Zazwyczaj środowisko klerykalne nie jest kojarzone z grami RPG. Właściwie to jest wręcz przeciwne. Jest kilka artykułów w internecie pisanych przez osoby z kleru które bardzo negatywnie wyrażają się o rpg.

Sam czytałem pracę mgr napisaną przez duchownego o negatywnej wypowiedzi dotyczącej gier rpg. Ja nie widzę w tym nic złego jeżeli ktoś ma do tego zdrowe podejście, a przede wszystkim nie myli D&D z rzeczywistością, która nas otacza. Jak prowadzimy "sesję klerycką" to świat D&D nie wychodzi poza nią. Jest to temat delikatny na który mógłbym wiele napisać, oczywiście w obronie D&D. Ja uważam, że wielu się wypowiada na ten temat, a nawet nie daje cienia szansy zrozumienia tej kwestii. Więc jak widać jest to temat bardzo indywidualnego podejścia. Np. znam kleryka, który pasjonuje się asg (air soft gun) i strzelectwem sportowym. Czy jest w tym coś złego? Propaguje kulturę zbrodni? Nie. Więc dlaczego tak nie może być z D&D.

Czy spotkałeś się jakimiś nieprzyjemnościami ze strony kolegów / środowiska?

Jest nas spora grupa i teraz się powiększa. Jak narazie nie spotkaliśmy się z jakąś negatywna opinią jak i atakiem, jakkolwiek niewiele osób jest wtajemniczonych.W seminarium jest nas niecałe 90 osób z czego 7 tak jak ja gra w RPG.

Czyli w takim razie nie ma jednoznacznego, oficjalnego stanowiska Kościoła w sprawie gier rpg? A jeśli czytamy takie teksty to są to indywidualne rozważania duchownego. Dobrze to rozumie?

Nie mogę jasno wypowiedzieć się na ten temat gdyż nie jestem pewien, a sprawa jest bardzo delikatna. Jakkolwiek wiele rzeczy ma swoje plusy i minusy. Dlaczego niektórzy w RPG widzą tylko minusy to nie wiem, ja staram się postępować tak, żeby odnaleźć też i pozytywne strony tematu. Kiedyś byłem na sympozjum naukowym podczas którego jedna pani profesor atakowała świat anime. Kiedy skonfrontowałem jej „negatywne” argumenty z moimi wyjaśnieniami na forum (np. duże oczy mają pomóc w nauczaniu wyrażania ludzkich emocji, zaś podkreślenie kształtów płciowych ma uzmysłowić wychowanie sexualne już w młodym wieku dorastania i burzy hormonów, a przed wszystkim, że świat anime t nie tylko pokemony naruto) to dostałem odpowiedź uzmysławiającą mnie, że jestem małym kleryczkiem nie znającym się na temacie. Zapachniało mi to lekkim fanatyzmem i spasowałem. czy rzeczywiście nie maiłem racji? Tak samo jest z RPG. Trzeba dać szansę i postarać się zrozumieć. Kiedyś młody chłopak jak usłyszał, że gram w D&D to zaproponował mi żebym, jak już będę kapłanem, założył duszpasterstwo graczy. Nawet super pomysł. Wracając do pytania to kwestia ta jest niezwykle delikatna.

Osobiście nie widzę w tym nic dziwnego. W końcu ksiądz to też człowiek

Nigdy nie rozumiałem ludzi twierdzących, że gry fabularne są w sprzeczności z wiarą katolicką. Co ciekawe, większość takich ludzi z którymi się spotkałem nie była katolikami.

A rozsądny ksiądz, który rozumie o co chodzi w RPG to szansa dla nas, żebyśmy przestali być postrzegani jako szatański pomiot i wysłannicy sekt najgorszych .

A zatem nie słucham i ogólnie ich olewam.

jaffar pisze:

to szansa dla nas, żebyśmy przestali być postrzegani jako szatański pomiot i wysłannicy sekt najgorszych .

Khaki pisze:

na spowiedzi ksiądz przykazał im zaprzestać grania bo inaczej "usmażą się w piekle".

rincewind bpm pisze:

nawet w mojej warszawskiej parafii w niezłej dzielnicy ksiądz podczas rekolekcji twierdził, że fantastyka to narzędzie szatana.

jaffar pisze:

Natomiast istnieje inna kwestia, a mianowicie: mieszkamy w takim, a nie innym kraju, gdzie kapłani takiego, a nie innego wyznania mają niesamowitą wręcz moc kształtowania światopoglądu sporych rzesz ludzi.

[...] prawdopodobnie zaowocują tym, że to nam się ktoś będzie w hobby wpierniczał a to już jest coś co mnie irytuje.[...]

Ja osobiście po raz pierwszy zetknąłem się z grającym księdzem a tym bardziej nie miałem okazji z żadnym grać. Do tej pory czytałem tylko kilka artykułów i kilka historii z pogranicza liceum i podstawówki kiedy koledzy opowiadali że na spowiedzi ksiądz przykazał im zaprzestać grania bo inaczej "usmażą się w piekle".

soul31 pisze:

Ciekawy temat - lecz mam parę pytań do pana kleryka. Pisze pan o sektach które używają rpg do rekrutowania ludzi. Każdy o tym słyszał ale nie spotkałem się nigdy z takim czymś. Czy miał wielebny kontakt z jakąś aktualną grupą zajmującą się tym.


Drugie pytanie. Zasada nie mieszania rzeczywistości z grą. Czy myślał ksiądz aby zagrać w coś bardziej dojrzałego? Jakiś system który miesza rzeczywistość z fantastyką . Naprzykład świat mroku. Albo żeby grać złymi postaciami? Zrobić sesję o wyborach moralnych i ich konsekwencjach?

Kumpel, z którym gram należy do "Światło-Życie" i jest głęboko wierzący, a w RPG dał się wessać od 1wszej sesji. Kwestia rozsądku.

albi pisze:

Dla mnie perspektywa księdza który gra w gry fabularne może być nawet pomocna w ewangelizacji, bo przynajmniej ksiądz będzie mógł dotrzeć do grupy ludzi, z którą normalnie kontaktu za dużo nie ma.

Feniks pisze:

Krasnolud już nie krzyczałby na widok orka - " Ty synu oślicy je... skur... chu... itd." bo gracza hamowałaby obecność księdza.

W świecie mroku nie pojawiłaby się scena, gdzie zabójczo piękna wampirzyca kusi gracza do zdrady.

A w tabeli krytycznej nikt by wesoło nie wrzeszczał "Urwało ci jaja buahahahaha"

Dla mnie największym problemem byłoby mówienie do księdza na "ty" zawsze do księdza mówiło się "proszę księdza"

A wobec kogoś innego (czyt: dowolnego innego gracza) już można kląć? W towarzystwie kobiet kląć można, a wobec księży nie można? Jeśli na widowni w teatrze (lub kinie) zasiada ksiądz, czy aktor ma powstrzymać się od przekleństw, bo "przypadkiem urazi estetykę wielebnego"?

Czy do nauczyciela mówiłbyś "panie profesorze, pan sobie rzuci na Charyzmę?" Lata temu grałem w kosza z ówczesnym moim nauczycielem w liceum. I patrz, mówiliśmy do niego "Zbyszek, podaj!". A pół godziny później szliśmy na lekcję i był "panem profesorem". Naprawdę da się.

Ksiądz, z którym grałem, miał postać rycerza Ulryka. Jakoś nie poczuł się obrażony wesołą wyrzynką heretyków czy innych wrogów (wszak też ludzi). Dziwak?