Zrodzony z fantastyki
Alternatywne tworzenie bohatera w Warhamcu
Czy nie lepiej było by żeby gracz - przypuśćmy człowiek zamiast wykonywać po dwa rzuty K10 dodać je i potem modyfikatory, to rzucić 18 razy (2 x 9 cech procentowych) i po rozdzielać, ale maksymalnie 20 a minimalnie 2. Wtedy miałby bohatera w którego było by mu się łatwo wcielić (naprzykład ktos chce być wojownikiem a tu niziutki WW i US a olbrzymie SW i Int). Podobnie moża by zrobić z innymi cechami?? Co o tym sądzicie??
Jest pewien prosty sposób, który pozwala tworzyć postacie, których współczynniki odpowiadają wykonywam przez nie zawodom.
Gracz rzuca 9 razy za procentowe statystyki, zapisuje wyniki, a następnie przydziela je do poszczególnych cech sam, nie zdając się na ślepy los. Jest to metoda którą sam stosuję od dawna i moim graczom bardzo odpowiada.
Chociaż czasem wesoło zagrać jest wojownikiem - łamagą, to zazwyczaj Gracze wolą mieć konkretne postacie
pozdrawiam
Gracz rzuca 9 razy za procentowe statystyki, zapisuje wyniki, a następnie przydziela je do poszczególnych cech sam, nie zdając się na ślepy los. Jest to metoda którą sam stosuję od dawna i moim graczom bardzo odpowiada.
Chociaż czasem wesoło zagrać jest wojownikiem - łamagą, to zazwyczaj Gracze wolą mieć konkretne postacie
pozdrawiam
Prozac pisze:Gracz rzuca 9 razy za procentowe statystyki, zapisuje wyniki, a następnie przydziela je do poszczególnych cech sam, nie zdając się na ślepy los. Jest to metoda którą sam stosuję od dawna i moim graczom bardzo odpowiada.
Ale wtedy do ważniejszych cech gracz będzie miał dużo a do mniej ważnych mało. Ja po prostu pozwalam graczowi przerzucić jeśli się uparł grać np. uczonym a rzuci 2 Int.
Ja stosuję coś takiego jak Prozac.
No i o to właśnie chodzi. Jeśli gracz będzie chciał grać wojownikiem to największy wynik da na WW. Dzięki takiemu zastosowaniu nie ma wojowników z WW22 i Int36. Podręcznikowy sposób losowania wymusza niejako wybór postaci po rozlosowaniu statystyk.
CE2AR pisze:Ale wtedy do ważniejszych cech gracz będzie miał dużo a do mniej ważnych mało.
No i o to właśnie chodzi. Jeśli gracz będzie chciał grać wojownikiem to największy wynik da na WW. Dzięki takiemu zastosowaniu nie ma wojowników z WW22 i Int36. Podręcznikowy sposób losowania wymusza niejako wybór postaci po rozlosowaniu statystyk.
Ale wtedy do ważniejszych cech gracz będzie miał dużo a do mniej ważnych mało
Hmm... No tak, tylko te "najważniejsze cechy" to takie, które sprawiają że bohater jest tym, kim jest. Niedowidzący krasnolud raczej nie ma zadatków na strzelca (chociaż jeśli się uprze, czemu nie?
). To, która cecha jest ważna, zależy od tego, czym zajmować ma się postać. A skoro się tym zajmuje, na tyle by móc uważać to za swoją profesję - to chyba nie jest w tej materii ofiarą.Tak, żeby się wszystkim dobrez grało Ale z mało doświadczonymi graczami tego nie próbuj, bo skończysz z samymi krasnoludzimi wojownikami o 50 WW. Przypominam sobie jedną kampanię, w której zgodziłem się eksperymentalnie na dobieranie rzutów, oi faktycznie dzięki temu wojownicy umieli się bić, a mag czarować, a nie odwrotnie. Ale to akurat nie jest najistotniejsze, bo rozwinięcia w profesjach są od tego, by odzwierciadlić "specjalizacje" zawodowe.
Można spróbować, tylko z głową.
