Umbra pisze:

Symetria niezła naprawdę aczkolwiek kolejne dwa tytuły jakie wymieniłeś nie należą do klasyki, więc opanujmy się trochę, bo jeszcze ktoś to przeczyta i uwierzy :wink:

Nooo to może lepiej użyję określenia "a must see" - osobiście chyba nie znam nikogo, kto ich nie oglądał :))

Nie widzialem Poranku Kojota a Killera tylko poczatek.

Radzę nadrobić ... Czas serferów też świetny... W ogóle polskie komedie, te starsze, są genialne.

Oryginalny nie będę - z komedii Seksmisja i Kingsajz, nowsze to chyba Ciało i Nic śmiesznego.
Dramat - na pewno Dom zły, Rewers, także podobało mi się W ciemności.
Z dzieł mniej znanych i popularnych - bardzo chętnie wracam do filmu Ostatni dzwonek. Urzekł mnie też film Pora umierać z bardzo dobrą rolą Danuty Szaflarskiej.

Albiorix pisze:

Nie widzialem Poranku Kojota a Killera tylko poczatek.

polecam nadrobić )

bakakashi pisze:

Radzę nadrobić ... Czas serferów też świetny... W ogóle polskie komedie, te starsze, są genialne.

Aczkolwiek "Czas surferów" słabiutki, poza kilkoma błyskotliwymi scenami. Oczywiście to zawsze przede wszystkim kwestia gustu, natomiast chciałem nawiązać do zdania po kropkach. Faktycznie polskie komedie, te starsze (!) są w wielu przypadkach bardzo dobre. Natomiast nowe wymiociny typu "Ciacho" są po prostu żenujące. Ten film jest nawet gorszy niż "Weekend" Pazury, byłem na nim w kinie (nie bijcie, przypadkowo i za friko, w kinie Kijów da się wejść, nigdy nie ma biletera na kilka minut przed filmem i to długa historia ) i miałem to uczucie, które tak rzadko mnie spotyka na filmie. Byłem tak zażenowany, że aż było mi wstyd. Nie wiem czego i przed kim, w końcu byłem w kinie. Ale nie wiedziałem co zrobić z oczami i czym zatkać uszy. Totalne dno, naprawdę, takie żarty bez kitu nie bawiły mnie już w gimnazjum. Czekam, oj długo czekam na kolejną dobrą polską komedię. I już nie wyczekuje, to od wielu lat. Po prostu nie widziałem takiej dłuuugi czas. Może jeszcze kiedyś nadejdzie.

Póki co można wrócić do "Chłopaki nie płaczą" czy "Nic śmiesznego" (choć to też dramat).

Pozdro.

Umbra, dla mnie zrobiony genialnie, oraz teksty, które bawią mnie do dzisiaj ; )

Do 'Chłopaków' i 'Poranku Kojota' często wracam, choć 'Serferów' stawiam ponad te pozycje

Poważnie? No daj spokój, jak można napisać, że komedia, która, bardziej lub mniej, z akcentem na mniej, zręcznie naśladuje gangsterskie komedie (w tym i właśnie chłopców) z ostatnich lat i poza Lindą i Obuchowiczem ma beznadziejne aktorstwo (!) jest lepsza od przemyślanego i dobrze zagranego kina Lubaszenki?

Za takie coś powinieneś przyjechać do mnie, postawić mi drinka i przeprosić za brzydkie myśli

A ubierzesz body czy płaszczyk? ^ ^

Nie... Naprawdę rozwala mnie każdy tekst w tej komedii =D A Lubaszenki komedie może za wiele razy widziałem

Seksmisja chyba będzie nas bawić przez pokolenia A z nowszych to ostatnio widziałam "Salę samobójców" i polecam, żeby zobaczyć jak to ludzie łapią bezsensowne doły...

"Sala samobójców" to ciekawy film splugawiony komputerową oprawą, którą mogli sobie darować - była słaba, a zachwycano się nią i reklamowano jako plus filmu - bezpodstawnie. Mnie osobiście odtrącały sceny wirtualne.

Podobał mi się bardzo koniec - motyw z wylogowywaniem potencjalnych samobójców na wieść o śmierci głównego bohatera.

Zgadzam się animacja - średnia (chyba brak funduszy na lepszą...), ale jej użycie miało głębszy sens - symbolizowało tą alternatywną komputerową rzeczywistość, chyba trudno byłoby ją inaczej pokazać... No i ta scena zapada rzeczywiście w pamięć , kiedy wszyscy się wylogowują... a dziewczyna w różowych włosach w końcu wybiega ze swojej samotni... film o pragnieniu miłości, chęci przezwyciężenia samotności... Dramacie rodziców... ja bym się chyba załamała gdyby podobna historia spotkała moje dziecko... taka głupia śmierć...

