Co sądzicie o tym autorze , bo szczerze mówiąc przeczytałąm ,,kuzynki" choć z wielkim trudem i nadzieją że się rozkręcą ale nic z tego przez następną częsć nie przebrnęłąm niestety. Moje pytanie brzmi: Czy wszystkie ksiązki Pilipiuka są tak kiepskie , czy po prostu tak trafiłąm? Jeśli napisał pozycje godne polecenia to piszcie proszę. A i jescze jedno jakieś inne dobre, polskie fantasy? Nie lubie zbyt tłumaczonych książek bo one tracą swój urok, bo według mnie kazde fantasy a szczególnie takie osadzone mniej więcej w średniowieczu powinno być pisane odpowiednim jęzkiem: archaizmy itp. a w angielskim tego nie ma niestety

iskra pisze:

Czy wszystkie ksiązki Pilipiuka są tak kiepskie

Tak, wszystkie są. Ewentualnie: niektóre są bardziej kiepskie od innych. Pilipiuk jest o wiele lepszy w opowiadaniach (pierwsze tomy o Wędrowyczu oraz zbiór "2586 kroków"), ale i tutaj jest co najwyżej średnio. Oczywiście wkrótce odezwą się fani Grafomana i będą pisać co innego, ale ja już powiedziałem swoje.
Dobre polskie fantasy - koniecznie musisz zapoznać się z twórczością Anny Brzezińskiej. Saga o zbóju Twardokęsku moim zdaniem dorównuje Wiedźminowi (i ma to co ci się tak podoba, czyli stylizowany język). Warto również znać Kroniki Drugiego Kręgu Ewy Białołęckiej - również świetny cykl.

Ja do zbioru dobrych opowiadań dorzuciłbym jeszcze "Czerwoną gorączkę". Ale faktem jest, że w powieściach pan Andrzej niezbyt dobrze sobie radzi. W opowiadaniach jest błyskotliwy, w powieściach robi się nudny.

Pilipiuk nie jest kochany w fandomie bo otwarcie deklaruje, że pisze bez ambicji, banalnie i dla pieniędzy. I to w sumie widać.

Mi osobiście nie podobał się Wędrowycz, nie zachwyciły opowiadania a Kuzynki i seria - owszem, przypadły mi do gustu. Może nie ma tam fabuły ale przynajmniej sympatyczne postaci budują chaty i wykonują inne radosne prace - to inspirujące, choć podobno dość słabo realistyczne. W sumie budowy i remonty tam bardziej pobudziły moją wyobraźnię niż 1000 gonitw i walk

@ Albiorix

A który z pisarzy nie pisze dla pieniędzy? Toż w końcu jest to ich sposób utrzymania. Czy oznacza to brak ambicji? Niekoniecznie, zwłaszcza, że autor jest zależny od czytelników. Jeśli przestanie pisać to, co im się będzie podobało, to przestaną kupować jego książki i wówczas porzucić będzie musiał pracę pisarską bo z niej nie wyżyje. Ambicją więc każdego zawodowego pisarza jest pisać tak, by zachwycić odbiorcę, aby stał się on pośrednim chlebodawcą twórcy książki. A fakt, że nie zawsze te książki są wysokiego lotu - to już jest subiektywna ocena czytelników. Nie można więc zarzucać Pilipiukowi, że pisząc masowo i dla pieniędzy robi to bez żadnych ambicji.

To raczej kwestia tego, który z pisarzy szczyci się tym, że pisanie to dla niego rzemiosło a nie sztuka

To tak jak z artystami - czyż Rubens, Haendel albo Cellini nie uprawiali rzemiosła, aby tylko zarobić pieniądze? Wszak ich dzieła to czysta komercja, robiona pod publikę, która za to płaciła. A jednak są uznawani za wielkich twórców a ich produkty - za Sztukę przez duże S.

