Sneag Cogadh Lan

Wygląd i osobowość
Sneag jest piękną elfką o jasnej cerze, niezwykłych zielonych oczach oraz krwistoczerwonych włosach, niczym u jej patronki Królowej Wojny. Na głowie nosi diadem, będący oznaką jej pozycji - Banrion Domu Cogadh Lan. Na społeczne okazje nosi piękną suknię w kolorach czarnym i czerwonym. Kiedy opuszcza bezpieczne pielesze Domu, zakłada kolczugę. Niemal zawsze nosi również czarny płaszcz z naszytym nań herbem Cogadh Lan.

Elfka jest smukła, a całe jej ciało cechuje sprężystość i gibkość, charakterystyczne dla najlepszych elfich szermierzy. Pod płaszczem ukrywa podwójny miecz, zwany Fuil, co znaczy krew, oraz ręczną kuszę.

Kobieta wiernie służy swojej bogini, Królowej Wojny, i lubuje się w wynoszeniu się nad innych. Jest dumna ze swoich bojowych zdolności i gardzi gorzej wyszkolonymi. Sneag jest pragmatyczna i zdecydowana. Jej lojalność należy się tylko jej patronce. Dzięki błyskotliwości umysłu i obrotności snuje intrygi wykraczające poza jej miasto i Dom. Jest biegłą dyplomatką i gra na wszechobecnych podziałach. Mówią, że potrafi wyłapać każde kłamstwo. Nie waha się wtedy okazać gniewu w gwałtowny sposób.

Sneag jest zdolną i przebiegłą manipulatorką, która nie waha się wykorzystać swoich mocodawców, dzieci, czy nawet Solamha. Nie ma skrupułów przed zdradzeniem swoich sojuszników czy „przyjaciół”. Jej "przyjaciółmi" mogą być inne Dzieci Iurnana, rozrzucone po Treskri.

Wiele elfów uważa ją za niebezpiecznie śmiałą, ale ona jest pewna siebie i przekonana, że rozumie wolę Królowej Wojny, swojej matki. Jej życiem rządzą sny i omeny; nierzadko słyszy głos swojej bogini w transie, a czasem również na jawie. Sneag nie boi się występować jako wysłanniczka Dawcy Tryumfu i przekazywać jej słów – nierzadko nagiętych tak, by pasowały jej planom. Swoją niezachwianą wiarą potrafi narazić się niektórym elfom, a nawet potężnym domom. Otwarcie manifestuje bowiem swoją niezależność.

Jej słabością jest wieloletni kochanek, Solamh Mian Lan. Często widać ich razem i tajemnicą poliszynela jest, że krzywdząc jego można zrobić z niej śmiertelnego wroga. Wielu mężczyzn ubiegało się o jego pozycję, ale nikomu się nie udało. Niektórzy mówią, że Sneag naprawdę go kocha….

Historia

Wskazówka: "Jestem córką Królowej Wojny! Oddaj jej cześć i ukłoń się jej córce!"
Taktyka: Sneag tara się unikać walki, jeśli nie jest pewna zwycięstwa. Znakomicie prowadzi rozmowę, by nie doprowadzić do sytuacji przegranej. Jeżeli zostanie zmuszona do walki, ukryje się w cieniu i ucieknie. Jednym z jej sposobów na uniknięcie bitwy jest eliksir miłości - wykorzystuje go w połączeniu ze swoim urokiem osobistym, by omamić ofiarę.
Jeżeli jest pewna siebie, zaatakuje. Najchętniej atakuje ukryta, wykorzystując kuszę i bełty zatrute trucizną. Kiedy przeciwnicy odkrywają jej położenie bądź też zbliżają się na zbyt mały dystans, wyciąga dwuostrzowy miecz i atakuje.

Valmai Dibeartach Lan
Valmai nie jest piękna według standardów swojej rasy. Jej wygląd i strój sugerują że jest szlachcianką, a w jej melodyjnym głosie nadal brzmi duma, gdy mówi o swoim ojczystym mieście. Ma jasną skórę o odcieniu perły. Chlubi się czarnymi włosami do ramion, utrzymywanymi przez złotą, wąską opaskę. Jej oczy mają jasną barwę, podobną do fiołków, choć stają się zielone w chwilach gniewu. Kobieta jest drobna i szczupła.