Ale z mało doświadczonymi graczami tego nie próbuj, bo skończysz z samymi krasnoludzimi wojownikami o 50 WW. Przypominam sobie jedną kampanię, w której zgodziłem się eksperymentalnie na dobieranie rzutów, oi faktycznie dzięki temu wojownicy umieli się bić, a mag czarować, a nie odwrotnie. Ale to akurat nie jest najistotniejsze, bo rozwinięcia w profesjach są od tego, by odzwierciadlić "specjalizacje" zawodowe.
Można spróbować, tylko z głową.
Ogólnie u mnie stosuje się podobną metodę do tej Prozaca. Z tą różnicą, że gracze mogą rzucać tyle kompletów ile mają ochotę. Postacie wyważam w trakcie pisania historii. Cechy, to nie jedyne co gracze wnoszą do świata. Osobiście mam sentyment do anemików i kaleków (nikt nie chce prowadzić mojego pasterza niemowy 
). Profesję też pozwalam im wybierać. A jeszcze jedno... w WFRP nie ma dla mnie nieważnych cech. W zasadzie nie bardzo jest na czym oszczędzać. Radzę mistrzowi stworzyć sobie jedną, czy dwie postacie tą metodą i samemu sprawdzić, czy łatwo się zdecydować na rozdział cech.
<OT>Nie oszukujmy się. Nie ma nic gorszego od zgranej drużyny i jednego gracza niezadowoleonego ze swojej postaci. Nie utożsamia się z nią, brakuje mu polotu w graniu, a do tego może zatruć atmosferę na sesjach. Jednak po rozegrani wielu przygód szablonowymi postaciami gracze załapią nowy level i sami nie będą chcieli grać kimś typowym, normalnym. Wystaarczy wtedy wyważyć dobrze takie postacie, a sprawiom one graczom i wam sporo dobrej zabawy. Moje wnioski są czysto subiektywne i bazowane na kilku latach prowadzenia.</OT>
(nikt nie chce prowadzić mojego pasterza niemowy ). Profesję też pozwalam im wybierać. A jeszcze jedno... w WFRP nie ma dla mnie nieważnych cech. W zasadzie nie bardzo jest na czym oszczędzać. Radzę mistrzowi stworzyć sobie jedną, czy dwie postacie tą metodą i samemu sprawdzić, czy łatwo się zdecydować na rozdział cech.
<OT>Nie oszukujmy się. Nie ma nic gorszego od zgranej drużyny i jednego gracza niezadowoleonego ze swojej postaci. Nie utożsamia się z nią, brakuje mu polotu w graniu, a do tego może zatruć atmosferę na sesjach. Jednak po rozegrani wielu przygód szablonowymi postaciami gracze załapią nowy level i sami nie będą chcieli grać kimś typowym, normalnym. Wystaarczy wtedy wyważyć dobrze takie postacie, a sprawiom one graczom i wam sporo dobrej zabawy. Moje wnioski są czysto subiektywne i bazowane na kilku latach prowadzenia.</OT>
A ja nic nie zmienialem - poza tym, ze doswiadczonym graczom pozwalam wybrac profesje. Nikt nie rodzi sie takim, jakim by chcial byc. A pzoa tym granie postaci, ktora nie jest taka, jaka chcemy, to wyzwanie. Oczywiscie gracz musi sie na postac zgodzic, nic na sile. Ale granie non stop tym, kim chce sie rgac jest zwyczajnie nudne i na dluzsza mete powoduje odbijanie kolejnych postaci od sztancy.
Furiath pisze:Tworzenie bohaterów na zasadzie dowolności wyboru cech (...) to dla mnie cecha złego gracza, manczkinizm, piaskownica itd.
Jak wolisz. Według mnie, nie ma nic złego (ani tym bardziej mało ambitnego) w tworzeniu postaci takich, jakimi chce się grać. Losowanie od podstaw wszystkiego, łącznie ze wzrostem i wagą - to według mnie "złe granie" (chociaż Cię wcale o to nie posądzam). Zmusza grającego do przystosowania się,a chyba tak być nie powinno. W sytuacji, gdy rzadko zdaża mi się losować nowe drużyny (chyba, że gramy jednostrzałówkę), system którego używam, sprawdza się. Postacie wcale nie wyglądają jak odbijane od sztancy - zawsze dostaję historię, opowieść, a potem patrzę na kartę... i wszystko się zgadza.
