Kurcze... wczoraj pierwszy raz w ¿yciu prowadzi³am sesjê. Dot±d zwykle gra³am magiem na 5 poziomie, wiêc wiecie - du¿a zmiana mo¿liwo¶ci Bycie MP jest ¶wietnym uczuciem... Przed sesj± strasznie siê podnieca³am czy moja przygoda bêdzie fajna, nie za d³uga albo za nudna, my¶la³am ¿e bêdê siê co chwilê j±kaæ i wogóle. Ale jak zobaczy³am te stare twarzyczki ludzi którzy niedawno zas³aniali swoim cia³em mizern± Aliteê przed wielkimi potworami trema mi zupe³nie przesz³a Oczywi¶cie poprzedni MG stara³ siê na si³ê mnie wkopaæ i popl±taæ mnie w zeznaniach ale mu siê nie uda³o Improwizowa³am chyba w 30% przygody, ale pó¼niej ludzie mówili ¿e niczego siê nie da³o zauwa¿yæ. Atmosferka na sesji by³a cudowna, pomijaj±c fakt ¿e na pocz±tku faceci troszkê nie wierzyli w moje mo¿liwo¶ci Ale uda³o mi siê wpl±ta³aæ ich w zawi³± aferkê z Ognistymi No¿ami z Wrót Zachodu. Mi³o by³o, i na pewno w nastêpn± sobotkê te¿ poprowadzê grê. Pozdrowienia dla wsystkich MP, a w szczególno¶ci dla kobitek - nie dajmy siê!

Ja ze swojej pierwszej prowadzonej sesji pamiêtam to ¿e duzo improwizowalem chociaz nie caly czas i pamietam ze potwory jakie wstawialem to na miejscu je wstawia³em bo podczas przygody wydawalo mi sie za albo jeden jest z silny potwor lub na odwrót

Pamiêtam jak to bylo u mnie. Typowa sobota: gramy sobie z kumplami w MTG gdy puszczam has³o:"jest cos lepszego ni¿ MTG" i mówie im o DND, na czym to polega i wogóle t³umacze zasady. Skoñczylo sie na tym, i¿ na nastepn± sobotê mialem mieæ gotow± przygodê na Ok. 5 godzin. Przez caly tydzieñ pisa³em jak najêty. Przychodzi sobota, godzina 16, rozk³adam siê zewszystkim co przygotowa³em i zaczê³o siê. Okaza³o siê, ¿e moja przygoda rozros³a sie w dosyæ spor± kampanie. Podczas tej pierwszej sesji improwizowa³em mo¿e w 10%. A co do potworów z którymi mieli sie zmierzyæ BG to nie by³o ¿adnych problemów, gdy¿ du¿o czasu po¶wiêci³em na analizowanie mo¿liwo¶ci rozegrania ka¿dej walki. <br />Ufff, ju¿ skoñczy³em

ja tesh dokładnie pamiętam 1 sesję ktorą poprowadziłem... w sumie wyszło całkiem fajnie chociaż grałem w tedy raptem rok. Pamiętam że to była też pierwsza sesja dla moich graczy nieźle się w tedy ubawiłem (zaczeli grać uciętą głową oraka w siatke) ale teraz sie wyedukowali. Żałuję tylko że przygoda była tak okrojona i prosto liniowa ale i tak było cool] <br /> <br />PzDr od matbosa dla wszystkich początkujących MG i powodzenia. <br />ps. PzDr dla wszystkich MG lasek

Moja pierwsza sesja.... Chyba jeszcze pamiêtam, chyba to by³o w wtedy: <br />Podstawówka, system autorski oparty na ADnD, przygoda opracowywana razem z moim graczem (bo mieli¶my siê zmieniaæ potem) , a sesja w domu mojego kolegi, 5 graczy i posz³o mi beznadziejnie muszê przyznaæ... Myli³em siê, by³em zbyt dobry dla graczy, nie umia³em prawie nic zaimprowizowaæ ani ciekawie opisaæ... <br />Zato pierwsze sesje w DnD 3e by³y ju¿ lepsze, a ca³kiem pierwsza odby³a siê chyba na jakim¶ wyje¼dzie w W-wie. 2 postacie z tej sesji ¿yj± nadal!

