@ Szponer

Jak już bierzesz się za "Trzech muszkieterów" to pamiętaj aby przeczytać następne części trylogii - "W 20 lat później" i "Wicehrabia Bragelonne".

Chyba było jeszcze coś w międzyczasie?

"Dwadzieścia lat później " miałam okazje przeczytać,ale nie powiem, żeby książka zachwyciła mnie tak, jak Trzej muszkieterowie. O tym, że istnieje trzecia część nawet nie wiedziałam, ale mimo wszystko raczej nie przeczytam.

@ yabu

Powstał jeszcze "D'Artagnan" (rzecz dzieje się ok. 1630 roku, 2 lata po muszkieterach), ale tej książki sam autor nie wliczył do serii.

@ Najaa

Być może dlatego Cię nie zachwyciła, że jest tu już inny klimat - autor bardziej skupił się na wydarzeniach politycznych (Fronda, wojna domowa w Anglii) niż tylko na przygodach czwórki przyjaciół. Nic dziwnego, wszak cała czwórka nie jest już młodymi i naiwnymi ludźmi, ale osobamui, które coś w życiu osiągnęły, mają już doświadczenie życiowe i odgrywają znaczącą rolę w życiu politycznym Francji.

Najaa pisze:

"Dwadzieścia lat później " miałam okazje przeczytać,ale nie powiem, żeby książka zachwyciła mnie tak, jak Trzej muszkieterowie. O tym, że istnieje trzecia część nawet nie wiedziałam, ale mimo wszystko raczej nie przeczytam.

Mimo wszystko polecam - "Wicehrabia de Bragelonne" to IMHO doskonała książka.

Zwłaszcza, że na jej podstawie powstał dość ciekawy film "Człowiek w żelaznej masce", z Jeremym Ironsem, Johnem Malkovichem, Gerardem Depardieu i Leonardem di Caprio.

Zdecydowanie bardziej polecam wersję z 1977r z Richardem Chamberlainem.

To, że autor skupiał się na wydarzeniach politycznych mi nie przeszkadzało. Akurat Fronda to jeden z ciekawszych momentów historii Francji, ale chodziło mi, że autor nie wiedział co zrobić z niektórymi bohaterami i wysyła ich aby ratowali przed ścięciem króla Karola I - jak dla mnie za mocno naciągane.

Co do ekranizacji zdecydowanie wolę tą z 1998 roku.

Poza tym, czy nie nazbyt gloryfikuje tego angielskiego króla? Słyszałem że to był po prostu dupek.

Trudno mi coś powiedzieć o charakterze Karola, ale Stuartowie, z tego co pamiętam nie wydali władców wybitnych.

@ yabu

Sienkiewicz np. gloryfikuje Jana Kazimierza, który do wybitnych władców Polski nie należał. Nic wiec dziwnego, że Dumas gloryfkował Karola I, który związany był związkiem małzeńśkim z Henriettą, córką króla Francji Henryka IV.

Sienkiewicz pochlebnie pisał o Korybucie Wiśniowieckim. Chyba Jasienica go opisał; niczym się nie wyróżnił, wszystko odkładał, zmarł z przejedzenia, najprawdopodobniej w kwiecie swoich sił i zdolności umysłowych.

Zacząłem czytać 'Kryptonim Burza' Wladimira Wolffa, 'Odległe rubieże'. Na razie zapowiada się dobrze.

Sienkiewicz tylko raz wspominał od siebie o Korybucie - w "Potopie", kiedy książę wraz z matką Gryzeldą był w gościnie u swojego wuja Jana Zamoyskiego. Jest to w 2 tomie, kiedy Kmicic z Tatarami zatrzymuje się w Zamościu w drodze do Pawła Sapiehy. Z jednej strony autor podkreślił, że był on przystojny i inteligentny (podobno posługiwał się biegle 5 językami), ale z drugiej strony przedstawił go jako wielkiego żarłoka a także takiego kobieciarza, co za każdą spódnicą się ogląda. I to jest jedyny raz w "Trylogii", kiedy autor bezpośrednie od siebie ocenia przyszłego króla Polski. W "Panu Wołodyjowskim" natomiast o Michale Korybucie mówią Zagłoba i podkanclerzy Olszowski ale tutaj autor prezentuje stanowisko stronnictwo "propiastowskiego" a nie swoją ocenę.

To przez to nigdy nie mogłam się przekonać do twórczości Sienkiewicza, jedynie Quo vadis kiedyś trawiłam, ale tylko z powodu Petroniusza. Ligię to tam lwy mogły zjeść czy stratować jakiś byk - przez to książka była by ciekawa.

I znowu wszystkie książki. które zamierałam przeczytać poszły w kąt. Skończyłam czytać pierwszy tom Północ i Południe. Jedna scena wprawiła mnie jednak w osłupienie, a mianowicie chłosta niewolnika....żywym kotem. Mam wrażenie, że autor nie odrobiła pracy domowej i nie sprawdził, że słowo kot ma także drugie znaczenie i oznacza pewien rodzaj pejcza. Z drugiej strony, że jeśli to wpadka, to dlaczego błąd nie został wyłapany przez redaktorów wydawnictwie ?

Dawno nie czytałem trylogii, nie pamiętam dokładnie. Zdaje się, że była tam mowa o królu który na pewno ma jakiś plan i poradzi sobie z wszystkim, mimo szczupłości dostępnych środków. Ponieważ było to w 'Panu Wołodyjowskim', musiało chodzić o Korybuta.

Skończyłem 'Odległe rubieże' Vladimira Wolffa, szybko poszło. Ciekawe, czy gdyby Hitlera trafił szlag w sierpniu '39, to czy nie doszło by do ataku na Polskę. I czy władzę zdobyłby Goering, a potem spadł poziom agresywności III Rzeszy. Czekam na następne tomy.