Zwyczaje większości elfów, mimo wielu lat na karku, uważa za najlepszym razie za niezrozumiałe, z reguły za dziwaczne, a w najgorszym razie za nienaturalne. Jest zawsze ostrożna, nieufna i podejrzliwa. Nie rozumie nienawiści innych do wygnańców, ale nie raz padła już jej ofiarą.

Valmai jest zgorzkniała i ponura, prawie nie żartuje, a uśmiech na jej twarzy wywołuje tylko śmierć kolejnych wrogów. Nie kryje dumy z tego, kim jest. Uważa się za lepszą od wszystkich innych, z racji samego pochodzenia.

Do przeciwników odnosi się z pogardą i pobłażaniem. Zarówno jej ciosy, jak i język są bezlitosne. W ciągu swoich lat samotności i poszukiwania przygód nieraz przekonała się, że różnica między życiem a śmiercią bywa bardzo niewielka.

Nie mówi o swojej przeszłości. Odnosi się wrażenie, że coś ukrywa. Obecnie jest zagorzałą, niemal fanatyczną kapłanką Mrocznej Władczyni. Zachowuje się przy tym, jakby chciała zmazać przeszłe winy.

Historia

Wskazówka: "Moje przeznaczenie czeka! Zguba tym, którzy stoją przeciwko mnie!”

Taktyka: Nie imponującą siłę fizyczną elfka nadrabia sprytem, mądrością i zręcznością. Jak większość elfów, Valmai nosi lekkie zbroje, nie krępujące ruchów. Nie rozstaje się z krótkim mieczem i ręczną kuszą. Kobieta dysponuje szerokim wachlarzem zaklęć kapłańskich, ale do jej ulubionych należą czary powiązane z ciemnością. Oprócz tego zawsze ma przygotowany przynajmniej jeden czar leczenia.
Jest świadoma tego, że w walce wręcz ustępuje wielu wrogom. Używa więc talentów dyplomatycznych i rozległej wiedzy, by opóźnić starcie. Pozwala to jej zaplanować walkę, często błyskotliwie wykorzystując swe zdolności – i ręczną kuszę. Krótki miecz zachowuje na sytuacje ostateczne.

W świecie Treskri bohater może należeć do jednej z 8 klas. Potężniejsze postacie mogą należeć do maksymalnie trzech klas, ale z reguły bohaterowie najbardziej identyfikują się z pierwszą.

Adept
Osoba będąca swego rodzaju krzyżówką między kapłanem a czarodziejem. Ma dostęp zarówno do czarów leczących, jak i do czarów ofensywnych. Jednakże jej magia nigdy nie będzie tak potężna, jak czarodzieja czy kapłana. Podobnie jak pozostali czarujący, jest ograniczona w swoich możliwościach, jeśli jest poza łaską bóstwa.

Adepci są często spokojni i/lub religijni.

Arystokrata
Postać, której żywiołem jest dom szlachecki i intrygi się w nim rozgrywające. Potrafi się obronić w razie konieczności. Łaska patrona nie jest mu specjalnie potrzebna, ponieważ nie posiada czarów, a manewry ma bardzo ograniczone. Jego potęgą są kontakty społeczne i sojusznicy.

Arystokraci mogą mieć dowolne cechy charakteru - poza tym bardzo często są towarzyscy i ambitni.

Czarodziej
Postać, która miota czary bojowe, chroniące siebie lub raniące przeciwników. Nie jest w stanie leczyć. Pozbawiony łaski swojego patrona, jest praktycznie bezradny.

Czarodzieje bardzo często są samotnikami. Większość z nich jest również inteligentna i ambitna.

Druid
Osoba, która służy po pierwsze naturze, a po drugie innym swoją mądrością. Nie może nosić metalowych pancerzy, ale może posługiwać się metalową bronią. Druid oprócz leczenia potrafi również zmieniać kształty i rozmawiać ze zwierzętami. Podobnie jak w przypadku kapłanów, łaska patrona (Władcy Natury lub Pana Polowań) jest mu praktycznie niezbędna do funkcjonowania.

Druidzi z reguły są mądrzy, a także religijni.

