Forum POLTERGEIST

Jakiś czas temu moja luba namówiła mnie na ten tytuł. Byłem bardzo na nie z racji tego, iż jest to produkt polski (niestety, nie potrafimy kręcić filmów). O dziwo po seansie byłem bardzo miło zaskoczony tym filmem. Przekonałem się, że Polak potrafi jeśli chce. Świetnie dobrani aktorzy, dobrze wykreowane postacie i fabuła, jak najbardziej ciekawa. Dobry film moim zdaniem, oddający niejako problem, który wśród współczesnej młodzieży jest coraz częstszy. Niezbyt optymistyczny obraz współczesnego świata.

Zwiastun

Czy ktoś oglądał ten film? Jakieś przemyślenia, opinie?

Na pewno wybija się spośród kretyńskich komedii romantycznych jakie w ostatnich latach mieliśmy okazję wyprodukować, ale imo przereklamowany, niezbyt porywający film dla dorosłych, którzy nie mają pojęcia co robią ich dzieci, a po seansie wychodzą z myślą "AAAA no teraz to ja rozumiem jaki jest polski nastolatek!". Robi z mózgu wodę, historia w ogóle jakaś niestworzona, z problemu niezaakceptowania przez kolegów przechodzi w problem uzależnienia od internetu. Jedyny dobry motyw był wtedy gdy To wywołało uśmiech na mojej twarzy, cała sytuacja wydała mi się dosyć komiczna. A sceny z pokoju kiedy nie siedział przy komputerze były inspirowane chyba tym:

Ogólnie to bez szału, mówi się że to najlepszy polski film ostatnich lat, ale mimo wszystko bardziej postawiłbym na produkcje typu "Chrzest", który jest filmem o wiele lepszym

Przy porównywaniu się zgodzę, jest kilka pozycji lepszych od niego (wspomniany Chrzest czy Różyczka), natomiast film sam w sobie nie jest zły moim zdaniem

Jedyne co mnie drażniło i przerażało zarazem to fakt, iż przy scenie



większość widzów (dzieciaki w wieku ok 15,16 lat) wyła z zachwytu, i najprawdopodobniej tylko to zapamiętają z całości.

A swoją drogą, że rodzice w wielu przypadkach nie mają pojęcia większego na temat życia własnych pociech, co tutaj jest ładnie przedstawione. Nie mówiąc już o tym, jak internet jest w stanie zepsuć komuś życie.

Dosyć ciekawa pozycja, żeby wyć z zachwytu to nie, ale warto obejrzeć nawet na komputerze bo o to chyba chodzi?

Sala Samobójców - zdecydowanie jestem na tak. Dobry film, do którego z chęcią powrócę. Z chęcią, nie z przyjemnością. Polskie kino najczęściej jest albo smutne i ciężkie albo wesołe i głupie. Sala teoretycznie lokuje się w pierwszej kategorii, ale nie powiedziałbym, by nudziła. Do tego wnosi jakiś autentyczny powiew świeżości (a o niewielu filmach można coś podobnego powiedzieć) do krajowej kinematografii. Poza tym, film wpisuje się sprawnie w dość uniwersalny dyskurs wokół problemów, które trawią ludzkość od wielu wieków, a nowe technologie są jedynie nowym polem ich istnienia.

Zgadzam się z Laszlo. Wyszedłem po 70 minutach. Stereotyp na stereotypie, całość strasznie pretensjonalna. Na dodatek zupełnie archaiczna wizja życia w sieci rodem z Kosiarza umysłu.

Dobry film o alienacji młodzieży mogącej doprowadzić do tragedii (a przy okazji o kilku innych sprawach)?

Polecam estońską "Naszą klasę".

Tak na marginesie, oczywiście, że Polak potrafi. Vide filmy Smarzowskiego. Ale to zupełnie inna liga...

Dziś, kilka miesięcy po wizycie w kinie, pamiętam tylko, że taki film był, że był strasznie przerysowany, bardziej bawił niż trwożył i zupełnie odbiegał od tego, co przed premierą mówili o nim twórcy.

Kicha po prostu.

Sala Samobójców mnie osobiście nie porwała. Dla mnie gra aktorska była sztuczna.

Osobiście mnie bardzo rozbawiła. Nie czułam totalnie tragizmu i dramatyzmu tego filmu. Był mocno przerysowany i przesadzony. Jedynie animacje mnie się podobały, ale fabuła denna. Totalnie nie mój typ kina.

A ja miałem niedawno okazję obejrzeć Salę... na festiwalu filmowym po raz kolejny i... spodobała mi się co najmniej tak samo, jak za pierwszym razem. Wzbudziła takie poruszenie - zarówno wśród uczestników festiwalu, jak i w redakcji festiwalowego dziennika - że zredagowaliśmy dodatkowy numer gazetki festiwalowej poświęcony tylko Sali.... To moim zdaniem zasługuje na uznanie.

Na "Salę samobójców" poszłam całą klasą i to był błąd. Mało z niej zrozumiałam, bo wiadomo jak to jest - śmiechy, chichy i niezainteresowanie filmem. Kiedy jednak poszłam drugi raz i w mniejszym gronie, mocniej na mnie zadziałał. Byłam mile zaskoczona, bo z reguły sceptycznie podchodzę do polskich produkcji. Mogę na palcach jednej ręki policzyć te, które naprawdę uważam za dobre. A "Sala samobójców" do nich należy".

