Ysolde Veladorn
Wygląd i osobowość
Ysolde jest młodą drowią kapłanką o srebrzystych włosach i dość niezwykłej urodzie. Z wyglądu bardzo przypomina swoją słynną matkę. Zazwyczaj nosi luźne szaty, albo w ogóle żadne – taki jest bowiem zwyczaj służek Mrocznej Panny. W przeciwieństwie do wielu walczących kleryczek, nie nosi nawet lekkiej zbroi.
Młoda mroczna elfka jest bardzo otwarta i przyjazna wobec obcych. Dla swoich sióstr w wierze jest łagodną przewodniczką. Zawsze słucha słów Qilue Veladorn, najwyższej rangą kapłanki na całym Torilu. Chętnie prowadzi innych w tańcach i śpiewach ku czci swojej bogini.
Teraz jednakże, jako święta wojowniczka, skupiła się głównie na walce z kultami pozostałych bóstw drowów. Zachowała jednak swoją łagodność i dar przekonywania. Stara się namówić mroczne elfy do przejścia na stronę Eilistraee. Jeśli jednak reagują one agresją, Ysolde przechodzi do ataku.

Historia
Ysolde jest córką Qilue Veladorn, Wybranki Eilistraee, i Elkantara, jej wieloletniego kochanka. Nie wiadomo, kiedy się urodziła, aczkolwiek można przyjąć, że przeżyła już na Torilu kilka stuleci. Prawie całe swoje życie spędziła na powierzchni, głównie w Wysokim Lesie i na terenach, które potem nazwano Srebrnymi Marchiami. Wiadomo jednak, że parokrotnie towarzyszyła matce i pozostałym Siedmiu Siostrom w dalekich podróżach.
Ysolde Veladorn była pierwszą drowką, jaką spotkała Liriel Baenre na powierzchni. Niestety, spotkanie z córką arcymaga Menzoberranzan nie zakończyło się dla niej szczęśliwie w dłuższej perspektywie.
Kochanek Qilue i ich wspólna córka zginęli w tym samym roku, w 1359 RD. Elkantar zginął podczas ataku Smoczego Skarbu na Promenadę, a Ysolde została zabita przez mroczne elfy poszukujące księżniczki Baenre. Z tego powodu też najmłodsza z Siedmiu Sióstr do dzisiaj ma urazę do Liriel.
Sama Ysolde zaś została w tajemnicy wskrzeszona przez Panią Tańca, aby walczyć z wrogami jej kościoła. Pierwszym jej celem stała się śmiertelna córka Lloth.

Ysolde Veladorn: kobieta drow Kap 3 Eilistraee/Wjk 6/tancerka miecza 6/anointed knight 4 [BoED], SW 21, średni humanoid, KW 3k8+3 plus 6k10+6 plus 6k8+6 plus 4k10+4, pw 101, Szyb 18 m, Init +3, KP 26 dotyk 18 nieprzygotowana 23, atak +25/+20/+15 wręcz (Miecz Qilue 1k10+13/18-20/x2) SA pieśń miecza, światło księżyca, taniec miecza 4/dzień, mniejsza pieśń czaru, odegnanie nieumarłego 7/dzień, SC divine clarity, holy sight, anoint weapon (unicorn’s blood [ST 17, 1k3 S, 1k4 S]), cechy drowa, OC 30, Char CD, MRO Wytrw +15 Ref +12 Wola +13, S 16 Zr 16 Kon 12 Int 16 Rzt 15 Cha 18.
Umiejętności i atuty: Występy (taniec i śpiew) +8, Rzemiosło (alchemia) +8, Dyplomacja +25 (+27 względem dobrych), Wiedza (tajemna) +25, Wiedza (religia) +25, Czarostwo +7, Leczenie +24, Koncentracja +9, Wyczucie pobudek +3 (+5 względem dobrych); Ruchliwość; Czujność; Przystosowanie do światła dnia, Wysoko urodzony drow [Pod], Uniki, Zogniskowanie umiejętności (Występy), Ancestral Relic [BoED], Poprawione trafienie krytyczne (miecz półtoraręczny), Nimbus of Light [BoED]; Wyspecjalizowanie, Biegłość w broni egzotycznej (miecz półtoraręczny), Zogniskowanie broni (miecz półtoraręczny), Specjalizacja w broni (miecz półtoraręczny); Atak z doskoku.
Czary kapłana na dzień: 6/5+1/5+1/3+1/2+1/1+1, ST 12 + poziom czaru, poziom rzucającego 9.
Bóstwo: Eilistraee Domeny: Urok (1/dzień Cha +4), Portal (wykrywa portale jak zwykłe ukryte drzwi)
Zdolności czaropodobne: 1/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła, wykrycie dobra, wykrycie magii, lewitacja,
Ekwipunek: Miecz Qilue [Ancestral Relic] (miecz półtoraręczny ochrony prędkości świętości +3); pierścień umysłowej tarczy, pierścień ochrony +5, potężniejsze piwafwi odporności +5, karwasze pancerza +8, insygnia domu (path of the exalted [BoED]), buty kroków i podskoków, święty symbol.
Region: Drowy z Cormanthor
Języki: elfi, podwspólny, leśny, migowy drowów

Taktyka: Ysolde polega na swojej ruchliwości i szybkości. Nie nosi zbroi, tylko ozdobne karwasze, które jednak zapewniają jej wysoką ochronę. Walczy mieczem półtoraręcznym obiema rękami. Miecz ten jest darem dla niej od matki i młoda kapłanka bardzo o niego dba.
Wskazówka: „Jestem Ysolde Veladorn, kapłanka Mrocznej Panny.”

Marisha
Wygląd i osobowość
Marisha jest niemłodą już leśną elfką. Jej twarz sprawia, że wydaje się starsza, niż jest naprawdę. Czarne oczy błyszczą niezdrowym płomieniem, a długie brązowe włosy są splątane i pełne jakichś leśnych śmieci – patyków, liści i tym podobnych. Kobieta ma na sobie brudne, znoszone ubranie typowe dla mieszkańców lasu. Mimo jego złego stanu widać, że wykonały je elfy.
Kobieta rzadko się odzywa. Z obcymi porozumiewa się gestami i gardłowymi pomrukami. Ponieważ jest samotniczką, od dawna nie miała okazji z nikim tak naprawdę porozmawiać. Szczerze mówiąc, wydaje się, że nie brakuje jej tego. Przyczyna takiego stanu rzeczy staje się jasna, kiedy ktoś dłużej pozna Marishę.
Elfka jest szalona i nawet nie próbuje tego ukrywać. Dręczą ją jakieś nienazwane koszmary. W stanie amoku zrywa z siebie ubranie i zbroję. Nierzadko wskakuje do rzeki albo tarza się po ziemi, jakby usiłując się oczyścić z jakiegoś brudu. Zdarza jej się atakować obcych bez żadnego powodu. Ataki furii wywołuje u niej sama wzmianka o Corellonie czy Malarze.
Kapłanki Eilistraee, które od pewnego czasu usiłują uspokoić Marishę, twierdzą, że przyczyną takiego stanu rzeczy są jakieś wydarzenia z przeszłości. Nawet one jednak nie wiedzą, jakiemu bóstwu oddaje cześć elfka. Według ich świadectw kobieta waha się pomiędzy Panem Bestii, Mroczną Panną i Pajęczą Królową. Pogodzenie tych trzech potęg wydaje się niemożliwe – i jest kolejnym dowodem obłąkania łowczyni.
Mimo tych oczywistych mankamentów Marisha jest znakomitym łowcą. Drowki, które korzystały z jej usług, mówią, że porusza się po lesie niezwykle szybko i z ogromną pewnością. Potrafi wytropić zwierzynę nawet w trudnych warunkach. W jej naturalnym środowisku, ale także w każdym innym, bardzo trudno ją zauważyć. Las jest jej życiem, które jednak zostało poszarpane na wiele fragmentów.