Moim absolutnym hitem jest "Wesele" Wojciecha Smarzowskiego. Każdy szczegół w filmie oddaje wiernie realia polskiej rzeczywistości. Jak bym miała pokazać obcokrajowcowi film o Polsce, to wybrałabym właśnie ten. Dodatkowo świetni aktorzy, znakomicie wcielający się w swoje role, szczególnie Marian Dziędziel i Arkadiusz Jakubik.

Jakby to ująć... Najlepszy film (lub filmy) to te które jesteś w stanie oglądać na prawdę wiele razy. Więc wyobraźcie sobie sytuację w której przez pół roku dzień w dzień oglądacie jeden i ten sam film i wciąż nie macie go dość. Tak to jest na półrocznym kontrakcie w morzu gdzie jedynym polskim filmem na statku jest 'Seksmisja". Znam WSZYSTKIE teksty na pamięć i wciąż chętnie ją oglądam - to jest dla mnie bezsprzecznie najlepszy nasz film.

Gratuluję masy wolnego czasu... =D
Biorąc pod uwagę twoje kryteria, chyba nie dałbym rady żadnego filmu tak oglądać

Bardziej kieruję się pierwszym wrażeniem w ocenie filmu... a wracam do tych samych pozycji po dłuższym czasie.

np. "Dzień Świra" i "Wszyscy jesteśmy chrystusami" to arcydzieła... Pozytywne zaskoczenie tymi filmami nie do opisania.

Fajny temat, mój ulubiony to oczywiście Dzień Świra! film wymiata komentarzami

Z nowych filmów podobał mi się "Jesteś Bogiem"

Moim absolutnym hitem jest "Wesele" Wojciecha Smarzowskiego. Każdy szczegół w filmie oddaje wiernie realia polskiej rzeczywistości.

Bynajmniej, jest on przejaskrawiony i wynaturzony, jak zresztą filmy Barei. Różnica między nimi polega na tym, że Smarzowski ukazuje swoją wizję w sposób ponury, natomiast Bareja - w sposób wesoły. Ale filmy jednego i drugiego nie do końca odzwierciedlają rzeczywistość, raczej są paszkwilem na nią.

Hm. Earlu, generalnie sie z Toba zgadzam. (Tak, bedzie "ale", ale w zasadzie male:))

Filmy zawsze sa, lub moga byc (jesli spelniaja taka funkcje) tylko jakims odzwierciedleniem rzeczywistosci. W koncu to filmowa fikcja. Oczywiscie, inna rozmowa jest np. na temat produkcji fantasy, a inna na temat filmow dokumentalnych, ale nawet one nie sa i nie moga byc hm... obiektywnym spojrzeniem na rzeczywistosc, jakkolwiek tajemniczo to zabrzmi. Tzn. czesto tez nie sa, bo sa opatrzone jakims komentarzem, maja jakis przekaz, np. ideologiczny. Ale chodzi mi tutaj o to, ze ten gatunek filmowy moze byc niejako najblizej rzeczywistosci (bo rejestruje ja czesto taka, jaka jest).

Offtop: Jakis czas temu czytalem na temat tego jak o montazu i zdolnosciach kreacyjnych rezysera (jako najwazniejszej funkcji) wypowiadaja sie Andre Bazin i Siergei Eisenstein. Ten drugi podkresla funkcje kreacyjna rezysera, jego zdolnosc do tworzenia wlasnej wizji, ktora bazuje na rzeczywistosci, ale tylko sie do niej odwoluje. No, taki demiurg generalnie. Natomiast u Bazina jest nieco odwrotnie, tzn. rezyser pokazuje ciekawe rzeczy, prowadzi widza przez rzeczywistosci, daje mu do wybor w osadach i patrzeniu na swiat. Takie przekonanie jest jednak dosyc smieszne, bo przeciez to, co rezyser pokazuje w swoich filmach jest i tak przefiltrowane przez jego wrazliwosc, wiec wybor nie jest taki jednoznaczny. Zostaje arbitralnosc.
To tak troche apropo tej rzeczywistosci/fikcji w filmie.

Zaraz, zara, ale my przeciez mowimy o Smarzowskim... Maly offtop sie mi zrobil, czy tam dygresja. Czy jest na sali lekarz?

