Aliisza
Wygląd i osobowość
Aliisza jest niezwykle piękną kobietą o długich, błyszczących czarnych włosach. Zazwyczaj nosi je luźno, co uwypukla fakt, że są lekko kręcone. Jej oczy mają barwę morskiej zieleni. Obrazu dopełnia niewielki nosek i pełne, zmysłowe usta. Prawdziwa forma zdradza jej dziedzictwo poprzez dwa demoniczne skrzydła w górze pleców. Dlatego często przyjmuje inny kształt, aby je ukryć.
Alu jest istotą chłodną i praktycznie pozbawioną uczuć. Jest jednak tak lojalna wobec Kaanyra Vhoka, Dzierżącego Berło, jak tylko może być istota chaotyczna zła. Prawie nigdy nie dokonuje działań bez planowania sześć kroków naprzód. Niewiele mówi o swoich planach, nawet swojemu kochankowi.
Zdaje sobie sprawę, że pewnego dnia Legion Czyścicieli będzie jedną z potęg Północy, i chce czerpać z tego korzyści. Nie zaryzykuje, by kogoś uratować. Lubi jednakże przedmioty magiczne. Jej ostrze czaru to elfi długi miecz z czasów Aryvandaar i Illefarn.
Często się uśmiecha, co wprowadza w błąd obserwatorów. Ma poczucie humoru, choć jest ono tak mroczne, jak jej włosy. Śmieje się głośno, jeśli jej wrogowie wpadają w kłopoty. Jeśli sprawy nie toczą się po jej myśli, milknie i robi się lodowato nieprzyjemna. Aliisza ma zmysłowy głos, z uroczą chrypką.

Historia
Aliisza jest alu-demonem – córką człowieka i sukkuba. Nie wiadomo, kim byli jej rodzice. Zaczęła odgrywać ważniejszą rolę dopiero w Twierdzy Piekielna Brama, gdzie szybko została doradcą i jednym z dowódców Kaanyra Vhoka.
Podczas Wojny Pajęczej Królowej, Aliisza została wysłana przez Vhoka na przeszpiegi. Jej zadaniem było odkryć, co dzieje się z mrocznymi elfami. W ten sposób zetknęła się ona z Pharaunem Mizzrym. Drowi czarodziej ją zainteresował do tego stopnia, że został jej kochankiem. Kiedy Mizzrym zginął, alu-demon zachowała jego palec.
Jak się później okazało, zaszła przypadkowo w ciążę podczas jednego z tych spotkań. Dowiedziała się o tym dość późno. Na kolejnej misji dla Vhoka została schwytana i przebywała przez pewien czas na niebiańskim planie Dom Trójcy. Geas, którego była nieświadoma, zmusił ją do pozostania tam, gdzie miało pozostać jej dziecko. Jak się później okazało, była to wszystko intryga jednego z jej współpracowników.
Syn Aliiszy i Pharauna ma na imię Kael i do dziś przebywa na tym planie. Jego matka oddała za niego życie, wyczerpując swoją magię... ale plotki głoszą, że widziano ją później w rejonie Twierdzy Piekielna Brama.

Aliisza: kobieta człowiek pół-czart Czar 14, SW 17, średni przybysz, KW 14k4+42, pw 70, Init +3, Szyb 9 m, latanie 18 m (przeciętna), KP 20 dotyk 20 nieprzygotowana 17; atak +11/+6 wręcz (długi miecz +2 1k8+4/19-20/x2) lub +9 2 pazury (1k4+2) lub +9 ugryzienie (1k6); SA ugodzenie dobra, SC cechy pół-czarta, RO 10/magia, OC 24, telepatia 30 m*; Char CZ, MRO Wytrw +8 Ref +8 Wola +11; S 14 Zr 16 Kon 16 Int 20 Rzt 13 Cha 18.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +22, Koncentracja +20, Wiedza (tajemna) +22, Dyplomacja +14 (+16 względem złych), Zbieranie informacji +14, Zastraszanie +14 (+16 względem złych), Blefowanie +14, Wiedza (plany) +8; Sugestywność, Wzbudzanie zaufania, Piętno zła [BoVD], Uniki, Ruchliwość; Zapisanie zwoju, Przyspieszenie czaru, Maksymalizacja czaru
Czary czarodzieja na dzień: 4/6/5/5/5/4/3/2, ST 15 + poziom czaru, poziom rzucającego 14. 0 – wykrycie magii, czytanie magii, raca, tańczące światła; 1 – tłuszcz, magiczny pocisk, identyfikacja, wstrząsający chwyt, uśpienie, zauroczenie osoby; 2 – ślepota/głuchota, chmura mgły, lustrzany obraz, wezwanie roju, lustrzane przebranie [Pod]; 3 – rozproszenie magii, ognista strzała, przyspieszenie, wstrzymanie osoby, wampiryczny dotyk; 4 – zauroczenie potwora, wymiarowe drzwi, burza lodowa, zakażenie, trwała mgła; 5 – pozór, stożek zimna, koszmar, przejście w ścianie; 6 – zaprogramowany obraz, łańcuch błyskawic, zapieczętowanie bramy; 7 – przyspieszone wymiarowe drzwi, przyspieszona ściana lodu.
Księga czarów: powyższe plus 3 – kula ognista; 4 – spowolnienie; 5 – większe tworzenie; 6 – kwaśna chmura.
Zdolności czaro podobne: 3/dzień - ciemność, trucizna, przeklęta aura; 1/dzień – profanacja, przeklęta plaga, zakażenie, bluźnierstwo, przeklęcie
Ekwipunek: długi miecz czaru +2, sztylet ciskania +2, pierścień ochrony +3, 2 mistrzowskie sztylety, amulet naturalnego pancerza +3, koralik mocy, płaszcz odporności +1, 2 eliksiry leczenia poważnych ran, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 29 sz.
Region: brak
Języki: wspólny, podwspólny, otchłanny, elfi, krasnoludzki, illuskański
* Aliisza posiada telepatię tak samo, jak każdy pełny tanar’ri, jednak żadnych innych cech tegoż rodzaju

Taktyka: Aliisza preferuje swoje czary do walki. Polega na swojej ruchliwości i inteligencji, aby złapać przeciwników w pułapki. Jej priorytetem jest przetrwanie. Ostrze czarów zachowuje tylko na sytuacje ostateczne.
Wskazówka: „Mam na imię Aliisza. Jestem pomysłową, inteligentną i utalentowaną kobietą.”

Yeslick Orothiar
Wygląd i osobowość
Yeslick jest niemłodym już krasnoludem, którego twarz znaczą pierwsze zmarszczki. Głęboko osadzone oczy mają barwę brązu, a długa i starannie zapleciona blond broda opada na pierś mężczyzny. W uszach tkwią dwa kolczyki – arcydzieła krasnoludzkiego rzemiosła.
Z powodu przejść woli milczeć, niż mówić. Na własnych błędach nauczył się, że nie wszystkim można ufać. Jest lojalnym przyjacielem, jeśli komuś uda się przekonać krasnoluda, by mógł go takim nazywać. Największą lojalność oczywiście wierny jest swojemu klanowi i rasie. Niestety, jest ostatnim z Orothiarów. Przelał więc swoją wiarę w kierunku bóstw krasnoludzkich – Moradina, Kowala Dusz, i Clangeddina Srebrnobrodego.
Yeslick gardzi tymi krasnoludami, którym zależy wyłącznie na złocie. Dla niego wiara i rękodzieło są dużo ważniejsze, niż bogactwo. Często pomaga za darmo. Uważa, że przyjaźń i zaufanie to coś, na co trzeba zapracować. Można stwierdzić, że najłatwiej uzyskałby je inny krasnolud, ale musiałby on odpowiadać moralnym zasadom kapłana.

Historia
Yeslick urodził się w klanie Orothiar z Kniei Otulisko. Przez stulecia jego klan wydobywał rudę żelaza z kopalni, która była ich domem, głęboko w lasach. Krasnoludy są świetnymi górnikami, ale nawet im zdarzają się błędy. Około stu lat temu nastąpiło nieszczęście. Zagłębiając się coraz dalej natrafili na podziemną rzekę, która zalała kopalnię. Prawie wszyscy zginęli.
Młody krasnolud przetrwał jako jeden z niewielu i wyruszył do Sembii w poszukiwaniu zajęcia. Chciał rozpocząć tam nowe życie. Poznał tam Rieltara, członka Żelaznego Tronu. Człowiek wynajął go jako osobistego kowala. Po pewnym czasie zaprzyjaźnili się i Yeslick opowiedział mu o swojej przeszłości.
To był błąd, bowiem Rieltar wykorzystał te informacje do stworzenia planów ekspansji Żelaznego Tronu na Wybrzeże Mieczy. Zdradził on krasnoluda i zmusił do wyjawienia lokalizacji kopalni. Następnie został uwięziony, by nikomu więcej nie mógł o tym powiedzieć.
Yeslick od tego czasu pragnie tylko naprawić zło, do jakiego się przyczynił, wyjawiając położenie kopalni swych przodków. Nawet po śmierci Rieltara Ancheva i jego przybranego syna, jego poczucie honoru wciąż nie zostało ukojone. Wędruje po Wybrzeżu Mieczy, pomagając ludziom i naprawiając żelazne przedmioty.

Yeslick: mężczyzna krasnolud Wjk 4/Kap 10 Moradina, SW 14, średni humanoid, KW 4k10+16 plus 10k8+40, pw 116, Szyb 9 m, Init +1, KP 29 dotyk 13 nieprzygotowany 28; atak +16/+11/+6 wręcz (młot bojowy +3, 1k8+7/19-20/x2); SA odegnanie nieumarłego 2/dzień, SC cechy krasnoluda, Char PD, MRO Wytrw +17 Ref +7 Wola +11; S 14 Zr 12 Kon 18 Int 10 Rzt 17 Cha 8.
Umiejętności i atuty: Rzemiosło (kowalstwo) +10, Dyplomacja +14, Koncentracja +14, Wiedza (religia) +5; Zogniskowanie broni (młot bojowy), Poprawione trafienie krytyczne (młot bojowy), Specjalizacja w broni (młot bojowy); Metalurgia [Ras], Potężny atak, Rozszczepienie, Poprawiona bycza szarża, Czujność
Czary kapłana na dzień: 6/5+1/5+1/4+1/2+1, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 10., 11. dla czarów tworzenia. 0 – cnota, czytanie magii, naprawa, odporność, wykrycie magii, oczyszczenie jedzenia i wody; 1 – błogosławieństwo, boskie względy, leczenie lekkich ran, tarcza entropii, magiczny kamień, ożywienie liny (D); 2 – broń duchowa, milczenie, osłonienie kogoś, scalanie, wstrzymanie osoby, wytrzymałość niedźwiedzia (D); 3 – glif strzeżenia, leczenie poważnych ran, wykrycie metali i minerałów [Ras], rozproszenie magii, kształtowanie kamienia (D); 4 – boska moc, swoboda ruchu, pomniejsze tworzenie (D).
Bóstwo: Moradin Domeny: Rzemiosło, Krasnoludy
Ekwipunek: pełna zbroja płytowa +4, duża stalowa tarcza +2, młot bojowy +3, pierścień ochrony +1, amulet naturalnego pancerza +1, zwój rozproszenia magii, eliksir opóźnienia trucizny, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 43 sz.
Region: Wybrzeże Mieczy
Języki: wspólny, krasnoludzki, illuskański

Taktyka: Yeslick wykorzystuje zaklęcia tworzenia, by zaskoczyć wrogów, np. opadającą podłogą albo oplątującą liną. Jednak jego największą zaletą jest odporność na ciosy. Potrafi walczyć długo i wydaje się, że w ogóle nie odczuwa ran. Z tego powodu najchętniej szarżuje do walki z młotem, wykrzykując imiona swoich bóstw opiekuńczych – Moradina i Clangeddina. Jako nieprzyjemną niespodziankę zachowuje rozproszenie magii.
Wskazówka: „Na młot Moradina! Jestem Yeslick z klanu Orothiar!”

Joneleth Irenicus
Wygląd i osobowość
Jon Irenicus wyglądał przez wiele lat jak stary mężczyzna o pomarszczonej i popękanej skórze. Wyglądu tego nie zawdzięczał jednak wiekowi, a klątwie. To samo przekleństwo sprawiło, że jego skóra była łysa, a oczy płonęły żółtym ogniem Otchłani. Tak naprawdę nawet ten wygląd był fasadą, maską. Prawdziwa twarz Jona musiała być jeszcze straszniejsza.
Jon był człowiekiem całkowicie pozbawionym skrupułów. Można go swobodnie nazwać sadystą. Uwielbiał torturować bezbronne ofiary. Zabijał ludzi dla swoich własnych celów. Interesowały go Pomioty Bhaala. Marzył o zdobyciu ich potęgi.
Współpracował z wampirami, a szczególnie swoją siostrą Bodhi. Była elfka zresztą była jedyną osobą bliską Irenicusowi. Ostatecznym celem obojga była nieśmiertelność… a po drodze zniszczenie Suldanesselar. Joneleth nienawidził elfów, ponieważ to one go przeklęły. Sam ich widok przypominał mu wszystko, co stracił. Jego największym wrogiem była królowa Ellesime, niegdyś jego kochanka.