Moja pierwsza sesja... W³ochy... Rzym... noc... Balkon i dach jednego z budynków niedaleko centrum... ja i podrêcznik... trzês±cy siê g³os i kolana z pocz±tku... Wiatr pl±cz±cy w³osy... Gracze pe³ni zapa³u... potem wczuwanie siê w role, rozwijanie przygody... <br />...zaskoczy³ nas ¶wit...

Ja do mojej pierwszej przygody przygotowa³em siê solennie. Wszysko mia³em dopiête na ostatni guzik. Ale jak zwykle gracze nie poszli po mojej my¶li i oczywi¶cie musia³em pó¼niej improwizowaæ. Jako¶ posz³o ale by³o ciê¿ko. Oczywi¶cie pó¼niej dosta³o siê mi od moich kumpli ¿e zapotê¿ne przedmioty, bo co to za przyjemno¶æ graæ takimi postaciami które zabijaj± jednym ciosem.

Najmilej wspominam nie pierwsza sesje, ktora prowadzilem, ale pierwsza sesje, do ktorej sam napisalem scenariusz:) Mialem wtedy 16 lat, nikt mi nigdy nie pokazal jak sie prowadzi RPG. Wiedzialem co nieco jedynie z "MIM" no i "WFRP" (którego kupilem przez pomyłkę wtedy - myslałem, ze to jakaś fajna i duża ksiązka fantasy:) <br /> <br />Napisałem scenariusz, ktorego akcja dziala sie zaraz po scenariuszu umieszczonym w "WFRP", ktory nosil tytul "Kontrakt Oldenhallera". O ile ktos pamieta, tam byl gosc, ktorego otaczaly muchy. W moim pierwszym scenariuszu jako, ze przezyl wciagnal graczy w przemsylna pulapke - podloge ktora sie zawalila pod postaciami graczy - i wrzucil do nich szklane kule z trucizna. Jako, ze mial odtrutke, nakazal im wykonac pewne tajemnicze zadanie - zabic pewna osobe, ktora o okreslonej porze bedzie przejezdzac przez okreslona ulice. Cala sesja minela na wymyslaniu pulapki na karoce, a ona sobie odjechala. To byla moja pierwsza sesja. <br /> <br />Natomiast druga, byla jedna z najwspanialszych sesji jakie mi sie udalo zrealizowac, ale to temat na inna historie. <br /> <br />Miało to miejsce jakieś 9 lat temu, gdy zaczynałem swoją przygodę jako samouk:)

To co, teraz wypada³oby utworzyæ drugi temat: "Zwierzenia z drugiej sesji" : ). Kocham byæ MP : ). Pierwsza przygoda ³adnie mi przerodzi³a siê w kampaniê, któr± ci±gnê i ci±gnê : ). Podoba mi siê to wszystko... Nie pl±tam siê w zeznaniach, dalej czasem improwizujê ale ogólnie jest ¶wietnie. Fajnych mam graczy, którzy czasem wkurzaj± bo ¶miej± siê z 90% przygody, ale jak przyjdzie co do czego - my¶leæ umiej±. Tylko same takie mêskie ³by. Próbowa³am namówiæ kilka kole¿anek, ale tylko by³o "Co ty?!? A co to jest?!? Wy jeste¶cie psychiczni!?!"... I po ptokach. Fajnie by tak by³o czasem poczuæ kobiece wsparcie na sesji. Macie kobitki w dru¿ynach?

<!--QuoteBegin-madzia_alitea+-->

madzia_alitea pisze:

<!--QuoteEBegin-->Improwizowa³am chyba w 30% przygody, ale pó¼niej ludzie mówili ¿e niczego siê nie da³o zauwa¿yæ. Atmosferka na sesji by³a cudowna, pomijaj±c fakt ¿e na pocz±tku faceci troszkê nie wierzyli w moje mo¿liwo¶ci Ale uda³o mi siê wpl±ta³aæ ich w zawi³± aferkê z Ognistymi No¿ami z Wrót Zachodu. Mi³o by³o, i na pewno w nastêpn± sobotkê te¿ poprowadzê grê. Pozdrowienia dla wsystkich MP, a w szczególno¶ci dla kobitek - nie dajmy siê!

