Zrodzony z fantastyki

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 7
 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 23, 2012 4:51 pm

Luxuria
Wyszła z dziwnego portalu i rozejrzała się. Znajdowała się w ruinach jakiejś starej budowli, praktycznie zniszczonej tak, ze pozostały tylko ściany połączone grubymi pajęczynami. Ci którzy tu mieszkali, musieli się wynieść przed wiekami. Gdy wyszła na zewnątrz, zobaczyła, że ruiny znajdują się w rzadkim lesie spowitym przez mgły. Dostrzegła wąską drogę prowadzącą ku mlecznobiałej ścianie. w oddali rozległo się wycie wilka
Feng
Ukrywał się długo, a i tak go prawie dopadli. Uciekał więc jak mógł, przez lasy... W pewnej chwili otoczyła go mlecznobiała mgła. Nic nie widział przez dobrą godzinę, a gdy podniosła się, odkrył, że kompletnie nie wie, gdzie się znajduje. Był na wąskiej ścieżce, w jakimś rzadkim lesie. W oddali rozległo się wycie wilka.
Verd
Wędrował przez mokradła pogrążony w własnych rozmyślaniach, gdy został otoczony przez mlecznobiałą mgłę, po godzinia opadła i zdał sobie sprawę, że znajduje się w rzadkim lesie, na wąskiej ścieżce. Usłyszał wilczy skowy.
 
Awatar użytkownika
Corrick
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 3050
Rejestracja: czw cze 07, 2007 10:04 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 23, 2012 5:22 pm

Luxuria Lloyd

- Co jest, kurwa..?!- wyrwało się czarodziejce z ust, gdy wylądowała w ruinach. Nie dostrzegała nigdzie swego ojca ani matki, więc domyśliła się, że portal musiał zostać jakoś wypaczony. Wzruszyła ramionami i określiła to kilkoma niezbyt przychylnymi słowami, po czym ruszyła na obchód ruin, myśląc, że uda jej się znaleźć cokolwiek przydatnego. Jeśli nic nie znajdzie, rzuci na siebie czar i ruszy w kierunku lasu.

 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 23, 2012 8:41 pm

Feng Amaliia

Rosły, muskularnie zbudowany mężczyzna ostrożnie stąpał po obcym terenie. Kruczoczarne włosy lepiły się od zimnego potu. Pod rozchełstaną koszulą jego pierś unosiła się miarowym, równym oddechem. Nie rozpoznawał ani trochę, gdzie może się znajdować, mimo że cały szlak między Athkatlą a Riatavin i okolice znał aż nazbyt dobrze. Miał jednak wrażenie, jakby roślinność i klimat nieco się zmieniły. Były inne niż w jego bądź co bądź rodzinnych stronach.

- Na tysiąc pejczy Loviatar, to cholerstwo to musi być jakaś magia! - wyszeptał do siebie pod nosem klucząc pośród mgieł.

---

Niemądrze było próbować wrócić do Tethyru. Psionicy z Zaćmienia odczytali jego zamiar znacznie szybciej niż się tego spodziewał. Pojawili się znikąd na środku szlaku, dobrze wiedział, że skoro wysyłają ekipę gończą prosto na niego, to będą doskonale przygotowani i gotowi skontrować każdy jego ruch. Nie było innej opcji - rzucił się w gąszcz porastający pobliskie równiny. Miał wrażenie, że pościg nie ma końca. Niebotycznie wysoki poziom adrenaliny utrzymywał go w rozpaczliwym biegu przez chaszcze, mimo że płuca trawił żywy ogień, a mięśnie odmawiały posłuszeństwa. W końcu padł z wyczerpania. Odgłosy pościgu ucichły, odpłynęło miękko. A wraz z nimi napłynęła nie mniej złowieszcza mgła...

---

Nie miał ze sobą prawie nic. Wyświechtaną torbę podróżną. Zniszczoną przez lata tarczę z porysowanego licznymi starciami metalu zawieszoną na plecach. Żadnych broni. Przynajmniej żadnych, które byłyby widoczne na pierwszy rzut oka.