Historia
Marisha urodziła się jako Flora Evermeth. Jej ojcem był zdolny i wielce szanowany bard Aldon zaś matką Miroltha, kapłanka Corellona wywodząca się spoza szlachty. Oczywiście rodzina Aldona była przeciwna temu mezaliansowi, więc młoda para zniesmaczona konwenansami uciekła z wyspy elfów na kontynent by tam w głębokich i pięknych lasach założyć swój dom rodzinny.
Po kilku latach spokojnego życia doczekali się córki. Ich życie wydawało się idylliczne, a mała Flora od najmłodszych lat wykazywała wielki talent muzyczny i pod czujnym okiem ojca rozwijała swój talent, głównie w śpiewie. Aldon często podróżował wraz z córką do pobliskich osad bądź to na gościnne występy bądź w celu uzupełnienia niezbędnych zasobów zaś ich przydomową kapliczkę boga elfów często odwiedzali podróżni.
Ich wspólne szczęście trwało do chwili gdy Flora skończyła 30 lat. Pewien kapłan Malara zabił jej rodziców a ją zgwałcił nie pozbawił jej jednak życia. Powiedział jej aby rozwinęła w sobie nienawiść i zwierzęcą pasję jaką w niej zaimplementował a następnie odnalazła go i zabijała jeżeli okaże się tego godna. Tak sponiewierana i skrzywdzona dziewczyna została pozostawiona samej sobie. Brocząc krwią uciekła z miejsca tragedii wypłakując oczy i wyklinając Corellona za to co ją spotkało.
Następnie zaczęła przyzywać wszystkie bóstwa świata przysięgając im swoją duszę i wolę w zamian za możliwość zemsty. Malar zamierzał odpowiedzieć na to wezwanie. Jednak szczera nienawiść wobec ojca elfów przyciągnęła uwagę Pajęczej Królowej tak więc pan łowów musiał obejść się smakiem. Likantropka zaakceptowała Lloth jako swoją patronkę i przez następne kilka lat zabijała z jej imieniem na ustach. Większość mordów dokonywała w swej wilczej formie zapominając o bólu i krzywdzie wtapiając się w bestię Często wkradała się do elfich bądź ludzkich siedzib i udając zagubioną podróżniczkę po czym zarzynała swych gościnnych dobrodziej we śnie. Trwało to dopóki nie napotkała przypadkiem grupy mrocznych elfów tańczących i śpiewających wokół ogniska.
Okazało się że natrafiła na dobrze zorganizowany kult Mrocznej Panny, a kapłanki przy pomocy magii i psioniki poznały jej historię. Z czasem udało się przekonać nieszczęśliwą kobietę że swój ból może wyrazić poprzez muzykę a nie mord zaś jej zdolności może użyć w słusznym celu. W ten oto sposób nasza bohaterka zmieniła wyznanie i stała się wojowniczką Eilistraee jej nowa wspólnota pomogła jej odnaleźć dawno utracony spokój duszy. Razem z nimi dopadła tego który odebrał jej czystość plugawiąc ją na tak wiele sposobów. Wtedy też dowiedziała się że nie dane jej będzie ujrzeć potwora skamlącego o litość. Wręcz przeciwnie - Malaryta był zadowolony że jego własny plan został wykonany. Zanim został zabity przepowiedział jej że w końcu złoży pokłon Panu Polowań.
Stało się to kilka lat później gdy zginęła Eilistraee. Rozpacz elfki powróciła zdwojona przemieniając się w szaleństwo. Choć złożyła pokłon Malarowi zaczęła snuć plany wskrzeszenia swej dobrodziejki. Dokonać tego zamierzała poprzez zemstę na brązowoskórych zdrajcach drowach i niewdzięcznym w jej mniemaniu ojcu Eilistraee którego znienawidziła jeszcze bardziej niż przedtem.

Marisha (postać elfa): kobieta leśny elf wilkołak scout [CAdv] 16/Wjk 2, SW 23, średni humanoid (zmiennokształtny), KW 16k8+32 plus 2k10+4 plus 2k8+4, pw 118, Szyb 18 m, Init +9, KP 35 dotyk 26 nieprzygotowana 32, atak +18/+13/+8 wręcz (Rysa na duszy 1k8+4/18-20/x2), SA znajdowanie pułapek, nieświadomy unik, krok bez śladów, uchylanie, ukrywanie się na widoku, skirmish (+4k6, +4 KP), battle fortitude +2, camouflage, flawless stride, blindsense 9 m; SC cechy leśnego elfa, różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia, Char CN, MRO Wytrw +15 Ref +16 Wola +10, S 16 Zr 16 Kon 14 Int 14 Rzt 12 Cha 10.
Umiejętności i atuty: Kontrola kształtu +22, Sztuka przetrwania +22, Ukrywanie +24, Ciche poruszanie +24, Przeszukiwanie +23, Upadanie +24, Nasłuchiwanie +22, Wiedza (natura) +23, Wyczucie pobudek +22, Występy (śpiew) +10, Równowaga +10; Zwinne nogi [PGtF], Ruchliwość, Atak z doskoku, Wirujący atak, Potężny atak, Doskonalszy naturalny pancerz [Ras], Plugawy naturalny atak [BoVD]; Tropienie, Żelazna wola; Zmysł walki, Wyspecjalizowanie, Poprawiona inicjatywa, Uniki; Zogniskowanie broni (miecz póltoraręczny), Poprawione trafienie krytyczne (miecz póltoraręczny);

Marisha (postać wilka): kobieta leśny elf wilkołak scout [CAdv] 16/Wjk 2, SW 23, średni humanoid (zmiennokształtny), KW 16k8+64 plus 2k10+8 plus 2k8+8, pw 158, Szyb 24 m, Init +11, KP 19 dotyk 19 nieprzygotowana 14, atak +18/+13/+8 wręcz (ugryzienie 1k6+5), SA klątwa likantropii, przewracanie; znajdowanie pułapek, nieświadomy unik, krok bez śladów, uchylanie, ukrywanie się na widoku, skirmish (+4k6, +4 KP), battle fortitude +2, camouflage, flawless stride, blindsense 9 m; SC cechy leśnego elfa, różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia, RO 5/srebro, Char CN, MRO Wytrw +17 Ref +18 Wola +10, S 18 Zr 20 Kon 18 Int 14 Rzt 12 Cha 10.
Umiejętności i atuty: Kontrola kształtu +22, Sztuka przetrwania +22*, Ukrywanie +26, Ciche poruszanie +26, Przeszukiwanie +23, Upadanie +26, Nasłuchiwanie +22, Wiedza (natura) +23, Wyczucie pobudek +22, Występy (śpiew) +10, Równowaga +12; Zwinne nogi [PGtF], Ruchliwość, Atak z doskoku, Wirujący atak, Potężny atak, Doskonalszy naturalny pancerz [Ras], Plugawy naturalny atak [BoVD]; Tropienie, Żelazna wola; Zmysł walki, Wyspecjalizowanie, Poprawiona inicjatywa, Uniki; Zogniskowanie broni (miecz półtoraręczny), Poprawione trafienie krytyczne (miecz półtoraręczny);
* +4 do Sztuki przetrwania, gdy tropi za pomocą węchu

Marisha (postać hybrydy): kobieta leśny elf wilkołak scout [CAdv] 16/Wjk 2, SW 23, średni humanoid (zmiennokształtny), KW 16k8+64 plus 2k10+8 plus 2k8+8, pw 158, Szyb 18 m, Init +11, KP 19 dotyk 19 nieprzygotowana 14, atak +19/+14/+9 wręcz (Rysa na duszy 1k8+6/18-20/x2) lub +18/+13/+8 wręcz (pazury 1k4+4); SA klątwa likantropii; znajdowanie pułapek, nieświadomy unik, krok bez śladów, uchylanie, ukrywanie się na widoku, skirmish (+4k6, +4 KP), battle fortitude +2, camouflage, flawless stride, blindsense 9 m; SC cechy leśnego elfa, różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia, RO 5/srebro, Char CN, MRO Wytrw +17 Ref +18 Wola +10, S 18 Zr 20 Kon 18 Int 14 Rzt 12 Cha 10.
Umiejętności i atuty: Kontrola kształtu +22, Sztuka przetrwania +22*, Ukrywanie +26, Ciche poruszanie +26, Przeszukiwanie +23, Upadanie +26, Nasłuchiwanie +22, Wiedza (natura) +23, Wyczucie pobudek +22, Występy (śpiew) +10, Równowaga +12; Zwinne nogi [PGtF], Ruchliwość, Atak z doskoku, Wirujący atak, Potężny atak, Doskonalszy naturalny pancerz [Ras], Plugawy naturalny atak [BoVD]; Tropienie, Żelazna wola; Zmysł walki, Wyspecjalizowanie, Poprawiona inicjatywa, Uniki; Zogniskowanie broni (miecz półtoraręczny), Poprawione trafienie krytyczne (miecz półtoraręczny);
* +4 do Sztuki przetrwania, gdy tropi za pomocą węchu