<br /> <br /><!--QuoteBegin-Ad'Ghe'Rheia+-->

Ad'Ghe'Rheia pisze:

<!--QuoteEBegin-->Moja pierwsza sesja... W³ochy... Rzym... noc... Balkon i dach jednego z budynków niedaleko centrum... ja i podrêcznik... trzês±cy siê g³os i kolana z pocz±tku... Wiatr pl±cz±cy w³osy... Gracze pe³ni zapa³u... potem wczuwanie siê w role, rozwijanie przygody... <br />...zaskoczy³ nas ¶wit...

<br /> <br />Bardzo to ³adne. Przywracacie mi wiarê sens przygody z RPG. <br /> <br />„To napiszemy felieton Gollumie? Tak napiszemy Adi.” <br /> <br />Siedz± i patrz± na siebie <br /> <br />Nie wiem czy znacie lub pamiêtacie film "Po¿egnanie z Afryk±". Wzruszaj±ca historia o wra¿liwej lecz silnej i niezale¿nej kobiecie pisarce Karen Blixen, z Meryl Streep i Robertem Redfordem w obsadzie. Cudowne plenery Afryki i przepiêkna muzyka. S³owem per³a czarnego ekranu. <br /> <br />Otó¿ przypomnia³ mi siê fragment, w którym Denys Finch Hatton (tajemniczy my¶liwy, typowy twardy facet – Redford) zatrzymuje siê z przyjacielem - pomiêdzy jedn± przygod±, a drug± - na noc w domu na farmie Karen. Po kolacji domagaj± siê jakiej¶ niezwyk³ej opowie¶ci, z tworzenia których pisarka s³ynie. Zgadza siê i prosi Fincha, aby rozpocz±³. Ten zaczyna co¶ bodaj¿e o jakim¶ chiñskim kupcu z Szanghaju. Karen przejmuje opowie¶æ mówi±c, ¿e mia³ córkê, która... <br /> <br />Co prawda dalej nie s³yszymy tre¶ci tej bajki. Re¿yser pokazuje nam, jak dwaj twardzi faceci z kieliszkami wina przy ¶wiecach stopniowo topniej± z lodu i ulegaj± fascynacji. Meryl Streep przenosi ich w swój wymy¶lony, improwizowany ¶wiat. Tkwi± zas³uchani i pe³ni podziwu do pó¼nej nocy. Gdy Karen koñczy nagradzaj± j± brawami. Oczywi¶cie w Hattonie rodzi siê te¿ iskierka uczucia. <br /> <br />Ta wzruszaj±ca scena zilustruje nam pewne rzeczy. <br /> <br />Ka¿dy mê¿czyzna, choæby nie wiem na jakiego macho pozowa³, jest spragniony kobiety jak kania d¿d¿u. Byæ mo¿e tylko o tym nie wie, bo jeszcze odpowiedniej nie spotka³. Oczywi¶cie nie chodzi o sprawy biologiczne, choæ zapewne dzisiejsza nauka mog³aby to wyja¶niæ. Daleki jestem od sprowadzania tego do hormonów. Chodzi o wra¿liwo¶æ, kobieco¶æ, magiê (po tylu latach nie wiem nadal jak to okre¶liæ) w postrzeganiu ¶wiata. Co¶, co sprawia, ¿e owych dwóch d¿entelmenów na co dzieñ strzelaj±cych do lwów, ¶pi±cych pod go³ym niebem niebezpiecznego l±du, nagle ³agodnieje i spogl±da w swoje wnêtrze. Przy jakiej¶ banalnej historii opowiedzianej przez niewiastê. <br /> <br />To wina atmosfery, ¶wiec, nocy, perfum i wypitego wina – tak bêdzie naukowo broni³ siê nasz macho. Nie wierzy w si³ê takiej magii. W koñcu to faceci napêdzaj± ten ¶wiat od kiedy wyszli¶my z jaskiñ i mogli¶my co¶ o sobie pozostawiæ dla pamiêci przysz³ych pokoleñ, a zapewne i wcze¶niej. <br /> <br />Przechodz±c na nasze RPG-owe podwórko, mo¿na stwierdziæ, ¿e obecno¶æ gracza/y p³ci piêknej zmienia obraz magicznych towarzyskich spotkañ, zwanych (beznadziejnie) sesjami. Potrzeba zabicia lwów nie jest ju¿ motorem napêdowym przygody, aczkolwiek pozostaje nieod³±czn± i niezbêdn± tre¶ci±. Zaryzykujê nawet tezê, ¿e gdy gramy swoje role w mieszanym towarzystwie, gramy je ¶wiadomie lub nie – pe³niej, ciekawiej, lepiej. Co dziwne, mo¿emy graæ zarówno romantycznych twardych d¿entelmenów w stylu Redforda, czy paladynów z opowie¶ci rycerskich, jak te¿ skrajnie przeciwnie, dzikiego barbarzyñcê czy cynicznego ³otra, odpornych na obecno¶æ przeciwnej p³ci. Jednak ta obecno¶æ „wymusza” przyjêcie stosownej postawy. Przypuszczam, ¿e podobny odwrócony „problem” maj± niewiasty. Czy bêd± akceptowaæ zaloty Redfordów i paladynów, czy same bêd± staraæ siê powodowaæ owe, czy te¿ pozostan± nieczu³e jak amazonki. To tylko jaskrawy przyk³ad zachowañ. Mo¿liwe spektrum wydarzeñ i jego konsekwencje dla relacji damsko-mêskich jest ogromne. <br /> <br />Natomiast kobieta, dziewczyna jako Mistrz moim zdaniem potrzebna by³aby od zaraz wielu Forumowiczom. Przez dwa lata, prawie od pocz±tku istnienia Forum, czytaj±c lub przegl±daj±c tematy i posty mam wra¿enie, ¿e palimy cygara i pijemy koniak jak sztywniacy w mêskim gronie. Zapewne jaka¶ analiza tematów pod k±tem wypowiedzi w nich przedstawicielek p³ci piêknej dowiod³aby, ¿e dnd to zabawa zdominowana przez mê¿czyzn. <br /> <br />Te piêkne cytaty dowodz±, ¿e tak nie jest. Bardzo podziwiam i cieszy mnie taki obraz. <br /> <br />Chcia³bym jeszcze wyt³umaczyæ obecno¶æ Golluma. Obrazuje ona, jak bardzo zmieni³y siê obyczaje. W czasach Tolkiena kobiety nie mog³y jeszcze w pe³ni uczestniczyæ w typowo mêskim ¶wiecie. Mistrz omawia³ swoje pomys³y z Inklingami na spotkaniach w pubie. Dym cygar i szklanica koniaku inspirowa³a, tworzy³a intelektualne wiêzy miêdzy Lewisem a Tolkienem. Wcale nie oznacza³o to, ¿e by³ z³ym mê¿em czy ojcem (pomy¶lcie, jakby¶cie czuli siê, gdy bajki na dobranoc opowiada³ i pisa³ dla Was Tolkien). Byæ mo¿e zwierza³ siê w alkowie. Ale jak zwykle - nic o tym nie wiemy. Gollum natomiast jest bezp³ciow± mutacj± pozbawion± kontaktów miêdzyludzkich - przyja¼ni, mi³o¶ci i wszystkich zachowañ z tym zwi±zanych. <br /> <br />Znamy twórczo¶æ Mistrza i wiemy (chocia¿by z kinowej adaptacji), ¿e raczej kiepsko przedstawiaj± siê w niej relacje p³ci. W Dru¿ynie nie ma ani jednej kobiety. Upraszczaj±c, mo¿na stwierdziæ, ¿e odwieczna walka Dobra ze Z³em to wed³ug Tolkiena wy³±cznie mêska rzecz. Czy¿by wznios³e uczucia mia³y byæ tylko dostêpne dla herosów z siusiakiem? Statystyka p³ci bohaterów jest wymowna. Ale dla niego by³a to rzecz naturalna. Powiedzmy na uspokojenie nastroju, ¿e zachowa³ siê jak ówczesny d¿entelmen. <br /> <br />Na koniec fina³owa scena z Filmu. <br /> <br />Mi³o¶æ Karen do Fincha znajduje epilog, gdy ten ginie podczas swoich przygód. Jej zmagania z przeciwno¶ciami losu i kaprysami Afryki brutalnie koñczy za¶ po¿ar plantacji kawy. W koñcu musi opu¶ciæ i po¿egnaæ na zawsze Afrykê. Zostaje wtedy zaproszona do elitarnego mêskiego klubu i poczêstowana szklank± koniaku. To wyraz szacunku i uznania zgromadzonych tam mê¿czyzn. Najprostsza, dumna i najbardziej mêska interpretacja polega na tym, i¿ przyjmuj± j± do swego grona. Bardziej przewrotna, ale prawdziwa, jest taka, ¿e w koñcu to oni dojrzeli do tego, aby przyj±æ i zaakceptowaæ ¶wiat widziany oczami Karen Blixen i chc± byæ jego czê¶ci±. <br /> <br />Adi