Nie rozumiem jednak czemu piszesz o pakowaniu wszystkich statów na maxa. Przecież w tej metodzie gracz nadal rzuca kostkami, więc ma równe szanse być przepakiem, co przy standardowym losowaniu. Tyle, że tutaj dobre rzuty może przydzielić do ważnych cech.
Bo w takiej metodzie jak opisujesz, tworzy się szablony a nie bohaterów. Z tyle rzutów na pewno masz kilka bardzo dobrych - więc te wynika dajesz na cechy, które wiążą się z Twą wymarzoną klasą zawodową. Tym sposobem mamy typowego D&Dziaka, gdzie woj jest zawsze podpakowany fizycznie, a mag - ma bardzo dużą inteligencję. A losowanie postaci daje możliwość zróżnicowania, nie mówiąc już o wyzwaniu dla gracza. Granie matrycami to radość, ale tylko na początku.
Jeśli już gracz tworzy postać, to powinien mieć przynajmniej możliwość dopasowania jej do swojej wizji. Jeśli jest niedoświadczony, to podpakowanie chociażby wspomnianej WW da mu handicap. Gracze doświadczeni zwykle sami tworzą postacie, które są wyzwaniem i dla grającego i dla prowadzącego. Łatwo przez całkowicie losowe rzuty zniszczyć kompletną i spójną wizję bardzo dobrej postaci.
Oczywiście przechodzłem przez wszystkie etapy w graniu i prowadzeniu. Od kompletnej losowości, poprzez wybieranie profesji, zamianę jednej cechy, na dopasowywaniu postaci do potrzeb gracza (i prowadzącego oczywiście) skończywszy.
Jeśli chce na siłę, żeby gracze zagrali kimś innym, to sam tworze postacie. Gramy wtedy rozbiegówkę i z jedną przygodę. Jak im się spodoba, to ciągniemy dalej, jak nie to wymyślamy coś innego.
Wymuszając pełną losowość można się spodziewać, że gracze w odruchu obronnym będą tworzyć elfy, które od ludzi różnią się tylko cechami. Od dawna nie miałem takich motywów. Każdy woli zagrać człowiekiem, bo wachlarz możliwości jest diametralnie większy. Można stworzyć zimnego, niegadatliwego i budzącego niechęć przy pierwszym spotkaniu złodzieja bez obawy, że wyjdzie nam Op 23 i Ogd 39. I że będziemy musieli zmienić naszą wizję na strachliwego złodzieja z długim jęzorem. Wiem, że są ludzie nieakceptujący siebie, ale jeśli gracz będzie grał u mnie marudą albo czarnowidzem, to dlatego że ma na to ochotę, a nie bo tak zadecydowały kości.
Ponownie zgadzam z Prozac'iem. Moje doświadczenia są takie, że im bardziej doświadczony MG i gracze, tym mniej losowości w tworzeniu postaci. A jeśli już taka jest, to na życzenie gracza, a nie MG.
Oczywiście przechodzłem przez wszystkie etapy w graniu i prowadzeniu. Od kompletnej losowości, poprzez wybieranie profesji, zamianę jednej cechy, na dopasowywaniu postaci do potrzeb gracza (i prowadzącego oczywiście) skończywszy.
Jeśli chce na siłę, żeby gracze zagrali kimś innym, to sam tworze postacie. Gramy wtedy rozbiegówkę i z jedną przygodę. Jak im się spodoba, to ciągniemy dalej, jak nie to wymyślamy coś innego.