Honey pisze:

Na "Salę samobójców" poszłam całą klasą i to był błąd. Mało z niej zrozumiałam, bo wiadomo jak to jest - śmiechy, chichy i niezainteresowanie filmem. Kiedy jednak poszłam drugi raz i w mniejszym gronie, mocniej na mnie zadziałał. Byłam mile zaskoczona, bo z reguły sceptycznie podchodzę do polskich produkcji. Mogę na palcach jednej ręki policzyć te, które naprawdę uważam za dobre. A "Sala samobójców" do nich należy".

I szkoła niby to zorganizowała? o_O Zastanawiam się którym to byliście rokiem - o ile się nie mylę, "Sala..." była oznakowana w kategorii wiekowej +18...

Sala samobójców dobry film, który powinni przede wszystkim obejrzeć rodzice, bo to do nich jest tam kierowany bardzo ważny komunikat. Z tego co się jednak orientuję, głównie zainteresował młodzież...Szkoda.

ewania pisze:

Sala samobójców dobry film, który powinni przede wszystkim obejrzeć rodzice, bo to do nich jest tam kierowany bardzo ważny komunikat. Z tego co się jednak orientuję, głównie zainteresował młodzież...Szkoda.

Tu akurat zauważę, że niestety w Sali jest przedstawiany niewłaściwy model reakcji rodzicielskiej - rodzice Dominika dowiadują sie, że ich syn nalezy do Sali Samobójców.... i nie próbują podjąć sił, by odpowiednie służby zbadały to środowisko, a przecież mogło od tego zależeć ludzkie życie (tak zresztą się stało)...

Tu akurat zauważę, że niestety w Sali jest przedstawiany niewłaściwy model reakcji rodzicielskiej - rodzice Dominika dowiadują sie, że ich syn nalezy do Sali Samobójców.... i nie próbują podjąć sił, by odpowiednie służby zbadały to środowisko, a przecież mogło od tego zależeć ludzkie życie (tak zresztą się stało)...[/quote]

Dokładnie! I tak właśnie najczęściej reagują rodzice. Nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa i je lekceważą. Dlatego ten film powinien być ku przestrodze rodziców. A wyszło na to, że głównie młodzież to ogląda ...

Hej mam takie same zdanie jak ewania

Ogladalismy to na jezyku polskim w szkole. Przedstawione tam jest jak rodzice nie powinni traktowac swojego dzicka

Oglądałam ten film, licząc na pozytywną zmianę w krajowej kinematografii. Niestety, jak zawsze przyszło rozczarowanie, spodziewałam się czegoś dużo lepszego.

Mnie się osobiście podobał, może był zleksza przesadzony, ale pokazuje jak wygląda psychika bogatego zaniedbanego przez rodzicow dzieciaka

Dużo szumu było wokół niego. Obejrzałem, ale jakoś nie utkwił mi w pamięci.

Ciekawy pomysł i realizacja.

Opinie o tym filmie pewnie w dużej mierze zależą od wieku widza. Bardziej dojrzali osobnicy zauważaja w nim bardzo ważne problemy wychowawcze i niemoc wychowawczą rodziców, którzy chcą pomóc ale nie wiedza jak, ponieważ oprócz opieki materialnej zbyt mocno oddalili się od swojego dziecka. Młodzi bohaterowie filmu pogubili się, ale jak to dobrze pokazuja w filmie wcale nie chcą umierać tylko zwróćić na siebie uwagę. Moim zdaniem świetny film i bardzo dobrze zagrany. Polecam kto jeszce nie widział

No jak dla mnie ten film nie zachwycił niczym, największa radość pojawiła się wraz z napisami końcowymi. Spodziewałem się czegoś lepszego, jednakże wyszedł typowy film robiony nieudolnie pod publikę.

Dla mnie średni. Niczego się nie zpodziewałem po tym filmie wiec się nie zawiodłem.

kubsztal pisze:

Dużo szumu było wokół niego. Obejrzałem, ale jakoś nie utkwił mi w pamięci.

Podobnie jak Ty czuję zawód.

a jak dla mnie sala samobójców jest filmem mega. niejednokrotnie do niego powracam po wielu latach

Szczerze mówiąc po tylu latach nadal mam go w pamięci, czasy poszły do przodu, ale sens, który płynie z tego filmu nadal jest uniwersalny. Za każdym razem przy oglądaniu wywołuje emocje, które są ciężkie bynajmniej dla mnie. No i motyw rodziców, którzy zajęci sobą i nauką dziecka, a nie jego osobą nadal obecny. Wskaźnik samobójstw młodzieży nadal wysoki, co raczej świadczy o pogłebieniu problemów, a nie o jego zmniejszeniu.

Raziel17 pisze:

Szczerze mówiąc po tylu latach nadal mam go w pamięci, czasy poszły do przodu, ale sens, który płynie z tego filmu nadal jest uniwersalny. Za każdym razem przy oglądaniu wywołuje emocje, które są ciężkie bynajmniej dla mnie. No i motyw rodziców, którzy zajęci sobą i nauką dziecka, a nie jego osobą nadal obecny. Wskaźnik samobójstw młodzieży nadal wysoki, co raczej świadczy o pogłebieniu problemów, a nie o jego zmniejszeniu.

Zgadzam się, oglądałem z dziewczyną i nadal często o nim myślę. Muzyka też była dobra no i aktorzy np. Jakub Gierszał. Dwójka natomiast była już dla mnie pozbawiona klimatu i dość przewidywalna. Poza tym fabuła wydawała się jakaś ,,płaska".