Mimo to, usłyszawszy wilki, nie zrobiły na nim szczególnego wrażenia. Po jego pełnych opanowania ruchach i pełnym determinacji spojrzeniu widać było, że bitka z byle stadkiem wilków to dla niego nie byłaby pierwszyzna. A może był po prostu bardzo poobijanym przez los mężczyzną, który nie miał nic do stracenia.

~Jeśli można trafić stąd szybko na trakt, to zdaje się, że ta ścieżka powinna mnie tam doprowadzić.

Ruszył pewnym krokiem wzdłuż wąskiej ścieżki, nasłuchując i gotów do ataku w każdej chwili, jeśli tylko wilki bądź inne bestie zechcą go zaatakować. Na jedną tylko myśl Fenga jego ciało momentalnie owiła gruba warstwa połyskującej ektoplazmy, namacalna i twarda jak stal, choć bardzo elastyczna i niekrepująca ruchów.

~No, chodźcie teraz do tatusia, jeśli jesteście głodne, stępicie sobie zębiska.


Ostatnio zmieniony pn wrz 24, 2012 8:37 am przez Agnostos, łącznie zmieniany 8 razy.
Powód:
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pn wrz 24, 2012 4:09 pm

Yassen

- Wiedziałem, że ta wyprawa to kiepski pomysł. Było zostać w domu, ale cóż... gdzie ja, do cholery, teraz jestem?

Wysoki, dobrze zbudowany i mocno opalony mężczyzna zsunął kaptur. Był kompletnie łysy, a na czole miał wymalowane trzy granatowe kręgi. Odziany był w przewiewne, jasne szaty, spod których połyskiwała koszulka kolcza. Założył podróżny plecak i wstał, gdy usłyszał skowyt wilków. Świetnie - mruknął, po czym wyciągnął zawieszony na plecach ciężki, zakrzywiony miecz. Ostrze zamigotało dziwnym blaskiem.

- Anhurze, nie pozwól, by zbrakło mi sił, cokolwiek mnie czeka - pomodlił się krótko i ruszył ścieżką przed siebie.
 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

wt wrz 25, 2012 8:08 pm

Giwmeo z lantanu.
Gnom opuścił swój dom i zaczął szukać ziół na okłady, które łagodziły nieco jego cierpienia. Nagle zrobiło chłodno i otoczyła go dziwna mlecznobiała mgła Gdy opadła, spostegł, że znajduje się na skraju wielkiej polany na której znajdowały się jakieś ruiny i kobieta ubrana na czarno.
Luxria.
Kobieta nie znalazła nic interesującego w rui, po za kwiatkiem. Należał do nieznanego je rodzaju. płatki układały się na kształt wilczej głowy. Zbliżyła doń palec... i prawie została ugryziona przez roślinę.
Feng Yassen
szli ścieżką, aż natknęli się na skrzyżowaniu dróg. Na środku znajdował się wielki kolorowy wóz, zaprzężony w konie. Na koźle stał barwnie odzany starszy mężczyzna dzierżący włócznię Obok kręciło się stworzenie podobne do wilka, ale jakby pokryte korą i zcgałęziami wyrastającymi z tułowia.
- Człeku dobry wielce, ratować racz człowieka wolnego - Zakrzyknął tamten śpiewnym głosem

Luxuria, Giwmeo, Y
Usłyszeliście w oddali ludzkie krzyki.
 
Awatar użytkownika
Marcin19
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 1677
Rejestracja: pt maja 29, 2009 11:06 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

wt wrz 25, 2012 9:06 pm

Gwimeo z Lantanu

Kropla potu spłynęła po czole czarodzieja. Ten dzień nie należał do "lekkich"; na szczęście również nie do "ciężkich". W "lekkie" dni swobodnie mógł pisać, obrać gruszkę, utrzymać dwoma palcami zwój, a czasem zdarzało mu się nawet pogwizdywać pod nosem. "Lekkie" dni ostatnimi czasy stały się coraz rzadsze, a ich miejsce zastępowały te "cięższe". W "ciężkie" dni żałował, że otworzył z rana oczy. Ból stawał się nie do wytrzymania; był poniżający, potężny - niepokonany. Prześladował go na każdym kroku, nie dając chwili wytchnienia, ni szans na wybawienie.