Ekwipunek: mithrilowa koszulka kolcza niewrażliwości +5, Rysa na duszy (miecz półtoraręczny chaosu ochrony +3), pierścień ochrony +5, amulet naturalnego pancerza +5, płaszcz odporności +5, eliksir heroizmu, 2 eliksiry leczenia lekkich ran, 35 sz.
Region: Wysoki Las
Języki: elfi, wspólny, illuskański, leśny

Taktyka: Marisha najchętniej przebywa w naturalnej postaci. Ze względu na swoje szaleństwo nie panuje jednak całkowicie nad swoimi przemianami. Zdarza jej się zmieniać kształt wskutek zdawałoby się nic nie znaczących wydarzeń. Woli swój miecz od pazurów. Dla większości wrogów jest tylko rozmazanym błyskiem w przestrzeni, elfka jest bowiem niemal nieludzko szybka.
Wskazówka: „Jestem Marisha i nienawidzę cię!”

Saithafein Teken’duis
Wygląd i osobowość
Saithafein ma lekko żółtawe włosy, zaplecione w kunsztowne warkoczyki. Jego oczy mają ten sam kolor, co oczy jego ojca. Zieleń tęczówek wydaje się jednak płonąć, kiedy patrzy na innych. Wąskie wargi wydają się wiecznie być zaciśnięte w lekkim uśmiechu. Trudno powiedzieć, czy on jest szczery.
Czarnoksiężnik nosi luźne czarne szaty, ozdobione srebrną lamówką. Na nich nosi błyszczącą elfią kolczugę wykonaną przez mroczne elfy. Wydaje się ona być nieco sztywniejsza i twardsza od zwykłej, szczególnie w miejscach najbardziej narażonych na ciosy – pachy i krocze, na przykład, wydają się być całkowicie zasłonięte gęstą srebrną siatką.
Mroczny elf jest znakomitym manipulatorem. Nie waha się grozić swoim podwładnym. W stosunku do wyższych rangą (czyli tak naprawdę tylko arcymaga Malavona Despana) z kolei potrafi tak przekręcić słowa, żeby osiągnąć swoje cele.
Saithafein uważa się za jednego z twórców Potomków Ilythiiru. Niektórzy przypisują jemu nadanie tej nazwy grupie potomków arcymaga Ched Nasad. Jest niezmiernie dumny ze swojego pochodzenia i z faktu, że należy do tych, których przodków można wywieść ze starożytnego imperium.
Takie nastawienie powoduje, że jest przywódcą frakcji, która nie chce wiązać Potomków z żadnym z kościołów, jedynie czerpać coraz więcej władzy i potęgi. SiNafay Vrinn nie zgadza się z jego podejściem i chce kontynuować wizję Alaka – czyli Potomkowie jako armia służąca Lloth.
Obie frakcje są niemal tak samo potężne, a ponieważ Potomkowie są luźną organizacją, Saithafein i SiNafay często znajdują się po dwóch różnych stronach barykady. Pewnego dnia może dojść do wyraźnych wewnętrznych walk, albo nawet do rozłamu wśród przyrodniego rodzeństwa.

Historia
Saithafein Teken’duis jest najstarszym żyjącym członkiem organizacji Potomkowie Ilythiiru. Przeżył w swoim rodzinnym Rilauven już pięć stuleci. Imię jego matki zapomniano przez lata. Dzięki mądrym sojuszom (głównie swemu rodzonemu ojcu, a także przyrodniemu rodzeństwu) nawet zmiana władzy nie zaszkodziła jego pozycji.
Za czasów kapłanek Lloth Saithafein był czwartym z kolei mistrzem miejscowej szkoły magów. Jako taki miał stosunkowo niewiele do powiedzenia. Poszczęściło mu się jednak i przyciągnął uwagę pewnej ważnej kleryczki (po prawdzie, przyciągnął jej uwagę dosłownie).
Po przewrocie został trzecim, po Malavonie i jego siostrze Ginafae, drowem w mieście. Kwestia wiary jest mu dokładnie obojętna, więc religijny aspekt przemiany jego nie dotyczył.

Saithafein Teken’duis: mężczyzna drow warlock [CAr] 16/beguiler [PH2] 5, SW 23, średni humanoid, KW 16k6+32 plus 5k6+10, pw 102, Szyb 9 m, Init +7, KP 28 dotyk 18 nieprzygotowany 25; atak +17/+12/+7 dotykowy na dystans (eldritch blast 7k6), SA armored mage (light), znajdowanie pułapek, cloaked casting (+1 ST), surprise casting, advanced learning (ohydny śmiech Tashy), fiendish resilience (szybkie leczenie 2), imbue item, deceive item, odporność na ogień 5 zimno 5, RO 4/zimne żelazo; SC cechy drowa, OC 32, Char NZ, RO Wytrw +8 Ref +9 Wola +16, S 11 Zr 16 Kon 14 Int 16 Rzt 14 Cha 20.
Umiejętności i atuty: Blefowanie +29, Zastraszanie +31, Używanie magicznych urządzeń +29, Dyplomacja +31, Wiedza (tajemna) +27; Wyciszenie czaru; Poprawiona inicjatywa, Przenikanie czaru, Quicken Spell-like Ability (eldritch blast) [CAr], Arcane Mastery [CAr], Maximize Spell-like Ability (eldritch blast) [CAr], Maximize Spell-like Ability (vitriolic blast) [CAr], Practised Spellcaster (beguiler) [CAr]
Zdolności czaro podobne: 1/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła, wykrycie magii
Czary beguiler na dzień: 6/7/7/6/4, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 9.
Inwokacje znane: Least – beguiling influence, see the unseen, entropic warding; Lesser – charm, fell flight, walk unseen; Greater – devour magic; Dark – path of shadow; Greater Essence – vitriolic blast; Least Blast Shape – eldritch chain. ST 15 + poziom.
Ekwipunek: elfia kolczuga niewrażliwości słabej osłony +5, pierścień swobodnego działania, pierścień ochrony +5, laska płomieni, insygnia domu Teken’duis (przyspieszenie), różdżka leczenia krytycznych ran, różdżka kamiennej skóry, perłowo biały kamień Ioun, eliksir przyspieszenia, eliksir neutralizacji trucizny, 5 eliksirów leczenia lekkich ran.
Region: Menzoberranyr
Języki: elfi, podwspólny, wspólny, otchłanny, migowy drowów

Taktyka: Saithafein nie korzysta z żadnej wytworzonej broni. Niebezpieczne w walce z nim są jego przyspieszone i zmaksymalizowane zdolności warlocka. Jeżeli widzi przeciwnika, uderza w niego eldritch blastem. Kiedy zostaje otoczony przez wrogów, wykorzystuje fell flight i walczy eldritch chain. Kiedy czuje się zmuszony do walki (a jest tak rzadko), jest po prostu zabójczy. Z reguły jednak zadowala się beguiling influence i manipulowaniem otaczającymi go osobami.
Wskazówka: „Jestem Saithafein Teken’duis z Rilauven”