Wymuszając pełną losowość można się spodziewać, że gracze w odruchu obronnym będą tworzyć elfy, które od ludzi różnią się tylko cechami. Od dawna nie miałem takich motywów. Każdy woli zagrać człowiekiem, bo wachlarz możliwości jest diametralnie większy. Można stworzyć zimnego, niegadatliwego i budzącego niechęć przy pierwszym spotkaniu złodzieja bez obawy, że wyjdzie nam Op 23 i Ogd 39. I że będziemy musieli zmienić naszą wizję na strachliwego złodzieja z długim jęzorem. Wiem, że są ludzie nieakceptujący siebie, ale jeśli gracz będzie grał u mnie marudą albo czarnowidzem, to dlatego że ma na to ochotę, a nie bo tak zadecydowały kości.
Ponownie zgadzam z Prozac'iem. Moje doświadczenia są takie, że im bardziej doświadczony MG i gracze, tym mniej losowości w tworzeniu postaci. A jeśli już taka jest, to na życzenie gracza, a nie MG.
Furiath pisze:Tym sposobem mamy typowego D&Dziaka, gdzie woj jest zawsze podpakowany fizycznie, a mag - ma bardzo dużą inteligencję. A losowanie postaci daje możliwość zróżnicowania, nie mówiąc już o wyzwaniu dla gracza.
Za cholerę się z Tobą zgodzić nie mogę
! Po pierwsze: zazwyczaj wojownicy są podpakowani fizycznie, a magowie inteligentni - między innymi dlatego są tymi, kim są ( nie chodzi mi o to, że tak musi być - mam na myśli pewne predyspozycje naturalne [cechy] które sprawiają że np. wielki murzyn jest koszykarzem, a nie księgowym). Zauważ, że to są utarte, naturalne schematy które funkcjonują w świecie rzeczywistym. Jasne, że są odstępstwa, ale nie udawajmy cierpiących, super klimatycznych erpegowców których każda postać to kaleka. To jest niezdrowa skrajność!
I oto chyba sedno sprawy: używam tej metody, bo prowadzę Graczom, którzy mają już za sobą etap "chcę-zawsze-grać-pakerem". Gdyby tą metodę zaproponować D&Dkowcom, zapewne zrobiliby jasne, aż nazbyt wyraziste postacie.
A w pewnym momencie Gracze powinni chyba sami sobie stawiać nowe wyzwania. Metoda którą zaproponowałem, pozwala im robić to w przyjazny sposób.
Hmm... Ja juz od dawna mowie moim graczom tak
Gramy w Warhammca, zrobcie sobie postacie, ale jak przegniecie ze statsami to was usadze.
I tyle. Ale to pewnie kwestia doswiadczenia i zaufania wzajemnego. Gracze nie przesadzaja, a postacie, choc oczywiscie woj jest silny, a mag int, to jednak nie nazwalbym tego szablonem, a polozeniem wagi na podstawowe cechy postaci. Jezeli ktos chce tworzyc najemnika z S i Wt 2 to niech gra w Toona :>
Gramy w Warhammca, zrobcie sobie postacie, ale jak przegniecie ze statsami to was usadze.
I tyle. Ale to pewnie kwestia doswiadczenia i zaufania wzajemnego. Gracze nie przesadzaja, a postacie, choc oczywiscie woj jest silny, a mag int, to jednak nie nazwalbym tego szablonem, a polozeniem wagi na podstawowe cechy postaci. Jezeli ktos chce tworzyc najemnika z S i Wt 2 to niech gra w Toona :>
Popieram Seji'iego - nikt nie rodzi się takim, jakim chciałby być. Dodatkowo klasy zawodowe nakładają pewne ograniczenia na wybór klasy zawodowej (min WW dla wojownika to 30 itd), a jak komuś rzuci się niska siła, to niech ją podwyższy wolnym rozwinięciem. Jak nie ma takiej możliwości, to zawsze może podwyższyć inicjatywę i stwierdzić, że jest raczej zwinnym szermierzem, niż silnym siepaczem. A jak już ktoś bardzo chce móc być dobrym we wszystkim, to niech bierze elfa