Przeprowadzał się cyklicznie od ponad trzydziestu lat - tym razem padło na okolice Scornubel na Zachodnich Ziemiach Centralnych. Jego choroba była wielce uzależniona od warunków atmosferycznych, a równinne powietrze przestawało mu służyć. Schemat był mu dobrze znany: pierwsze tygodnie w nowym miejscu zawsze były jak bajka. Choroba niemalże milkła, tworząc iluzję ozdrowienia. Scenariusz powtarzał się jednak od lat - im dłużej przebywał w jednym miejscu, tym dotkliwiej chorował. Chcąc nie chcąc Gwimeo musiał stać się tułaczem, a drugi człon imienia dodał wyłącznie z sentymentu.

- Nie jest źle - gnom mruknął do siebie pod nosem, spoglądając na zdeformowane palce. Mógł nimi w miarę swobodnie poruszać i nie powinno być problemu z zaklęciami. Chodź Major![/i] - Czarodziej zawołał swojego chowańca. Tłusta ropucha wypełzła spod łóżka i w paru susach dołączyła do pana. Razem wyszli na łąkę.

Póki był w stanie, zbierał przeróżne zioła. W chwilach czarnego kryzysu pomagały mu napary ziołowe (a raczej ciepłota kubka, w których zostały zaparzone). Lubił też obcować z naturą. Pozwalało mu się to choć na moment oderwać od przytłaczającej rzeczywistości. Pojawienie się mgły zaalarmowało małego maga. Rozejrzał się czujnie w koło, przywołał Majora na ramię i ustawił w pozycji bojowej. Gdy opary opadły jego oczom ukazały się ruiny:
- Cóż to za magia? - gnom zapytał sam siebie. Niedaleko stała jakaś kobieta, lecz nie zdążył przyjrzeć się jej uważnie. Gdzieś w oddali rozległy się krzyki, a gnom postanowił to sprawdzić. Nie spuszczając oczu z nieznajomej ruszył w kierunku hałasu.
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

śr wrz 26, 2012 12:33 am

Feng Amaliia

Jeśli sytuacja rzeczywiście była tym, jak się na pierwszy rzut oka jawiła, nie było czasu do stracenia.

Feng wiedział, że nie pozwoli bestii na skrzywdzenie przypadkowego człeczyny. Ruszył w kierunku wilka, a jednocześnie zaczął się zmieniać. Przez jego ciało przeszła fala energii rozświetlając je na krótki moment, jego oczy rozbłysły srebrzystym blaskiem, a ciało pokryło się cienką warstwą dziwnej, nieziemskiej substancji.

Ale było coś jeszcze. Ogarniał go gniew. Jego twarz zdawała się aż od niego pulsować, jakby miliony małych stworzonek pełzało tuż pod powierzchnią jego skóry. Zakrzyknął w stronę wilka, aby odwrócić ku sobie jego uwagę. Donośny krzyk Fenga zagrzmiał pomiędzy drzewami, po czym zaczął przechodzi w nieludzki ohydny bulgot, kiedy z jego szeroko otwartych ust jedna za drugą poczęły wypełzać macki. Obrzydliwe, lepkie, żyjące własnym życiem. twarz Fenga nieomal nie przypominała już człowieka, gdy zbliżał się do wilka.

Fengowi zależało w tym wszystkim tylko na jednym - aby odwrócić uwagę bestii, tak by zaatakowała właśnie jego...

Ostatnio zmieniony śr wrz 26, 2012 1:19 am przez Agnostos, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Corrick
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 3050
Rejestracja: czw cze 07, 2007 10:04 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

śr wrz 26, 2012 10:28 am

Luxuria Lloyd

Kobieta odwróciła się i spostrzegła gnoma, rzuciła krótkie: - Gnomie, tutaj! - po czym pobiegła w dół zbocza, w myślach powtarzając słowa jednego z kilku bitewnych czarów, które znała. Miała zamiar potraktować wilka potężnym krzykiem.
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

śr wrz 26, 2012 7:09 pm

Yassen

Mężczyzna, widząc "wilka" i nieznajomych, zawahał się przez ułamek sekundy. Odmówił krótką modlitwę i obydwoma dłońmi chwycił mocno miecz. Nie ruszył jednak naprzód - zamiast tego czujnie się rozejrzał.
Ostatnio zmieniony śr wrz 26, 2012 7:15 pm przez Korbel, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

czw wrz 27, 2012 1:58 pm

Wilk odwrócił się i uderzył łapą w ziemię. Ku Yassenowi wystrzeliły kłącza i oplątały go. Woźnica dźgnął wilka, ale ostrze ześlizgnęło się po korze.
Feng stał już przy bestii, a pozostali się przedzierali przez las.