Khalazza
Wygląd i osobowość
Młody drow mężczyzna, którego nazywają Khalazza (od drowiego słowa khaless, oznaczającego zaufanie) próbuje stale nie rzucać się w oczy. Ma szkarłatnoczerwone oczy i białe włosy zaplecione w warkoczyki za uszami. Reszta jego głowy jest wygolona – według samego Khalazzy po to, aby przeciwnik nie mógł go ściągnąć z wierzchowca, łapiąc za włosy. Mężczyzna cały czas nosi swoją prostą elfią kolczugę, pozbawioną jakichkolwiek znaków. Na piechotę, czy na grzbiecie wierzchowca, trzyma lekką lancę.
Wojownik cały czas trzyma przy sobie swojego jaszczura. Nie dba o niego nadmiernie i woli, żeby inni się zajmowali jego zwierzęciem. Na dłoni ma bliznę, jaka pozostała mu po jego ugryzieniu. Uprząż i siodło są jak najbardziej zwyczajne i trochę już podniszczone, mimo zdecydowanie niedługiego używania.
Młody mężczyzna posiada zaskakującą wiedzę na temat szlachty mrocznych elfów i jej zwyczajów. Co dziwne jednak, wykorzystuje ją przeciwko wszystkim, poza Pierwszym Domem. Nie zdradza powodów, ale jego towarzysze twierdzą, że często wynajmuje go Opiekunka Triel Baenre.
Khalazza wydaje się podchodzić do walki mniej gwałtownie, niż jego towarzysze. Zdumiewa jednak innych zaskakującymi umiejętnościami. Bardzo niechętnie wyjaśnia, że posiada pewną dziwną magię. Ci, którzy go wypytują o przeszłość, z reguły kończą w Donigarten jako strawa dla tamtejszych goblinów.
Młody drow najchętniej działa sam na ulicach Menzoberranzan. Jeżeli łączy się sojuszem z kimś, są to najpewniej Bregan D’aerthe i Dom Baenre. Jarlaxle, a także jego oficer Kimmuriel, wydają się bardzo cenić Khalazzę.
Koniec końców, nie jest on taki zwyczajny, na jakiego chce wyglądać…

Historia
Khalazza jest synem Jarlaxle’a i młodej Opiekunki Baenre, spłodzonym zaledwie kilka dekad temu w wyniku ponurego żartu pewnej drowki z otoczenia Triel. Według słów matki, miał zastąpić swojego ojca. Tak się jednak nie stało. Młody drow nie odziedziczył wyróżniających cech po żadnym z rodziców i nie był dość dobry, by zostać Fechtmistrzem Baenre albo jednym z oficerów.
Wcielony do szeregów jaszczurczych jeźdźców Pierwszego Domu, Khalazza był pomiotłem dla wszystkich pozostałych, w tym nowego Fechtmistrza. Po dwóch dekadach młody elf miał już tego dość. Po paru nieudanych skargach do wyższych rangą, w tym matki, po prostu uciekł.
Ze swoją wiedzą na temat działań szlachty zdobytą w tym czasie wiedział, jak ważne jest, by nie rzucać się w oczy. Zgolił włosy, zarówno by pozbyć się charakterystycznej fryzury jeźdźca, jak i by zamanifestować podobieństwo do Jarlaxle’a. Od tamtej pory jest najemnikiem dla każdego, kto mu zapłaci.
Chyba, że ktoś próbuje go wynająć do walki z Pierwszym Domem. Khalazza złożył jakąś mroczną przysięgę któremuś z rodziców, której efektem jest to, że nigdy nie może zaszkodzić Domowi Baenre. Sam mężczyzna nigdy nie próbował jej obejść, i przez kilka dekad, jakie z nią przeżył, zawsze się do niej stosował.

Khalazza: mężczyzna drow psychowojownik [EPH] 7/kensai [CW] 2, SW 11, średni humanoid, KW 7k8+7 plus 2k10+2, pw 51, Init +7, Szyb 9 m, KP 22 dotyk 14 nieprzygotowany 19, atak +13/+8 wręcz (lekka lanca 1k6+6/x3), SA signature weapon (lekka lanca), power surge, Char PZ, MRO Wytrw +7 Ref +6 Wola +8, S 16 Zr 16 Kon 12 Int 16 Rzt 14 Cha 12.
Umiejętności i atuty: Koncentracja +13, Jeździectwo (jaszczur) +15, Dyplomacja +9 (+11 względem złych), Zastraszanie +15 (+17 względem złych), Wiedza (szlachta i władcy) +15, Blefowanie +7; Wyspecjalizowanie, Zogniskowanie broni (lekka lanca), Psionic Weapon [EPH]; Wysoko urodzony drow [Pod], Poprawiona inicjatywa, Sugestywność, Piętno zła [BoVD]
Power points: 22
Powers: 1 – biofeedback, burst, defensive precognition; 2 – detect hostile intent, dissolving weapon, hustle; 3 – empathic feedback; ST 12 + poziom mocy
Zdolności czaro podobne: 1/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła, wykrycie dobra, wykrycie magii, lewitacja,
Ekwipunek: elfia kolczuga +3, lekka lanca +3, pierścień ochrony +1, insygnia domu (wytrzymałość), płaszcz odporności +1, eliksir leczenia średnich ran, eliksir leczenia lekkich ran, 34 sz.
Region: Menzoberranyr
Języki: elfi, podwspólny, wspólny, gobliński, migowy drowów

Taktyka: Khalazza stara się nie ujawniać faktu, że jest czymś więcej niż zwykłym jaszczurczym jeźdźcem. Z tego powodu nosi insygnia schowane pod zbroją. Podobnie nie używa mocy psionicznych, póki nie zmusza go do tego sytuacja. W trudniejszej walce wykonuje dwie akcje szarży (jedną normalną, drugą z hustle). Jeżeli walczy na piechotę, wykorzystuje burst.
Wskazówka: „Jestem sargtlin Khalazza z Menzoberranzan.”

Kivan
Wygląd i osobowość
Kivan jest niemłodym już leśnym elfem. Liczne troski przeżyte na przestrzeni wieków sprawiły, że wygląda na jeszcze starszego. W określeniu rzeczywistego wieku mężczyzny przeszkadzają również czarne tatuaże na zielonkawej skórze elfa. Oczy tropiciela są czarne i rzadko okazują jakiekolwiek emocje. Włosy leśnego elfa są czarne, długie do ramion i wydają się nie być całkiem proste.
Główną emocją, jaką odczuwa Kivan, jest nienawiść i chęć zemsty. Wydaje się, że nic innego na tym świecie go nie interesuje. Odpycha od siebie wszystkich, w tym tych, którzy chcieliby stać się jego przyjaciółmi. Największy gniew budzą w nim giganci i ludzie – ponieważ to przedstawiciele tych ras zadali mu tyle cierpienia. Gdyby przyszło mu spotkać się z mrocznym elfem, prawdopodobnie zareagowałby w podobny sposób.
Wydaje się, że po śmierci Tazoka leśny elf odzyskał odrobinę swojego dawnego usposobienia. Nie jest już bowiem aż tak zamknięty w sobie i milczący. Podróżuje po Wybrzeżu Mieczy, pomagając wędrowcom i szukając swojego miejsca w Faerunie. Niestety, wygląda na to, że nawet w ojczyźnie Kivan nie może być naprawdę szczęśliwy.
Kiedy zdał sobie z tego sprawę, tropiciel poświęcił całą swoją energię na odnalezienie sposobu na wskrzeszenie Deheriany. Poprosił o pomoc między innymi księcia Elhana z Suldanesselar, a także elfa znanego pod nazwiskiem Lisi Ogień.

Historia
Kivan pochodzi z lasów Shilmisty, ale opuścił swoją ojczyznę bardzo dawno temu. Od tego czasu podróżuje po świecie. Na jego obecne nastawienie do świata wpłynęło tragiczne wydarzenie z młodości. Razem z małżonką, Deherianą, wybrał się na romantyczną przechadzkę. Niestety, zakończyła się ona tragicznie. Oboje zostali napadnięci przez bandytów, a potem torturowani ku uciesze ich przywódcy, pół-ogra Tazoka. Deheriana tego nie przeżyła, a jej mąż od tamtego czasu pała żądzą zemsty.
Kiedy Tazok zginął z rąk grupy poszukiwaczy przygód, Kivan stracił swój główny cel w życiu. Teraz pragnie albo dołączyć do Deheriany w Arvandorze, albo znaleźć sposób na przywrócenie jej do życia. Oddał się więc na służbę królowej Ellesime z Suldanesselar.
W 1371 RD Kivan poprowadził grupę elfów z Tethiru na pomoc zaatakowanemu Evermeet. Część z jego ludzi udała się później do nowego elfiego królestwa, ale większość z nim pozostała. Tak narodziła się elfia kompania najemników "Zażarta Pustułka".