Wiem, że czasem aż chce się zagrać jakąś konkretną postacią - a jak głosi wielu MG oraz prawie każdy podręcznik wydany przez Portal - w RPG chodzi przede wszystkim o zabawę, dlatego mogę zgodzić się na rozwiązanie ustalania cech wedle uznania gracza. Panie Janie, nie chcę wytykać Panu braku doświadczenia, jednak wydaje mi się, że po n-tej granej postaci w pewnym momencie tracisz pomysły na granie kimś "konkretnym" i właśnie ta znienawidzona losowość może przynieść masy pomysłów na ciekawą postać. Osobiście jeśli tworzyłbym postać nigdy nie pomyślałbym o wcielaniu się w żebraka, na ten przykład... a tu... kości mogą mi zapewnić tę przyjemność, o której pewnie sam bym nie pomyślał. To jest taki dodatkowy element RPG - wyzwanie, czy uda mi się dobrze zagrać postać
Wiem, że czasem aż chce się zagrać jakąś konkretną postacią - a jak głosi wielu MG oraz prawie każdy podręcznik wydany przez Portal - w RPG chodzi przede wszystkim o zabawę, dlatego mogę zgodzić się na rozwiązanie ustalania cech wedle uznania gracza. Panie Janie, nie chcę wytykać Panu braku doświadczenia, jednak wydaje mi się, że po n-tej granej postaci w pewnym momencie tracisz pomysły na granie kimś "konkretnym" i właśnie ta znienawidzona losowość może przynieść masy pomysłów na ciekawą postać. Osobiście jeśli tworzyłbym postać nigdy nie pomyślałbym o wcielaniu się w żebraka, na ten przykład... a tu... kości mogą mi zapewnić tę przyjemność, o której pewnie sam bym nie pomyślał. To jest taki dodatkowy element RPG - wyzwanie, czy uda mi się dobrze zagrać postać
U nas w drużynie, losowania postaci niema. MG mówi, zróbcie sobie nowe postacie i wszystko. Oczywiście później ogląda nasze karty, czy ktoś nie przegiął i nikt nie przegina. Znamy się od dawna, gramy od dawna. Podczas sesji MG nie sprawdza ile nasi bohaterowi wydali pieniędzy, nie kontroluje, czy strzał i bełtów ubywa i nie odpisuje nam Żw. Sami to robimy, nikt nie oszukuje, a jeśli oszukuje, to jest głupi, bo psuje sobie zabawę. Kiedy ja prowadzę, to postępuje podobnie.
Czasem trzeba narzucić graczom postać, jak we Władcy Zimy. Nikt z tym nie miał problemów, nikt nie narzekał, że cechy za niskie, lub za wysokie. Nikt nie patrzył na cechy, ważna była postać, a nie statsy.
Co do graczy początkujących. Każe im losować bohatera według zasad. Z tym, że profesję, rasę i wygląd mogą wybrać sami. Nie widzę powodu, narzucać przykładowo rasy, ktoś nie cierpi elfów, inny nie znosi krasnoludów, może z czasem polubi, albo będzie chciał spróbować.
Ppodręcznik mówi, że wojownik, nie może mieć poniżej jakiejś tam wartości cechy WW, a mag Int, już teraz dokładnie nie pamiętam, ale jest coś takiego.
Czasem trzeba narzucić graczom postać, jak we Władcy Zimy. Nikt z tym nie miał problemów, nikt nie narzekał, że cechy za niskie, lub za wysokie. Nikt nie patrzył na cechy, ważna była postać, a nie statsy.
Co do graczy początkujących. Każe im losować bohatera według zasad. Z tym, że profesję, rasę i wygląd mogą wybrać sami. Nie widzę powodu, narzucać przykładowo rasy, ktoś nie cierpi elfów, inny nie znosi krasnoludów, może z czasem polubi, albo będzie chciał spróbować.
Ppodręcznik mówi, że wojownik, nie może mieć poniżej jakiejś tam wartości cechy WW, a mag Int, już teraz dokładnie nie pamiętam, ale jest coś takiego.
Yarghuzzz - nie bardzo rozumiem dlaczego miałbyś mi zarzucać brak doświadczenia. Jakoś mimo lat spędzonych przy RPGach nie brakuje mi pomysłów na postaci. Wręcz przeciwnie wciąż wpadam na nowe 
Podałeś standardowy przykład żebraka, jako profesji, której nikt by nie wybrał. Mnie nigdy nie ciągnęło do grania tą profesją, ale to dlatego, że łotr do mnie nie pasuje. Za to zdarza mi się grać np. czeladnikami czy zielarzami - z wyboru nie "z wyrzutu" i bardzo sobie chwalę.