Ostatnio zmieniony czw wrz 27, 2012 6:10 pm przez slann, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

czw wrz 27, 2012 3:09 pm

Feng Amaliia

Tajemnicze butwiejące wilczysko źle zrobiło, że nie podkuliło ogona póki mogło.

Feng był już tuż przy bestii. Trzy macki błyskawicznie sięgnęły jego cielska. O dziwo jego sierść bardziej przypominała korę, toteż efekt ataku był nadspodziewanie niewielki. Feng raczej spodziewał się, że taka szarża zmasakrowałaby rosłego człowieka, a co dopiero normalnego wilka. Cóż, to jednak nie był normalny wilk.

Dwie macki osunęły się tylko bez efektu po grzbiecie wilka z głuchym łoskotem, jakby uderzyły w pień drzewa.

Trzecia jednak dosięgnęła gardzieli bestii. Owinęła się wokół niej w ułamku sekundy. Rozległ się trzask zduszanej krtani, czy może raczej gałęzi. Wilk szarpnął, próbując uwolnić się z żelaznego uścisku, ale Feng okazał się silniejszy. Jego macka zacisnęła się tylko jeszcze ciaśniej.

Ostatnio zmieniony czw wrz 27, 2012 5:06 pm przez Agnostos, łącznie zmieniany 5 razy.
Powód:
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

czw wrz 27, 2012 4:40 pm

Yassen

Nagle dały się słyszeć odgłosy pękających pnączy i łamanych gałęzi. Yassen, pomagając sobie mieczem, bez problemu się uwolnił i bez słowa ruszył w kierunku wilka, który najwyraźniej był żródłem jego kłopotów. Musiał przedzierać się przez rośliny, próbujące go znów pochwycić , ale nie dał się powstrzymać.
 
Awatar użytkownika
Marcin19
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 1677
Rejestracja: pt maja 29, 2009 11:06 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 10:17 am

Gwimeo z Lantanu

- Bitwa! - gnom szepnął pod nosem przyglądając się nieznajomym zmagającym się z dziwaczną bestią.
- Major! - wezwał swojego chowańca, który posłusznie wskoczył na wyciągnięte ramię maga. Gdy ropuch znalazł się we względnie bezpiecznym miejscu, czarodziej zaczął inkantacje. Kilka prostych gestów wywołało grymas bólu na twarzy Gwimeo, jednak udało mu się rzucić czar. Dwa fluorescencyjne pociski pomknęły godząc wilka w tors.

 
Awatar użytkownika
Corrick
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 3050
Rejestracja: czw cze 07, 2007 10:04 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 10:42 am

Luxuria Lloyd

Kobieta poddała się irytacji, wyrzuciła przed siebie dłoń z rozcapierzonymi palcami. Energia poleciała w stronę wilka, ale Luxuria nie zwróciła uwagi, czy trafiła.

 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 4:22 pm

Dziwne i przerażające macki Fenga, oraz pocisk gnoma rozerwały bestię na strzępy, tak że czar Luxuri nie miał czego ranić. Drewniane truchło leżało na ziemi chyba martwe. Yassen już wcześniej wyswobodził się z pnączy, teraz stał wolny kompletnie. Staruszek otarł czoło i popatrzył na przybyszów. Wykonał jakiś znak, zapewne chroniący przed złem skierowany w stronę Gwimeo i Fenga i zaczął szybko mówić.
- Wielce dobrzy Gorgio! Życie rzeście uratowali człekowi prawemu! Z Vistanich ludu pochodzę, plemieniem mym Corvara jest. Podróżowałem z braćmi mymi, przez ten las Wilczym Polem zwany, ale z woli Mgieł zbłądziłem, co zapewne było karą za... To nie sprawy Gorgio. Wilk ten tu z ziemi wyrosły pewnikiem, dopadł mnie, chcąc las żyźniejszym uczynić. Wdzięczny jestem wielce i pomoc proponuje. Drogi znam i przez Mgły przeprowadzić potrafię. Zabiorę was co gospody Paszczą zwanej Wielce stare to miejsce i bezpieczne. Jak na takową okolicę.
Ostatnio zmieniony pt wrz 28, 2012 4:23 pm przez slann, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 5:12 pm