<!--QuoteBegin-Adi Cherryson+-->

Adi Cherryson pisze:

<!--QuoteEBegin-->Bardzo to ³adne. Przywracacie mi wiarê sens przygody z RPG.

W sensie? Nie rozumiem...

Moja pierwsza przygoda? Przedewszystkim sporo stresu. Na pocz±tku mia³em niez³y problem z wymy¶leniem czego¶ w miarê porz±dnego. Jak ju¿ przysz³a pewna ciekawa idea to zabra³em siê solidnie do pracy - tak siê wczu³em w dopracowywanie osobowo¶ci wa¿niejszych postaci, opisania grodu i szczególnych budynków w których mieli przebywaæ, ¿e mo¿e troszeczkê przesadzi³em. Najwiêcej mialem problemów z dostosowywaniem walk i w miarê d³ugiego czasu trwania sesji. Ale wkoñcu co¶ siê sklekota³o i przyszed³ moment prowadzenia. Wra¿enia? Heh, pomijaj±c fakt, ¿e by³em drugim MG który prowadzi³ na tej sesji ca³onocnej i czê¶æ graczy zd±¿y³a ju¿ pozasypiaæ to mimo wszystko gra jako¶ sz³a. Grali¶my mniej wiêcej do po³owy jej trwania, po czym dokoñczyli¶my przy nastêpnym spotkaniu. Jak siê okaza³o, pomimo nierówno¶ci walk ekipie podaba³a siê mroczna atmosfera i kreowanie klimatu. Dobra zachêta na staranie siêw przysz³o¶ci, ale mimo wszystko wole pozostaæ szarym graczem.

Wracajac do kobiet w RPGach i ¶wiatach fantasy... Czêsto zdarza siê, ¿e kobieta jest uwa¿ana tylko za jak±¶ ³adn± oprawê, ³adny dodatek. Nie mogê narzekaæ na ch³opaków z którymi gram, ale na pocz±tku mojej zabawy w DND nie by³am traktowana jak mag, tylko jak kto¶ kto tañczy w karczmie i zarabia z³oto, albo rozdaje buziaki na prawo i lewo, dla dobra dru¿yny. To te¿ jest czasem wyj¶cie, ale zazwyczaj mia³am ma³o g³osu (na pocz±tku). Pó¼niej by³o coraz lepiej, w miarê jak ch³opaki zaczynali wierzyæ nie tylko w moj± charyzmê . Zawsze takim idea³em kobiety-bohaterki by³a dla mnie Liriel, i troszkê mi siê ze mn± kojarzy. Te¿ mam taki charakterek i kocham taniec (ale taki wiecie, ³adny), dlatego jako¶ tak zgadza³am siê z ma³± niezale¿n± drowk±. "Trzymanie w³adzy" jako MP jest tak samo fajne jak kreowanie w³asnej postaci... Je¶li siê j± czuje.

Moi gracze ci±gle siê mnie pytali, co mog± powiedzieæ, gdy z kim¶ rozmawiali. Za duzo czasu grali w baldursy i takie tam...

