Oprócz Dicka, rzadko się spotykam ze smutnym końcem, może za dużo anime, ale czy istnieją:

- Ksiązki które są o antybohaterach(najlepiej w całości)?
- Źle się kończą (np. ginie główny bohater)
- Mrocznych magach ("mroczny mag" to gówno)
- Nekromantach (nie chodzi mi o to cienkie opowiadanie, tylko adeptach ciemności )

ITP?



Przypominam o poprawnym otaczaniu spoilerów znacznikami [spoˆiler][/spoiler], ale pamiętajcie, że w wątku proszącym między innymi o książki, które "Źle się kończą (np. ginie główny bohater)" poziom spoilerów będzie dużo większy od przeciętnego.
H.

Antybohaterowie - Zaryzykowałbym sagę o Morddimerze Jacka Piekary (przez wiekszą część serii naprawdę typa nie trawiłem - ale to moje zdanie)
No i Jakub Wędrowycz Pilipiuka - prawdziwy antybohater .
Kołacze mi się w głowie coś o tytule "Uczeń czarnoksiężnika", autora nie pomnę, ale chyba polskie.

Złe zakończenia - "Pan Lodowego Ogrodu" tom I, pod warunkiem, że jak ja postanowisz nie czytać dalej. Oraz jeśli nie upierasz się przy fantasy:
"Martin Eden" Jacka Londona i "Portret Doriana Graya" Oscara Wilde.
Od biedy "Opowieść o 47 roninach", ale mam wrażenie, że najnowsza wersja wydanicza jest nieco zbyt "europejska".

No i "Hamlet", "Otello", "Romeo i Julia" a antybohaterowie - "Makbet" i "Ryszard III" - W. Shakespeare (może nie całkiem książki, ale treścią pasują - i to nie jest żart. No, może trochę. Tym niemniej przeczytać warto.).

Pozdrawiam!

To zależy co uznajesz za złe zakończenie. Jak jest to np śmierć ukochanej głównego bohatera i zastąpienie jej robotem, bez wiedzy tegoż bohatera, to twórczość Marcina Wolskiego powinna Ci podejść (zwłaszcza "Krawędź Snu"). Propos złych zakończeń, to przeszukaj też podręczniki do historii
Mrocznych magów całe masy przewijają się w drugiej połowie "trylogii Czarnego Maga" T.Canavan.

Wyjadę z tym, co zwykle - "Opowieści z Malazańskiej Księgi Poległych" Stevena Eriksona. Pierwszy (i najkrótszy) tom to "Ogrody Księżyca". Poszczególne części może nie mają dosłownie "złych" zakończeń, ale "pozytywnym" bohaterom zdarza się ginąć dość często i nieprzyjemnie. Zresztą raczej daleko im do ideałów; w świecie Eriksona palladyni się nie zdarzają (albo żyją baaardzo krótko...). A z drugiej strony dość często trafiają się nekromanci, wredni magowie, psychole, podstępni bogowie itd.

Poza tym "Dworzec Perdido" China Mieville. To już nie fantasy, ale bardzo ciekawa (i dość ciężka, szczere mówiąc) mieszanka gatunków. Warto.

I zgodzę się, że cykl Piekary o Madderdinie powinien pasować. Jest przy tym sporo lżejszą lekturą, niż dwie powyższe pozycje.

A - zapomniałem o najważniejszym:

"Frankenstein, czyli nowy Prometeusz" Mary Shelley - zdecydowanie o antybohaterze (prawdziwy mroczny mag/nekromanta ery rozumu), no i zakończenie też raczej niewesołe.

Jeśli chodzi o "złe zakończenia" to polecam poczytać opowiadania M. S. Huberatha. Tylko dla ludzi o mocnych nerwach.