Historia
Joneleth urodził się w Everesce jako księżycowy elf. Był synem lady Nyonin Ithilnien i jej męża. Miał dwie siostry, starszą Bodhi i młodszą Yave. Ta ostatnia urodziła się już po śmierci ojca. Nie wybrano później nowego lorda Ithilnien. W Akademii Jon poznał pół-elfa Velemira, dziecko kupieckiego rodu handlującego wśród Wzgórz Szarego Płaszcza.
Jon i Velemir zaprzyjaźnili się bardzo szybko i wiele razem podróżowali. Jedna z ich podróży zawiodła ich do Suldanesselar w Tethyrze, krainy leśnych elfów. Tam młody Ithilnien poznał Ellesime, wiecznie młodą wybrankę (niektórzy twierdzą, że córkę) Rillifane’a Rallathila. Nie wiadomo, kto zrobił pierwszy krok. Pewne jest, że Jon i Ellesime zakochali się w sobie. Zazdrosna Bodhi postanowiła ich ze sobą skłócić.
Nie jest znane, dlaczego oboje Ithilnien zostali przeklęci przez elfy w najgorszy możliwy sposób. Mówi się o zdradzie elfiego miasta i o ohydnej nekromancji. Jakkolwiek by nie było, oboje przestali być elfami. Od tamtej pory Joneleth przestał używać elfiego imienia i skrócił je do Jona. Jego drugie imię, Irenicus, oznacza ‘Wygnaniec’.
W 1369 RD Jon podejmował swoje eksperymenty na Dzieciach Bhaala. Niestety, skończyły się one dla niego fatalnie. Nie tylko nie udało mu się opanować ich potęgi, ale jego więźniarki uciekły. SiNafay Vrinn stała się potem bezpośrednią przyczyną jego śmierci w Suldanesselar. Plany nieśmiertelności i zemsty spełzły na niczym.

Irenicus: mężczyzna człowiek Zak19, SW 19, średni humanoid, KW 19k4+38, pw 74, Szyb 9 m, Init +8, KP 28 dotyk 20 nieprzygotowany 24; atak +9/+4 wręcz, Char NZ, MRO Wytrw +8 Ref +10 Wola +15, S 10 Zr 18 Kon 14 Int 18 Rzt 14 Cha 18.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +26, Koncentracja +26, Wiedza (tajemna) +26, Dyplomacja +15, Zastraszanie +15, Blefowanie +15, Zbieranie informacji +11; Dyscyplina [PGtF], Poprawiona inicjatywa, Unieruchomienie czaru, Uniki, Ruchliwość, Rzucanie w walce, Zogniskowanie czaru (nekromancja); Przenikanie czaru
Czary zaklinacza na dzień: 6/7/7/7/6/6/6/4, ST 14 + poziom czaru, 16 + poziom czaru dla czarów nekromancji, poziom rzucającego 19. 0 – przeszkodzenie nieumarłemu*, widmowy odgłos, promień mrozu, odporność, tajemny znak, wykrycie magii, wykrycie trucizny, raca, oszołomienie; 1 – magiczny pocisk, uśpienie, niewidoczny służący, alarm, zauroczenie osoby; 2 – kwasowa strzała Melfa, sieć, zamazanie, kołatka, ohydny śmiech Tashy; 3 – wampiryczny dotyk*, niewykrywalność, rozproszenie magii, ognista kula; 4 – wymiarowe drzwi, kamienna skóra, widmowy zabójca; 5 – ożywienie umarłego*, odesłanie, mniejsze planarne wiązanie, koszmar; 6 – ciało w kamień, dezintegracja, prawdziwe widzenie; 7 – rubinowy promień odczynienia, palec śmierci*, obłęd; 8 – symbol, ohydne usychanie, odzieranie [FRCS]; 9 – słowo mocy: giń, uwięzienie duszy*.
Ekwipunek: szata arcymaga, karwasze pancerza +8, kamień Ioun ogniście purpurowy tetraedr, pierścień ochrony +3, amulet naturalnego pancerza +3.
Region: Evereska
Języki: wspólny, chondathski, elfi, illuskański, powietrzny, gobliński, smoczy

Taktyka: Irenicus jest potężnym czarodziejem, całkowicie pozbawionym skrupułów. Wie, jak zadać ból, i robi to bezlitośnie. Do jego ulubionych zaklęć należą: magiczny pocisk, kwasowa strzała Melfa, wymiarowe drzwi, ożywienie umarłego, symbol, ohydne usychanie, a także słowo mocy giń. Chętnie używa również swoich czarów z kręgu szóstego. Poza tym do listy należałoby dodać palec śmierci oraz odzieranie. Wiele jego ofiar zostaje następnie poddanych uwięzieniu duszy.
Wskazówka: „Nie łudźcie się! Nie można mnie pokonać!”

Diriel Dlardrageth
Wygląd i osobowość
Ten księżycowy elf ma jasną cerę i srebrzyste, długie do ramion włosy. Jego oczy są czarne, a w twarzy o klasycznych rysach wydaje się kryć coś mrocznego. Nosi dobrze skrojone ubranie z skór zwierząt, spięte złotą broszą i wykończone w tym samym kolorze. Jego strój nie kłóci się z druidzką przysięgą, a jednocześnie podkreśla jego elfie pochodzenie. Pełni też rolę zbroi Diriela.
Diriel nienawidzi wszystkiego i wszystkich, co nie jest elfie. Jest członkiem dwóch mrocznych organizacji – Eldreth Veluuthra, poświęconej eksterminacji ludzi, a także Druidów Cienia. Otacza go aura tajemnicy. Można odnieść wrażenie, że znalazł się na dalekiej Północy z powodu konfliktu z prawem.
Elf ma naturę analityka. Do innych odnosi się z ledwie ukrywaną pogardą. Wydaje się jednak być szczególnie dobrze wyuczony. Pochodzi z dobrej rodziny i wydaje się, że na swoją ewentualną partnerkę szuka dobrze urodzonej córki Pięknego Ludu. Niewiele mówi o rodzinie, jeżeli jakąkolwiek ma.
Młody elf wychował się na opowieściach o wielkości swoich przodków i o tym, jak próbowali sprzeciwić się swoim krewnym, którzy skrzyżowali swą krew z demonami. Nienawidzi Saryi Dlardrageth i całej jej rodziny. Jest dumny z tego, kim jest, i ze swojego nazwiska. Reaguje wściekłością, jeżeli ktoś skojarzy jego nazwisko z fey’ri.

Historia
Diriel urodził się na północy Wybrzeża Mieczy, jako dziecko dwojga księżycowych elfów. Jego rodzice byli dalekimi potomkami Domu Dlardrageth. Wywodzą się od tego niesławnego rodu słonecznych i księżycowych elfów z Siluvanede, jednakże nie są fey’ri. To nie ich przodkowie dopuścili się okropieństw, z których obecnie znana jest rasa Saryi.
Podróżował kilkakrotnie do doliny Delimbiyr, jednakże nigdy nie udało mu się spotkać z rodziną Saryi Dlardrageth.
Przez długi czas przebywał wśród Pięknego Ludu w Silverymoon, tam, gdzie się urodził. Jednakże w końcu jego podejście do rasowej wspólnoty tego miasta spowodowało, że opuścił je. Podobnych sobie znalazł w Wysokim Lesie. Okazało się, że to wysłannicy elfiej organizacji separatystów – Eldreth Veluuthra, Zwycięskiego Ostrza Ludu.
Dołączywszy do nich i szkoląc się w druidycznej sztuce u przedstawicieli Druidów Cienia, Diriel spędził tam kilka dekad. Dokonywał ataków i zabijał N’Tel’Quess. Niestety, w końcu zorientowano się w jego poczynaniach. Rodzice zerwali z nim kontakt, uznając, że zniżył się do poziomu znienawidzonej Saryi.
Teraz elf podróżuje po Północy, jako wysłannik swojej organizacji, szukając nowych celów. Zawędrował między innymi do Podmroku, do Rilauven. Tam poznał Ginafae Despana, kapłankę Vhaerauna. Mroczna elfka zwróciła jego uwagę podobnym nastawieniem do ludzi, a także szlachetnym urodzeniem.
Diriel i Ginafae doczekali się syna, Eldiriena. Księżycowy elf na razie trzyma obydwa te fakty w tajemnicy. Jego największym marzeniem jest sprowadzić kochankę i dziecko na powierzchnię, a potem stworzyć własne państewko. Diriel byłby jego władcą, jego Coronalem, a jego poddani mieliby w żyłach mieszaną krew Teu’Tel’Quessir i Ssri’Tel’Quessir.

Diriel: mężczyzna księżycowy elf Drd 15 Talosa, SW 15, średni humanoid (elf), KW 15k8, pw 48, Init +3, Szyb 9 m, KP 27 dotyk 18 nieprzygotowany 24; atak +15/+10/+5 wręcz (sejmitar +2 1k6+3/18-20/x2), SA zmysł natury, zwierzęcy towarzysz, leśny krok, krok bez śladów, niepodatność na truciznę, tysiąc twarzy, bezczasowe ciało, zwierzęcy kształt (malutki, złowieszczy, wielki 7/dzień); Char NZ, MRO Wytrw +11 Ref +9 Wola +16 S 12 Zr 16 Kon 10 Int 13 Rzt 21, Cha 8
Umiejętności i atuty: Postępowanie ze zwierzętami +11, Koncentracja +20, Ukrywanie +7, Zastraszanie +1, Ciche poruszanie +3, Przeszukiwanie +3, Czarostwo +5, Przetrwanie +17; Siła ducha [PGtF], Rzucanie w walce, Dodatkowy dziki kształt x2, Uniki, Tropienie.
Czary druida na dzień: 6/7/6/5/5/5/3/2/1, ST 15 + poziom czaru, poziom rzucającego 15. 0 – cnota, czytanie magii, naprawa, odporność, przewodnictwo, stworzenie wody; 1 – błogosławiona jagoda, leczenie lekkich ran, niewidzialność dla zwierząt, ogień faerie, oplątanie, wezwanie naturalnego sojusznika I, wykrycie zwierząt lub roślin; 2 – korowa skóra, odporność żywiołowa, rozmawianie ze zwierzętami, wezwanie naturalnego sojusznika II, wypaczenie drewna, krwawy szał [Mag]; 3 – dominacja nad zwierzęciem, gąszcz cierni, leczenie średnich ran, nosiciel plagi [Ras], wnyki; 4 – cierniste kamienie, ogniste uderzenie, rozproszenie magii, lodowa kopia, szczęki wilka [Mag]; 5 – burza lodowa, obcowanie z naturą, plaga insektów, utopienie [Pod], wezwanie naturalnego sojusznika VI; 7 – słowo równowagi [Pod], ognista burza; 8 – palec śmierci.
Ekwipunek: sejmitar +2, zbroja skórzana +2, duża drewniana tarcza +2, ornat druida, pierścień ochrony +3, amulet naturalnego pancerza +2, buty elfów, płaszcz elfów odporności +1, 2 zwoje reinkarnacji, zwój palca śmierci, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 13 sz.
Region: Silverymoon
Języki: wspólny, elfi, illuskański, leśny

Taktyka: Diriel najchętniej rzuca czary w taki sposób, aby wydawało się, że to natura sprzeciwia się jego wrogom. Służą do tego np. gąszcz cierni, nosiciel plagi, zakażenie, wnyki. Jeżeli ten sposób nie pomaga, elf zamienia życie swoich wrogów w ogniste piekło. Rzuca ogniste uderzenie albo ognistą burzę. Jeżeli i to nie zniszczy przeciwnika, Diriel rzuca na siebie krwawy szał i zaczyna wymachiwać sejmitarem.
Wskazówka: „Dokładnie. To nie sprzyja refleksjom. Jestem Diriel, a ty jesteś N’Tel’Quess.”