Feng Amaliia

Kiedy wilk przestał się szamotać w uścisku Fenga ukatrupiony gnomim pociskiem, Feng zaczął dochodzić do siebie. Macki, nie wyczuwszy obecności apetycznej tkanki mózgowej w dziwnym stworzeniu, powoli skurczyły się, zwinęły i wycofały kryjąc się w jakiś magiczny sposób pod skórą twarzy mężczyzny.

Gniew również odpływał, Feng znów czuł się w pełni sobą. Mimo groteski całej sytuacji i dziwnego spotkania pośród mgieł poczuł się nadzwyczaj lekko i pogodnie. Zabrał głos jako pierwszy po śpiewnie mówiącym staruszku:

- Witaj Gorgio z Corvara, czy jak tam cię zwą. Ja jestem Feng. Feng Amaliia, niegdyś Druga Dywizja Specjalna Tethyriańskiego Regimentu Jej Królewskiej Mości Zarandy Star. Teraz tylko zgryźliwy wapniak, który desperacko próbuje odwrócić przeszłość. - rzekł jowialnie wyciągając potężną prawicę do staruszka, po czym odwrócił się do gnoma
- Dzięki ci gnomi czarowniku, gdyby nie twa magia, to jeszcze bym się musiał pewnie spocić i ubrudzić, żeby zgruchotać tego drewnianego skurwiela! - zaśmiał się rubasznie wskazując na leżące pod jego stopami resztki niby-wilka.

Rozejrzał się po twarzach pozostałych zgromadzonych - gotyckiej dzierlatki w niezbyt pruderyjnym odzieniu i opalonego łysola, który chyba zbyt dużo wydał na salon tatuażu, po czym, nie bez trudu powstrzymując cisnące mu się na usta komentarze na ich temat, rzucił:

- Dobra, towarzysze. Gospoda gospodą i chętnie z wami obalę garniec miodu rozprawiając o tym jakże epickim boju, ale może ktoś z was wie, którędy mogę wrócić na szlak do Ritavinu? Albo... - dodał po namyśle, wspominając pościg jego oprawców - w drugą stronę - do Athkatli i Amn!
Ostatnio zmieniony pt wrz 28, 2012 5:15 pm przez Agnostos, łącznie zmieniany 2 razy.
Powód:
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 6:57 pm

Yassen

- Amn? Jakie Amn, człowieku?! Przecież dopiero co wyruszyłem z domu! Amn jest... no, w cholerę stąd, o ile mi wiadomo. Poza tym - nie jestem twoim towarzyszem. I wcale nie podobało mi się to coś, co z ciebie wyrosło. Dobry człowieku - zwrócił się do staruszka - gdzie my dokładnie jesteśmy?

Yassen mówił do obu mężczyzn, ale ciągle z zainteresowaniem zerkał na kobietę, która przed chwilą przybyła. Widać jednak było, że nie ufa nikomu z obecnych - nie schował broni, zamiast tego trzymał ją w jednej ręce, drugą w tym czasie poprawiając elementy ubioru.
 