Kivan: mężczyzna leśny elf Trp 14 Shevarasha/Wjk 1, SW 15, średni humanoid (elf), KW 14k8+28 plus 1k10+2, pw 91, Init +7, Szyb 9 m, KP 23 dotyk 15 nieprzygotowany 20, atak +21/+16/+11 dystansowy (łuk długi +3 potężny [+4], 1k8+7/19-20/x2) lub +19/+14/+9 wręcz (długa włócznia, 1k8+4/x3); SA styl walki (łucznictwo), leśny krok, więź z dziczą, uchylanie, zwierzęcy towarzysz (brak), kamuflaż, ulubiony wróg (giganci +6, ludzie +2, bestie +2); SC cechy elfa, Char CD, MRO Wytrw +13 Ref +7 Wola +10, S 18 Zr 17 Kon 14 Int 12 Rzt 14 Cha 8.
Umiejętności i atuty: Ukrywanie +21, Ciche poruszanie +21, Tajniki dziczy +20, Zauważanie +22, Nasłuchiwanie +22, Wiedza (geografia) +19, Wiedza (natura) +5; Tropienie, Krzepa, Szybki strzał, Wielostrzał, Doskonalszy bezpośredni strzał; Daleki strzał, Poprawione trafienie krytyczne (łuk długi), Uniki, Zawziętość, Woodland Archer [RoW], Żelazna wola; Zogniskowanie broni (łuk długi)
Czary tropiciela na dzień: 3/2/1, ST 12 + poziom czaru, poziom rzucającego 7. 1 – alarm, odporność żywiołowa, wezwanie naturalnego sojusznika I; 2 – leczenie lekkich ran, uśpienie; 3 – neutralizacja trucizny.
Ekwipunek: potężny [+4] refleksyjny łuk długi +3, włócznia +1, elfia kolczuga +4, pierścień ochrony +1, amulet naturalnego pancerza +1, strzały, eliksir leczenia lekkich ran.
Region: Zielony Matecznik
Języki: chondathski, elfi, giganci

Taktyka: Kivan wykorzystuje w maksymalny sposób swoje zdolności strzeleckie. Ukrywa się w dowolnym możliwym miejscu, trzymając się poza zasięgiem wzroku przeciwników, a następnie strzela. Jego fizyczna siła pozwala mu zadawać duże obrażenia strzałami. W mało prawdopodobnej sytuacji, zmuszony do walki wręcz, sięga po włócznię.
Wskazówka: „Jestem Kivan ze Shilmisty, mąż Deheriany.”

Coran
Wygląd i osobowość
Coran ma krótkie brązowe włosy. Jego oczy mają ten sam kolor, ale nie widać tego wyraźnie spod zielonego pasa farby namalowanego na twarzy. Wyraźnie widać natomiast jego białe zęby w wspaniałym uśmiechu i jasną skórę. Mężczyzna jest przystojny, a jego ubranie jeszcze bardziej to akcentuje. Ubiór elfa jest pełen jaskrawych barw (turkusowej i purpurowej), a także złotych nici.
Coran jest niezwykle rozrywkową osobą, liczą się dla niego głównie piękne kobiety i dreszczyk emocji. Jako przedstawiciel Pięknego Ludu ma do małżeństwa i dzieci raczej niezobowiązujące podejście. Towarzysze czy wcześniejsze zobowiązania również nie mają dla niego większej wagi.
Nie bardzo wiadomo, czy Coran bardziej lubi las, czy miasto. W obu tych miejscach spędza wiele czasu, a każde z nich oferuje liczne przygody. Przy życiu, jaki prowadzi ten elf, umiejętność szybkiego wyłgania się z kłopotów i ukrycia w dziczy okazała się wiele razy bardzo przydatna. Pewna znajomość lasów daje mu również pewną wspólnotę z ojczyzną, a także starszą córką.

Historia
Coran pochodzi z lasów Tethyru. Od młodości jednak pragnął czegoś więcej, niż spokojnego życia wśród drzew Wealdath. Wyruszył więc na północ, w stronę Wybrzeża Mieczy. We Wrotach Baldura szukał bogactwa, potęgi i szacunku. Z braku laku zajął się złodziejstwem, okradał jednak tylko tych, którzy według niego byli dość bogaci, by się podzielić. Miał zamiar zrezygnować z tego zajęcia, kiedy tylko będzie mógł rozkręcić własny interes. Niestety, szybko polubił nowy styl życia i z podnieceniem czekał na mrożącą krew w żyłach ucieczkę, niebezpieczne włamanie czy piękną kobietę.
Co nieuniknione, co jakiś czas musiał opuszczać miasto na jakiś czas i ukryć się w leśnych ostępach, czekając, aż jego imię zostanie choć trochę zapomniane. Jego największe kłopoty wiązały się z czarodziejką Brielbarą. Dał się złapać na uwodzeniu członkini Rycerzy Jednorożca i musiał uciekać, unikając gniewu zazdrosnych magów.
Ta przygoda miała dla niego jednak skutki zdecydowanie bardziej namacalne, niż podróż z pewną drużyną poszukiwaczy przygód, w skład której wchodziła trójka mrocznych elfów. Jego ostatnia kochanka bowiem urodziła mu pół-elfią córkę Namarrę. Coran nie był w stanie się nią zająć, pozostawił więc dziecko pod opieką matki, by kontynuować podróż z nowymi przyjaciółmi.
Życie rozrywkowego elfa zmieniło się diametralnie, kiedy drużyna SiNafay Vrinn dotarła do jego rodzinnych stron. Okazało się bowiem, że poza Namarrą ma jeszcze jedną córkę… a jest nią jego pół-elfia towarzyszka z Tethyru. Koniec Wojny Dzieci Bhaala przyniósł zakończenie kłopotów Corana, przynajmniej na razie.
Wydaje się jednak, że ten mężczyzna nie jest w stanie nie myśleć o przygodach i pięknych kobietach. Jego liczni towarzysze twierdzą, że spędza ostatnio wiele chwil razem z swoim starszym dzieckiem. Resztę czasu spędza tak, jak niegdyś… a Namarry, swojej malutkiej córeczki, nie widział już od kilku lat.

Coran: mężczyzna księżycowy elf Trp 2 Erevana/Wjk 8/Łtr 6, SW 16, średni humanoid (elf), KW 2k8+2 plus 8k10+8 plus 6k6+6, pw 82, Init +9, Szyb 9 m; KP 26 dotyk 18 nieprzygotowany 21; atak +21 dystansowy (łuk przysięgi 1k6+3/19-20/x2) lub +21 wręcz (rapier 1k6+5/15-20/x2), SA ulubiony wróg (smoki +2), styl walki (łucznictwo), więź z dziczą, ukradkowy atak +3k6, uchylanie, nieświadomy unik (premia ze Zr do KP, nie może być flankowany); SC cechy elfa; Char CD, MRO Wytrw +13 Ref +13 Wola +6; S 14 Zr 20 Kon 12 Int 12 Rzt 9 Cha 14.
Umiejętności i atuty: Blefowanie +20, Ciche poruszanie +23, Dyplomacja +24, Ukrywanie +23, Zbieranie informacji +20, Wyczucie pobudek +7; Tropienie, Szybki strzał; Szczęście bohaterów, Żelazna wola, Poprawiona inicjatywa, Poprawione trafienie krytyczne (łuk krótki), Poprawione trafienie krytyczne (rapier), Finezja w broni (rapier); Szybkie wyciąganie broni, Zogniskowanie broni (łuk krótki), Specjalizacja w broni (łuk krótki), Zogniskowanie broni (rapier), Specjalizacja w broni (rapier)
Ekwipunek: łuk przysięgi (łuk krótki), strzały +1, rapier +1, koszulka kolcza nierozpoznawalna +4, pierścień ochrony +1, amulet naturalnego pancerza +1, płaszcz elfów, eliksir niewidzialności, 2 eliksiry leczenia lekkich ran.
Region: Tethyr
Języki: chondathski, elfi, alzhedo

Taktyka: Coran z racji wysokiej zręczności jest znakomitym łucznikiem. Preferuje swój biały łuk krótki, posiadający moce takie same jak łuk przysięgi. Wykorzystuje do niego zaklęte strzały, które zwiększają obrażenia. Nie jest jednak szczególnie skupiony na strzelaniu i niemal równie dobrze potrafi walczyć wręcz. Używa wtedy rapiera i stara się uderzać najpierw w rzucających zaklęcia, wiedząc, że nie radzi sobie dobrze z ich unikaniem.
Wskazówka: „Jestem Coran. Życie bez przygód byłoby beznadziejne.”