Rizdaer
Wygląd i osobowość
Rizdaer ma białe włosy, ufarbowane od dawna na jasny blond. Sięgają mu do ramion i są leciutko kręcone. Skóra drowa jest jaśniejsza, niż u jego krewniaków, ponieważ użył barwników. W sumie, wygląda bardziej na mieszańca niż na mrocznego elfa pełnej krwi. Zachował jednak egzotyczną urodę, która przyciąga do niego kobiety. Nosi proste, ciemne ubrania, pozbawione jakichkolwiek znaków.
Mężczyzna uważa mieszkańców powierzchni za niewiele lepszych, niż drowy. Sądzi, że są dużo większymi hipokrytami, niż jego rasa. Lubi jednak fakt, że mężczyźni mają tu dużo wyższą pozycję. Ogólnie, wydaje się, że odnosi się do Ziem Powyżej zarówno z nienawiścią, jak i z zadowoleniem. Z jednej strony, chce gdzieś należeć. Z drugiej, wydaje się czerpać mroczną przyjemność z tego, że nigdzie nie ma dla niego miejsca.
Rizdaer jest uciekinierem. Przeżycia na powierzchni zahartowały go. Nie boi się już kobiet. Z wieloma z nich potrafi grać w swoje gierki, wykorzystując ich dumę (a także swoją własną). Jest uparty, zrobi wszystko aby osiągnąć swój cel. Niewiele mówi o swojej przeszłości, jest pod tym względem raczej milczący i ponury.

Historia
Rizdaer był zwykłym żołnierzem dla jednego z domów szlacheckich Menzoberranzan. Po nieudanym najeździe, pozostawiono go, aby umarł. Przetrwał dzięki pomocy wioskowych dzieciaków, które go znalazły, i żony pewnego farmera.
Przez pewien czas podawał się za pół-drowa w Neverwinter. Jego towarzysze ze straży nie przejrzeli jego przebrania. Nie chcieli jednak służyć razem z jakimkolwiek pomiotem mrocznych elfów. Doszło do bójki. Kiedy na miejscu pojawili się kapłani Tyra, dwóch jego przeciwników leżało martwych.
Rizdaera miano powiesić, jednakże zamieniono mu tę karę na wygnanie. Od tego czasu włóczy się po Północy, wynajmując się tu i tam.

Rizdaer: mężczyzna drow Wjk 12/warrior of darkness [BoVD] 1, SW 15, średni humanoid (elf); KW 12k10+36 plus 1k10+3, pw 102, Init +8, Szyb 9 m, KP 26 dotyk 17 nieprzygotowany 22; atak +16/+11 wręcz (miecz półtoraręczny +2, 1k10+6/18-20/x2) i +16 wręcz (miecz półtoraręczny 1k10+4/18-20/x2), SA black magic oil, SC cechy drowa, OC 23, Char PZ; MRO Wytrw +14 Ref +9 Wola +8; S 18 Zr 18 Kon 16 Int 10 Rzt 9 Cha 12.
Umiejętności i atuty: Rzemiosło (alchemia) +3, Czarostwo +1, Wiedza (tajemna) +3, Zastraszanie +12, Przebieranie +3; Biegłość w broni egzotycznej (miecz półtoraręczny), Zogniskowanie broni (miecz półtoraręczny), Specjalizacja w broni (miecz półtoraręczny), Poprawione trafienie krytyczne (miecz półtoraręczny), Potężny atak; Poprawiona inicjatywa, Żelazna wola, Twardość, Walka dwoma broniami, Rozpłatanie, Wielkie rozpłatanie, Uniki, Przystosowanie do światła dnia
Zdolności czaro podobne: 1/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła,
Ekwipunek: nierozpoznawalna elfia kolczuga +4, 2 miecze półtoraręczne +2, pierścień ochrony +2, amulet naturalnego pancerza +1, piwafwi odporności +1, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 30 sz.
Region: Menzoberranyr
Języki: podwspólny, elfi, wspólny, otchłanny

Taktyka: Rizdaer walczy dwoma mieczami półtoraręcznymi. Posługuje się nimi w sposób biegły. Przede wszystkim jednak, w przeciwieństwie do większości swoich krewniaków, nie ulega olśnieniu w świetle dnia. Ta sytuacja często jest zaskoczeniem dla jego przeciwników.
Wskazówka: „Ależ jesteś dzielny, mówiąc do drowa w ten sposób!”

Quayle
Wygląd i osobowość
Quayle jest brodatym, siwym gnomem w okularach, przesłaniających niebieskie oczy. Nosi proste, purpurowe szaty. Ma dobroduszną, okrągłą twarz.
Niestety, jest całkowicie przekonany o swojej nieprzeciętnej inteligencji i uważa wszystkich dookoła za idiotów. Ta cecha w połączeniu z jego gadatliwością często irytuje towarzyszy. Nawet pytany o przeszłość próbuje wcisnąć w nią stwierdzenia o swojej niezwykłości. Twierdzi, że jest zbyt zdolny, by żyć z ludźmi przeciętnymi.
Gnom jest kapłanem Baravara Cienistego Płaszcza. Uwielbia żarty i nieszkodliwe iluzje. Ma dobre serce, czego dowodzi fakt, że przygarnął okaleczoną elfkę avariel. Kocha Aerie i niezwykle go cieszy fakt, że jej syn nosi jego imię.

Historia
Nie wiadomo, gdzie urodził się Quayle, można jednak podejrzewać, że miało to miejsce na wybrzeżu Faerunu. Dzieciństwo gnoma upłynęło na zabawach i radości. Kiedy tylko osiągnął pełnoletność, rozpoczął samodzielne życie. Można stwierdzić, że czuł się stłamszony przez otoczenie. Jednakże nikogo nie zmartwiło jego odejście.
Magię, a także kult boga iluzji, poznał dzięki gnomowi imieniem Gifos. Ten szybko jednak rozkazał mu ruszyć własną drogą. Od tego czasu Quayle przemierza Wybrzeże Mieczy. W pewnym momencie swoich wędrówek natknął się na młodą elfkę w cyrku. Zabrał ją i wyleczył. Młoda Aerie stała się jego przybraną córką i jedynym stałym punktem w jego życiu.
Teraz, kilka dekad po tym, jak jego „krewniaczka” rozpoczęła własne życie, Quayle ruszył znowu w podróż. Wydaje się, że będzie ona długa.

Quayle: mężczyzna gnom skalny Czar 10 [Ilu]/Kap 4 Baravara, SW 14, mały humanoid, KW 10k4+10 plus 4k8+4, pw 50, Szyb 6 m, Init +2; KP 17 dotyk 17 nieprzygotowany 14; atak +6 dystansowy (pistolet 1k10+3/x3, 15 m); SA odegnanie nieumarłego 3/dzień, SC cechy gnoma, Char CN, MRO Wytrw +9 Ref +8 Wola +15; S 8 Zr 15 Kon 12 Int 17 Rzt 17 Cha 11.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +20, Koncentracja +18, Rzemiosło [Alchemia] +20, Wiedza (tajemna) +20, Dyplomacja +17; Siła ducha [PGtF], Błyskawiczny refleks, Uniki, Ruchliwość, Skalny gnom sztukmistrz [Ras]; Zapisanie zwoju, Przyspieszenie czaru, Wyciszenie czaru
Zdolności czaropodobne: 1/dzień rozmawianie ze zwierzętami (ze zwierzęciem kopiącym nory), kuglarstwo, tańczące światła, widmowy odgłos
Czary kapłana na dzień: 5/4+1/3+1, ST 13 + poziom czaru, 14 + poziom czaru dla czarów iluzji, poziom rzucającego 4., 6. dla czarów iluzji. 0 – naprawa, odporność, przewodnictwo, światło, oczyszczenie jedzenia i wody; 1- leczenie lekkich ran, tarcza entropii, usunięcie strachu, schronienie, milczący obraz* (D); 2 – broń duchowa*, milczenie, wezwanie potwora II, bomba z klejnotów [FRCS] (D).
* czary iluzji
Bóstwo: Baravar Domeny: Gnomy, Iluzja
Czary czarodzieja na dzień: 4/5/5/4/3/2, ST 13 + poziom czaru, 14 + poziom czaru dla czarów iluzji, poziom rzucającego 10. 0 – widmowy odgłos*, wykrycie magii, kuglarstwo, czytanie magii; 1 – brzuchomóstwo*, deszcz kolorów*, niemy obraz*, magiczny pocisk, hipnoza; 2 – hipnotyczny wzór*, lustrzany obraz*, niewidzialność*, zamazanie*, kwasowa strzała Melfa; 3 – większy obraz*, wyciszona niewidzialność*, wyciszone zamazanie*, ognista strzała; 4 – cieniste przywołanie*, zwiększona niewidzialność*, widmowy zabójca*; 5 – cieniste wywołanie*, koszmar*.
* czary iluzji
Specjalizacja: iluzja Zakazana szkoła: odpychanie
Ekwipunek: pistolet +3, kule +1, pierścień ochrony +3, pierścień kontr czarowania, amulet naturalnego pancerza +1, 2 eliksiry leczenia lekkich ran, święty symbol, księga czarów, 47 sz w klejnotach.
Region: Zachodnie Ziemie Centralne
Języki: wspólny, gnomi, chondathski, illuskański, leśny, ziemny

Taktyka: Quayle strzela z pistoletu i robi, co może, by przeciwnicy się do niego nie zbliżyli. Czar tarcza entropii chroni go przed pociskami, a schronienie daje mu czas na ustawienie iluzji. Inną metodą jest przyzwanie paru stworzeń.
Wskazówka: „Jestem B-Y-S-R-Y. To znaczy… B-Y-S-T-R-Y!”

Drizzt Do’Urden
Wygląd i osobowość
Najsłynniejszy drow Krain jest jeszcze młody i widać to w jego twarzy. Legendarne lawendowe oczy odzwierciedlają jego nastroje. Włosy Drizzta są białe i sięgają mu do ramion, falując lekko. Skóra jest równie ciemna, co u reszty mrocznych elfów. Nosi proste ubrania, a także zielony płaszcz, kamuflujący go w lasach powierzchni.
Drizzt Do’Urden jest renegatem, od dawna odrzucającym zasady swojej rasy. Jako tropiciel czci Mielikki Panią Lasu. Ma dobre serce, pomaga swoim towarzyszom, a także nieznajomym. Jest lojalny wobec Bruenora i pozostałych. Najbliżsi spośród nich są Wulfgar, sam krasnoludzki król, a także Catti-brie.
Drizzt zachowuje niechętny szacunek dla swojego arcywroga, Artemisa Entreriego. Podobne uczucia żywi do Jarlaxle’a, który był dawnym przyjacielem jego ojca, Zaknafeina. Za swoją jedyną rodzinę uważa żonę oraz syna Salmryna. Poza nimi, tylko Zak mógłby się poszczycić tym tytułem - niestety, jest on martwy od wielu lat.

Historia
Drizzt urodził się w 1297 RD jako trzeci syn Domu Daermon n’a’Shezbaernon, a drugie dziecko Zaknafeina oraz Opiekunki Malice Do’Urden. Nie został złożony jako ofiara dla Pajęczej Królowej tylko dlatego, że w tym samym momencie zginął jego najstarszy brat Nalfein. Pierwsze kilka dekad swego życia spędził w Menzoberranzan, gdzie był m.in. najlepszym uczniem w swojej klasie w Melee-Maghtere w ciągu dziesięciu lat, a także członkiem patroli. Walki wręcz nauczył się od Zaka, jednego z największych fechtmistrzów Miasta Pająków, i rychło go prześcignął.
Niestety, poczynania Drizzta ściągnęły na niego uwagę kleru Pajęczej Królowej. Na miejscu młodzieńca Malice poświęciła Zaknafeina, mając nadzieję, że jego syn zastąpi go na pozycji fechtmistrza. Drugi Syn jednak srodze ją zawiódł. Uciekł do Podmroku w 1328 RD i został tam przez dziesięć lat, nawet nie zdając sobie sprawy, że Ósmy Dom upadł. Tam Drizzt poznał Belwara Dissengulpa, który stał się jego pierwszym prawdziwym przyjacielem. Niestety, nadal ścigał go gniew Lloth.
I tak w 1340 RD młody tropiciel znalazł się na powierzchni. Na początku następnego roku zaprzyjaźnił się ze starym łowcą Montolio, który nauczył go wiary w Mielikki. Sześć lat później, w Roku Jasnej Klingi, po raz pierwszy przybył do Doliny Lodowego Wichru. Wśród śniegu i lodu poznał najpierw Bruenora Battlehammera i jego przybraną córkę Catti-brie, a później ich dwóch towarzyszy, Wulfgara i Regisa.
Cała piątka przezwała się rychło Towarzyszami Hali. W 1356 RD Drizzt zdobył swój drugi sejmitar, Lodową Śmierć, zabiwszy smoka Ingeloakastimiziliana. W tym samym roku odbito Mithrilową Halę z rąk cienistego jaszczura Shimmerglooma, a także Drizzt zetknął się po raz pierwszy z Artemisem Entrerim.
W Roku Księcia Artemis powrócił, przebrany za Regisa, i obaj wojownicy starli się jeszcze raz. Drowi tropiciel zwyciężył, a Calishyta został pozostawiony na dnie przepaści. Jak się okazało niedługo później, w Menzoberranzan, Entreri został uratowany przez Jarlaxle’a.
Podczas Czasu Kłopotów Yvonnel Baenre poprowadziła armię drowów z Menzoberranzan na Mithrilową Halę, w nadziei pokonania znienawidzonego renegata. Bitwa w Dolinie Strażnika została wygrana przez krasnoludy dzięki niespodziewanemu wsparciu mieszkańców Blingdenstone.
W 1364 RD, Roku Fali, Wulfgar powrócił z długoletniej niewoli w szponach Errtu. Towarzysze Hali pokonali demona i doprowadzili do zniszczenia Crenshinibona Kryształowego Reliktu, który przysporzył im niegdyś tyle kłopotów w Dolinie Lodowego Wichru. Wiadomo, że w późniejszych latach Drizzt nadal walczył z orkami i goblinami, nawiedzającymi Północ. Przez pewien czas jego największym wrogiem był orczy król Obould Wiele Strzał.
Jedyny żyjący przedstawiciel Domu Do’Urden związał się później ze swoją długoletnią towarzyszką, Catti-brie Battlehammer. Z tego związku urodził się później syn Salmryn. Losy pozostałych towarzyszy są nieznane, jednak można podejrzewać, że cała grupa wciąż przebywa w Mithrilowej Hali.

