jeźdźcy początkowo współpracują z Unitami, następnie zdradzają ich i przyłączają się do Ekletów. Dalabraconis zdobywa własną Różdżkę zależności.
- Mare Nix i reszta drużyny śmiałym szturmem odbijają duszę córki psioniczki z rąk Mefistofelesa (należy zaznaczyć, że miał do niej prawo), pomimo konieczności walki z nim twarzą w twarz. Okazuje się, że owo dziecko jest „piątym elementem”, którego wpływ jest również niezbędny do zagarnięcia księgi i wypełnienia przepowiedni (cyt.
five go from Elgard).
- część terytorium Untheru zostaje splądrowana przez nieumarłych Dalabraconisa, którzy biorą do niewoli ponad tysiąc osób. Nekromanta składa ich w ofierze Mefistofelesowi (nie prosząc o nic w zamian) aby go przebłagać. Pomimo komplikacji, plan się udaje.
- z powodu braku kompletnej treści przepowiedni (a także nieobecności dziecka Mare Nix), Jeźdźcy nie wiedzą wiele o mocy księgi i giną podczas kolejnej próby jej zagarnięcia, zniszczeni przez samo jej dotknięcie. [KONIEC KAMPANII]
Obecnie trwająca kampania, rok 1377.
- na Faerun przybywają nieznani podróżnicy planarni, których celem jest odnalezienie ciał Jeźdźców oraz ich wskrzeszenie. W ich skład wchodzi córka Mare Nix (również psioniczka), która jako jedyna przetrwała zdarzenia sprzed trzech lat.
- podczas poszukiwań zdradzają cenne dane dotyczące Mythalu ze Srebrnych Marchii Pomrokom. Unia Zachodnia wydaje na nich list gończy, Silverymoon pośpiesznie wzmacnia obronę miasta, ponieważ Miasto Cieni (sprzymierzone z Eklezją) dzięki tym informacjom próbuje ominąć moce Mythalu.
- dzięki nieocenionej pomocy Edwina Odesseirona (sic!), udało się przejrzeć oszustwo uzurpatorów, podających się za Jeźdźców (twierdzili, że uciekli z Limbo, gdzie mieli oczekiwać na czas, gdy Faerun ponownie będzie ich potrzebował). Po zdemaskowaniu i ucieczce przed Edwinem, kierują się od razu w stronę Dar-Kunor, gdzie przechowywana jest księga. Faerun oddycha z ulgą, gdy zostają zniszczeni przez jej moc, większą nawet, niż moc rytuałów epickich, które miały ich chronić.
- podróżnicy (wraz z sojusznikami Dalabraconisa z Eklezji) śledząc uzurpatorów odkrywają położenie Siódmej Księgi. Ponieważ nie są częścią przepowiedni, z wielkim żalem zmuszeni są ją zignorować. W pobliżu odnajdują też ciała Jeźdźców, których z pomocą Eklezji wskrzeszają.
- kwestia, czy tym razem im się uda (a jeśli tak, to czy przyzwą Jutrzenkę, czy go zniszczą) stoi wciąż pod wielkim znakiem zapytania.
Ciąg dalszy nastąpi
)
.
.
Po udanej rewersji płci osiedlił się w Thay, został Zulkirem. Stał się jeszcze bardziej nieobliczalny, niż poprzednio (przede wszystkim ma paranoję i wszedzie widzi zabójców). Siedzi teraz cały czas w komorze we wnętrzu większego kamiennego golema, którego z kolei opętał via czar magiczny słój. Dałem mu 23 poziom i szeroką wiedzę magiczną. Został - za niemałe pieniądze - wynajęty przez istoty podszywające się pod Jeźdźców, aby przeprowadzić na nich rytuały chroniące przed destrukcyjnymi mocami Księgi. Nie udało się