Poproszę o uwagi.
Jeśli chodzi o kolejny rozdział opowiadania, będzie wtedy, jak wróci do mnie wena (bo chwilowo uciekła). Poza tym jestem w trakcie pisania przygody z domem Vrinn...

EDIT: Coran pojawia się w Tomie II, w Rozdziale 11. Także i on pojawi się w przyszłości.

Khalid
Wygląd i osobowość
Khalid jest (albo też był) wysokim rudzielcem o błękitnych oczach i jasnej skórze. Jako że jest to typ urody niemal niespotykany w Calimshanie, zwraca na niego uwagę. Lekko zaostrzone uszy zdradzają jego mieszaną krew. Półelf jest proporcjonalnie zbudowanym mężczyzną, niepozbawionym pewnej dość egzotycznej urody. W dawnych czasach jego nieodłącznym atrybutem był otwarty hełm, ten jednak zaginął jakiś czas temu.
Obecnie cała sylwetka półelfa wydaje się być przezroczysta, i bez problemu przenika materialne przedmioty i istoty. Potworna śmierć pozostawiła na nim swe piętno i prawie nikt nie jest w stanie spojrzeć na niego nie zamierając ze strachu.
Mężczyzna wydaje się być zawsze w cieniu swojej żony i przyjaciół. Z powodu wady wymowy (jąkania) odzywa się rzadko i raczej niechętnie. Jest jednak człowiekiem radosnym i żywiołowym, a także bardzo przywiązanym do żony i towarzyszy. W sposobie, w jakim mówi do Jaheiry, widać głębokie uczucie. Khalid nie okazuje tego często, ale jest ona najbliższą mu osobą.
Jako półelf Khalid jest zawieszony pomiędzy dwoma światami. W większym stopniu przemawia do niego ludzkie pochodzenie, może dlatego, że wśród pustyń trudno znaleźć przedstawicieli Pięknego Ludu.
Gorion był Calishycie bardzo bliskim przyjacielem i Khalid niejednokrotnie przyznawał, że jego zabójcę spotka ten sam los. Obaj mężczyźni, a także Jaheira, należą do organizacji Harfiarzy, służącej dobru w Krainach.

Historia
Khalid jest nieco tylko starszy od swojej żony. Urodził się w Calimshanie jako syn kupca i jego egzotycznej elfiej konkubiny. Ponieważ dziedzicem rodzinnego interesu stał się jego starszy brat, młody półelf zwrócił swe zainteresowania ku wojsku. Walki mieczem nauczył go miejscowy strażnik.
Pewnego dnia ojciec Khalida popadł w konflikt z gildią Złodziei Cienia. Organizacja uwięziła kupca i całą jego rodzinę, grożąc im śmiercią. Z pomocą przyszli Harfiarze. Jako swoją agentkę wysłali kobietę również pochodzącą z Ziem Intryg – tyle, że Tethyrkę.
Jaheira uratowała Khalida z rąk gildii. Nie wiadomo, co stało się z jego ojcem i bratem. Pewne jest natomiast, że dwoje półelfów zakochało się w sobie. Niedługo później nastąpił ślub. Mniej więcej w tym samym czasie Calishyta został Harfiarzem i poznał Goriona.
Później oboje podróżowali po Wybrzeżu Mieczy. Aż wreszcie w 1369 RD zginął Gorion, a oni musieli przyjść na pomoc jego przybranym dzieciom. W ten sposób Khalid poznał Imoen i znalazł się wśród towarzyszy SiNafay Vrinn podczas jej pobytu na powierzchni.
Rok później półelf został bestialsko zamordowany przez Jona Irenicusa. Jaheira na długie lata została wdową. Bardzo ciężko to przeżyła, jednakże parokrotnie ukazywała się jej zjawa ukochanego. Nie bardzo wiadomo, w jakich okolicznościach Khalid stał się widmem, ale można założyć, że przyczyniła się do tego jego żona.

Khalid: mężczyzna człowiek zjawa Wjk 12, SW 14, średni nieumarły (bezcielesny), KW 12k12+36, pw 96, Init +2, Szyb 6 m, latanie 9 m (doskonała), KP 25 dotyk 12 nieprzygotowany 23, atak +19/+14/+9 wręcz (miecz półtoraręczny +2 1k10+7/18-20/x2), SA manifestacja, przerażający jęk (ST 19), straszliwy wygląd (ST 19), SC cechy półelfa, odnowienie, odporność na odpędzanie +4, Char ND, MRO Wytrw + 11 Ref +6 Wola +4, S 16 Zr 15 Kon - Int 14 Rzt 10 Cha 16.
Umiejętności i atuty: Skakanie +18, Wspinaczka +18, Postępowanie ze zwierzętami +16, Nasłuchiwanie +16, Zauważanie +16, Przeszukiwanie +14, Ukrywanie +8; Biegłość w broni egzotycznej (miecz półtoraręczny), Zogniskowanie broni (miecz półtoraręczny), Specjalizacja w broni (miecz półtoraręczny), Poprawione trafienie krytyczne (miecz półtoraręczny), Potężny atak, Rozszczepienie, Potężniejsze skupienie na broni (miecz półtoraręczny); Znajomość ulicy [PGtF], Czujność, Wielkie rozszczepienie, Zmysł walki, Poprawiona bycza szarża
Ekwipunek: mithrilowa zbroja półpłytowa +2, duża stalowa tarcza +2, miecz półtoraręczny +2, eliksir byczej siły, eliksir leczenia średnich ran, 4 eliksiry leczenia lekkich ran, eliksir wspinaczki, 45 sz.
Region: Calimshan
Języki: wspólny, chondathski, elfi, alzhedo

Taktyka: Khalid aż za dobrze pamięta czasy, kiedy ginął w walce. Nauczyło go to dużej ostrożności. Posługuje się ciężkim mieczem półtoraręcznym jedną ręką, z dużą wprawą. Potrafi też wykorzystać dużą tarczę do swojej ochrony. Cały jego ekwipunek jest eteryczny, ale zjawa może się zamanifestować na Planie Materialnym.
Wskazówka: „J-Jaheira? W cz-czym mogę pomóc?”

Branwen
Wygląd i osobowość
Branwen jest młodą ludzką kobietą o typowo północnej urodzie – jasnej cerze, błękitnych oczach i falujących blond włosach do ramion. Na czole nosi rzemienną opaskę, a na szyi, na podobnym rzemyku – symbol Pana Bitew. Kapłanka woli nosić proste ubiory w barwach brązowej i zielonej.
Kobieta łączy w sobie wojowniczość swojego ludu i bóstwa opiekuńczego z głęboko zakorzenioną chęcią pomagania towarzyszom. Cechuje ją również poczucie sprawiedliwości. Branwen stosuje się nie tylko do dogmatu Młota na Wrogów, ale również do swojego własnego kodeksu moralnego. Niezgodność świata z jej zasadami wywołuje gorycz u zazwyczaj radosnej kapłanki, a niejednokrotnie jest też przyczyną konfliktów.