Drizzt: mężczyzna drow warblade [ToB] 10/Trp 5 Mielikki/Bbr 1/scout [CAd] 3, SW 21, średni humanoid (elf), KW 10k12+20 plus 5k8+10 plus 1k12+2 plus 3k8+6, pw 159, Init +9, Szyb 24 m, atak +19/+14/+9/+4 wręcz (sejmitar mrozu +3, 1k6+6 plus 1k6 zimno/16-20/x2) i +20/+15 wręcz (sejmitar ochrony +4, 1k6+6/16-20/x2); SA nieświadomy unik, battle clarity, weapon aptitude, battle ardor, battle cunning; ulubiony wróg (gobliny +4, magiczne bestie +2), styl walki (dwie bronie), więź z dziczą; szał 1/dzień; skirmish +1k6 +1 KP, nieświadomy unik, krok bez śladów; SC cechy drowa, OC 30, Char CD; MRO Wytrw +17 Ref +12 Wola +8; S 13 Zr 20 Kon 15 Int 17 Rzt 17 Cha 14.
Umiejętności i atuty: Ciche poruszanie +25, Nasłuchiwanie +20, Postępowanie ze zwierzętami +9, Przeszukiwanie +20, Skakanie +8, Przetrwanie +21, Ukrywanie +23, Wiedza (natura) +5, Wspinaczka +8, Wyczucie kierunku +15, Zauważanie +21, Koncentracja +12, Upadanie +21; Uniki, Ruchliwość, Zogniskowanie broni (sejmitar), Specjalizacja w broni (sejmitar), Poprawiona walka dwoma broniami, Poprawione trafienie krytyczne (sejmitar); Poprawiona inicjatywa, Walka na ślepo; Tropienie, Walka dwoma broniami, Krzepa
Zdolności czaropodobne: 1/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła,
Przygotowane czary: 1, ST 14 + poziom czaru, poziom rzucającego 2. 1 – wykrycie zwierząt lub roślin.
Manewry warblade: znanych 8 przygotowanych 5
Stances: punishing stance (1st), dancing blade form (5th), absolute steel (3rd)*,
Strikes: disarming strike (2nd)*, exorcism of steel (3rd)*, mithral tornado (4th)*,
Counters: wall of blades (2nd), moment of perfect mind (1st)*
*przygotowane manewry
Dyscypliny: Iron Heart, Diamond Mind
Ekwipunek: Lodowa Śmierć (sejmitar mrozu +3), Błysk (sejmitar ochrony +4), posążek cudownej mocy: pantera z onyksu, jedwabna koszula Ad’nona, pierścień ochrony +2, amulet naturalnego pancerza +2, eliksir leczenia średnich ran, 4 eliksiry leczenia lekkich ran; bransolety oślepiającego uderzenia*
* działają jak buty kroków i podskoków,
Region: Menzoberranyr
Języki: elfi, podwspólny, illuskański, gobliński

Taktyka: Drizzt walczy biegle dwoma sejmitarami, a w walce dwoma broniami niewielu znajdzie się na Faerunie szermierzy lepszych od niego. Styl jego walki czasami bywa przyrównywany do derwiszy, jednak nie ma z nimi nic wspólnego.
Wskazówka: „Wszystko, czego pragnę, to podążać dalej swoją drogą. Czy mówi wam coś imię Drizzt?”

Jedwabna koszula Ad'nona: Znaleziona na ciele Ad'nona, drowa renegata pracującego z orczym królem Obouldem, ta koszula z pajęczego jedwabiu +5 jest też średniej osłony. Magiczna siła chroni bardziej efektywnie witalne obszary noszącego. Kiedy noszącego trafi trafienie krytyczne lub ukradkowy atak, ma szansę 75% że trafienie krytyczne lub ukradkowy atak będzie zanegowany i obrażenia rzucane normalnie.
Poziom rzucającego 13; Stworzenie magicznej broni i pancerza, cud; Cena 64,900 sz; Koszt 32900 sz + 2596 XP

Ginafae Despana
Wygląd i osobowość
Ginafae nosi ciemne ubrania, podobnie jak większość drowów. Jeżeli chodzi o wygląd, to się nie wyróżnia specjalnie pośród innych mrocznych elfów. Ma czarną skórę, białe włosy i szare oczy. Zamiast kolczugi nosi jednak czarną pełną zbroję. Na kołnierzu widać znaki domu Despana z Rilauven, jednak poza nimi nie sposób określić jej tożsamości.
Młoda kapłanka jest lojalna wobec swojego brata Malavona. Jej główną rywalką w obozie jest Viizra Arabani, również była służka Pajęczej Królowej. Na razie jednak obie unikają konfrontacji. Ginafae gardzi Viizrą, która wydaje się być bardziej przywiązana do przeszłego porządku. Dla niej najważniejsza jest wolność i względna równość, jaką daje Vhaeraun. Oczywiście, zmiana patrona nie oznacza, że Despana przestała być drowką. Nadal jest istotą mrocznych intryg, ale widzi korzyści z zawierania sojuszy.
Siostra przywódcy spędza większość czasu na powierzchni. Przyczyna tego stanu rzeczy nazywa się Diriel. Księżycowy elf jest jej kochankiem. Rozumieją się bardzo dobrze mimo różnicy kultur i ras. Przyczyna tego nazywa się ludzie. Połączyła ich nienawiść do mieszkańców powierzchni. Ginafae nie rozumie, dlaczego jeden z faerie miałby nienawidzić innych naziemców, ale poglądy jej partnera odpowiadają jej własnym.
Wynikiem tego porozumienia jest Eldirien, syn Ginafae. Dumna kapłanka marzy o dniu, w którym będzie władać osadą drowów na powierzchni. Nie będzie więcej tylko partnerką i siostrą arcymaga Malavona – będzie rządzić innymi. A później niczego nie spodziewający się naziemcy będą walczyć z duchami... z drowami atakującymi ich z ukrycia.

Historia
Ginafae Despana była jednym z inicjatorów przewrotu w Rilauven, który stał się przyczyną upadku matriarchatu Lloth. Urodziła się jako trzecia córka Domu Despana i nie mogła liczyć na żadną sensowną pozycję. Wiedząc o ambicji swojego brata Malavona, pomogła mu obalić rządy matek opiekunek. Odrzuciła Lloth i zaczęła czcić znacznie bardziej egalitarne bóstwo – Vhaerauna, Zamaskowanego Pana.
Po upadku matriarchatu towarzyszyła swojemu bratu i tym drowom, które zdecydowały się założyć mały obóz w Głębi Dorna. Niestety, po drodze natrafiła na Viciskamerę – magiczne urządzenie, które mogło zamieniać drowy w dridery. To właśnie przydarzyło się Ginafae.
Przez kilka lat włóczyła się po pobliskich jaskiniach w postaci potwora. Na jej szczęście, Malavon nie zapomniał o swojej lojalnej współpracowniczce. Ginafae została uratowana i przywrócona do swojej poprzedniej postaci przez najemników wynajętych przez arcymaga Rilauven. Jednym z nich był Diriel Dlardrageth. Elf faerie zaproponował arcymagowi współpracę. To zaintrygowało młodą drowkę.
Zaintrygowanie przerodziło się w bliższy związek i kobieta opuściła obóz swojego brata. Niedługo później na świat przyszedł Eldirien Despana, syn Ginafae i Diriela. Teraz cała trójka mieszka na powierzchni, w lasach na Północy. Są one położone tak blisko Doliny Lodowego Wichru, że nikt tam nie zagląda. Pewnego dnia może się okazać, że powstało tam miasto mrocznych elfów...

Ginafae: kobieta drow Kap 13 Vhaerauna, SW 15, średni humanoid (elf), KW 13k8+26, pw 72, Init +5, Szyb 6 m, KP 29 dotyk 13 nieprzygotowana 28; atak +13/+8 wręcz (miecz krótki ostrości +2, 1k6+3/18-20/x2), SA karcenie nieumarłego 6/dzień, SC cechy drowa, OC 24; Char NZ, MRO Wytrw +10 Ref +7 Wola +11; S 12 Zr 12 Kon 14 Int 12 Rzt 17 Cha 16.
Umiejętności i atuty: Dyplomacja +21, Leczenie +19, Przebieranie +11, Ukrywanie +9, Blefowanie +5; Magia we krwi [PGtF], Wysoko urodzony drow, Poprawiona inicjatywa, Zogniskowanie broni (miecz krótki), Sugestywność; Błyskawiczny refleks
Zdolności czaropodobne: 3/dzień ciemność, ogień faerie, tańczące światła,
Czary kapłana na dzień: 6/6+1/6+1/5+1/4+1/3+1/2+1/1+1, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 13. 0 – czytanie magii, naprawa, oczyszczenie jedzenia i wody, stworzenie wody, przewodnictwo, wykrycie trucizny; 1 – błogosławieństwo, boskie względy, leczenie lekkich ran, rozumienie języków, rozkaz, zagłada, płaszcz mrocznej mocy (D); 2 – milczenie, niewykrywalny charakter, sfera prawdy, przepowiednia, zachwyt, wstrzymanie osoby, niewidzialność (D); 3 – głębsza ciemność, leczenie poważnych ran, mroczny ogień [Mag], stworzenie wody i jedzenia, piekące światło, sugestia (D); 4 – boska moc, leczenie krytycznych ran, neutralizacja trucizny, wykrycie kłamstw, zakłopotanie (D); 5 – ogniste uderzenie, oporność na czary, plaga insektów, pajęcza postać [FRCS] (D); 6 – geas / poszukiwanie, planarny sojusznik, zmylenie kierunku (D); 7 – bluźnierstwo, słowo chaosu (D).
Bóstwo: Vhaeraun Domeny: Oszustwo, Drowy
Ekwipunek: pełna zbroja płytowa +5, miecz krótki ostrości +2, mała stalowa tarcza +2, pierścień ochrony +2, insygnia domu Despana (podniesiona zmiana siebie), 4 eliksiry leczenia lekkich ran, 21 sz, święty symbol.
Region: Menzoberranyr
Języki: podwspólny, elfi, wspólny

Taktyka: Ginafae nie boi się walki wręcz. Jest uzbrojona w zaklęty krótki miecz, a przed ciosami osłania ją tarcza i zbroja. Woli przebywać w Podmroku niż na powierzchni, jednak jej zdolności i ekwipunek umożliwiają przetrwanie zarówno w jednym, jak i drugim świecie. W Krainach Powyżej najczęściej osłania się pomniejszą iluzją, zmieniając kolor skóry.
Wskazówka: „Nazywam się Ginafae Despana. Jestem dobrze znana wśród sił Rilauven.”