Ok, czyli mam pare propozycji na miarę złych/wkurzających zakończeń.
~Kumo, tak już myślałem wcześniej o "Księdze... "

~Mayday, Co do mocnych nerwów, ledwo wytrzymałem zakończenie Death Note :p

~Jean de Lille, Mało czytam polskich autorów (od Lema staram się trzymać daleko, bo Dick mówił że on nie jest człowiekiem).
Czytałem w sumie Allach 2.0, ale mój qmpel jest zapalonym czytelnikiem Pilipiuka, wiec przetestuje

GŁÓWNIE CHODZIŁO MI KSIĄZKI GDZIE AKCJA KONCENTRUJE SIĘ NA GŁÓWNYM BOHATERZE:
Przykład:
- Książki Salvatora o Artemisie Entreri - tyle że tu nie ma za dużo o dzieciństwie, a widać że chce zrobić z niego Palladyna :/

filazaf pisze:

od Lema staram się trzymać daleko, bo Dick mówił że on nie jest człowiekiem

A, to do drugiego tematu? Dick był przez całe życie wściekły na Lema z powodu pewnej nieścisłości wydawniczo-walutowej. Zresztą kiedy pisał ten donos, był już w fatalnej kondycji psychicznej - tym niemniej jego treść jest dla Lema w zasadzie wielkim koplementem . A polskiej fantastyki (i w ogóle nowej polskiej literatury) sam czytam niewiele. W sumie nie wiem czemu. Co do Pilipiuka i Wędrowycza ręczę tylko za dwa pierwsze tomy. Miłej lektury!

Widzę że nie jestem sam...
Ciekawe czemu tak jest...

dzięki Rastin za pozycje, oraz za spojlery :/

Or5az wszystkim pozostałym za tytułu, jak już zassam do podświadomości wszytko, nie omieszkam podzielić się wrażeniami

Rok 1984.

Pan Wołodyjowski
Chłopcy z Placu Broni

Rok 1984, Nowy Wspaniały Świat, My - święta trójca dystopii literackich - szeroko pojętego "dobra" nikt tam nie uświadczy

Malazanę już Kumo wspomniał powyżej.

"Droga" McCarthy'ego poraża swoją atmosferą i wizją.

Gwoli antybohaterów - Malazańska - Mallick Reel, Korbolo Dom, cała galeria psich synów, Moorcock lubił antybohaterów bardzo, trochę tego jest wszędzie.

No i wypadałoby zdefiniować jakoś tego antybohatera

Thoctar pisze:

Chłopcy z Placu Broni

Uzasadnij.
Czy źli ale sympatyczni się liczą? Tak jak 'Kłamca' Ćwieka i 'Kłamstwa Locke'a Lamory' Scotta Lyncha.
Poza tym o złych to mnóstwo za bardzo pisał Kres, szczególnie 'Król bezmiarów'.

Jean de Lille pisze:

Kołacze mi się w głowie coś o tytule "Uczeń czarnoksiężnika", autora nie pomnę, ale chyba polskie.

Znam ten wierszyk z przedszkola, kiedy Tato czytał mi na dobranoc. Nie wiem, czy można mówić tutaj o złym zakończeniu. Utwór jest lekki i opowiada o tym, jak uczeń czarnoksiężnika postanowił, pod nieobecność maga, wziąć kąpiel i zaprzągł do noszenia wody miotłę. Ale kiedy balia się napełniła, chłopak zapomniał zaklęcia likwidującego czar, więc miotła cały czas nosiła wodę, która zaczęła przelewać się na podłogę. Wówczas uczeń wziął topór i porąbał miotłę. Okazało się jednak, że z każdej części powstała nowa miotła i wszystkie zaczęły nosić wodę, aż cały dom niemal został zalany. Dopiero powrót mistrza przywrócił wszystko do normy, ale chłopak musiał posprzątać cały dom za karę.

