pn gru 26, 2005 8:52 pm
Witam,
Jakis czas temu zdarzylo mi sie rowniez napisac profesje rycerza. Pisac zaczolem raczej na przykladzie idelau rycerza, jakim byli towarzysze Proroka. Dodalem rowniez sluby i jeszcze nie opisane reguly zakonne, tak aby mozna bylo zrobic w razie czego rycerza zakonnego. Oto co mi wyszlo:
Rycerz
Wymagania: Wytrwałość 12+
Rycerz to wielkie słowo. Wielkie, gdyż słowem tym Prorok określał swych najbliższych zbrojnych. Dziś długie ich poczty dumnie kreślą karty „Żywotów Świętych”. Pieśni opiewają ich czyny. Legendy nie pozwalają zapomnieć o ich odwadze i poświęceniu. Baśnie zaszczepiają w młodych ludziach wzory rycerskich cnót. Trudno wskazać młodego człowieka, który obojętnie przejdzie obok malowidła przedstawiającego jednego z wielkich doryjskich rycerzy. Nie spotkasz takiego, który nie będzie chciał wysłuchać opowieści sławiących czyny jednego z nich. Każdy ojciec chciałby mieć syna, o którym by mówiona, że jest prawdziwym Rycerzem Proroka. Każdy syn chciałby zostać jednym z Jego rycerzy. Rycerz to ideał zbrojnego męża, obrońcy wiary, którego powołał do czynu sam Jedyny. Rycerz nigdy się nie podda. Nie sprzeniewierzy się swoim ideałom. Wiernie będzie podążał drogą, jaką mu wyznaczyli Rycerze Proroka. Rycerza nie sposób nie poznać. Z twarzy emanuje moc i siła. Spojrzenie jest szczere i nieugięte. Z ust nie padają zbyteczne słowa. Zapewne spotkasz w życiu wielu śmiesznych ludzi, którzy mówią o sobie – rycerze. Wiedz, że to tylko głupcy, którzy nieudolnie próbują ich naśladować. Gdy ujrzysz rycerza wydawać Ci się będzie, że nie kroczy ku Tobie człowiek, a płynie sama góra.
Rycerzem nie można zostać. Nie wystarcza kierować się drogą swego patrona. Nie wystarczy chcieć nim być. Rycerzem się jest. Jego przeznaczeniem jest zginać w walce ze sługami kusiciela. Nie ma innej śmierci. Będąc rycerzem zawsze nim pozostaje. Nie odnajdzie się w żadnym z zawodów. Nie stanie się uczonym mężem, gdyż w czasie Jego nauki demony nie śpią i zawsze znajdzie się przyczyna, dla której będzie musiał ją przerwać. Nie będzie politykiem, gdyż nie potrafi kłamać. Nie będzie szpiegiem, gdyż nigdy się nie ukrywa. Nigdy nie będzie czekał, gdy trzeba działać. Jest człowiekiem czynu. W życiu rycerza nieodłącznym elementem jest oręż i zbroja. Przekazywane z pokolenia na pokolenie są najwyższym dowodem służby Jedynemu. Jego dom może popaść w ruinę, ale wiekowy rynsztunek pozostanie utrzymany w nienagannym porządku. Wie, że zawsze musi być gotowy, gdy przyjdzie czas zmierzenia się z siłami ciemności.
Nigdy Panie nie pomyl rycerza z żołnierzem. Rycerz walczy gdyż został do tego powołany. Rycerz nie pobiera żołdu i nie oddaje się zwyczajom życia obozowego. Jego życie wypełniają reguły zakonne, złożone śluby i obowiązek. Nie próbuj Panie zapłacić złotem za jego pomoc, gdyż go obrazisz. Zaoferuj gościnę, poczęstuj posiłkiem przy ognisku, sprezentuj dar płynący wprost z Twojego serca i opowiedz jego historię, a zdobędziesz jego przyjaźń i uznanie. Trudno o bardziej oddanego druha. Prorok, wybierając swoich towarzyszy doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Nieugiętość rycerza jest jego najpotężniejszym orężem w walce z demonami.