Elvandra Fiodorowna
Wygląd i osobowość
Elvandra ma ciemną skórę, ciemniejszą od jakiegokolwiek innego Rashemity, jakiego można spotkać. Jej oczy mają zdumiewający kolor bursztynu i wydają się być lekko migdałowe. Długie czarne włosy ma zaplecione w kunsztowne warkoczyki. To one zwracają największą uwagę na młodą wychlaran, ponieważ zazwyczaj nosi maskę. Młoda hathran nosi barwne szaty, a także zaklętą kolczugę. Na pierwszy rzut oka możnaby ją wziąć za wojownika, gdyby nie nosiła maski Czarownic.
Elvandra zwraca również uwagę swoim melodyjnym elfim głosem. Porusza się z większą gracją, niż jej ludzkie siostry. Czci Mystrę, podobnie jak jej matka. Jest łagodnego i spokojnego usposobienia, jak na mieszkankę krainy berserkerów. Jednakże jest to pojęcie względne. Jej gniew potrafi przerazić każdego, nawet potężniejsze od niej wychlaran.
Pół-drowka podlega obecnie takim samym prawom, jak każda inna hathran. Żaden Rashemita jej nie skrzywdzi, bowiem potęga Czarownic ją chroni. Obcy, którzy spróbują podnieść rękę na córkę Fyodora, poznają gniew władczyń Rashemenu. Niestety, jej siostry nigdy całkowicie jej nie zaufają.
Z racji mieszanej krwi Elvandra jest bardziej otwarta i bardziej przyjazna obcym, niż większość Czarownic. Lubi podróżować i poznawać świat. Jedyną terra incognita jest dla niej Podmrok. Jej matka Liriel, obawiając się o bezpieczeństwo córki, zdecydowanie zakazała jej zejścia kiedykolwiek pod powierzchnię ziemi.
Pół-drowka kocha swoją matkę i żałuje, że nigdy nie poznała ojca. Często podróżuje razem z księżniczką Baenre i elfką zwaną Cierń. Obie elfki czasem odwiedzają Rashemen. Elvandra zawsze żałuje, że jej matka pojawia się w różnego rodzaju przebraniach.

Historia
Elvandra jest córką Liriel Baenre i jej ludzkiego kochanka Fyodora z Rashemenu. Urodziła się już po śmierci ojca, który zginął w 1360 RD podczas bitwy. Jej imię jest hołdem złożonym młodemu berserkerowi przez jej matkę. Elvandra oznacza bowiem „utracony kochanek” w języku mrocznych elfów. Fiodorowna jest przydomkiem nadanym jej w kraju berserkerów, oznaczającym ni mniej, ni więcej „córka Fyodora”.
Pół-drowka wychowała się w krainie swego ojca, wśród potężnych kobiet rzucających czary. Zważywszy na fakt, że jej dziadkiem jest arcymag Miasta Pająków, nie dziwnym jest, że od dzieciństwa wskazywała duży talent do magii. Szkoliła się pod okiem matki w magii bojowej. Kiedy tylko osiągnęła dość potęgi, do domu jej ojca przyszła stara czarownica Zofia.
W ten sposób córka Fyodora stała się jedną z legendarnych Czarownic z Rashemenu. Pomimo obcego pochodzenia zdołała szybko wynieść się ponad stopień ethran, nieszkolonej. Prawdopodobnie jednak nigdy nie zostanie othlor, przywódczynią kręgu.
Marzeniem Elvandry jest sprawić, by jej matka była dobrze widziana w Rashemenie i innych krainach. Po cichu pragnie również poznać rodzinę Liriel, nigdy jednak nie wspomniała o tym ani swojej prababce, ani matce.

Elvandra: kobieta półdrow warmage [CAr] 8/Hth 3, SW 11, średni humanoid, KW 8k6+16 plus 3k4+6, pw 50, Init +5, Szyb 6 m, KP 21 dotyk 14 nieprzygotowana 19; atak +9/+2 wręcz (adamantytowy sztylet 1k4+3/19-20/x2), SA warmage edge (+2 obrażenia czarem), armored mage (medium); rashemicka magia duchów, język duchów, respekt wychlaran –2, uniwersalna magia duchów 1/dzień; Char ND, MRO Wytrw +7 Ref +5 Wola +12; S 12 Zr 14 Kon 14 Int 14 Rzt 10 Cha 16.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +15, Koncentracja +15, Wiedza (miejscowa – Rashemen) +6, Dyplomacja +14, Przetrwanie +13; Ethran [PGtF], Zdolności przywódcze, Uniki, Poprawiona inicjatywa; Sudden Empower [CAr]
Czary warmage na dzień: 6/6/6/6/6/4; ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 10.
Znane czary: lista warmage + zauroczenie osoby, sugestia.
Ekwipunek: adamantytowy sztylet, amulet naturalnego pancerza +2, kolczuga +2, zwój wstrzymania osoby, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 23 sz.
Region: Rashemen
Języki: wspólny, elfi, rashemi, aglarondzki, damarski

Taktyka: Elvandra z pozoru nie wygląda na maga. Zaskakuje tylko fakt, że nosząc zaklętą kolczugę, za paskiem trzyma jedynie niewielki sztylet. Jednakże kiedy dojdzie do starcia, młoda kobieta od razu ujawnia swoją prawdziwą naturę. Jej bojowe zaklęcia – głównie kule ogniste, magiczne pociski i kwasowe strzały Melfa – sieją chaos w szeregach wrogów. Na najtrudniejszych wrogów zachowuje sobie możliwość rzucenia ognistego uderzenia.
Wskazówka: „Możesz mnie nazywać Elvandrą Fiodorowną – córką Fyodora.”

Eldirien Despana
Wygląd i osobowość
Eldirien ma srebrzyste włosy i jasną skórę, podobnie jak jego ojciec. Szare oczy odziedziczył po matce. Jednym słowem, wygląda jak księżycowy elf, a nie jak drow. Nosi ciemne ubrania, które kryją go tam, gdzie aktualnie przebywa. Kolczuga i miecz są ciemnozielone niczym liście drzew. Na rękojeści miecza widać kilka znaków elfiego pisma espruar.
Młody mroczny elf udaje normalnego przedstawiciela Pięknego Ludu. Mówi wspólnym i elfim z miękkim akcentem. Swoje zdolności rzucania zaklęć zwala na rodziców, twierdząc, że byli dobrymi czarodziejami. Spytany o to, skąd pochodzi, mówi „z lasu”. Wydaje się jednak mieć dar do kontaktów z innymi. Jest również oddanym czcicielem Seldarine.
Tak naprawdę, jest to tylko powłoka kryjąca dużo mroczniejszą osobę. Prawdziwy Eldirien jest wyznawcą Vhaerauna. Dzięki swojemu wyglądowi jest w stanie być zabójcą na rozkazy swojego ojca i jego organizacji... albo przynajmniej odwracać uwagę celu. Lata treningu nauczyły go udawać zwykłego elfa, ponieważ zdaje sobie sprawę, jak mieszkańcy powierzchni odnoszą się do jego rasy.
Krew domu Despana płynie wartko w jego żyłach. Jest dumny z tego, że jest synem swoich rodziców. Istoty innych ras są dla Eldiriena iblith, śmieciem. Najwspanialszym wspomnieniem jego dzieciństwa jest krótka wizyta Malavona Despana, jego wuja. Wtedy naprawdę zrozumiał, co oznacza jego pochodzenie. Teraz robi wszystko, by wkraść się w łaski arcymaga Rilauven.
Niestety, jego zamiary utrudnia fakt, że nienawidzi Podmroku. Urodził się i wychował wśród lasów Północy. Nagie ściany jaskiń i niski strop przygnębiają go. Widzi znakomicie w ciemnościach, jednak nie zna tego świata. Nigdy nie zapuszczał się dalej, niż do Głębi Dorna. Jedna przyczyna nazywa się Viizra Arabani, rywalka jego matki.
Druga przyczyna ma na imię Rimala Grevos i jest pół-drowką z Dambrath. Choć nie jest pełnej krwi mroczną elfką, zainteresowała jego rodziców z uwagi na szlachetne pochodzenie. Niepowstrzymana ciekawość sprawiła, że Eldirien postanowił poznać ją osobiście. Sama Rimala nie wypowiada się na ten temat, ale można uznać, że partner z rasy drowów jej pasuje.

Historia
Eldirien jest synem Diriela Dlardrageth i Ginafae Despana. Urodził się około 1365 RD. Jest wciąż młody jak na elfa. Całe swoje życie spędził w lasach na granicy Doliny Lodowego Wichru, gdzie przyszedł na świat. Nie miał kompanów do zabawy, chociaż jego rodzicom towarzyszyła mała grupka mrocznych elfów.
Jak każdy inny mroczny elf, został wyszkolony na wojownika. Jego matka szybko odkryła, że Eldirien charakteryzuje się również żarliwym, niemal fanatycznym oddaniem dla bóstw. Postanowiła to wykorzystać i nauczyła go zasad wiary Vhaerauna. Jej syn chłonął je jak gąbka, by stać się jej narzędziem.
Kiedy siostrzeniec Malavona skończył trzy dekady, uznano, że można wypróbować jego możliwości. Po raz pierwszy opuścił wioskę, w której przyszedł na świat, a także las. Dołączył do niewielkiej grupy elfów z Evereski, podając się za jednego z nich. Ci byli aż nadto chętni, by zapewnić mu odrobinę treningu. Po kilku latach wszyscy zginęli w tajemniczy sposób. A Eldirien ruszył dalej.
Teraz młody drow chce dotrzeć do Dambrath, do kobiety, którą wybrano mu na partnerkę. Czy spodoba mu się jej podejście do życia, kiedy już zobaczy Rimalę Grevos? Przyczyną takiego, a nie innego wyboru była jej pozycja społeczna. Nie bez znaczenia był również fakt, że ze wszystkich ludów powierzchni Crinti są najbardziej powiązani z mrocznymi elfami.

Eldirien: mężczyzna drow Wjk 7/divine crusader [CD] 1, SW 10, średni humanoid (elf), KW 7k10+7 plus 1k8+1, pw 57, Init +3, Szyb 9 m, KP 26 dotyk 15 nieprzygotowany 23; atak +11/+6 wręcz (miecz krótki +1, 1k6+6/19-20/x2), SA aura, SC cechy drowa, OC 19; Char CZ, MRO Wytrw +8 Ref +5 Wola +6, S 16 Zr 16 Kon 12 Int 12 Rzt 14 Cha 14.
Umiejętności i atuty: Wiedza (religia) +5, Blefowanie +10, Zastraszanie +15, Dyplomacja +11; Zogniskowanie broni (miecz krótki), Zmysł walki, Specjalizacja w broni (miecz krótki), Potężny atak, Uniki; Przystosowanie do światła dnia, Wysoko urodzony drow, Ruchliwość, Sugestywność [Pieśń i Cisza]
Zdolności czaropodobne: 1/dzień – tańczące światła, ciemność, ogień faerie, wykrycie dobra, wykrycie magii, lewitacja
Czary divine crusader na dzień: 1, ST 12 + poziom czaru, poziom rzucającego 1. 1 – zmiana siebie.
Bóstwo: Vhaeraun Domena: Oszustwo
Ekwipunek: elfia kolczuga +4, miecz krótki +1, mała stalowa tarcza +1, pierścień ochrony +1, amulet naturalnego pancerza +1, eliksir leczenia poważnych ran, eliksir leczenia lekkich ran, 31 sz.
Region: Drowy z Cormanthor
Języki: wspólny, elfi, podwspólny

Taktyka: Eldirien udaje zwykłego elfa z racji wyglądu. Nosi kolczugę ewidentnie elfiej roboty, małą tarczę i krótki miecz, którym umie się posługiwać. W walce polega na swojej szybkości i ruchliwości, podobnie jak większość Pięknego Ludu.
Wskazówka: „Jestem Eldirien z Północy. Przyszedłem z Doliny Lodowego Wichru, przyjacielu.”

Colson Wulfgarsdottir
Wygląd i osobowość
Colson ma długie blond włosy spięte skórzanym rzemykiem. Wiadomo jednak, że nie jest to ich naturalny kolor. Z surowej twarzy patrzą łagodne oczy koloru północnego nieba. Jest równie imponującej postawy, co człowiek, którego uważa za swego ojca. Na ramieniu nosi ogromny topór, na którego żeleźcu widnieje jedna illuskańska runa – odpowiednik litery C. Ramiona kobiety okrywa stalowa kolczuga podbita futrem.
Colson wydaje się być żywą kopią Wulfgara, zwanego synem Beornegara. Tak samo jak on, nie cofa się przed żadnym wyzwaniem. Nie ma takich przeciwników, których by się nie bała. Rzadko ucieka z walki. Jedyny raz, który pamięta, to niefortunne spotkanie z remorhazem w Dolinie Lodowego Wichru.
W głębi serca jest to młoda, nieco zagubiona dziewczyna o dobrym sercu. Pragnie należeć do jakiejś grupy. Najlepiej czuje się w dziczy. Miasta jej nie sprzyjają, chyba, że są to korytarze krasnoludzkich kopalń. Z reguły podróżuje samotnie. Najchętniej przyłącza się do grup krasnoludów. Odwiedziła z nimi Mirabar, Adbar i Felbarr. Niestety los nigdy jej nie zagnał do Mithrilowej Hali, która była jej domem przez pierwszych kilka lat życia.
Colson kocha rodziców, choć jej wspomnienia są w najlepszym wypadku mętne. Nienawidzi orków, które stały się przyczyną śmierci Delly. Pragnie odnaleźć Wulfgara, którego zawsze traktowała jak ojca. Lady Meralda jest dla niej w najlepszym razie opiekunką i nigdy nie zajęła w jej sercu miejsca matki. Do jej męża Colson ma stosunek w najlepszym razie obojętny.

