Wielka Sławia RPG
966 - chrzest Polski, 988 – chrzest Rusi, 1068 – upadek Radogoszczy i jej świątyni, 1168 – zdobycie i zniszczenie Arkony, ostatniej wielkiej słowiańskiej świątyni… A jeśli to się nigdy nie wydarzyło?
Witajcie w świecie, gdzie słowiańszczyzna odrzuciła chrześcijaństwo. Ruchy rodzimowiercze podniosły bunt przeciw nowej wierze w Księstwie Wielkomorawskim, gdzie książę osobiście wygnał chrześcijan. Ich wzorem podążyli niezadowoleni z narzuconej religii Słowianie Południowi, a dla wszystkich innych plemion, organizujących już swoje własne księstwa, stało się to przestrogą. Tam już nikt o przyjęciu nowej wiary nie myślał.
Zachód nie był zadowolony z cofnięcia się zasięgu chrześcijaństwa. Postanowiono, że skoro ci barbarzyńscy poganie nie chcą, zostaną zmuszeni. Rozpoczęto wyprawy na wschód, w celu schrystianizowania lub wybicia ludności. Zaskoczył ich jednak opór.
Atakowani Słowianie, których małe państewka nie potrafiły długo przetrwać, postanowili porozumieć się ze sobą. Nie było to łatwe, niekiedy mimo negocjacji wojowie z sąsiednich księstw stawali naprzeciw siebie. Ostatecznie jednak udało się utworzyć jedno wspólne państwo – Wszechsławię, zwaną również Wielką Sławią.
Wielka Sławia dotrwała w stanie ciągłej wojny z Rzeszą Niemiecką aż do wieku XIII, lecz teraz wielu kniaziów poczęło uważać, że porażka ich nie dotyczy i zajmują się głównie sytuacją swojego własnego księstwa, nie całego państwa. A to staje w obliczu zagrożenia rozgrabienia: Niemcy na zachodzie znów rosną w siłę, na południu sąsiedztwo papiestwa, które zyskuje coraz większe znaczenie i zamierza zniszczyć wszelkie przejawy pogaństwa, nie wróży nic dobrego, a do wschodnich granic Wszechsławii docierają właśnie konni wojownicy ze stepów – Mongołowie.
Kim jest bohater, do czego dąży?
Każdy z bohaterów stara się w jakiś sposób zachować obecny spokój życia w Wielkiej Sławii. Nikt przecież nie chce, by jego ziemia została podbita. Choć niektórzy na wojnach, oprócz swobody życia wśród swoich braci, zyskują także majątki.
Niestety Wielka Sławia nie jest aż tak zjednoczona, jak w czasach powstania – także wielu Słowian może czyhać na życie lub majątek bohatera. Zagrożenie może się pojawić nie tylko ze strony ludzi. Musi pamiętać o wszystkich zduszach zamieszkujących lasy, łąki, pola i bagna, a także tych, które zjawiają się w dowolnym miejscu. Dlatego warto zjednywać sobie bogów i przodków, pomogą swoim podopiecznym w potrzebie.
Kilka pomysłów na bohaterów
Kniaź z wschodniej części Rusi – widział, że ze wschodu nadciąga kolejna wojna.Zdaje się niestety, że nikt poza nim tego nie zauważa. Może być zarówno wojownikiem, który wie, że tylko ze swoją drużyną, wspomaganą nawet przez powołaną wićmi ludność, nie da rady odeprzeć wroga, ale także politykiem, którey wie, że nie potrafi sam stawić czoła armii najeźdźcy, zatem poszukuje kogoś, kto usłyszy jego racje i pomoże.
Człowiek o dwóch sercach
Kiedyś, gdy zemdlał, wysłyszał w swojej piersi podwóje bicie. Niestety wie, co to oznacza – po śmierci zostanie strzygą, zduchem pożywiającym się wnętrznościami. A może na szczeście usłyszał? Może jest jakiś sposób, by uchronić się przed tym strasznym losem?
Woj z drużyny arkońskiej
Należy do wyborowej arkońskiej konnicy. Strzeże świątyni, a także całej Rugii, a gdy nakaże najwyższy żerca i kniaź Arkony, jedzie na wojnę, nawet daleko za granicę na Łabie. Pobożny i odważny. Gdziekolwiek się zjawi, wzbudzi sympatię. Chętnie pomoże ludziom w potrzebie.
Kniaź któregoś z centralnie położonych księstw
Sąsiedzi rzeczywiście mówią mu o wojnach, jakie toczą się przy granicach Wszechsławii. Ale tutaj, w jego księstwie nic się nie dzieje. Nie widzi zatem powodu, aby angażować się w wojnę. Niestety ma przez to wielu wrogów.
Wędrowny żerca
Jego kącina stanęła na zdobytych ziemiach Cesarstwa, teraz znajduje się daleko poza granicą Wielkiej Sławii. O ile wciąż stoi. Wciąż jednak jest żercą. Wędruje po różnych wsiach i miastach, leczy ludzi, składa trzebę w imieniu ludności. Niektórym jednak zdarza się szydzić, że żerca bez kąciny to jak woj bez broni.
Wiedźma polująca na zduchy
Zawsze chciała być Córką Czarownicy, jednak urodziła się w innej rodzinie. Pobierała u jednej z nich nauki o ziołach i prostych czarach, niewymagających szczególnego urodzenia. Otrzymała też bogatą wiedzę o zduszach, którą wykorzystuje do przepędzania ich i chronienia ludzi narażonych na taki atak. Chce w ten sposób udowodnić swoją wartość, mimo iż nie urodziła się pośród Córek Czarownicy.
Młoda Córka Czarownicy
Należy do rodu władającego magią, ale nie potrafi jeszcze wiele. Posiada umiejętności leczenia i naturalne talenty wykorzystywania przyrody do swoich celów. Jednak pomimo młodego wieku jest uważana za tak samo silną Córkę Czarownicy, jak jej doświadczone kuzynki. Sprawia to, że swoją osobą zarówno zyskuje przychylność, jak i wzbudza niechęć.
Jak wam się podoba?
-Kalina