Literatura zawsze korzystała z fantastyczności - nie tylko sięgając do mitu (tragedia grecka, eposy bohaterskie), czy do baśni (baśń o Erosie i Psyche z Metamorfoz Apulejusza), ale także dla celów czysto estetycznych, jak w dziełach Lukiana.
W tym zdaniu łączysz ze sobą 2 nieporównywalne sprawy: najpierw piszesz do czego sięgała liyeratura a następnie, po słowie "także" piszesz w jakim celu. Nie można tego łączyć. Powinieneś najpierw napisać w 1 zdaniu , że literatura sięgała do mitów, wierzeń, baśni i podań. Następnie zaś, w 2 zdaniu, co było celem, np. cele wychowawcze czy estetyczne służące przekazaniu pewnych wartości lub ukazaniu piękna opisywanego świata.
Jak stwierdził Umberto Eco w swoim eseju,
Podaj tytuł eseju.
W każdej z tych interpretacji duchy mogą służyć za odzwierciedlenie wewnętrznych obaw i pragnień postaci, którym się objawiają, a także podkreślenie głównych wady i słabości zarówno tychże bohaterów, jak i całego narodu.
Przede wszystkim tych części narodu, które owe postaci reprezentują.
Gdy kierująca tramwajem kobieta widzi, że wsiada do niego kot nie dziwi się, że ten płaci za bilet, tylko krzyczy, że zwierzęta maja zakaz wsiadania do pojazdów.
Tutaj jest ciekawa analogia do "Nosa" Gogola, w której to noweli główny bohater stracił nos, a ów, jako ważny urzędnik, przechadzał się po Petersburgu jak gdyby nigdy nic. Nie jest to przytyk, ale taka moja dygresja.
Tym sam, połączenie w Mistrzu i Małgorzacie elementów realistycznych, fantastycznych i biblijnych pozwoliło Bułhakowowi zobrazować ludzkie wady, a także absurdalność systemu totalitarnego.
Absurdalność? A może również (albo przede wszystkim) zbrodniczość i amoralność, prowadzące do degeneracji i zdziczenia jednostek ludzkich.
Sto lat samotności Gabriela Garcii Marqueza reprezentuje gatunek realizmu magicznego – świat realistyczny i fantastyczny są z sobą nierozerwalnie związane, i elementy nadprzyrodzone pojawiają się tak często w świecie realistycznym, że nie budzą wrażenia ani w czytelniku, ani w bohaterach.
Ważnym przesłaniem książki jest pokazanie, w jaki sposób różnego rodzaju zabobony czy przesądy
mogą wpłynąć na życie ludzi, doprowadzając do różnych tragedii. I jak wrodzony fatalizm i wiara w przeznaczenie, naznaczone nieszczęściem, mogą uniemożliwić osiągnięcie szczęścia.
bezlitosnej krytyce ze strony autora zostaje poddany zbyt często widoczny w naszej rzeczywistości fanatyzm religijny i nieumiejętność wysłuchania racji drugiej strony.
Napisałbym - "fanatyzm religijny i wszelki fanatyzm ideologiczny", wszak religia jest ideologią.
I jeszcze jedno:
A nie możesz połączyć "Straży Nocnej" z "Mistrzem i Małgorzatą" wspólnym mianownikiem? Wszak obie książki dotyczą krytyki totalitaryzmu i dyktatury, więc przedstaw główne wyznaczniki tej krytyki, a następnie podaj przykłady z obu książek. Wówczas będzie to bardziej klarowne i czytelne.