Historia
Colson urodziła się w 1367 RD jako córka lady Meraldy z Auckney i nieznanego mężczyzny. Wulfgar, jeden z Towarzyszy Hali, podał się za jej ojca i wychowywał ją przez następne cztery lata. Pomagała mu w tym jego żona, Delly Curtie z Luskanu. Po śmierci Delly w 1371 RD, Wulfgar zdecydował się oddać ją jej rodzonej matce.
Mała Colson nigdy jednak nie uznała lady Meraldy i jej męża za swoich rodziców. Kiedy dorosła i odkryła, że Delly nie żyje, postanowiła pójść w ślady Wulfgara, syna Beornegara. Przybrała nazwisko Wulfgarsdottir, oznaczające w mowie mieszkańców Północy „córka Wulfgara”.
Od dwudziestu lat podróżuje po Północy, szukając człowieka, który zawsze był dla niej ojcem. Jest oczywiście możliwe, że nigdy go nie odnajdzie, ale nie przyjmuje tego do wiadomości. Klan Łosi, w którym narodził się Wulfgar, nie uważa jednak Colson za jego dziecko i jest mało prawdopodobne, by kiedykolwiek znalazła w nim miejsce.

Colson: kobieta człowiek Bbn 6/Wjk 2, SW 8, średni humanoid, KW 6k12+12 plus 2k10+4, pw 62, Init +2, Szyb 12 m, KP 20 dotyk 13 nieprzygotowana 18; atak +12 wręcz (wielki topór +1 1k12+7/x3), SA szał 2/dzień, nieświadomy unik (premia ze Zr do KP, nie może być flankowana); Char CD, MRO Wytrw +10 Ref +6 Wola +5; S 16 Zr 14 Kon 14 Int 14 Rzt 12 Cha 10.
Umiejętności i atuty: Przetrwanie +12, Zastraszanie +11, Wyczucie kierunku +12, Skakanie +14, Nasłuchiwanie +8; Przystosowanie do mrozów [Ras], Żelazna wola, Błyskawiczny refleks; Potężny atak, Zogniskowanie broni (wielki topór)
Ekwipunek: wielki topór +1, kolczuga +2, pierścień ochrony +1, eliksir leczenia poważnych ran, 30 sz.
Region: Północ
Języki: wspólny, illuskański, chondathski, krasnoludzki

Taktyka: Colson walczy wielkim toporem, który robi dziwne wrażenie w rękach kobiety. Młoda kobieta ma jednak imponującą siłę i potrafi się nim posłużyć. Niejeden łajdak ze slumsów Luskanu czy dziki zwierz z leśnych ostępów poznał już siłę jej ciosów.
Wskazówka: „Jestem Colson Wulfgarsdottir, szukam mojego ojca.”

Cernd
Wygląd i osobowość
Cernd jest niemłodym już ludzkim mężczyzną. Jego włosy niegdyś były czarne, obecnie są przyprószone siwizną. Jego szare oczy widziały już niejedno. Smagłą kwadratową twarz zdobią czarne kreski z jakiegoś trwałego barwnika. We włosy wplótł kilka piór.
Druid jest raczej milczący. Nie żywi niechęci ani nienawiści do nikogo. Jest człowiekiem skromnym i woli kontemplować naturę. Woli poznawać świat niż pozostawać w jednym miejscu. Zdaje sobie sprawę, że nikt nie zna całości sekretów natury.
Cernd ma do rodziny stosunek raczej obojętny. Dla niego więzy krwi znaczą niewiele. Rodziców nie pamięta, natomiast żonę opuścił po kilku latach. Swojego syna Ashdale’a zabrał od człowieka, który go źle traktował, ale sam okazuje się niewiele lepszy. Pozostawia chłopca pod opieką swoich podwładnych, a sam go opuszcza.
Gorzej, że dla druida te wszystkie sprawy niewiele znaczą. Uważa równowagę za najwyższe dobro, nawet, jeżeli krzywdzi tym innych. Nienawidzi wszelkiego rodzaju zła, ale także święci paladyni nie wywołują jego zachwytu.

Historia
Cernd urodził się wśród drzew Wysokiego Lasu. Szybko zdał sobie sprawę, że jego przeznaczeniem jest zostać druidem. W ciągu rocznego rozmyślania zdobył swój płaszcz i laskę. Niedługo później opuścił swoją ojczyznę, by udać się do wspaniałych lasów Tethyru.
W szybkim czasie został szanowanym druidem i przywódcą kręgu. W 1369 RD został wysłany na północ, do gaju w pobliżu Targowa w Amnie. Tam pokonał Druidkę Cienia o imieniu Faldorn, która próbowała zniszczyć miejscowy las. Został arcydruidem tegoż gaju.
Jego życie wywróciło się do góry nogami, kiedy dostał wiadomość od swego przyjaciela. Okazało się, że jego była żona urodziła mu syna. Cernd nie zdołał odnaleźć Galii, która zmarła wcześniej, ale dotarł do swojego dziecka. Zabrał małego Ashdale’a ze sobą do gaju. Pozostawił go tam pod opieką swoich ludzi i wrócił do poszukiwania przygód.
Niestety, takie podejście do Ashdale’a się nie opłaciło. Chłopiec szybko zniknął z lasów, a Cernd do dzisiaj go szuka.

Cernd (postać człowieka): mężczyzna człowiek wilkołak Drd15 Silvanusa, SW 20, średni humanoid, KW 15k8+30 plus 2k8+4, pw 98, Init +4, Szyb 9 m, KP 26 dotyk 17 nieprzygotowany 25; atak +14/+9/+4 wręcz (drąg +1 1k6+3/x3), SA zwierzęcy kształt (duży, malutki, wielki, złowieszczy 6/dzień), tysiąc twarzy; SC odporność na jad, odparcie uroku natury, leśny krok, krok bez śladów, bezczasowe ciało; różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia; Char N, MRO Wytrw +12 Ref +8 Wola +16; S 14 Zr 10 Kon 14 Int 12 Rzt 18 Cha 15.
Umiejętności i atuty: Koncentracja +18, Przetrwanie +22, Wyczucie kierunku +22, Wiedza (natura) +19, Kontrola kształtu +22; Znajomość lasów [PGtF], Błyskawiczny refleks, Poprawiona inicjatywa, Natural Spell, Powerful Wild Shape [RoS], Rzucanie w walce; Tropienie, Żelazna wola

Cernd (postać wilka): mężczyzna człowiek wilkołak Drd15 Silvanusa, SW 20, średni humanoid, KW 15k8+60 plus 2k8+8, pw 132, Init +6, Szyb 15 m, KP 30 dotyk 21 nieprzygotowany 29; atak +14 wręcz (ugryzienie 1k6+3), SA zwierzęcy kształt (duży, malutki, wielki, złowieszczy 6/dzień), tysiąc twarzy; klątwa likantropii, przewracanie, SC odporność na jad, odparcie uroku natury, leśny krok, krok bez śladów, bezczasowe ciało; różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia; RO 10/srebro, Char N, MRO Wytrw +12 Ref +8 Wola +16; S 16 Zr 14 Kon 18 Int 12 Rzt 18 Cha 15.
Umiejętności i atuty: Koncentracja +20, Przetrwanie +22*, Wyczucie kierunku +22, Wiedza (natura) +19, Kontrola kształtu +22; Znajomość lasów [PGtF], Błyskawiczny refleks, Poprawiona inicjatywa, Natural Spell, Powerful Wild Shape [RoS], Rzucanie w walce; Tropienie, Żelazna wola
* premia +4 do testów Przetrwania, kiedy tropi za pomocą węchu

Cernd (postać hybrydy): mężczyzna człowiek wilkołak Drd15 Silvanusa, SW 20, średni humanoid, KW 15k8+60 plus 2k8+8, pw 132, Init +6, Szyb 9 m, KP 28 dotyk 19 nieprzygotowany 27; atak +14/+9/+4 wręcz (drąg +1 1k6+3/x3), SA zwierzęcy kształt (duży, malutki, wielki, złowieszczy 6/dzień), tysiąc twarzy; klątwa likantropii; SC odporność na jad, odparcie uroku natury, leśny krok, krok bez śladów, bezczasowe ciało; różne kształty, węch, widzenie w słabym świetle, wilcza empatia; RO 10/srebro, Char N, MRO Wytrw +12 Ref +8 Wola +16; S 16 Zr 14 Kon 18 Int 12 Rzt 18 Cha 15.
Umiejętności i atuty: Koncentracja +20, Przetrwanie +22*, Wyczucie kierunku +22, Wiedza (natura) +19, Kontrola kształtu +22; Znajomość lasów [PGtF], Błyskawiczny refleks, Poprawiona inicjatywa, Natural Spell, Powerful Wild Shape [RoS], Rzucanie w walce; Tropienie, Żelazna wola
* premia +4 do testów Przetrwania, kiedy tropi za pomocą węchu

Czary druida na dzień: 6/6/6/5/5/4/3/2/1, ST 14 + poziom czaru, poziom rzucającego 15. 0 – czytanie magii, cnota, obserwacja natury [Mag], odporność, przewodnictwo, raca; 1 – magiczny kieł x2, niewidzialność dla zwierząt, uspokojenie zwierzęcia, pazury bestii [Mag], ogień faerie; 2 – korowa skóra, rozmawianie ze zwierzętami, zauroczenie osoby lub zwierzęcia, jedność z ziemią [Mag], łatwy szlak [Mag], węch [Mag]; 3 – dominacja nad zwierzęciem, rozmawianie z roślinami, przywołanie błyskawicy, większy magiczny kieł, wezwanie naturalnego sojusznika III; 4 – deszcz ze śniegiem, leczenie poważnych ran, swoboda ruchu, łono ziemi [Mag], mordercza mgła [Mag]; 5 – obcowanie z naturą, odpędzenie śmierci, plaga insektów, ściana piasku; 6 – laska czaru, znalezienie ścieżki, ogniste nasiona; 7 – przeobrażenie laski, aura witalności [Mag]; 8 – rozkazywanie roślinom.
Ekwipunek: drąg Wysokiego Lasu (drąg +1), naszyjnik z zębów natury (wilk), ornat druida, zapinka zwierzęcych kształtów + amulet ochrony +3 (jak pierścień ochrony +3), płaszcz Wysokiego Lasu (płaszcz odporności +1), wildwood [RoW] zbroja półpłytowa +3, amulet naturalnego pancerza +1, zwój boskiej mocy, eliksir leczenia średnich ran, 2 eliksiry leczenia lekkich ran.
Region: Wysoki Las
Języki: wspólny, druidzki, elfi, chondathski, alzhedo

Taktyka: Cernd najchętniej zmienia kształt w wielkiego wilka i walczy w tej postaci. Dzięki zapince zwierzęcych kształtów nie traci wtedy korzyści z swojego amuletu. Jeżeli walka jest trudna, wykorzystuje wrodzoną likantropię. W postaci hybrydy jest silniejszy i zręczniejszy niż zwykle.
Wskazówka: „Natura wybiera najprostsze sposoby działania, uwierz mi.”

Taktyka: Cernd najchętniej zmienia kształt w wielkiego wilka i walczy w tej postaci. Dzięki zapince zwierzęcych kształtów nie traci wtedy korzyści z swojego amuletu.
Wskazówka: „Natura wybiera najprostsze sposoby działania, uwierz mi.”

Baltazar
Wygląd i osobowość
Baltazar jest młodym mnichem o ogolonej głowie. Z ciemnych włosów pozostał tylko cienki pasek na skroniach. Oczy ma błękitne. Szaty mężczyzny są niebiesko-żółte, podobnie jak u całego zakonu. Na nogach nosi proste sandały.
Jako jedyny z Piątki, prezentuje sobą przykład odkupionego Pomiotu. Centrum jego życia jest klasztor. Przestrzega jego reguł i zasad i nigdy ich nie kwestionuje. Swojego ojca uważa za źródło wahań i niechęci, jakie czasem odczuwa. Kochał głęboko swoją matkę i żałuje, że nie dane jej było zobaczyć go jako mistrza zakonu.
Odkąd znalazł się w Amkethran, tęsknił odrobinę za szerszym światem. Jednakże stoicka natura, a także obawa przed zemstą prostego ludu i przyrodniego rodzeństwa sprawiły, że postanowił znaleźć sobie zajęcie w wiosce. Stara się pomagać miejscowym w miarę swoich możliwości. Prawie nie opuszcza klasztoru, szczególnie w latach późniejszych. Przyczyna tego leży w zmieniającym się nastawieniu otoczenia do samego Baltazara.
Jednakże był on główną przyczyną, dla której zakon mnichów z Amkethran uważany jest za sprawiedliwych władców miasteczka. Kiedy musiał wystąpić jako sędzia, robił to w sposób surowy, ale nie krzywdził nikogo bezprawnie. Miejscowi nauczyli się szanować słowa i gesty przełożonego Baltazara i darzyli go nawet większym szacunkiem, niż ówczesnego burmistrza.

