"Księga jesiennych demonów" Jarosława Grzędowicza opowiada o współczesnych demonach, zaadaptowanych do cywilizacji, nękających bezbronnych, nieświadomych ludzi. W narracji, poprowadzonej swoją drogą bardzo dobrze, często znajdują sie porównania i nawiazania do różnych elementów kultury, typu obrazów Boscha lub filmów Kurosawy. Oraz, jak na przykład cytat z tytułu, do muzyki.

Temat ten nie jest o prozie Grzędowicza. A raczej nie jest tylko o prozie Grzędowicza. Właśnie te nawiązania do muzyki, obecne w jego opowiadaniach, bardzo mnie zaciekawiły. Pozwalają na odbieranie utworu na dwóch płaszczyznach: literackiej i muzycznej, wystarczy przecież tylko włączyć wspomnianą piosenkę na odtwarzaczu CD. Wytwarza się też wtedy wieź między opowiadaniem i autorem, a czytelnikiem, szczególnie jeśli spotyka on w tekście fragment jednego ze swoich ulubionych utworów muzycznych.

Znacie inne muzyczne nawiązania? Albo, bardziej ogólnie, ciekawe zastosowania muzyki w literaturze?

Czy ta piosenka z tytułu to ta Nicka Cavea?

Ja bym chętnie czytając Diune wysłuchał te kawałki piosenek tam sie pojawiające

Mr.ciacho pisze:

Nicha Cavea

OMG. Nicka Cave'a.

Właściwie w Henrym Lee nie ma takiego zdania, ale pasuje ono idealnie zarówno do piosenki, jak i do opowiadania "Wiedźma i wilk". Henry Lee to utwór Nicka Cave'a i PJ Harvey z płyty Murder Ballads.

Przepraszam za ten straszny błąd:D
Troche offtopując. plyta ta jest absolutnie kilmatyczna i piosenki z niej pasowałyby do wielu opowiadań.