Myślę, że i tak doszłoby, wcześniej czy później, do ataku na Polskę. Przecież III Rzesza pod względem agresji antypolskiej nie różniła się zbytnio od Niemiec weimarskich. Tylko, że w 1939 roku miała znacznie większe możliwości bezpośredniej realizacji swoich imperialnych planów niż dekadę wcześniej.

Lecz mało zdecydowany przywódca mógłby atak odwlekać w czasie, aż do minięcia okazji.

Przeczytałam większość dzieł Szekspira i "Sen nocy letniej" jest świetny. Nawet Makbeta miałam na maturze do prezentacji. Na szczęście już nie muszę czytać lektur tych których oczywiście nie chce. Co do "Lalki" to przeczytałam ją ale nie mogłam jej strawić i męczyła się bardzo nawet książką rzucałam przez pokój. Ciekawsza była "Zbrodnia i Kara" i "Mistrz i Małgorzata". Ale także z wielką przyjemnością przeczytałam Tango S.Mrożka. Uśmiałam się na lekcji z innymi ponieważ odgrywaliśmy scenki z tej książki...(byłam matką). Niekiedy wracam do starych lektur ale rzadko, wolę czytać nowsze książki albo starą fantastykę i kryminały.
Kiedyś w teatrze bagatela w Krakowie był "Seks Nocy Letniej" może jakoś to było powiązane z Szekspirem...

W tym miesiącu przeczytałam "Nieświęte duchy" i "Nieświęta Magia". Są to dwa tomy (trzeci w przygotowaniu) o czarownicy ćpunce gdzie Kościół walczy z duchami... Szybka akcja, śmieszne dialogi i trochę pikanterii
Przeczytałam także "Kadrigen pokazuje na co go stać" Morressego.
Na razie nie mam upatrzonych książek na ten miesiąc, więc może wy coś mi doradzicie
Coś śmiesznego i lekkiego, może być jakaś saga albo kilku tomowa powieść.

Zaczęłam czytać "Smoka Griaule'a", ale książki z Uczty Wyobraźni w ogóle do mnie jednak nie trafiają. Natomiast "Lalkę" bardzo lubię;)

Proponuję książki Eugeniusza Dębskiego o Xameleonie "Król Demon" jest łatwy, lekki i przyjemny. Pomimo tego, że książka jest momentami naiwna oraz jej styl nie zachwyca, to te 600 stron bardzo szybko się czyta.

A ja nadal w klimatach historycznych, ale powrót na ziemię ojczystą: "Wieczny Grunwald" Twardocha.
Mam kilka przedmiotów z historią w nazwie, ale na żadnym nie przerabiamy tła wydarzeń. Za to mogę pogadać o wiktoriańskiej kanalizacji. (Ich największe osiągnięcie inżynieryjne, a co!)

@melodia Jeśli nie czytałaś to spróbuj Olgi Gromyko 'Zawód wiedźma', 'Wiedźma opiekunka' i 'Wiedźma naczelna'. Dwa, dwa i jeden tom.
'www.wiedźma.pl' Ewy Białołęckiej.
'Ani słowa prawdy' Jacka Piekary. Wcześniejsze wydanie pod tytułem 'Arivald z wybrzeża'.
'Na psa urok', 'Raz wiedźmie śmierć' i 'Między młotem a piorunem' Kevina Hearne.
Wszystko to jest lekka i przyjemna fantasy, a Białołęckiej i Hearna uwspółcześniona.
O Kedrigenie były chyba cztery tomy.

Skończyłem:
Imperium Czerni i Złota A. Tchaikovsky - niezbyt udany wstęp do cyklu Cienie Pojętnych
Kongres Futurologiczny - S. Lem - klasa sama w sobie

Obecnie czytam:

Bohaterowie Umierają M.W. Stover
Cylinder Van Troffa J. Zajdel

Nijak nie mogę trzymać się planu czytelniczego, Jakes leży odłogiem, za to przeczytałam "Krainę jaskiń" Auel - takie sobie, poprzednie części cyklu robiły na mnie zdecydowanie większe wrażenie.
A od dziś, zamiast po raz kolejny czytać "Ogniem i mieczem", czytam "Wywiad z historią" Oriany Fallaci. Świetna lektura, nie da się od niej odkleić przed końcem.

Ja skończyłem pierwszy tom Diuny, a teraz zaczynam Misery Stephana Kinga. Czytał ktoś? Warto zaczynać?

Przebijam się przez Trylogię Królobójcy Patricka Rothfussa. Najpierw Imię wiatru gwoli przypomnienia, teraz już druga część Strachu mędrca. Oby na kolejną część nie trzeba było czekać kolejnych pięć lat

W końcu dorwałem się do Gry o Tron Martina, about F'n time!
Zaraz potem łykam bez popity Kłamcę 4 aby przekonać się czy Ziemia zostanie rozdupczona w apokalipsie czy nie. Oh joy...

Próżny robot Kuttnera - czyli złote lata amerykańskiej SF.

Ja wczoraj zakupiłem "Kłamcę 4" i też z ciekawością zobaczę, jaki będzie koniec. A może jednak to nie będzie koniec?

Powtórzyłem sobie 'Breslau forever' Ziemiańskiego. Nadal się podoba.

Teraz biorę się za drugą część 'Karaibskiej krucjaty' Marcina Mortki, 'La Tumba de los Piratas'. Zapowiada się milutko.
Mortka ma jeszcze jakieś ciekawe książki?

Zależy co czytałeś. Ja z Mortki znam tylko "Ragnarok 1940".