Kapłan
Osoba, której głównym zadaniem jest służyć swojemu boskiemu patronowi. Wszystko inne jest w drugiej albo trzeciej kolejności. Kapłan może nosić ciężką zbroję oraz tarcze. Walczy gorzej niż wojownik - jednakże jeśli znajduje się w łasce u swego patrona, może leczyć rany oraz chronić siebie i towarzyszy. Kapłan praktycznie nie posiada czarów zadających obrażenia.

Kapłani muszą być religijni. Bardzo często są również mądrzy oraz inteligentni.

Łotrzyk
Osoba, która robi, co może, by przeżyć w trudnych warunkach, np. na ulicy. Kradnie, wykręca się z kłopotów, oszukuje, rozbraja pułapki, kryje się w cieniu... Łotrzyk w walce bezpośredniej sprawuje się kiepsko, ponieważ nie nosi ciężkiej zbroi, ale w walce na dystans lub z zaskoczenia może być morderczo skuteczny. Manewry łotrzyka skupiają się na atakowaniu z zaskoczenia.

Łotrzykowie często są cyniczni, chciwi i sprytni.

Wielu łotrzyków zostaje zabójcami.

Mnich
Postać, która nie nosi zbroi oraz walczy bez broni. Przeżywa jedynie dzięki wyćwiczonym mięśniom i szybkości reakcji. Wyszkolony mnich w łasce swojego patrona może dokonywać równie niesamowitych bojowych wyczynów, co wojownik - jedyną różnicą jest brak broni w rękach.

Mnisi bardzo często są mądrzy, spokojni oraz inteligentni.

Wojownik
Postać skupiona na walce z pomocą broni - nieważne, czy wręcz, czy na dystans. Nosi ciężką zbroję, często też korzysta z tarcz. Nie posiada żadnych magicznych zdolności. Nawet bez łaski swojego patrona jest w stanie sobie poradzić z wieloma przeciwnikami.

Wojownicy to często osoby gwałtowne, żądne przygód albo krwi. Zdarzają się jednak też tacy, którzy walczą w obronie siebie samych lub swojego domu.

Wojownik może wybrać wiele ścieżek, w tym: rycerza, wojownika wiary.

Pierwsza Era

Nieznana. Jest to okres całkowicie mityczny.

Druga Era

Nieznana - jest to okres na pół legendarny.

Trzecia Era

0 -> Ainmhi Lan decydują się zamieszkać w dziczy, w przeciwieństwie do pozostałych domów
8 -> Powstanie Ollmhor

28 -> pierwsze zetknięcie się z przybyszami

48 -> pierwsza wzmianka o domu Dibeartach Lan

80 -> Cogadh Lan najpotężniejszym domem
108 -> Powstanie Cathair Cothrom
110 -> Uasal Lan zawiązują sojusz z Traidi Lan oraz Saos Lan
118 -> Cogadh Lan strąceni z pierwszej pozycji

ok. 400 -> pierwsze wzmianki o domu Mian Lan

450 -> narodziny Iurnana Mian Lan

ok. 500 -> pierwsze wzmianki o ludziach w Treskri

580 -> narodziny Aimil Uasal Lan i jej brata bliźniaka Iomhaira

680 -> narodziny Ceanag Cogadh Lan (matki Sneag)
690 -> narodziny Ceany Mian Lan
700 -> narodziny Solamha Mian Lan

750 -> narodziny Valmai Dibeartach Lan
770 -> narodziny Angaidha (adoptowanego później przez Valmai Dibeartach Lan)
780 -> narodziny Ristreada Cogadh Lan
790 -> Valmai Dibeartach Lan porwana przez ludzi
800 -> narodziny Sneag Cogadh Lan
805 -> narodziny Morag Mian Lan oraz jej braci Airrila i Neasana

810 -> Valmai Dibeartach Lan ucieka z niewoli
820 -> Valmai Dibeartach Lan adoptuje Angaidha
830 -> Sneag Cogadh Lan poznaje Solamha Mian Lan

870 -> narodziny Tearlag oraz Solamha Cogadh Lan
900 -> śmierć Iurnana Mian Lan
908 -> Solamh Mian Lan staje się demonem
920 -> narodziny Valmai Cogadh Lan
940 -> narodziny Daidha Cogadh Lan
980 -> narodziny Leagsaidh Dibeartach Lan