Historia
Baltazar urodził się w Calimshanie jako syn nieznanej kobiety. Mimo iż szybko okazał się skażony piętnem Pana Mordu, matka zdołała go wychować na dobrego człowieka. Krótko po osiągnięciu przez niego dojrzałości zginęła, a młodzieniec wstąpił do klasztoru. Po kilku latach został przeniesiony do Amkethran w pobliżu granicy z Tethyrem.
W tym mało znanym klasztorze przeżył resztę swojego życia, dbając o zachowanie ideałów moralnych. Dzięki swojej wiernej służbie został wyniesiony do rangi przełożonego zakonu. W 1369 RD zginął w tajemniczych okolicznościach w murach klasztornych. Jedni mówią, że został zabity przez jedno z Pomiotów, inni – że popełnił samobójstwo.

Baltazar: mężczyzna człowiek pomiot Bhaala Mch 19/tattooed monk [CW] 1, SW 22, średni przybysz, KW 19k8+57 plus 1k8+3, pw 140, Init +7, Szyb 54 m, KP 38 dotyk 30 nieprzygotowany 35; atak +12/+9/+6 wręcz (uderzenie bez broni 1k20+3/19-20/x2), SA oszałamiający atak 21/dzień, uchylanie, spokojny umysł, powolny upadek, czystość ciała, jedność ciała, poprawione uchylanie, skok w chmury, uderzenie ki +3, daleki krok, drżąca pięść, bezczasowe ciało, puste ciało, dragon tattoo; SC niepodatność na trucizny, OC 30; Char PD, MRO Wytrw +20 Ref +20 Wola +19; S 16 Zr 16 Kon 16 Int 12 Rzt 14 Cha 10.
Umiejętności i atuty: Równowaga +26, Upadanie +26, Wiedza (religia) Koncentracja +22; Poprawiony atak bez broni, Odbicie strzał, Poprawione przewracanie; Zogniskowanie broni (uderzenie bez broni), Poprawione trafienie krytyczne (uderzenie bez broni), Zmysł walki, Uniki, Ruchliwość, Poprawiona inicjatywa, Fists of Iron [CW]
Ekwipunek: pierścień ochrony +5, pas mnicha, karwasze pancerza +8, kamień Ioun (perłowo białe wrzeciono), kamień Ioun (jasnozielony tetraedr), buty kroków i podskoków, amulet naturalnego pancerza +5, płaszcz odporności +4, rękawice ogrowej siły, eliksir heroizmu, 2 eliksiry leczenia lekkich ran.
Region: Calimshan
Języki: wspólny, alzhedo, chondathski

Zalety Pomiotu Bhaala: RO 5/srebro. leczy 3 pw na godzinę tak długo jak ma przynajmniej 1 pw. Bycza siła, wytrzymałość, leczenie średnich ran 3/dzień.
Wady Pomiotu Bhaala: Traci 2 punkty Rzt. Krew demona. Koszmary. Każdy, kto go spotyka, początkowo nie mu wierzy. Zapada w śpiączkę przy 0 pw i trwa aż do odzyskania 50% pw.

Taktyka: Baltazar walczy pięściami i kopniakami, uchylając się przed ciosami z niesamowitą zręcznością. W sytuacji zagrożenia używa swojego jedynego tatuażu, wyzwalając kulę ognia. Zadaje bardzo mocne ciosy przeciwnikom.
Wskazówka: „Jestem Baltazar, głowa zakonu z Amkethran.”

Artemis Entreri
Wygląd i osobowość
Artemis jest niewysokim mężczyzną w średnim wieku. Ma ciemne włosy i oczy, a także jasną skórę. Ma krótko ostrzyżoną głowę, a także wąsik i kozią bródkę. Jest dość przystojny. Przeszłe wydarzenia pozostawiły na jego obliczu pewne blizny, a także nadały jego skórze lekko szarawy odcień.
Entreri jest profesjonalistą i nigdy nie pozwala, by emocje zakłóciły jego osąd. Każdy jego ruch jest obliczony na osiągnięcie efektu. Żadna sytuacja nie zmienia jego nastawienia. Co zdumiewające u zabójcy, Artemis nie zabija, chyba że jest to niezbędne. W bardzo nielicznych przypadkach daje się sprowokować do morderstwa. Przysiągł kiedyś, że nigdy nie pozostawi za sobą wroga.
Zabójca nie pragnie, a nawet wydaje się gardzić dobrami i luksusami materialnymi. Uważa je za słabość. Jako najbardziej znany zabójca w Calimporcie, pobierał wysokie sumy, ale raczej jako formę uznania swoich umiejętności. Sądzi bowiem, że poddawanie się swoim chęciom zmiękczy go. Krótka znajomość z Jarlaxle’em nie zmieniła nadmiernie jego nastawienia. Nie lubi alkoholu, ponieważ zaćmiewa on umysł. Podobnie unika jakichkolwiek związków z kobietami. Calihye była wyjątkiem spowodowanym przez magię.
Artemis nienawidzi ludzi, którzy porzucają lub krzywdzą swoje własne dzieci. Spowodowane jest to jego własnym nieszczęśliwym dzieciństwem. Od tamtej pory, nikomu nie ufa. Jednym wyjątkiem stał się Jarlaxle z Bregan D’aerthe, na ile można użyć tego określenia w stosunku do niego. Doświadczenia z dzieciństwa pozostawiły swoje ślady. Stał się bardzo pesymistyczny i pragmatyczny, uważając, że świat to miejsce, w którym każdy wykorzystuje każdego.
Entreri bardzo ceni swoją niezależność. Uważa służenie innym za niewiele lepsze od bycia niewolnikiem. Nie ma ochoty prowadzić gildii złodziei, woli być swego rodzaju „wolnym strzelcem”. Zna jednak korzyści z wiązania się z różnego rodzaju organizacjami. Utrzymuje w Calimporcie swoją siatkę informatorów i kontaktów, między innymi Dwahvel Tiggerwillies.
Ponieważ od tak dawna określają go jego zdolności walki, Artemis martwi się trochę procesem starzenia. Nie boi się śmierci – obawia się, że wiek spowolni jego ruchy. Goryczą napełnia go fakt, że jego nemezis Drizzt Do’Urden jest elfem, a więc będzie żył dużo dłużej.

Historia
Artemis Entreri urodził się w Memnonie w Calimshanie. Jego matka Shanali była prostytutką. Mężczyźni z jej otoczenia maltretowali go, a człowiek, któremu go oddano, okazał się niewiele lepszy. Chłopiec przeniósł się więc do stolicy, Calimportu, razem z karawaną w wieku dziewięciu lat.
Na ulicach Calimportu wypatrzył go pasza Basadoni i szybko awansował w szeregach jego gildii. Nie wiadomo, w jaki sposób znalazł się z kolei w służbie paszy Pooka. Ten wynajął go, aby odnalazł skradziony mu rubin o magicznych właściwościach. Artemis odnalazł złodzieja, którym był niziołek Regis, w Dolinie Lodowego Wichru w 1351 RD. Ten jednakże zdołał mu uciec.
Ścigając Regisa, zabójca przez krótki czas współpracował z Tajemnym Bractwem z Luskanu. Wtedy też po raz pierwszy spotkał Drizzta Do’Urden. Udało mu się schwytać niziołka i zabrać do Calimportu. Regisa uratowali jego towarzysze, niszcząc przy okazji gildię, a Artemis zniknął wśród ulic miasta.
W 1357 RD Artemis dostał się do Mithrilowej Hali w przebraniu Regisa. Został pokonany po raz kolejny przez Drizzta i pozostawiony na śmierć. Życie uratował mu Jarlaxle z Bregan D’aerthe. Zabójca został przez niego zabrany do Menzoberranzan, jednakże zdecydował się on opuścić Miasto Pająków przy pierwszej okazji.
Entreri powrócił potem do Calimportu i z pomocą Jarlaxle’a i jego gildii przejął kontrolę nad gildią Basadoni. Dzięki intrygom mrocznego elfa starł się jeszcze raz z Do’Urdenem. Niemal przegrał również i to starcie. Uratowała go interwencja Kimmuriela Oblodra. Energia ciosu została przekazana Drizztowi. Uderzenie wydawało się go zabić i od tamtej pory zabójca wierzy, że Drizzt nie żyje.
W późniejszym czasie Artemis podróżował z Jarlaxle’em do Vaasy i Damary. Poznał tam pół-elfkę Calihye. Ponieważ jego emocjami manipulował magiczny flet Idalii, zakochał się w niej. Ich krótki i burzliwy związek zakończył się wielką awanturą (innymi słowy, Calihye próbowała go zabić).
Entreri później powrócił do Memnonu i zabił ludzi, którzy skrzywdzili go w dzieciństwie. Niestety, jego matka już nie żyła. Rozgoryczony Entreri złamał flet, który wpływał na jego uczucia, i postanowił wrócić do Calimportu.

Artemis: mężczyzna człowiek Łtr 5/Trp 1 Bane’a/Wjk 14/Skr 1, SW 18, średni humanoid, KW 5k8+15 plus 1k8+3 plus 14k10+42 plus 1k6+3, pw 164, Init +8, Szyb 9 m, KP 24 dotyk 19 nieprzygotowany 19; atak +24/+19/+14/+9 wręcz (Szpon Charona 1k8+9/18-20/x2) i +23/+18 wręcz (sztylet +4 wampiryzmu 1k4+7/19-20/x2), SA zabójczy atak ST 15, stosowanie trucizny; uchylanie, ukradkowy atak +4k6, nieświadomy unik (premia ze Zr do KP); styl walki (dwie bronie), ulubiony wróg (ludzie +2); Char PZ, MRO Wytrw +15 Ref +15 Wola +8; S 14 Zr 20 Kon 16 Int 16 Rzt 16 Cha 13.
Umiejętności i atuty: Blefowanie +11, Ciche poruszanie +13, Czytanie z warg +6, Dyplomacja +14, Fałszerstwo +6, Kradzież kieszonkowa +13, Nasłuchiwanie +8, Odcyfrowywanie zapisów +6, Otwieranie zamków +10, Przebieranie +9 (+11 rola), Przeszukiwanie +8, Równowaga +14, Skakanie +12, Stosowanie liny +12, Stosowanie magicznych urządzeń +19, Przetrwanie +17, Ukrywanie +13, Unieszkodliwianie mechanizmów +5, Upadanie +13, Wspinaczka +12, Wyczucie kierunku +6, Wyczucie pobudek +15, Wyzwalanie się +8, Zastraszanie +13, Zauważanie +8, Zbieranie informacji +16; Szybkie wyciąganie broni, Zogniskowanie broni (miecz długi), Specjalizacja w broni (miecz długi), Poprawione trafienie krytyczne (miecz długi), Zogniskowanie broni (sztylet), Specjalizacja w broni (sztylet), Poprawione trafienie krytyczne (sztylet), Wirujący atak; Znajomość ulicy [PGtF], Uniki, Ruchliwość, Ulepszona walka dwoma broniami, Walka na ślepo, Wyspecjalizowanie, Zmysł walki, Atak z doskoku
Czary skrytobójcy na dzień: 1, ST 13 + poziom czaru, poziom rzucającego 1. 1 – wykrycie trucizny.
Ekwipunek: płaszcz pajęczaków, pierścień ochrony +3, wisiorek zdrowia, Szpon Charona (miecz długi +5 ostrości ranienia), wampiryczny sztylet (sztylet +4 wampiryzmu [Mag]), karwasze pancerza niewrażliwości +5, amulet naturalnego pancerza +1, 3 eliksiry leczenia lekkich ran, 48 sz.
Region: Calimshan
Języki: wspólny, alzhedo, chondathski, elfi, migowy drowów

Szpon Charona: miecz długi +5 ostrości ranienia; Char PZ; Int 15, Ego 15;
1) na życzenie, tworzy ścianę popiołu która daje dzierżącemu 50% ukrycia; 2) na życzenie, rzuca czarne światło (11 poziom rzucającego lub poziom postaci, cokolwiek jest wyższe).