Dziękuje za wszystkie odpowiedzi bo potwierdziły moje przypuszczenia i z Pilipiukiem dam sobie spokój- pójdę za radą lmn i przeczytam sobie Annę Brzezińską tylko jak przebrne do końca przez Władce Pierścieni - ksiązkę do której zabierałąm się od dawna bo już troche fantasy czytam ale jakoś nie mogłam sie zebrac bo nie jestem miłośniczkom przydługich opisów. Na razie czyam Hobbita i styl pisania mi się podoba mam nadzieje że tak zostanie do końca

.

Pilipiuk pisze miłe czytadełka - można wypożyczyć je w bibliotece, by poczytać sobie do poduszki, ale nie warto kupować.

earl pisze:

To tak jak z artystami - czyż Rubens, Haendel albo Cellini nie uprawiali rzemiosła, aby tylko zarobić pieniądze? Wszak ich dzieła to czysta komercja, robiona pod publikę, która za to płaciła. A jednak są uznawani za wielkich twórców a ich produkty - za Sztukę przez duże S.

Dałeś zły przykład bo Haendel jest do bani i jego utwory są nudne, ale masz sporo racji w tym, że np. Chopin jak i Beethoven byli geniuszami i żyli ze swojego geniuszu. Niestety takich geniuszy, którzy mogli utrzymać się z tego co robili było bardzo mało. Najczęściej, tak jak to można zauważyć przy życiu wielkich artystów malarzy, stawali się "bogaczami" dopiero po śmierci. Za życia nikt ich za swoją sztukę nie doceniał.
Poprzedniemu forumowiczowi można przyznać rację z tego względu, że może Pilipiuk pisze ambitnie, ale fakt, że komercyjnie.
Dla mnie to jest tak. Autor, artysta widzi co ma branie na rynku i to tworzy. Nie coś nowego, ponieważ zawsze jest ryzyko, że to coś zostanie źle przyjęte i nie zarobi na chleb. Tutaj właśnie znajduje się różnica pomiędzy artystą tworzącym pod wpływem impulsu i natchnienia, który robi to dla siebie i z pasji a takim, który pisze bo potrafi i jest to jego zawód.

Nie piszę tymi słowy oczywiście, że Pilipiuk jest tym drugim, ale piszę i przyznam się do swoich słów przed każdym, że jego styl pisania ma trochę z tego.

wikus.metka pisze:

Najczęściej, tak jak to można zauważyć przy życiu wielkich artystów malarzy, stawali się "bogaczami" dopiero po śmierci. Za życia nikt ich za swoją sztukę nie doceniał.

Można wymienić sporo nazwisk sławnych artystów, którzy jeszcze za życia stawali się ludźmi sławnymi i zamożnymi oraz wpływowymi, np. Lenardo, Rafael, Michał Anioł, Tycjan, Holbein, Cellini, Durer, Rubens, van Dyck, Velasquez, Haydn czy Strauss, aby tak polecieć z pamięci.

@earl I co z tego? A może twierdzisz że Pilipiuk to podobny poziom?

Twierdzę, że komercja i kicz nie zawsze idą ze sobą w parze.

Pilipiuk nie jest kiczowaty, jest po prostu średnim pisarzem nie wyróżniającym się niczym ciekawym, który od innych średnich pisarzy różni się tym, że o tym opowiada fandomowi

Myślę, że Pilipiuk to prosty pisarz. On nie pisze dla jakichś wyższych celów. Pisze zwykłe książeczki, które mają przynieść dobrą zabawę. To jest tak, że sobie przeczytasz... uśmiechniesz sie raz czy drugi, a po tygodniu i tak nie będziesz pamiętał o co chodziło i nie będzie Cię to wcale intrygowało.

Pilipiuk należy do mojej literatury pociągowej. Opowiadania lekkie i czasem zabawne nie obciążają mózgownicy i pozwalają przetrzymać jakoś te trzy-cztery godzinki.
Ale tak ogólnie rzecz biorąc, nie lubię, gdy elementy nierealistyczne nie wnoszą niczego konstruktywnego, a w ich wykorzystaniu chodzi tylko o to, że fantastyka się sprzedaje. A takie odczucie mam czytając niektóre jego kawałki.