Awatar użytkownika
Marcin19
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 1677
Rejestracja: pt maja 29, 2009 11:06 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 8:39 pm

Gwimeo z Lantanu

- No! - krzyknął tryumfalnie gnom, po czym zmitygował się i zerknął na zebraną grupę. Szczególnie zaintrygował go staruszek. Gnom zwrócił uwagę na wzmiankę o tajemniczych Mgłach i szereg dziwnie brzmiących nazw własnych. Coś podpowiadało mu, że nie jest już nieopodal Zielonych Pól na Zachodnich Ziemiach Centralnych.
Gwimeo zerknął podejrzliwie na całą zbieraninę - co tu się właściwie dzieje?!
- Ee, dzięki - odparł Fengowi. - Jestem Gwi... - czarodziej ugryzł się w język przypominając sobie z miejsca pięć zaklęć wykorzystujących prawdziwe imię - ...mbar. Tak... Gwimbar to moje imię i tak właśnie się nazywam! - chrząknął w nadziei na to, że doda mu to powagi. - Powiedz staruszku - zwrócił się bezpośrednio do członka ludu Vistanich - O jakichże "Mgłach" mówisz? Czy ma to coś wspólnego z rzeką Chionthar?
 
Awatar użytkownika
Corrick
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 3050
Rejestracja: czw cze 07, 2007 10:04 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 8:57 pm

Luxuria Lloyd

- Cormyr to to nie jest... Gdy tu trafiłam, przechodziłam przez portal do Dhelduk. Ty, z mieczem, schowaj to, bo dobrzy ludzie, którzy właśnie ocalili twoje życie mogą to poczytać za groźbę i zechcą pozbawić cię w najgorszym przypadku dłoni, którą trzymasz to żelastwo. Jestem Luxuria Lloyd, były kapitan oddziału specjalnego Purpurowych Smoków. - zawiesiła na chwilę głos. - Gdziekolwiek jesteśmy, trafiliśmy tutaj przez te "Mgły" właśnie, gnomie. Ja również chętnie zawitam do gospody i umoczę pysk w kuflu zimnego piwa. Chcąc, nie chcąc, jesteśmy na razie skazani na swoje towarzystwo. - westchnęła, odrzucając poły płaszcza ukazując wszystkim płaski brzuch i kształtne piersi okryte koszulką kolczą. Pas miała opięty bandolierem, z którego wystawały różdżki, fiolki, zwoje i rękojeść sztyletu.

- Te, Gwimbar, chyba nie są tu przyzwyczajeni do gnomów. Więc jeśli możesz, ukryj jakoś swą tożsamość czarem albo pozwól mi to zrobić. Nie znamy tu ludności, nie wiem jak zareagują. - westchnęła i wskoczyła zgrabnie na wóz. - Zatem, Gorgio, ruszajmy do tej karczmy! - rozłożyła się na płachcie, doskonale zdając sobie sprawę z tego, że naraża się na spojrzenia.
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pt wrz 28, 2012 11:41 pm

Feng Amaliia

- Ależ nie ma się co gorączkować, panie młodszy, nawet nie wiem, jak macie na imię. - rzekł, kierując swe słowa do Yassena - a gdyby nie te... przeklęte... macki, to musielibyście pewnie spylać w podskokach po lesie. Tak, widziałem ja wasze spojrzenie - pełne zwątpienia. Doświadczony wojak się nie waha. Albo atakuje, albo spierdala, proste - wycedził splunąwszy od niechcenia.

- Ale dobra, niesnaski na bok, nie obrabiajmy sobie dup. W tym lesie może czaić się dużo więcej niż chędożone drzewojebne wilki. Wskakujmy na kozła i niech szanowny dziadzia opowie coś więcej o tej przemiłej okolicy... proszę was, mosterdzieju! - powiedział to do najwyraźniej jedynego w tej gromadzie tubylca i jednym susem wskoczył na wóz sadowiąc się koło jego właściciela.
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

sob wrz 29, 2012 11:41 am

Yassen

Mężczyzna zignorował kompletnie ostrzeżenia Luxurii, a "wykład" Fenga chyba go rozbawił, bo nieznacznie uśmiechnął się do siebie.

- Yassen.