Wracając zaś do tematu, to nie podobają mi się zakończenia u Sapkowskiego, kiedy większość jego bohaterów ginie. W sadzie o Wiedźminie zostają zabici Milva, Regis, Cahir i, prawdopodobnie, Geralt. W sadze husyckiej natomiast Jutta i Samson, zaś Szarlej odjeżdża w siną dal do Konstantynopola.

earl pisze:

Znam ten wierszyk z przedszkola, kiedy Tato czytał mi na dobranoc. Nie wiem, czy można mówić tutaj o złym zakończeniu

Eee... ja miałem na myśli raczej powieść o średniowiecznym magu-sodomicie/sataniście... A wierszyka nie znam. . Być może źle zapamiętałem tytuł.

Książki o antybohaterach :
1. Saga o Elryku, cykl Wieczny Wojownik Moorcocka
2. Czarna Kompania Glena Coocka w czasie gdy kompania walczyła po stronie Pani.

" Uczeń czarnoksiężnika" którego wspomniano, to pierwsza częśc cyklu o Witelonie autorstwa W. Jabłońskiego. Bohater rzeczywiście dość antypatyczny.
Mnie w tej chwili przychodzi na myśl książka " Na wschód od Edenu" Steinbecka ( postać Cathy Ames). A z dziedziny fantasy to cykl " Pieśń Lodu i Ognia" Martina. I książki Kresa.

W literaturze poza s-f powieścią o antybohaterach jest "Paragraf 22" Josepha Hellera, w którym wiele postaci to megalomani, idioci, sadyści i degeneraci, zwłaszcza na wysokich stanowiskach służbowych w wojsku (do nich zaliczają się m.in. płk Cathcart, który zmusza swoich podwładnych do wykonywania coraz większej liczby lotów bojowych oraz płk Scheisskopf, który lubuje się w zmuszaniu podkomendnych do odbywania codziennie kilku parad wojskowych).

Ewentualnie można sięgnąć baardzo daleko - do mitów (chyba wszystkie mitologie), legend (historia Boewulfa, saga o Nibelungach, legendy arturiańskie), Biblii... Dziwnym trafem w opisanych tam historiach rzadko kiedy znajdziemy happy end.

Happy end to chyba stosunkowo nowy europejki wymysł?

yabu pisze:

Happy end to chyba stosunkowo nowy europejki wymysł?

Raczej amerykański... Ale czy nowy? W końcu Biblia też raczej dobrze się kończy (wieczna szczęśliwość w Nowym Jeruzalem to chyba nie byle co? Nawet mimo tego, co było/jest/będzie... staje się wcześniej.)

Chamade pisze:

" Uczeń czarnoksiężnika" którego wspomniano, to pierwsza częśc cyklu o Witelonie autorstwa W. Jabłońskiego. Bohater rzeczywiście dość antypatyczny.

Słusznie rzecze Chamade.

Myślę, że Yabu miał na myśli nie tyle wymysł ile termin.

Chodziło mi o wymysł. Prawie na całym świecie większość bajek, czy innych baśni, kończy się niezbyt przyjemnie dla głównego bohatera.

Tylko nie u Disney'a... . A w takim Faerunie 90% chłopów jest piśmiennych, higiena stoi na niemal XX-wiecznym poziomie, a do tego prawie wszędzie panuje równouprawnienie i tolerancja rasowa. I jak tu się nie cieszyć z ekspansji US culture?
I koniec offtopowania.

Fascynują mnie książki, w których dzieci zmieniają się pod wpływem jakichś wydarzeń albo osób na gorsze, kiedy odkrywają w sobie pierwiastek czystego, okrutnego zła jak we "Władcy Much" Goldinga http://www.gandalf.com.pl/b/wladca-much-B/ albo w "Zdolnym uczniu" Kinga z tomu "Cztery pory roku"http://www.pasjaksiazek.pl/ksiazka/1592,cztery_pory_roku.html.

Przykładem złego jako głównego bohatera w fantasy jest Hrabia Drakula w powieści Stokera.