Nausicaa pisze:

Ale tak ogólnie rzecz biorąc, nie lubię, gdy elementy nierealistyczne nie wnoszą niczego konstruktywnego

Okazuje się, że nie tylko Pilipiuk ma z tym problemy. Elementy fantastyczne nie wnoszą wiele lub zgoła nic do akcji w twórczości Grykowskiego ("Piąty Anioł") czy Domagalskiego (cykl krzyżacki), nie mówiąc już o wielu powieściach Komudy. A gdyby tak poszperać, to znalazłoby się pewnie jeszcze wielu takich autorów.

90% fantasy i 85% SF powiedziałbym

Pilipiuka czyta się fajnie, lekko bez głębszych refleksji. Nie wymagać od książki za dużo, to się można wczuć. Mnóstwo pomysłów do użycia na sesjach
No i sam Pilipiuk jest sympatyczniejszy na konwentach, od takiego na przykład Sapkowskiego.

NoOne3 pisze:

No i sam Pilipiuk jest sympatyczniejszy na konwentach, od takiego na przykład Sapkowskiego.

Nie poznałem Sapkowskiego, ale zgodzę się, że Pilipiuk jest bardzo sympatycznym człowiekiem. I do tego potrafi zajmująco i ciekawie opowiadać o różnych zagadkach archeologiczno-historycznych.

Sapkowski po prostu tępi wszelką głupotę oraz butę u dziennikarzy. Zaś Pilipiuk ma to gdzieś.

Co do samego autora, to poza Wędrowyczem raczej nic nie tknę. Podchodziłem niegdyś do "Oka jelenia", ale skutecznie mnie ono odstraszyło. Zostaję przy Jakubie, prostym i niewyszukanym stylu, który idealnie pasuje do wiejskich klimatów i mentalności tamtejszych bohaterów.

Obłęd pisze:

Sapkowski po prostu tępi wszelką głupotę oraz butę u dziennikarzy.

A może wynika to z charakteru Sapkowskiego, który sam jest butny i arogancki, jak słyszałem od wielu osób, mających okazję zobaczyć go na konwentach.

Stanowczy i zasadniczy, ot co! Może i w tym co mówisz też jest trochę racji, ale raczej skłaniałbym się ku twierdzeniu, że irytują go ludzie starający się zgrywać inteligentów i właśnie w szczególności mówię tu o dziennikarzach. Wnioskuje to również z własnego doświadczenia. Byłem rok temu na spotkaniu z Sapkowskim w Warszawie, akurat przy promocji "Żmii", i w stosunku do osoby prowadzącej wywiad można było wyczuć pewną wrogość (choć to słowo na wyrost, ale nie znajduję na ten czas innego). Zaś przy jakimś durnowatym i w ogóle nieadekwatnym pytaniu kogoś z publiczności, Sapkowski odzywał się uprzejmie i zupełnie inaczej niż do dziennikarza. Poza tym bodaj w "Historii i fantastyce" jest poruszona ta sprawa.

Temat trochę zszedł na innego autora...
o panu Sapkowskim mogę napisać tylko tyle, że jest diabelsko inteligentny i ma ogromną wiedzę, czego jest świadom i niestety czasem za bardzo daje to innym do zrozumienia na żywo jak i w jednym ze swoich dzieł pt. "Kompendium wiedzy o literaturze fantasy"... Ale dobry jest
a Pilipiuk jest dobry w tym co robił i niepotrzebnie wziął się za coś innego...

A wiadomo już kiedy ukaże się VI tom "Oka Jelenia"?

Co do powieście Pilipiuka, to się nie wypowiem, bo nie czytałem, nigdy nie mogłem sięprzekonać, aby taką wypożyczyć/kupić. Natomiast seria o Kubie Wędrowyczy jest całkiem przyjemną lekturą.

Gdzieś niedawno czytałam, że wg autora tom szósty jest gotowy w ok 5/6.

.

No proszę, a kiedyś, jakieś 2 lata temu, padały pogłoski jakoby Pilipiuk zamiarował tworzyć nawet 8 tomów. Widać skończyła mu się wena. Swoją drogą ciekaw jestem, jak zakończy się cały cykl, skoro szóstka będzie tym ostatnim.