Co do wyzwania. Dla mnie wyzwaniem jest stworzyć ciekawą i niezapomnianą postać, a nie katować się z bohaterem nie pasującym do mnie. Ale to już kwestia gustów i podejścia.
Pozdrawiam.
PS. A nienawiści do losowania współczynników już nikt ze mnie nie wykorzeni
Osobiście jeśli tworzyłbym postać nigdy nie pomyślałbym o wcielaniu się w żebraka, na ten przykład... a tu... kości mogą mi zapewnić tę przyjemność, o której pewnie sam bym nie pomyślał. To jest taki dodatkowy element RPG - wyzwanie, czy uda mi się dobrze zagrać postać
Podałeś standardowy przykład żebraka, jako profesji, której nikt by nie wybrał. Mnie nigdy nie ciągnęło do grania tą profesją, ale to dlatego, że łotr do mnie nie pasuje. Za to zdarza mi się grać np. czeladnikami czy zielarzami - z wyboru nie "z wyrzutu" i bardzo sobie chwalę.
Co do wyzwania. Dla mnie wyzwaniem jest stworzyć ciekawą i niezapomnianą postać, a nie katować się z bohaterem nie pasującym do mnie. Ale to już kwestia gustów i podejścia.
Pozdrawiam.
PS. A nienawiści do losowania współczynników już nikt ze mnie nie wykorzeni
Yarghuzzz pisze:nikt nie rodzi się takim, jakim chciałby być.
RPG to nie życie, ale rozrywka, która ma sprawiać przyjemność. I po to jest aby można było się wcielić w dowolną postać jaką sobie wymyślimy. Jak ktoś chce to niech sobie turla, ale części nie jest to potrzebne, żeby zagrać ciekawym bohaterem.
Z wrodzoną tolerancją i zrozumieniem dla poglądów innych rzeknę: D&D jest w innym Dziale, pomyliliście systemy, bo w Warhammerze jednym z kluczy tworzenia postaci jest losowanie. Ciekaw jestem ilu wybrałoby żebraka, szczurołapa, robotnika, cyrkowca-siłacza i wiele innych ciekawych profesji? Coś mi się widzi, ze w tych wybieraniach dominuje klasyka schematu czyli woj (gladiator, ławca nagórd, najemnik, żołnież okrętowy, ochroniarz, wojownik podziemny) + uczeń czarodzieja (medyka, alchemika, nowicjusz).
Nie po to twórcy Warhammera dali tak piękny wachlarz interesujących profesji, by dalej zamykać się w wąskich ściankach napierdalacz + czarodziej + kapłan + złodziej.
Zresztą zupełnie nie rozumiem w czym przeszkadza losowanie - że nie można od razu sobie zagrać wymarzonym i bardzo klimatycznym zabójcą wszystkiego co się rusza? Ale rozwój bohatera pozwla na dosyć łatwą zmianę profesji - w której jest zresztą dużo zabawy (jak np. giemek, który chce zostać kupcem musi się nagłowić, nie mówiąc już o strażniku więziennym marzącym o karierze czarodzieja ).
Czasami jeśli robię jakąś kampanię, która u podstaw zakłada, że gracze mają mieć postacie z danej puli profesji robię taki trik: albo robię wypiskę profesji pasujących do konwencji kampani i karzę losować z niej profesję. Albo gracz losuje standardowo postać, a ja na początku daję mu pulę PDków z nakazem rozwinięcia swej postaci tak, by zaczynając grę, jego postać należała do którejś z narzuconych profesji: np. druid, gajowy, pasterz, drwal. I nie dość, ze mają postać jaką chcieli, to jeszcze z przeszłością - bo profesja wylosowana na początku mówi nam kim wczesniej była postać.
Nie po to twórcy Warhammera dali tak piękny wachlarz interesujących profesji, by dalej zamykać się w wąskich ściankach napierdalacz + czarodziej + kapłan + złodziej.