Taktyka: Artemis walczy dwiema brońmi z biegłością niemal dorównującą Drizztowi. Najchętniej dzierży sztylet w lewej ręce, a miecz w prawej. Znakomicie improwizuje i bardzo szybko się uczy. Wykorzystuje wiele manewrów Drizzta.
Wskazówka: „Jestem Artemis Entreri z Calimshanu. Prawdopodobnie o mnie słyszałeś…”

Isair
Wygląd i osobowość
Isair jest młodym elfem o ostrej twarzy. Jego oczy są brązowo-czerwone, niczym ognie Otchłani. Włosy chłopaka są czarne i krótko obcięte. Jego skóra jest jasna, jak u większości księżycowych elfów, ale ma lekko pomarańczowy odcień. Nosi jaskrawe szaty, ozdobione elfim pismem. Jego diabelskie dziedzictwo zdradzają rogi oraz skrzydła złożone ciasno na plecach.
Młodzieniec jest dumny, nawet zbyt dumny jak na swoje urodzenie. Uważa, że jego dziedzictwo daje mu prawo rządzenia innymi. Ludzi i inne istoty czystej krwi traktuje jak śmieci. Według niego nadeszła kolej, by to mieszańcy rządzili Północą – ci, którzy przez wieki byli odpychani, pogardzani i zabijani.
Jedyną bliską mu osobą jest bliźniacza siostra Madae. Pozostali członkowie Legionu Chimery są dla nich dwojga jedynie marionetkami, drogą do zdobycia władzy. A kiedy już będą rządzić Doliną Lodowego Wichru, wtedy może ich ojciec Belhifet uzna nareszcie ich wielkość i potęgę.

Historia
Isair urodził się w 1222 DR jako syn diabła Belhifeta i młodej elfki Ilmedii. Ma bliźniaczą siostrę Madae. Ich matka popełniła samobójstwo, kiedy zobaczyła, czym są jej dzieci. Rodzeństwo wychowywała więc Matka Egenia, przełożona kościoła Ilmatera w Kuldahar. Z uwagi na ich pół-czarcią krew, kobieta trzymała ich w tajemnicy. Imiona nadał im Iselor, miejscowy pół-elf, po swoich rodzicach. Isair wyrósł na maga, a jego siostra miała zostać kapłanką.
Niestety, kiedy Egenia zmarła, miejscowi próbowali ich zabić, sądząc, że oboje zabili swoją przybraną matkę. Bliźniaki były zmuszone ich zabić w samoobronie. Przez pewien czas mieszkali w Luskanie, gdzie zetknęli się z Tajemnym Bractwem. Szukając miejsca, które mogłoby być ich domem, trafili do Dziewięciu Piekieł, do domeny swego ojca. Niestety, tam również nie mogli znaleźć sobie miejsca.
W międzyczasie zbuntowali się i oderwali od wiary w Cierpiącego Boga. Ich nowym patronem stał się Iyachtu Xvim, boski syn Bane’a. Rozgoryczeni i odrzuceni przez ludzkie społeczeństwo, stworzyli Legion Chimery. Podobni im mieszańcy i potwory, nieakceptowane przez ludzi, postanowili wywrzeć zemstę na mieszkańcach Doliny Lodowego Wichru.
Oboje zamieszkali w Odciętej Dłoni, dawnej elfiej fortecy. Bliźnięta zginęły tam w 1312 DR z rąk poszukiwaczy przygód wynajętych przez zagrożonych mieszkańców Targos. Isair i Madae zginęli razem, tak jak żyli, nie mając nikogo więcej.

Isair: mężczyzna elf księżycowy pół-czart Czar 16, SW 19, średni przybysz, KW 16k4+48, pw 84, Init +9, Szyb 9 m, latanie 18 m (przeciętna), atak +11/+6 wręcz 2 pazury (1k4+3) lub +11 ugryzienie (1k6+3); SA ugodzenie dobra, SC cechy pół-czarta, Char NZ, MRO Wytrw +11 Ref +13 Wola +14; S 17 Zr 21 Kon 17 Int 21 Rzt 12 Cha 20.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +24, Koncentracja +22, Wiedza (tajemna) +24, Wiedza (plany) +24, Zastraszanie +14 (+16 względem złych), Dyplomacja +16 (+18 względem złych), Blefowanie +14; Podniesienie czaru, Unieruchomienie czaru, Przyspieszenie czaru, Zapisanie zwoju; Przenikanie czaru, Uniki, Ruchliwość, Poprawiona inicjatywa, Bliźniaczy czar, Piętno zła [BoVD]
Czary czarodzieja na dzień: 4/6/5/5/5/5/3/3/2, ST 15 + poziom czaru, poziom rzucającego 16. 0 – promień mrozu, czytanie magii, raca, oszołomienie; 1 – zmiana siebie, promień osłabienia, wiadomość, prawdziwe uderzenie, magiczny pocisk, hipnoza; 2 – kwasowa strzała Melfa, zamazanie, wykrycie myśli, dostrzeganie niewidzialnego, ohydny śmiech Tashy; 3 – niewykrywalność, rozproszenie magii, przyspieszenie, błyskawica, ognista kula; 4 – wymiarowe drzwi, strach, wyczerpanie, widmowy zabójca, kamienna skóra; 5 – ożywienie umarłego, wezwanie potwora V, dominacja nad osobą, fizyczne katusze, Beltyna płonąca krew [Odl]; 6 – krąg śmierci, dezintegracja, ciało w kamień; 7 – palec śmierci, zawrócenie czaru, miecz Mordenkainena; 8 – labirynt, zapalająca chmura.
Zdolności czaro podobne: 3/dzień - ciemność, trucizna, przeklęta aura; 1/dzień – profanacja, przeklęta plaga, zakażenie, bluźnierstwo, przeklęcie, ohydne usychanie
Ekwipunek: karwasze pancerza +8, płaszcz elfów odporności +3, pierścień ochrony +5, pierścień kontr czarowania, eliksir ognistego oddechu, 2 eliksiry leczenia lekkich ran.
Region: Północ
Języki: wspólny, illuskański, piekielny, smoczy, chondathski, gobliński, elfi

Taktyka: Isair uwielbia rzucać zaklęcia zadające rany i zabijające przeciwników. Jest równie okrutny i zły, co jego diabelski ojciec. Nie waha się wyeliminować z walki najpotężniejszego wroga. Jest bardzo przebiegły i inteligentny i potrafi wymyślić zaskakujące plany nawet w środku zaciętej walki.
Wskazówka: „Jestem Isair, Mistrz Legionu Chimery!”

Madae
Wygląd i osobowość
Madae jest młodą elfką o ostrej twarzy. Jej oczy są brązowo-czerwone, niczym ognie Otchłani. Czarne włosy nosi krótko obcięte. Jej skóra jest jasna, jak u większości księżycowych elfów, ale ma lekko pomarańczowy odcień. Nosi jaskrawe szaty, ozdobione elfim pismem. Diabelskie dziedzictwo zdradzają rogi oraz skrzydła złożone ciasno na plecach.
Kapłanka Xvima jest dumna, nawet zbyt dumna jak na swoje urodzenie. Uważa, że jej dziedzictwo daje prawo rządzenia innymi. Ludzi i inne istoty czystej krwi traktuje jak śmieci. Według niej nadeszła kolej, by to mieszańcy rządzili Północą – ci, którzy przez wieki byli odpychani, pogardzani i zabijani.
Jedyną bliską jej osobą jest bliźniaczy brat Isair. Pozostali członkowie Legionu Chimery są dla nich dwojga jedynie marionetkami, drogą do zdobycia władzy. A kiedy już będą rządzić Doliną Lodowego Wichru, wtedy może ich ojciec Belhifet uzna nareszcie ich wielkość i potęgę.

Historia
Madae urodziła się w 1222 DR jako córka diabła Belhifeta i młodej elfki Ilmedii. Ma bliźniaczego brata Isaira. Ich matka popełniła samobójstwo, kiedy zobaczyła, czym są jej dzieci. Rodzeństwo wychowywała więc Matka Egenia, przełożona kościoła Ilmatera w Kuldahar. Z uwagi na ich pół-czarcią krew, kobieta trzymała ich w tajemnicy. Imiona nadał im Iselor, miejscowy pół-elf, po swoich rodzicach. Isair wyrósł na maga, a jego siostra miała zostać kapłanką.
Niestety, kiedy Egenia zmarła, miejscowi próbowali ich zabić, sądząc, że oboje zabili swoją przybraną matkę. Bliźniaki były zmuszone ich zabić w samoobronie. Przez pewien czas mieszkali w Luskanie, gdzie zetknęli się z Tajemnym Bractwem. Szukając miejsca, które mogłoby być ich domem, trafili do Dziewięciu Piekieł, do domeny swego ojca. Niestety, tam również nie mogli znaleźć sobie miejsca.
W międzyczasie zbuntowali się i oderwali od wiary w Cierpiącego Boga. Ich nowym patronem stał się Iyachtu Xvim, boski syn Bane’a. Rozgoryczeni i odrzuceni przez ludzkie społeczeństwo, stworzyli Legion Chimery. Podobni im mieszańcy i potwory, nieakceptowane przez ludzi, postanowili wywrzeć zemstę na mieszkańcach Doliny Lodowego Wichru.
Oboje zamieszkali w Odciętej Dłoni, dawnej elfiej fortecy. Bliźnięta zginęły tam w 1312 DR z rąk poszukiwaczy przygód wynajętych przez zagrożonych mieszkańców Targos. Isair i Madae zginęli razem, tak jak żyli, nie mając nikogo więcej.

Madae: kobieta elf księżycowy pół-czart Kap 16 Bane’a, SW 19, KW 16k8+96, pw 160, Init +7, Szyb 6 m, latanie 18 m (przeciętna), KP 34 dotyk 17 nieprzygotowana 31; atak +20/+15/+10 wręcz (ciężki buzdygan 1k8+8/x3) lub +13 2 pazury (1k4+6) lub +13 ugryzienie (1k6+6); SA skarcenie nieumarłego 5/dzień, ugodzenie dobra, SC cechy pół-czarta, Char PZ, MRO Wytrw +19 Ref +13 Wola +17; S 22 Zr 16 Kon 22 Int 15 Rzt 18 Cha 15.
Umiejętności i atuty: Czarostwo +21, Dyplomacja +21 (+23 względem złych), Koncentracja +25, Wiedza (religia) +21; Wprowadzony Bane’a [PGtF], Piętno zła [BoVD], Poprawiona inicjatywa, Przenikanie czaru, Uniki, Błyskawiczny refleks
Zdolności czaro podobne: 3/dzień - ciemność, trucizna, przeklęta aura; 1/dzień – profanacja, przeklęta plaga, zakażenie, bluźnierstwo, przeklęcie, ohydne usychanie
Czary kapłana na dzień: 6/6+1/6+1/6+1/5+1/4+1/3+1/3+1/2+1, ST 14 + poziom czaru, ST 16 + poziom czaru dla czarów przymusu, poziom rzucającego 16. 0 – cnota, czytanie magii, odporność, przewodnictwo, wykrycie magii, zadawanie drobnych ran x2; 1 – akcja losowa, błogosławieństwo, boskie względy, leczenie lekkich ran, zagłada, tarcza entropii, rozkaz (D); 2 – milczenie, leczenie średnich ran, niewykrywalny charakter, profanacja, zachwyt, wstrzymanie osoby, wystraszenie (D); 3 – ezoteryczny bicz, glif strzeżenia, leczenie poważnych ran, rozproszenie magii, obłożenie klątwą, zakażenie, wykrycie kłamstw (D); 4 – mniejszy planarny sojusznik, swoboda ruchu, trucizna, odpędzenie śmierci, wieszczenie, pieśń niezgody (D); 5 – krąg zagłady, prawdziwe widzenie, wezwanie potwora V, zabicie żywego, słuszna potęga (D); 6 – bariera z ostrzy, geas/poszukiwanie, słowo odwołania, zamknięcie obszaru (D); 7 – nieumarły po śmierci, bluźnierstwo, regeneracja, chwytająca dłoń Bigby’ego (D); 8 – ognista burza, wykrycie położenia, zauroczenie potwora zbiorowe (D).
Bóstwo: Bane Domeny: Tyrania, Nienawiść (1/dzień premia bluźniercza +2 do ataku, RO i KP przeciw jednemu wrogowi, 1 minuta)
Ekwipunek: napierśnik dowodzenia +5, duża stalowa tarcza +5, ciężki buzdygan korozji +2, pierścień ochrony +3, płaszcz elfów odporności +3, eliksir heroizmu, 2 eliksiry leczenia lekkich ran, 18 sz.
Region: Północ
Języki: wspólny, illuskański, piekielny, smoczy, chondathski, gobliński, elfi

Taktyka: Madae walczy wręcz, wymachując ciężkim buzdyganem. Jej czary pozwalają jej chronić siebie i brata przed ranami. Lubuje się w przymuszaniu przeciwników do rzeczy, których sami by nie zrobili. Prawie do tego samego stopnia cieszy ją zadawanie ran innym.
Wskazówka: „Jestem Madae, kapłanka Iyachtu Xvima z Legionu Chimery.”