Forum POLTERGEIST

Skończyłem "Mass Effect. Odwet" Drew Karpyshyna - chyba najlepsza książka z tego uniwersum spośród wydanych w Polsce.
Mam dylemat za kontynuację którego cyklu się brać (spośród "odmóżdżaczy"): "Zaginiona flota. Przestrzeń zewnętrzna", czy też "Star Force".

Powtarzam serię 'Dalekie rubieże' Vladimira Wolffa.

Czekam na następne 'Schronienie' Webera, ale to chyba dopiero na jesień... 

Ja tam jeszcze ostatniego nie zacząłem...
Kim Harrison "Za garść amuletów". Cud że Mag wrócił do tego cyklu. Gdyby jeszcze ktoś raczył przejąć cykle rozpoczęte przez ISA...

1. Bajka o Żelaznym Wilku Sieroszewskiego (chyba Martin ze swoją Grą o Tron się wzorował na tej opowieści:) ).
2. Kolejne opowiadania z Przyszła na Sarnath zagłada (wczoraj skończyłem opowiadanie Reanimator Herbert West - majstersztyk).
3. Poczytuję Tomka u źródeł Amazonki.

Powrotu do młodości ciąg dalszy, drugi tom Pana Samochodzika na tropie skarbu Templariuszy.

 "Ksin" Konrada Lewandowskiego. Zaczęło się niezbyt interesująco, ale ostatecznie pierwszy tom ("Początek") ciekawy i zachęcający do dalszej lektury.

Po dość długim czasie przelegiwania odłogiem na półce serii "Pieśń lodu i ognia", sięgnęłam po 1 część "Grę o Tron" George R.R. Martin - niestety wcześniej widziałam już 3 pierwsze sezony serialu (nie zamierzając zajrzeć później do książek), więc czytając teraz nie ma elementu zaskoczenia i całe wyobrażenie świata i postaci podporządkowane jest obrazom z serialu dobra fabuła jednak nie przeszkadza w kolejnym przeżywaniu fantastycznych historii 

Myślę, że jest to dobra droga - najpierw obejrzeć film, potem przeczytać książkę. Z mojego doświadczenia wiem, że wówczas mniej człowiek będzie rozczarowany niż w przypadku odwrotnego procesu.

E tam. Nawet pierwszego tomu nie zmęczyłem. Filmu też nie zamierzam oglądać.

Ja też przyznam, że nie podobał mi się pierwszy tom Pieśni Lodu i Ognia i nie rozumiem czym się tak ludzie podniecają. Dalszych nie czytałem. Serial dla odmiany, tzn. pierwszy i drugi sezon nawet mnie wciągnął, bo jest ładny, zrobiony z dużym rozmachem itd. Ale z czasem zaczął mnie nużyć i się ciągnąć. Bodaj w trzecim sezonie stwierdziłem, że to chyba nie zmierza do żadnego logicznego zakończenia, a ja nie znoszę tak pisanych fabuł. Skończyłem więc po kilku odcinkach. Martin nawet nie ukrywa, że on nie ma planu książki i wymyśla wszystko na bieżąco, a w przypadku serialu w grę weszli jeszcze jacyś mniej lub bardziej anonimowi scenarzyści, którzy przegonili już George'a R.R. i wątpię, aby to było strawne. Nawet mi się nie chce sprawdzać co tam dalej nawymyślali.

Mi, dla odmiany, pierwsze tomy podobały się, ale im dalej, tym było gorzej. Widać, że Martin zaczął pisać sagę, nie znając jej zakończenia, czyli stworzył coś w rodzaju "Mody na sukces".

Philip Dick, Płyńcie łzy moje, rzekł policjant.