Sk±d Ty wzio³e¶ takich graczy ?? ... a co do tematu.... Du¿o stresu . Moi gracze mieli du¿e wymagania i chcia³em zrobiæ wszystko ¿eby siê sesja uda³a. Bêde szczery - nie by³o tak ¼le. Gracze siê u¶miali, ja w sumie te¿. By³y te¿ powa¿ne momenty, sporo rozpaczy i desperacji, w koñcu siê troche wy¿y³em .... ale fakt faktem ¿e wole graæ . Pozdro dla wszystkich pocz±tkuj±cych MG.

Moja pierwsza przygoda by³a kompletn± pora¿k±. Na koloni, 2 lata temy kiedy po raz pierwszy us³ysza³em o DnD i zacz±³em okazywaæ chêæ gry. Pierwszy raz zagra³em ale potem MG postanowi³ sam zagraæ i mnie *wrobili*. nie zna³em jeszcze zasad, potworów i innych rzeczy. Improwizowa³em w 100% i za dob¿e to nie wysz³o. Jednak gracze byli przyja¿nie do mnie nastawieni, pomagali mi w trudnych moentach, wprowadzali i wci±gali mie powali w ten ¶wait. Atmsferka wiêc by³a lu¿na ale by³y momenty stresów.Ale ju¿ do nastêpnej opowie¶ci siê lepije prezygotowa³em. Przej¿a³em wszelkie podrêczniki itd.

Mnie tak¿e wrobiono w pierwsz± sesjê, choæ mia³em czas by siê przygotowaæ. Nasz prowadz±cy od WFRP poszed³ do woja. W tym czasie jeden z kumpli sprawi³ sobie podrêczniki do D&D. Nasza ekipa z³o¿y³a mi je na rêce, po czym wszyscy zgodnie obiecali skrzynkê piwa i... poszli sobie. Wkurzony postara³em siê o scenariusz i po miesi±cu grali¶my. Na pierwszej sesji ci±gle zerka³em do ksi±¿ki, a dwóch orków o ma³y w³os nie wybi³o mi dru¿yny (walka trwa³a chyba z pó³ godziny). Jednak spodoba³o mi siê i scenariusz rozrós³ siê potem do opas³ej kampanii.

Ja pierwsz± raz mistrzowa³em jednocze¶nie pierwszy raz graj±c w dnd.. akcja by³a niesamowita, tak na sucho, w 100% improwizacja, nie wiedzia³em nic o skali wyzwania i wysz³o, ¿e pierwszopoziomowy barbarzyñcy w pad³ do dziury z zimowym wilkiem i bugbearem:).
A pierwsza taka "dopracowana" to by³a w lesie, gdy s³u¿yli gnomowi arystokracie oczyszcaj±c las z ró¿nego potwornego badziewia:)

Moja pierwsza przygoda prowadzona w systemie D&D była tyć nietypowa bo gracze mieli za zadanie zdobyć rudę pochodzącą z meteorytów,które spadły na obozowisko goblinów a,że przewaga goblinów była miażdząca musieli zgodzić się na współpracę z wodzem goblinów,który zmusił ich do wykonania kilku zadań.Tak im się spodobało,że po tej sesji definitywnie mam stworzyć kampanię dla złych graczy.(Wtedy jeszcze nie byli do końca pewni.).

Moją pierwszą przygodę napisałem sam i testowałem ją na dość wymagających graczach, którzy w niejedno już grali. Zawierała w zasadzie wszystkiego po trochu połączonego w zgrabną całość. Były i lochy i wielkie miasto, walka i dyplomacja, zdrada i braterstwo i takie tam inne rzeczy w tym stylu.
Choć zakończenie (będące w sumie wprowadzeniem do następnej przygody) trochę ich zaskoczyło to ogólnie ocenili moją przygodę jak i jej prowadzenie pozytywne. No a jak gracze są zadowoleni to oczywiście i MG.