Cechy rycerza (wybierz jedną z nich):
Przybyłem, zatem jestem
Gerard, syn doryjskiego rycerza przemierzał dalekie kresy Dominium. Od wielu dni nie było mu dane spożyć posiłku. Koniec końców dotarł do małej osady wybudowanej tuż przy samych górach. Nikt jednak nie lubi obcych. Obcy zawsze oznaczają kłopoty, a mieszkańcy wioski mieli się, czego obawiać, gdyż skrywali wiele tajemnic i straszliwych grzechów, które z pewnością wystarczały do wzniecenia ogni inkwizycji. Żaden obcy człowiek nie mógł w takich okolicznościach liczyć na gościnę, a tym bardziej dobre przyjęcie. Psy jednak nie zostały spuszczone. Gerard otrzymał gościnę i godną strawę. Jeszcze tego samego wieczora poznał skrywane sekrety mieszkańców i ruszył do pieczar w górach, by zniszczyć zło, które tam zamieszkało i zmuszało ludność Anvilli do złych myśli i czynów.
Ludzie potrafią Ci zawierzyć i zdać się na Twoją pomoc. Instynktownie wiedzą, że jesteś człowiekiem, który nie odmówi im pomocy i nie wyda ich sekretów. Pierwsi wychodzą z inicjatywą rozmowy. Jeśli tylko zachowujesz rycerską postawę możesz liczyć na otwartość ludzi.
Misja
Dalbert z zakonu św. Dogoberta otrzymał jasny cel od swego mistrza – zniszczyć demona, który zniewolił ludność Anvilli. Gdy rycerz przybył demon nie stawił się do walki. Poczuł wielkie siły drzemiące w ciele rycerza, którego umacniała silna wiara. I zląkł się demon, ale znany ze swej przebiegłości uciekł, wyprowadzając rycerza w dalekie piaszczyste pustkowia. Demon wiedział, iż ścigający go rycerz nie znajdzie tu wody, ani żadnego pożywienia. Ciało nie zazna wytchnienia i odpoczynku, gdyż dnie były upalne, a noce mroźne. Rycerz jednak nie zważając na trudności nie odstępował od pościgu. I począł wątpić demon, że kiedykolwiek pozbędzie się Dalberta. W końcu demon dopiął swego i zaryczał z radości, gdy poczuł, że rycerz umarł. Powrócił w miejsce, gdzie rycerz padł, by nacieszyć się zwycięstwem i pożywić się jego ciałem. Jak wielka była jego trwoga, gdy ujrzał idącego wciąż rycerza, którego ciało umarło, ale wola nakazywała martwemu ciału podążać dalej. I padł demon pod ciosami nieugiętego rycerza. Chwile później padł i sam rycerz, polecając swą duszę Jedynemu.
Rycerz w czasie wykonywania jasno określonego zadania nie odczuwa skutków braku snu, głodu, pragnienia, zmęczenia i ran (podczas walki odczuwa jedynie efekty ran). Jeśli suma nagromadzonych punktów wyczerpania przekroczy wytrwałość rycerza, za każdy kolejny punkt musi wykonać test wytrwałości. Każdy test po pierwszym zwiększa się kolejno o 1 PT. W przypadku nie zdania testu rycerz pada z wyczerpania. Jeśli test zostanie nie zdany o wartości PT przekraczającej połowę (zaokrąglając w górę) cechy wytrwałość, rycerz umiera.
Śluby (wybierz jedną lub więcej z nich):
Test, który wymusza złamanie przyjętego ślubu testowany jest z modyfikatorem +4 do cechy. Postacie młode nie otrzymują żadnych modyfikatorów.