Wrocmy zatem do meritum! Smarzowski w "Weselu" jest bardzo dosadny, doslowny, w tym jak i co przedstawia.
Earl ma racje, ze to spojrzenie jest nieco przejaskrawione i wynaturzone (przeciez nie na kazdym weselu gangsterzy odstrzelaja palce ojcu panny mlodej!), ale maja jednak w sobie cos zblizajacego je do takiej dokumentalnej dociekliwosci. Nie ukrywajmy, tzw. wiejskie (bynajmniej nie w znaczeniu pejoratywnym, wiec moze lepiej uzyc slowa "ludowe", "utrzymane w tradycyjnym, polskim zwyczaju")wesela bywaja przasne, przejaskrawione, wyjatkowo swojskie. Akurat ta swoista atmosfera (chociaz ciezko tutaj dokladnie zdefiniowac, co to slowo moze znaczyc) zostala przedstawiona w bardzo sugestywny, w jakims stopniu prawdziwy, sposob. No i jak podkresla Earl, w sposob ponury.

Ok, chyba moge sobie przyznac +50 pkt do doswiadczenia za ta wypowiedz.

Pozdrawiam!
M.

ja uwielbiam wręcz polskie komedie. zarówno te starsze, jak i nowsze. vinci, poranek kojota, chłopaki nie płaczą, kiler i kilerów dwóch. takich filmów już niestety nie robią. starają się, ale słabo to wychodzi, albo wręcz wcale, dlatego do w/w filmów mogę wracać, ile tylko się da

Ogólnie to nie znoszę polskiego kina, ale to pewnie wypaczone spojrzenie przez pryzmat całego tego nowego syfu.

Bardzo lubię "Ogniem i Mieczem" i co jakiś czas sobie odświeżam ten film, bardzo mi się podobał, mimo wielu krytycznych słów na jego temat.
Polskie tzw. "stare" komedie są niezłe, ale przejadło mi się już te kilka filmów na krzyż, co roku wyświetlanych w TV w okolicy świąt wiosennych i zimowych.

Pamiętam, że wielkie wrażenie wywarł na mnie "Znachor", ale to było dawno i musiałabym go obejrzeć raz jeszcze, by się przekonać, czy moja ocena nie zmieniła się z biegiem lat.

Jeszcze "Ile waży koń trojański" całkiem przypadł mi do gustu, ale szału nie było.

Więcej teraz sobie nie przypominam, ale może to wina godziny:P

Po prostu kocham Jurka Killera !!!Jestem zakochana w obydwu czesciach

Dla mnie 'Dom zły" odkąd obejrzałem. Filmy Smarzowskiego zawsze trzymają poziom.

Drogówka też zapowiada się ciekawie. Premiera w lutym.

Ogniem i mieczem bardzo dobry, jeden z lepszych polskich filmów. Sam wracam do niego nieprzerwanie odkąd wypuścili do kin, także zgadzam się z przedmówczynią
Muzyka, charakteryzacja, gra aktorska (kozacy świetni, Bohun super), klimat tego filmu, kino kompletne. Jak na nasze realia ale i nie tylko.
Pozdrawiam.

Bohun był super nawet bez gry Domogarowa, znacznie lepszy niż Skrzetuski czy Wołodyjowski, nie mówiąc już o pijanicy Zagłobie. A jeśli idzie o grę aktorską, to, wg moich koleżanek, Domogarow bił na głowę Żebrowskiego: i pod względem urody, i pod względem kreacji. Poza tym warto ten film obejrzeć dla 2 innych postaci: Bohdana Stupki (Chmielnickiego) i Wojciecha Malajkata (Rzędziana).

amenarhi pisze:

Pamiętam, że wielkie wrażenie wywarł na mnie "Znachor", ale to było dawno i musiałabym go obejrzeć raz jeszcze, by się przekonać, czy moja ocena nie zmieniła się z biegiem lat.

Tu się zgodzę. Również i mi podobają się filmy Smarzowskiego oraz Vin ci. Do tego dodam "Gniew" z 1997 r.

"Znachor" - chodzi Ci o ten film z Jerzym Bińczyckim?

earl pisze:

"Znachor" - chodzi Ci o ten film z Jerzym Bińczyckim?

Tak, właśnie o ten. Musze sobie go przypomnieć, niewiele już pamiętam poza wrażeniem, że był dobry:)



Edit [07.01.13.]: Wczoraj w nocy przyszło mi do głowy, że muszę ponownie obejrzeć jeszcze jeden polski film, który wywarł na mnie niemałe wrażenie wiele lat temu i zapamiętałam sobie, by też go tu umieścić.
Mianowicie mam na myśli "Tato" z Bogusławem Lindą.

z tych nowszych to Vinci a troche starsze to raczej SeksMisja

amenarhi pisze:

Tak, właśnie o ten. Musze sobie go przypomnieć, niewiele już pamiętam poza wrażeniem, że był dobry:)

Tak się złożyło, że w minionym tygodniu (chyba we wtorek) leciał na "Kino Polska". I to, jak widziałem, już chyba 3 raz w ciągu 2 miesięcy.