Zresztą zupełnie nie rozumiem w czym przeszkadza losowanie - że nie można od razu sobie zagrać wymarzonym i bardzo klimatycznym zabójcą wszystkiego co się rusza? Ale rozwój bohatera pozwla na dosyć łatwą zmianę profesji - w której jest zresztą dużo zabawy (jak np. giemek, który chce zostać kupcem musi się nagłowić, nie mówiąc już o strażniku więziennym marzącym o karierze czarodzieja
).
Czasami jeśli robię jakąś kampanię, która u podstaw zakłada, że gracze mają mieć postacie z danej puli profesji robię taki trik: albo robię wypiskę profesji pasujących do konwencji kampani i karzę losować z niej profesję. Albo gracz losuje standardowo postać, a ja na początku daję mu pulę PDków z nakazem rozwinięcia swej postaci tak, by zaczynając grę, jego postać należała do którejś z narzuconych profesji: np. druid, gajowy, pasterz, drwal. I nie dość, ze mają postać jaką chcieli, to jeszcze z przeszłością - bo profesja wylosowana na początku mówi nam kim wczesniej była postać.
To jest taki dodatkowy element RPG - wyzwanie, czy uda mi się dobrze zagrać postać
A sam nie możesz sobie takiego wyzwania postawić? A co jeśli wylosujesz postać, która za nic w świecie do Ciebie nie pasuje? Będziesz się męczył całe sesje, czy może będziesz starał się swoją postać ubić? A może nowe losowanko? Gdzie tu więc mowa o wyzwaniach
Ciekaw jestem ilu wybrałoby żebraka, szczurołapa, robotnika, cyrkowca-siłacza i wiele innych ciekawych profesji? Coś mi się widzi, ze w tych wybieraniach dominuje klasyka schematu
Wybacz Furiath, ale upraszczasz... W ekipach które znam (gdzie zdecydowana większość gra wg metody którą opisałem) ludzie lubią się bawić w RPG i jeszcze nigdy nie spotkałem się z bolesnym standardem. Grałem już w ekipach czysto krasnoludzkich, wojskowych, grałem minstrelem, szczurołapem...
Powodzenie metody wybierania zależy od tego, czy Gracze nadal spełniają w RPG swoje marzenia o wybijaniu armii Chaosu, czy może zależy im by drużyna była fajna - więc tworzą ciekawe postacie. Mnogość profesji (stworzona niby po to, żeby losować) daje im duże pole do popisu.
Nie po to twórcy Warhammera dali tak piękny wachlarz interesujących profesji, by dalej zamykać się w wąskich ściankach napierdalacz + czarodziej + kapłan + złodziej.
Gracze z polotem nie zamykają się, wybierając. Przynajmniej wg. moich doświadczeń
Furiath pisze:Z wrodzoną tolerancją i zrozumieniem dla poglądów innych rzeknę: D&D jest w innym Dziale, pomyliliście systemy, bo w Warhammerze jednym z kluczy tworzenia postaci jest losowanie. Ciekaw jestem ilu wybrałoby żebraka, szczurołapa, robotnika, cyrkowca-siłacza i wiele innych ciekawych profesji? Coś mi się widzi, ze w tych wybieraniach dominuje klasyka schematu czyli woj (gladiator, ławca nagórd, najemnik, żołnież okrętowy, ochroniarz, wojownik podziemny) + uczeń czarodzieja (medyka, alchemika, nowicjusz).
Jak często finalnym argumentem w dyskusjach RPGraczy jest nazwanie rozmówcy dedekowcem
Ja ceniłem sobie grę znachorem czy jubilerem, podobnie jak ceniłem sobie grę szlachcicem bądź inżynierem. Wszystkie postaci były wybrane.
Furiath pisze:Nie po to twórcy Warhammera dali tak piękny wachlarz interesujących profesji, by dalej zamykać się w wąskich ściankach napierdalacz + czarodziej + kapłan + złodziej.
Piszesz chyba o jakiś bardzo niedoświadczonych drużynach. Ja w takich nie gram. A Ty?
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 13 gości