Moja pierwsza przygoda (po prawdzie to pierwsze kilkadziesiąt przygód) była kompletną porażką. Złe przygotowanie, brak autorytetu wśród graczy (trudno się dziwić - jedenastolatek prowadzący starszym o 3-5 lat kolegom raczej nie wydawał się odpowiednią do roli MG osobą), niedoczytany scenariusz i zasady opanowane w 1/3 - wszystko to złożyło się na nieudaną sesję i zniechęcenie (strach) przed prowadzeniem na kilka miesięcy. Mimo kolejnych porażek nie zniechęciłem się do roli MG i prowadziłem dalej. Obecnie ponoć da się ze mną wytrzymać...

W kwestii samego scenariusza - była to przygoda opublikowana w 10 numerze MiM. Ciężki scenariusz, przewidziany dla silnych postaci (z wampirem jako przeciwnikiem bohaterów). Niestety, zapomniałem o tym, że nie dysponują magicznym orężem, że nie są w stanie pokonać nawet świty ożywieńca... zapomniałem o wielu istotnych faktach.

Pierwszy scenariusz, który mógłbym uznać za udany oparłem fabularnie na "Siedmiu Samurajach"...

To i ja się dopiszę.
Pierwszą przygodę napisałem w roku 1994 i do dziś mam wydruk z takiej śmiesznej igłowej drukarki.
Powstała ona (przygoda, nie drukarka), gdy:
- byłem jeszcze tylko graczem i nawet przez myśl mi nie przeszło, by prowadzić
- znałem angielski tak, że praktycznie nie rozumiałem Players' Handbooka do AD&D
Poprowadził ją mój pierwszy i ówczesny DM, i wyszła mu całkiem dobrze.
Dziś wiem, że była tandetna, że aż w zęby łupie... może kiedyś zdołam ją wkleić na forum ku przestrodze (zwłaszcza jak mi ktoś udostępni skaner).
Z przykrością muszę przyznać, że jej treścią było mordowanie śpiących paladynów i wieśniaków z Dolinach w FR.
Przygodę tę wysłałem na konkurs do czasopisma rpg "Złoty Smok" i na pewno wyróżniał ją plan wsi 3d. Plan spiratowany ze skansenu wsi pod Opolem. Niestety gazeta zbankrutowała, nim konkurs się rozstrzygnął.
Nota bene wszystkie czasopisma rpg, w których coś wydrukowałem... zbankrutowały.

Rok 1995, lato. Wakacje na wsi. Pocztą przychodzi opasła książeczka autorstwa Sapkowskiego. Nikt nie ma najmniejszego pojęcia "czym się to je". "Oko Yrrhedesa" jednak było doskonałym wprowadzeniem dla początkującego MG: pełne rad, dygresji, czytane w formie gawędy ASa. No i sam scenariusz, o takim samym tytule, jak system. Cudownie liniowy. Moja rola ograniczała się do czytania graczom kolejnych paragrafów ( a właśnie! Gracze. Sesja była rodzinna; grał mój brat, kuzyn i kuzynka - z tego brat i kuzyn graja aktywnie do teraz). Forma prowadzenia przygód nie napisanych przeze mnie, została mi potem na baardzo długo. Co ma swoje wady i zalety Ech, piękne czasy...

7 lat temu.
Prowadziłem najlepsza sesje w zyciu. Graczami było trzech moich kolegów z podstawówki.
Cała przygoda opierala sie o oblęzone miasto [ którego plan zrobiłem na 2 kartkach A 3 ]
i bohaterów mających wyjśc jakims podziemnym przejściem z miasta i wezwac pomoc.
Jak u kolegi wyżej wszystko na zasadach z "Oko Yrrhedesa".
Do dzis pamiętam że za za nie oddanie broni przy pobórze do wojska, potem za próbe ucieczki i próbe pobicia straznika postac jednego z graczy 3/4 sesji przesiedziała w karcerze.
A wszystko skończyło sie w światyni dobrej bogini która gracze próbowali okraśc, a kapłanki tejże niecnie wykorzystać. A potem po delikatnej klatwie [ zamiana w Wampiry ] słodko rozwiali sie w pył pod wpływem słońca.
A i tak sesja zostala oceniona jako świetna.
Dziwne < az łezka sie w oku kręci >