Historia
Branwen urodziła się i wychowała na wyspie Seawolf w archipelagu Norheim. Dzieliła tam życie swoich wojowniczych krewnych, do momentu, w którym zainteresowała się kultem ich głównego bóstwa – Tempusa, Pana Bitew. Kiedy potajemnie została kapłanką Młota na Wrogów, złamała tabu, które mówiło, że do kleru mogą należeć tylko mężczyźni. Została za to ukarana wygnaniem.
Od tego czasu kobieta podróżowała po Północy oraz po Wybrzeżu Mieczy, ale jej niezachwiane zasady moralne powodowały, że nigdzie nie zagrzała miejsca na dłużej. Pewnego dnia przyłączyła się do grupy poszukiwaczy przygód, której przewodził Tranzig. Kiedy odkryła, że jej towarzysze są zwykłymi bandytami, przeciwstawiła im się. Wtedy przywódca zamienił ją w kamień.
Z zaklęcia uwolniła ją drowka, SiNafay Vrinn, która dała jej okazję do zemsty na Tranzigu. Krótko potem jednak drogi obu kobiet się rozeszły. Branwen jednak nigdy nie zapomniała obcej, która wyświadczyła jej tak wielką przysługę.
Nie wiadomo, jak potoczyły się późniejsze losy dzielnej kapłanki Tempusa.

Branwen: kobieta człowiek Wjk 2/Kap 12 Tempusa, SW 14, średni humanoid, KW 2k10+4 plus 12k8+24, pw 82, Init +4, Szyb 6 m, KP 29 dotyk 11 nieprzygotowana 28, atak +15/+10/+5 (Ashideena 1k8+4/19-20/x2), SA odegnanie nieumarłego 4/dzień, Char N*, MRO Wytrw +13 Ref +6 Wola +13, S 14 Zr 14 Kon 14 Int 10 Rzt 16 Cha 12.
Umiejętności i atuty: Dyplomacja +18, Wiedza (religia) +18, Zastraszanie +6; Poprawiona inicjatywa; Zogniskowanie broni (młot bojowy), Poprawione trafienie krytyczne (młot bojowy); Przetrwanie [FRCS], Błyskawiczny refleks, Żelazna wola, Maksymalizacja czaru, Wzmocnienie czaru.
Czary kapłana na dzień: 6/6+1/5+1/5+1/3+1/3+1/2+1, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 12. 0 – czytanie magii, oczyszczenie jedzenia i wody, odporność x2, przewodnictwo x2; 1 – błogosławieństwo, boskie względy, leczenie lekkich ran, tarcza wiary, usunięcie strachu, zagłada, wytrzymałość żywiołowa (D); 2 – broń duchowa, bycza siła, leczenie średnich ran, wspomożenie, wstrzymanie osoby, broń duchowa (D); 3 – glif strzeżenia, leczenie poważnych ran, modlitwa, ochrona przed negatywną energią, rozproszenie magii, magiczny ornat (D); 4 – leczenie krytycznych ran, neutralizacja trucizny, swoboda ruchu, boska moc (D); 5 – ogniste uderzenie, prawdziwe widzenie, przywołanie z martwych, słuszna potęga (D); 6 – bariera z ostrzy, planarny sojusznik, kamienna skóra (D).
Bóstwo: Tempus Domeny: Wojna, Siła
Ekwipunek: pełna zbroja płytowa +4, duża stalowa tarcza +3, Ashideena (młot bojowy porażenia +2), pierścień wyżywienia, amulet naturalnego pancerza +1, eliksir leczenia średnich ran, eliksir leczenia lekkich ran, święty symbol, 18 sz.
Region: Illuskanie
Języki: wspólny, illuskański, giganci
* Branwen jest wyjątkiem od reguły, która mówi, że "kapłan może być neutralny tylko, jeśli jego bóstwo jest neutralne".

Taktyka: Branwen walczy z dużą wprawą swoim młotem. Od zwinności woli namacalną ochronę ciężkiej zbroi płytowej. Najchętniej wzmacnia się zaklęciami broń duchowa i bycza siła, a na nieprzyjemne niespodzianki w trakcie starcia rezerwuje sobie boską moc i słuszną potęgę. Z zaklęć ofensywnych preferuje ogniste uderzenie i barierę z ostrzy. W sumie jest bardziej kapłanem leczącym, niż walczącym czarami. Do walki najlepiej służą jej własne ręce.
Wskazówka: „Na tarczę Tempusa! Dobrze być znowu wolną!”

Aerie
Wygląd i osobowość
Aerie jest młodą elfką o falistych blond włosach i dużych, dziecinnych błękitnych oczach. Na jej gładkich policzkach widać wyblakły tatuaż przedstawiający niebieskie spirale. Kapłanka nosi włosy zupełnie luźno, a także preferuje ubrania nie ograniczające ruchów. Nosi szatę o żywych, jasnych kolorach, oraz pasujący do niej płaszcz. Przy takim zestawieniu koszulka kolcza jest prawie niewidoczna.
Młoda elfka jest wciąż jeszcze dzieckiem pod względem spojrzenia na świat. Interesuje ją wszystko, co nowe i nieznane. Ufa bezkrytycznie i bezgranicznie innym i nie waha się przedstawić swojego zdania w żywiołowy sposób. Ogromnym uczuciem darzy zarówno swojego przybranego wuja Quayle’a, jak i swą prawdziwą rodzinę – elfy avariele.
Jej własne dzieci są dla niej całym światem. Znając naturę Aerie, można podejrzewać, że i ich ojców darzyła głęboką, choć może trochę naiwną miłością. Wydaje się, że nie skończyła się ona szczęśliwie, ale elfka niezależnie od tego jest dość skłonna do płaczu.
Aerie nienawidzi życia w zamknięciu, a także niewoli. Uwielbia podróżować i szukać przygód, a jej wielkim niezrealizowanym marzeniem pozostaje latanie. Z jej gestów przebija szczerość oraz chęć pomocy, choć często okazuje się, że nie wie, jak tego dokonać.

Historia
Aerie przyszła na świat w Faenya-Dail, jednym z ukrytych miast skrzydlatych elfów – avarieli. Jej matka nazywała się Fayanna, ale trudno jest nawet określić, do której kasty społeczeństwa należała.
Jeszcze jako dziecko elfka została schwytana przez łowców niewolników, kiedy nieposkromiona ciekawość przygnała ją w pobliże ludzi. Gnębiciele zamknęli ją w klatce i wystawiali na pokaz w cyrku. Po pewnym czasie jej skrzydła zaczęły krwawić, a następnie wdała się gangrena i musiano je obciąć. Przez cały ten czas pozostawała służką Skrzydlatej Matki, Aerdrie Faenyi.
Z cyrku zabrał ją gnom imieniem Quayle, kapłan oraz czarodziej. Użył swojej magii, by przywrócić zdrowie skrzywdzonej elfce, i dał jej nowy dom. Jednakże nie mógł jej dać z powrotem zdolności latania. Większą część swojej młodości Aerie spędziła pod opieką „wuja” Quayle’a.
Skrzydlata elfka zetknęła się przelotnie z SiNafay Vrinn w Athkatli, na Promenadzie Waukeen w 1369 RD. Wtedy jej wuj z ciężkim sercem pozwolił jej odejść. Aerie jednak nie była towarzyszką drowki.
Niedługo po Wojnie Dzieci Bhaala kapłanka Baervana urodziła swoje pierwsze dziecko, półelfa, który otrzymał imię jej wuja. Nie wiadomo, kim był ojciec małego Quayle’a, jednak krążą plotki, że był nim jeden z Pomiotów Bhaala.
Kilka dekad później na świecie pojawiła się córka Aerie, której pochodzenie i imię wywołują do dziś szepty. Mała Sendai nosi bowiem imię drowiej córki Pana Mordu, i rzeczywiście wygląda jak w połowie mroczna elfka.
Obecnie Aerie z dwójką dzieci – dorosłym już Quayle’em i niemowlęciem na ręku – podróżuje po południu Wybrzeża Mieczy, szukając swojego opiekuna.