Śluby czystości
Walka z demonami odbywa się codziennie, o każdej porze i w każdej chwili. Dzień za dniem sączą do umysłu człowieka truciznę grzechu, najskuteczniej władając grzechem pożądania. Stań z demonami do walki. Jeśli zwyciężysz, żaden demon nie będzie miał do Ciebie przystępu.
Nie będziesz pożądał żadnej osoby, ani żadnej rzeczy bliźniego swego, zarówno w myślach, jak i czynie.
Śluby czystości nie odrzucają miłości do płci przeciwnej. Odrzucają jedynie pożądanie, które jest domeną deviria. Rycerze, którzy dochowali ślubów czystości stworzyli uczucie, które poeci określili mianem Prawdziwej i Czystej Miłości, której najtrudniej osiągnąć względem kobiety, gdyż demony opieczętowały uczucie te szeregiem straszliwych wynaturzeń i podłych zachowań, które towarzyszą człowiekowi od początków Upadku Rodian. Dochowaj ślubów, a każde uczucie, jakim obdarzysz drugiego człowieka, będzie miłe Jedynemu i pobłogosławione przez Niego Samego.
Śluby posłuszeństwa
Twoja droga jest drogą Proroka. Twoim celem jest naśladowanie Jego życia i przestrzeganie jego praw. Twoje całe życie upływa wraz z wypełnianiem jego woli i postanowień. Dochowaj ślubu posłuszeństwa, a żaden demon nie będzie Ci przeszkodą.
Nie ustaniesz w naśladownictwie drogi Proroka, i będziesz czynił, tak jakbyś był Nim samym.
Śluby ubóstwa
Wiesz, jak niebezpieczne jest przywiązanie do rzeczy doczesnych. Łatwo odciągają od Jedynego i zarobaczają duszę. Prorok mógł posiadać wszystko, ale zrezygnował z wszelkich marności świata doczesnego. Nie przyjmiesz niczego ponad to, co przyzwoliła Ci posiadać reguła zakonna. Każdą z rzeczy ponad przyzwoloną zwrócisz właścicielowi albo oddasz nie zwłocznie potrzebującej osobie.
Nie będziesz posiadał majątku, pieniędzy, ani żadnych rzeczy zbytku.
Śluby ascezy
Asceza jest potężnym orężem w walce z demonami, gdyż poprzez jej wykonywanie zadajesz straszliwy ból demonom, które chcą na Ciebie wpłynąć. Dochowaj ślubów ascezy, a demony będą się wiły w bólu u Twych stóp.
Będziesz przestrzegał wszystkich postów. Nie spożyjesz już nigdy więcej żadnych trunków, a umęczone ciało odgrodzi Cię od wpływu demonów.
Śluby milczenia
Słowa potrafią straszliwie zranić. Często mocniej niż najgorsza rana zadana mieczem. Słowa rozpraszają uwagę, nie pozwalają się skoncentrować. Poprzez słowa demony starają się mieć wpływ na każdy aspekt życia człowieka. Musisz się nauczyć, kiedy używać słów, a kiedy milczeć, jak dobierać słowa, jakich używać, a które odrzucić. Jeśli dochowasz ślubów milczenia już nigdy więcej nie zranisz człowieka słowem i nie wypowiesz niepotrzebnie żadnego z nich.
Będę milczał, kiedy należy słuchać. Będę mówił, kiedy Jedyny mi na to przyzwoli. Nie wypowiem zbędnego słowa, gdyż te pochodzą od demonów. Nie zranię człowieka wypowiedzianym przeze mnie słowem.
Reguły zakonne (wybierz jedną z nich):
Reguła zakonna Kawalerów Mieczowych
Reguła zakonna Karyjska
Reguła zakonna Krzewicieli
Reguła zakonna Rycerzy Doru
Reguła zakonna według św. Bullhara
Reguła zakonna według św. Dogoberta
Reguła zakonna według św. Landi
Reguła zakonna według św. Walamora