Po tej przydługiej wypowiedzi, zawierającej najprawdopodobniej jego imię, jako ostatni wszedł na wóz. Usiadł z tyłu i zaczął pieczołowicie czyścić i ostrzyć miecz, mimo że ten był w doskonałym stanie. Co jakiś czas, bez skrępowania, przyglądał się kształtom dziewczyny, po czym, bez słowa, wracał do swojego zajęcia, oczekując na jakiekolwiek wyjaśnienia staruszka.
 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

sob wrz 29, 2012 4:09 pm

- Gorgio? - Staruszek kilka razy przez oba ramiona Ja jestem z prawych ludzi, Vistanich. Gorgio to wy, ludzie głu... osiadli. Jesteśmy na Wilczym Polu... To dzikie miejsce... Można tu trafić z Nowej Vaasy lub Gehenny, a czasem podobno z Falkowni... Ale to zła trasa, bo Książę Vlad źle traktuje Prawych Ludzi... Nie znam nazw o których mówicie... Choć imić Yassen wygląda jakby przybył z Hazlanu, ale nie zgolił głowy i nie ma tatuaży... A panienka mówi z akcentem jakby z Nowej Vaasy.... A mgły to mgły... one decydują o wszystkim. Ale teraz się chyba podnoszą. Możecie jechać ze mną, ale nie na wozie, bo to rzecz Vistanich, nie dla Gorgio. - dopiero teraz zdaliście sobie sprawę, że nie znacie języka starucha, ale jakoś go rozumiecie.
 
Korbel
Stały bywalec
Stały bywalec
Posty: 458
Rejestracja: sob kwie 03, 2010 2:09 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

sob wrz 29, 2012 4:57 pm

Yassen

Rozbawiony taką "gościnnością" staruszka, bez protestów opuścił wóz.

- Ja z kolei zupełnie nie znam nazw, które ty wymieniłeś. Widocznie zaniosło nas bardzo daleko, choć nie mam pojęcia, jak to się stało. Kim jest ten książę? Kim są Gorgio i Vistani?
 
slann
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 4982
Rejestracja: pt paź 14, 2005 10:35 am

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 30, 2012 3:46 pm

- Vistani to my! Mądrzy ludzie, żyjący podług Praw. A Gorgo to id... To osiadli, tacy jak w, co nic nie wiedzą.... Taka jest prawda. - Rzekł stary.
 
Awatar użytkownika
Marcin19
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 1677
Rejestracja: pt maja 29, 2009 11:06 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 30, 2012 4:47 pm

Gwimeo z Lantanu

Bystre oczy przeskakiwały na kolejne osoby zabierające głos w dyskusji. Gnom starał się zapamiętać jak najwięcej informacji, chociaż starzec nie brzmiał zbyt pewnie:
- Dobry człowieku, będę rad jeśli zaprowadzisz nas do jakiegoś najbliższego miasta. Jeśli o mnie chodzi mogę iść obok wozu - odparł.
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

ndz wrz 30, 2012 6:41 pm

Feng Amaliia

- Dobra, wygląda na to, że od naszego mości przewodnika nie dowiemy się już więcej niż od wilczego truchła. - rzucił Feng, zeskakując z wozu, aby nie robić niepotrzebnego afrontu. Dopiero teraz, gdy adrenalina odpływała, poczuł ból w mięśniach nóg po stanowczo zbyt długim biegu przez las.

- Czy w takim razie może choć ktoś z nas wie coś więcej, o tym gównie, w którym się znaleźliśmy? Mości gnomie - wyglądacie na kogoś, komu nieobce są sprawy magiczne. Albo ty, pani, może twój umysł będzie dość lotny, aby rzucić nieco światła na tę mglistą kabałę, w którą wdepnęliśmy?

Feng miał nadzieję, że może chociaż w owej gospodzie, którą wspomniał ich przewodnik, dowiedzą się czegoś więcej. Paszcza, tak chyba ją zwał. Oby tylko nie okazała się to paszcza lwa. Drzewojebne lwy, tego im teraz najbardziej brakowało.
Ostatnio zmieniony ndz wrz 30, 2012 6:41 pm przez Agnostos, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Corrick
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 3050
Rejestracja: czw cze 07, 2007 10:04 pm

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pn paź 01, 2012 12:40 pm

Luxuria Lloyd

Kobieta warknęła kilka niezbyt miłych słów w smoczym pod adresem nowych towarzyszy, po czym zeskoczyła z kozła. - Dość ględzenia, ruszajmy.