Aerie: kobieta elf avariel Kap 8 Baervana/Czar 7, SW 16, średni humanoid (elf), KW 8k8 plus 7k4, pw 48, Init +7, Szyb 9 m, KP 26 dotyk 15 nieprzygotowana 22, atak +10/+5 wręcz (drąg +1, 1k6+1/x3) lub +15/+10 dystansowy (proca +3, 1k4+3/x2/15 m), SA odegnanie nieumarłego 5/dzień; SC cechy avariel, klaustrofobia; Char ND, MRO Wytrw +9 Ref +9 Wola +15, S 10 Zr 18 Kon 10 Int 18 Rzt 16 Cha 15.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +20, Koncentracja +17, Wiedza (tajemna) +20, Wiedza (religia) +20, Dyplomacja +17, Leczenie +20, Spostrzegawczość +13; Zapisanie zwoju, Przyspieszenie czaru; Practiced Spellcaster [CAr] x2, Poprawiona inicjatywa, Uniki, Ruchliwość.
Czary kapłana na dzień: 6/4+1/3+1/3+1/2+1, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 12, 13 dla czarów dobra. 0 – czytanie magii, przewodnictwo, odporność, wykrycie trucizny, światło, cnota; 1- leczenie lekkich ran, magiczna broń, tarcza entropii, usunięcie strachu, wezwanie potwora I, szybki odwrót (D); 2 – leczenie lekkich ran, milczenie, wstrzymanie osoby, wezwanie potwora II, wspomożenie (D); 3 – leczenie poważnych ran, modlitwa, ściana wiatru, piekące światło, magiczny krąg przeciw złu (D); 4 – status, mniejszy planarny sojusznik, święte porażenie (D).
Bóstwo: Baervan Domeny: Dobro, Podróż
Czary czarodzieja na dzień: 4/5/4/3/2, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 11. 0 – odporność, dłoń maga, otwarcie/ zamknięcie, oszołomienie; 1 – magiczny pocisk, uśpienie, tarcza, tłuszcz, spadanie jak piórko; 2 – kwasowa strzała Melfa, zamazanie, sieć, lustrzany obraz; 3 – ognista strzała, błyskawica, sugestia; 4 – wymiarowe drzwi, ognista tarcza.
Ekwipunek: koszulka kolcza ze szkłostali [Mag] +4, drąg +1, proca +3, żywa mała stalowa tarcza +1, pierścień ochrony +1, amulet naturalnego pancerza +1, naszyjnik modlitewnych paciorków (błogosławieństwo), oczy orła, płaszcz odporności +1, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, pociski, święty symbol, księga czarów, 40 sz.
Region: Avariel
Języki: wspólny, elfi, powietrzny, smoczy, leśny

Taktyka: Aerie walczy raczej z dystansu, zaklęciami i procą. W razie kłopotów używa czarów ochronnych (głównie ściana wiatru, modlitwa). Przed ciosami osłania ją niewielka tarcza, unosząca się niezależnie od jej rąk. Drąg jest bronią "na wszelki wypadek".
Wskazówka: "Jestem Aerie. Jestem szybsza, niż Chiktika Szybkołapy!"

Edwin Odesseiron
Wygląd i osobowość
Edwin jest mężczyzną w średnim wieku o krótkich brązowych włosach i oczach tego samego koloru. Nosi starannie przystrzyżoną brodę. Część twarzy zasłania kaptur czerwonej szaty o żółtym obramowaniu. Pierwotnie obramowanie było czarne i kryło twarz czarodzieja w cieniu. Na czole Edwina widać również opaskę, a na szyi nieodłączny amulet – ‘memento Thay’. Ubranie przede wszystkim ma nie przeszkadzać mu w czarowaniu, a po drugie podkreślać jego pozycję społeczną.
Thayczyk jest przede wszystkim ogromnym egoistą i samolubem. Mówi głośno, mniemając, że wszyscy wokół są półgłówkami. Często dodaje drwiące komentarze szeptem, nierzadko teatralnym. Ma bardzo kiepskie zdanie o innych. Nienawidzi Rashemitów i gardzi wszystkimi innymi. Jest dumny ze swojej narodowości i z tego, że jest jednym z osławionych Czerwonych Czarnoksiężników. Często się przechwala, nie zawsze zgodnie z prawdą. Jest człowiekiem całkowicie pozbawionym skrupułów.

Historia
Edwin urodził się w Thay jako Mulanin, a więc członek wyższej warstwy społecznej. Jest synem Homena Odesseiron, wojowniczego tharchiona Surthay. Od młodego wieku zdradzał skłonności do Sztuki. Surowe wychowanie i szlachetne pochodzenie wpłynęły na jego późniejszą życiową postawę.
Na Wybrzeżu Mieczy młody Odesseiron znalazł się nie z własnej woli. Jako przedstawiciel rodu od dawna wrogiego Rashemenowi, został tu wysłany, by odnaleźć i zabić czarownicę Dynaheir. Ponieważ wychlaran podróżowała ze swym ochroniarzem, czarodziej był zmuszony szukać sojuszników.
W ten sposób Edwin zetknął się przelotnie z SiNafay Vrinn. Bardziej jednak zaznajomili się rok później, kiedy Thayczyk pomagał Złodziejom Cienia. Dynaheir była już martwa (zginęła z rąk wampirów, będących w sojuszu z Jonem Irenicusem), więc młody Odesseiron miał więcej swobody.
Drogi dalharil lil Lloth i Edwina rozeszły się na długie lata, ale jest prawdopodobne, że oboje spotkają się znowu. Syn Homena poświęcił swój czas robieniu kariery w szeregach Czerwonych Czarnoksiężników. Ponieważ jednak stara się unikać uwagi zulkira, chętnie wróci do poszukiwania przygód.

Edwin: mężczyzna człowiek Czar 8 [Przyz]/Czc 8, SW 16, średni humanoid, KW 8k4+8 plus 8k4+8, pw 48, Init +3, Szyb 9 m; KP 22 dotyk 17 nieprzygotowany 19; atak +12/+7 wręcz (drąg +3, 1k6+4/x3); SA potęga czaru +4, obrona specjalisty +3, przywódca kręgu, wykłucie tatuażu; Char PZ, MRO Wytrw +5 Ref +7 Wola +15, S 12 Zr 16 Kon 12 Int 18 Rzt 16 Cha 16.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +23, Koncentracja +20, Wiedza (tajemna) +23, Półsłówka +22, Zastraszanie +22, Wiedza (szlachta i władcy) +23; Tatuaż mocy [FRCS], Zogniskowanie czaru (przyzywanie), Augment Summoning [CAr], Uniki, Ruchliwość, Wydłużenie czaru, Podniesienie czaru; Zapisanie zwoju, Przyspieszenie czaru, Unieruchomienie czaru.
Czary czarodzieja na dzień: 4/5/5/5/5/4/3/3/2. ST 14 + poziom czaru, 20 + poziom dla czarów ze szkoły przyzywania, poziom rzucającego 16. 0 – czytanie magii, promień mrozu*, oszołomienie, otwarcie/ zamknięcie; 1 – magiczny pocisk, uśpienie, tłuszcz*, niewidoczny służący*, powodowanie strachu; 2 – kwasowa strzała Melfa*, sieć*, wezwanie potwora II*, wezwanie roju*, kołatka; 3 – wezwanie potwora III*, śmierdząca chmura*, przyspieszenie, kula ognista, błyskawica; 4 – czarne macki Evarda*, wezwanie potwora IV*, wymiarowe drzwi, burza lodowa, zakłopotanie; 5 – ożywienie umarłego, wezwanie potwora V*, zabójcza chmura, stożek zimna; 6 – łańcuch błyskawic, wezwanie potwora VI*, dezintegracja; 7 – palec śmierci, wezwanie potwora VII*, ograniczone życzenie; 8 – zapalająca chmura*, wezwanie potwora VIII*.
* czary ze szkoły przyzywanie
Specjalizacja: przyzywanie Zakazane szkoły: iluzja, odpychanie, wieszczenie.
Ekwipunek: szata Czerwonego Czarnoksiężnika (jak płaszcz ochrony +5), drąg +3, pierścień ochrony +3, pierścień umysłowej tarczy, amulet Edwina (amulet naturalnego pancerza +1), różdżka magicznego pocisku (poziom rzucającego 3.), zwój wezwania potwora IV, eliksir zamazania, 3 eliksiry leczenia lekkich ran.
Region: Thay
Języki: wspólny, mulhorandzki, piekielny, smoczy, rashemi, damarski.

Taktyka: Edwin przyzywa tyle stworzeń, na ile tylko pozwalają jego czary. Tworzą one żywy mur między nim a jego przeciwnikami. W razie kłopotów stosuje czary ofensywne, nie martwiąc się mięsem armatnim z przywołańców.
Wskazówka: „Jestem Edwin Odesseiron. Wy możecie mówić do mnie ‘panie’”.