Spojrzała z ukosa na Fenga. Były żołnierz, mógł być dobrym kompanem. I podwładnym, jeśli trzeba. Westchnęła i rzekła: - W moim przypadku wygląda to tak, jakby portal, przez który się poruszałam, uległ wypaczeniu. Więc możemy założyć, że to nie Toril, że trafiliśmy na inny kontynent lub co gorsza, na inny plan. Ale to tylko moje domysły. - wzruszyła ramionami. - Poza tym, jeśli już chcesz mnie tytułować, wolę określenie pani kapitan, choć wystarczy samo Lux, Fengu. - posłała mu ciepły uśmiech.
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

pn paź 01, 2012 5:35 pm

Feng Amaliia

Kobieta wydawała się najsensowniejszym kompanem z całej ferajny. Fakt, że służyła w armii, jako kapitan, i to dość dobrze zorganizowanych regimentach Cormyru, zdecydowanie przemawiał na jej korzyść.

Feng zastanawiał się chwilę, czy dobrze rozumie swoje aktualne położenie i czy jest rzeczywiście tak beznadziejnie, jak mu się wydaje. Odpowiedział więc pytaniem:

- A więc Lux, czy dobrze rozumiem, że naszą z grubsza jedyną nadzieją na powrót do domu jest znalezienie jakiegoś cholernie potężnego maga i przekonanie go, że wysłanie nas tam leży w jego najlepiej pojętym interesie?

Prychnął pod nosem i pokręcił głową.

- Nie żeby robiło mi to wielką różnicę. Po prawdzie to tylko kolejna pozycja na liście nierozwiązywalnych problemów, pod którą mogę się podpisać. - odrzucił sarkastycznie. W jego głosie nie było jednak ani rozpaczy, ani nawet cienia rezygnacji. Tylko ponura determinacja kogoś, kto nie ma nic do stracenia i gotów jest nie cofnąć się przed niczym, aby dopiąć swego...
Ostatnio zmieniony pn paź 01, 2012 5:36 pm przez Agnostos, łącznie zmieniany 2 razy.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Marcin19
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 1677
Rejestracja: pt maja 29, 2009 11:06 am

Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

wt paź 02, 2012 7:49 pm

Gwimeo z Lantanu

Gnom chrząknął zwracając na siebie uwagę: - Wedle mojej wiedzy, magia, które być może nas tu ściągnęła przekracza zdolności jakiegokolwiek śmiertelnika. Chyba, że założymy, że przez wiele miesięcy obserwowano nas i knuto intrygę, mającą przenieść nas w jedno miejsce w tym samym czasie. Wymagałoby to jednak pokaźnego nakładu sił i środków magicznych. Pojedynczy czar po prostu nie mógł wyrwać aż tylu osób z różnych części świata i cisnąć je do innego planu. Zakładając, że naprawdę opuściliśmy Pierwszą Materialną, co doprawdy nie byłoby dla nas zbyt optymistyczną wiadomością... - Gwimeo wziął głęboki wdech po długiej przemowie. Nie podobały mu się teorię współtowarzyszy z przypadku - praktycznie każdy plan poza Pierwszą Materialną, był dwakroć niebezpieczniejszy dla zwykłych szaraków jakimi z całą pewnością byli.
Ostatnio zmieniony wt paź 02, 2012 7:50 pm przez Marcin19, łącznie zmieniany 1 raz.
Powód:
 
Awatar użytkownika
Agnostos
Fantastyczny dyskutant
Fantastyczny dyskutant
Posty: 2259
Rejestracja: śr paź 05, 2005 9:47 pm

Re: Śmiech mrocznych potęg [D&D 3.5 ed]

śr paź 03, 2012 6:27 pm

Feng Amaliia

- Przekracza zdolności jakiegokolwiek śmiertelnika?! Zatem kto lub co na tysiąc diabłów Baator sprowadziło nas tutaj?!

Mężczyzna huknął, kopiąc jednocześnie mały kamyk, który nawinął mu się pod nogę, ale szybko się uspokoił, zamyślając się.

- I może co ważniejsze - po co? Z całą pewnością nie jesteśmy dosyć ważni, aby angażować dla nas masę magicznych fajerwerków, chyba że to jakiś chory eksperyment równie chorego umysłu. Panie Gwimer... eee Gwimbus, cóż zatem pana zdaniem powinniśmy teraz uczynić?
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 7

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości